Kaya, Zeynep İrmakBeypinar, IsmailUrun, Muslih2025-05-102025-05-1020241302-46123061-990410.18229/kocatepetip.1386018https://doi.org/10.18229/kocatepetip.1386018https://hdl.handle.net/20.500.14720/20207AMAÇ: Kanser hastalarında COVID-19 enfeksiyonundan kaynaklanan yüksek ölüm riskine ek olarak, kanser tanısındaki gecikmeler kanser hastalarının tedavisinin gecikmesine neden olabilir. Bu çalışmada, Türkiye'de pandemi öncesi ve sonrası bir yıllık dönemler arasında kanser hastalarının tanı, evre ve prognoz gibi özelliklerindeki değişikliklerin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. GEREÇ VE YÖNTEM: Palyatif serviste 11 Mart 2019 ile 11 Mart 2021 tarihleri arasında palyatif tedavi alan hastaların kayıtları retrospektif olarak incelendi. Hasta dosyalarından yaş, cinsiyet, tanı, tanı tipi, tedavi tipi, palyatif servise geliş yeri ve taburculuk şekli retrospektif olarak tarandı. Tekrarlayan yatışları olan hastaların ilk yatışları değerlendirildi. Hasta kayıtları yetersiz olan hastalar çalışma dışı bırakıldı. BULGULAR: Radyolojik olarak kanser tanısı konulan hastaların oranı artmıştır. Pandemi öncesi dönemde hastaların %9,1'inde radyolojik olarak kanser bulgusu saptanırken, pandemi sonrası dönemde bu oran %16,2 idi. Hastalar yatarak palyatif bakım öncesi aldıkları onkolojik tedavi açısından değerlendirildiğinde anlamlı fark saptandı (p=0,002). Bu fark pandemi sonrası onkolojik tedaviye uygun olmayan hastaların oranındaki artıştan kaynaklanmaktaydı. SONUÇ: Pandeminin yeni tanı alan ve palyatif bakım hizmetlerine ihtiyaç duyan hastalar üzerinde büyük etkileri olduğunu düşünüyoruz. Bu çalışmada, pandemi sonrası dönemde radyolojik olarak kanser tanısı alan ve palyatif bakım servislerinde tedavi gören kanser hastalarında artış gözlemlendi.eninfo:eu-repo/semantics/openAccessHalk Ve Çevre SağlığıGenel Ve Dahili TıpOnkolojiArticle253N/AN/A384389