Berkoz, MehmetYıldırım, MetinAllahverdiyev, Oruc2025-05-102025-05-1020181300-26942587-035110.5505/vtd.2018.07769https://doi.org/10.5505/vtd.2018.07769https://hdl.handle.net/20.500.14720/3684Amaç: Bu çalışma in vitro model kullanarak hiperisin ve hiperforinin anti-inflamatuvar özelliğini belirlemeyi amaçlamaktadır. Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada, lipopolisakkarit (LPS) ile uyarılmış RAW 264.7 makrofajları, 0, 25, 50, 75 ve 100 nM hiperforin ve 0, 2,5, 5, 7,5 ve 10 μM hiperisin ile muamele edilmiştir. LPS ile indüklenmiş RAW 264.7 makrofajlarında, prostaglandin E2 (PGE2) ve nitrik oksit (NO) üretimi ile siklooksijenaz-2 (COX-2) ve indüklenebilir nitrik oksit sentaz ( iNOS) gen ekspresyonunu ölçerek hiperisin ve hiperforinin antienflamatuar etkilerini göstermeyi amaçladık. Bulgular: Yaptığımız çalışma, uygulanan tüm hiperforin ve hiperisin konsantrasyonlarının, RAW 264.7 makrofajlarında nitrik oksit (NO) üretimini ve indüklenebilir nitrik oksit sentaz ( iNOS) ve siklooksijenaz 2 (COX-2) gen ekspresyonlarını önemli ölçüde azalttığını göstermektedir. Benzer bir şekilde, uygulanan tüm hiperforin ve hiperisin konsantrasyonlarının prostaglandin E2 (PGE2) üretimini azalttığı ancak bu düşüşün sadece 75 ve 100 nm hiperforin ile 7,5 ve 10 μM hiperisin uygulanan gruplarda istatistiksel olarak anlamlı olduğu görülmüştür. Sonuç: Bu durum, hiperforin ve hiperisinin doza bağımlı bir şekilde RAW 264.7 makrofajlarındaki NO ve PGE 2 üretimini ve iNOS ve COX-2 gen ekspresyonunu inhibe ettiğini göstermektedir. Bu nedenle, hiperisin ve hiperforinin inflamatuar yanıtı azaltmak için kullanılabileceğini söylemek mümkündür.eninfo:eu-repo/semantics/openAccessTıbbi Araştırmalar DeneyselBiyoteknoloji Ve Uygulamalı MikrobiyolojiBiyokimya Ve Moleküler BiyolojiİmmünolojiArticle252N/AN/A124131