Browsing by Author "Çelebi, Şeyda Zorer"

Now showing 1 - 20 of 23

Arıtma Tesisi Atık Suyu ile Sulamanın Ak Üçgül (Trifolium Repens L.) + Çayır Salkım Otu (Poa Pratensis L.) Bitkilerinden Oluşan Karışımın Gelişimi, Bazı Metal ve Metaloid İçeriği Üzerine Kısa Vadeli Etkileri*
(2021) Çelebi, Şeyda Zorer; Ek, Hülya; Ağırağaç, Zübeyir
Bu çalışmada, ak üçgül (Trifolium repens L.) ve çayır salkım otu (Poa pratensis L.) bitkilerinden oluşan karışımın, Türkiye-Van Edremit İleri Biyolojik Atık Su Arıtma Tesisi çıkış suyunun farklı konsantrasyonları ile sulanması konusu ele alınmıştır. Bu kapsamda, araştırma; atık suyun, bitkilerin ayrı ayrı ve karışım gelişimine etkisinin araştırılması amacıyla yürütülmüştür. Ayrıca, atık suyun toprak ve bitkide bazı metal ve metaloid içeriği üzerine kısa vadeli etkilerinin belirlenmesi de amaçlanmıştır. Çalışmada, denemeler 2018 yılında iklim odasında saksılarda tesadüf parselleri deneme desenine göre üç tekrarlamalı olarak yürütülmüştür. Araştırmada uygulamalar; % 100 saf su kontrol (100S), % 25 atık su + % 75 saf su (25A75S), % 50 atık su + % 50 saf su (50A50S) ve % 75 atık su + % 25 saf su (75A25S) şeklinde yapılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre, bitki boyu her biçimde atık su uygulama miktarına bağlı olarak artış göstermiş olup; en yüksek bitki boyu ortalaması ak üçgülde 10.70 cm ile 75A25S, çayır salkım otunda 11.42 cm ve 11.21 cm ile sırasıyla kontrol ve 75A25S uygulamasından elde edilmiştir. Ak üçgülün yaş ve kuru ağırlığı atık su uygulamalarına bağlı olarak artmış, çayır salkım otunda ise atık su uygulamalarının etkisi görülmemiştir. Bitkilerin ve hasat sonrası toprağın metal ve metaloid içeriği uygulamalara bağlı olarak genelde artmıştır. Çayır salkım otunda molibden (Mo), ak üçgülde ise bakır dışında incelenen metal ve metaloid içerikleri 75A25S uygulamasında en yüksek değerlere ulaşmıştır. Hasat sonrası toprakta Mo, kurşun ve kadmiyum içeriğinde bir değişiklik olmamış, ancak diğer metal ve metaloid içerikleri artmıştır. Hasat sonrası alınan toprak örneklerinde atık su uygulamaları ile pH değerinde bir düşüş olduğu belirlenmiştir. Atık su uygulama konsantrasyonları arttıkça toprağın elektriksel iletkenlik değerinde de artış belirlenmiştir. Bu sonuçlar ışığında, kullanılan atık suyun bitki büyüme ve gelişmesi üzerine olumlu etkileri belirlenmiş ancak toprak üzerine etkileri için uzun süreli çalışmalara ihtiyaç olduğu kanısına varılmıştır.
Bazı Mısır Çeşitlerinde Verim ve Yem Değerleri Üzerine Bir Araştırma
(2004) Çelebi, Şeyda Zorer; Andıiç, Nuray; Akdeniz, Hakkı; Yılmaz, İbrahim Hakkı
Bu araştırma, Van koşullarına uygun silajlık mısır çeşitlerini belirlemek amacıyla Van Organize Sanayi Alanı sulu arazilerinde 2001 ve 2002 yıllarında yürütülmüştür. Tesadüf blokları deneme desenine göre üç tekerrürlü olarak kurulan bu denemede, on üç mısır çeşidi kullanılmıştır. Denemede kullanılan çeşitler arasında hasıl ot ve kuru ot verimi bakımından önemli farklılıklar belirlenmiş, çeşitlerin hasıl verimleri 2850. l ile 7608.5 kg/da; kuru ot verimler ise 745.9 ile 1465.9 kg/da arasında değişmiştir. Sonuç olarak, hasıl ve kuru ot verimleri yüksek olan Ossk-644, Bc-6661, Bc-778 ve Bc-566, Bc-723 ve Duanan çeşitlerinin Van koşullarında silaj amacıyla yetiştirmeye uygun çeşitler olduğu saptanmıştır.
Çim Alanlarında Uygun Azotlu Gübre Uygulama Zamanlarının Belirlenmesi
(2004) Yılmaz, İbrahim Hakkı; Hosaflıoğlu, İbrahim; Çelebi, Şeyda Zorer
Van koşullarında 2001-2002 yıllarında yapılan bu araştırmada, yıllık 30 g/m2 olarak belirlenen gübre dozunun (Amonyum Nitrat), 6 ay süre ile (5 g/m2), ilkbahar + yaz + sonbahar (10 + 10+10 g/m2), ilkbahar + sonbahar (15 + 15 g/m2), ilkbahar (30 g/m2), sonbahar (30 g/m2) ve gübresiz olmak üzere 6 farklı gübre uygulama zamanının, kaplama hızı, büyüme, renk, çim kalitesi ve kardeş sayıları üzerine etkileri incelenmiştir. Araştırmada %40 Çok yıllık çim (Lolium perenne L.) + %20 Çayır salkımotu (Poa.pratensis L.) + %20 Rizomsuz kırmızı yumak (Peştuca rubra var. commutata Gaud.) ve %20 Rizomlu kırmızı yumak (Pestuca rubra var. rubra L.) karışımı kullanılmıştır. Gübre uygulama zamanının incelenen karakterleri önemli derecede etkilediği saptanmıştır. İlkbahar, sonbahar ve ilkbahar + sonbaharda yapılan uygulamaların incelenen karakterlerde dönemlik artışlara neden olduğu, gübrelemenin etkisi azaldıktan sonra büyüme, çim kalitesi ve renk değerlerinde düşüşler olduğu bulunmuştur. İlkbaharda tek doz şeklinde yapılan gübreleme ile bitkilerin alanı kaplaması daha hızlı olmuştur. En uniform gelişme aylık ve ilkbahar + yaz + sonbahar uygulama zamanlarında belirlenmiştir. Bu uygulama zamanlarında bitki boyu, yeşil ot, renk ve çim kalitesi değerlerinden, gözlem ve ölçümlerin yapıldığı bütün dönemlerde birbirine yakın değerler tespit edilmiştir. Azotlu gübre uygulaması yapılmadığında, özellikle ikinci yıldan itibaren çim alanın büyüme ve gelişmesi çok yavaşlamış, renk ve çim kalitesi açısından çok kötü sonuçlar gözlenmiştir.
Dallı Darı (Panicum Virgatum)’nın Kurşun, Kadmiyum, Krom Toleransı ve Akümülasyon Potansiyelinin Belirlenmesi
(2020) Çelebi, Şeyda Zorer; Alacabey, İdris
Bu araştırmada, kurşun (Pb), kadmiyum (Cd) ve krom (Cr) ağır metallerinin dallı darı (Panicum virgatum)’nın gelişimi üzerine etkileri ile dallı darının bu metalleri akümülasyon potansiyelinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Deneme tesadüf parselleri deneme desenine göre üç tekrarlamalı olarak iklim odasında saksılarda yürütülmüştür. Araştırmada dallı darının Trailblazer çeşidi Pb’nin 0, 30, 60, 90, 120 mg kg-1, Cd’nin 0, 2.5, 5, 10, 20 mg kg-1 ve Cr’nin 0, 40, 80, 120, 160 mg kg-1 uygulandığı yetiştirme ortamlarında büyütülmüş ve gelişimleri incelenmiştir. Araştırma sonuçlarına göre her üç ağır metalin uygulanan düşük konsantrasyonlarında bitki boyu, yaş ve kuru biomas kontrole göre çok az gerileme gözlenmiştir. Uygulanan en yüksek konsantrasyonlarda gelişme geriliği artmış ancak bitki ölümleri olmamıştır. Bitkinin ağır metal içerikleri artan konsantrasyonlara bağlı olarak artmıştır. Biyolojik alınabilirlik indeksi her üç ağır metalin bütün konsantrasyonlarında 1’in üzerinde bulunmuştur. Sonuç olarak Pb, Cd ve Cr ağır metalleri ile kirlenmiş toprakların temizlenmesinde dallı darının iyi bir aday bitki olduğu düşünülmektedir.
Determination of Appropriate Species in Silage Corn Production as the Second Product After Wheat in Batman Province Kozluk District Conditions
(2014) Aşar, Abdulbaki; Çelebi, Şeyda Zorer
Bu çalışma, 2011 yılında Batman ili, Kozluk ilçesi, Çaygeçit köyünde buğday hasadından sonra ikinci ürün olarak 5 mısır çeşidinin (OSSK 644, OSSK 602, OSSK 515, Pioneer33 M15 ve Pioneer34 N24) silajlık veriminin belirlenmesi amacıyla yürütülmüştür. Tesadüf blokları deneme desenine göre üç tekrarlı olarak planlanan çalışmada mısırda bitki boyu, yeşil ot verimi, kuru ot verimi, sap, yaprak, koçan oranları, ham protein oranı ve ham protein verimi değerleri incelenmiştir. Araştırma sonucunda yeşil ot verimi (6440 kg/da), kuru ot verimi (1895.8 kg/da), ham protein oranı (%6.4), protein verimi (121.3 kg/da), bitki boyu (320.3 cm), yaprak oranı (% 21.8), sap oranı (%43.7), koçan oranı (%28.1) bakımından OSSK 644 çeşidinden diğerlerine göre önemli ve yüksek değerler elde edilmiştir. En düşük yeşil ot verimi (6010.8 kg/da), kuru ot verimi (1667.4 kg/da), ham protein oranı (%5.2), ve protein verimi (86.7 kg/da), bitki boyu (266.9 cm), yaprak oranı (% 32.7), sap oranı (%31.2), koçan oranı (%36.1) PİONEER34 N24 çeşidinde belirlenmiştir. Anahtar kelimeler: Çeşit, İkinci Ürün, Mısır, Zea mays, Silaj.
Determination of the Usage Possibilities of Some Organic Fertilisers in the Production of Corn for Silage
(2024) Ağırağaç, Zübeyir; Çelebi, Şeyda Zorer
Bu çalışma, Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü araştırma arazisinde 2022 ve 2023 yıllarında yürütülmüştür. Bu çalışmanın temel hedefi, silajlık mısır bitkisinde farklı gübre uygulamalarının hasıl verim ve bazı kalite değerlerini belirlemektir. Çalışmada, Simpatico mısır çeşidi kullanılmış olup, gübre kaynağı olarak DAP, ÜRE, Organomineral taban (OMT), Organomineral üst (OMÜ), Deniz yosunu (DY), Vermikompost (VK) ve Humik asit (HA) gübrelerinin farklı kombinasyonları kullanılmıştır. Deneme Tesadüf Blokları Deneme desenine göre üç tekrarlamalı olarak yürütülmüştür. Araştırmada 21 parametre incelenmiş ve gübre uygulamaların etkisi sadece koçan sayısı üzerinde istatistiksel olarak önemsiz bulunmuştur. Diğer parametreler üzerinde istatistiksel olarak %1 düzeyinde önemli olduğu tespit edilmiştir. Uygulamalardan yaprak gübrelerinin olmadığı (DAP-ÜRE, DAP-OMÜ ve OMT-OMÜ) ikili kombinasyonların ADF, NDF ve bitki/sap oranı hariç diğer tüm parametrelerde en düşük değeri gösterdiği kaydedilmiştir. En yüksek değerlerde ise taban gübresi değişkenlik gösterse de üst gübrenin OMÜ ve yaprak gübresinin vermikompost ve humik asit olduğu uygulamalardan sağlanmıştır. Araştırma sonuçlarına göre; bitki boyu 208.00-229.36 cm, koçan sayısı 1-1.06 adet/bitki, koçan ağırlığı 130.50-196.17 g, koçan oranı %23.33-34.00, yaprak sayısı 10.15-12.11 adet/bitki, yaprak ağırlığı 103.33-128.83 g/bitki, yaprak oranı %18.50-22.45, sap çapı 18.43-21.10 mm, sap oranı %43.71-58.13, bitki ağırlığı 558.50-574.67 g/bitki, yeşil ot verimi 6610.83-6823.00 kg/da, kuru ot verimi 1514.00-2035.33 kg/da, kuru madde verimi 1513.83-2040.50 kg/da, kuru madde oranı %24.76-29.73, ham protein oranı %5.99-7.25, ham protein verimi 90.67-147.67 kg/da, ADF %19.02-26.59, NDF %38.08-44.03, sindirilebilir kuru madde oranı %68.18-74.07, kuru madde tüketimi %2.73-3.15, nispi yem değeri 144.10-180.97 arasında olduğu kaydedilmiştir. SPAD okuma değeri ise V4-V6: 28.98-32.88, V11-V13: 40.21-48.16, V14-V16: 40.71-49.86 ve VT: 38.26-46.65 arasında değişmiştir. Ayrıca yapılan ekonomik analiz sonuçlarına göre DAP ve ÜRE gübrelerinin bulunduğu uygulamalar maliyet açısından daha düşük oldukları için net kar oranları daha yüksek çıkmıştır. Ancak verim ve incelenen kalite parametreleri açısından OMT ve OMÜ gübreleri ile yaprak gübrelerinin bulunduğu uygulamaların daha iyi sonuç verdiği görülmüştür. Bu bağlamda bitki yetiştiriciliğinde sürdürülebilirliği önemseyerek, organomineral ve yaprak gübrelerinin bitki besleme sistemlerine eklenmesi, tarımsal verimliliği ve toprak sağlığını artırmak için önemli bir adımdır.
Effect of Active Dry Yeast and Nano Iron Fertilizer on Some Yield and Quality Characteristics of Maize (zea Mays L.) Plants Grown in Alkaline Soil
(2022) Alobaıdy, Mohammad; Çelebi, Şeyda Zorer
Mısır dünyada ve Türkiye'de hayvan beslemede silaj materyali olarak kullanılan önemli bir bitkidir. Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, Araştırma ve Deneme Alanı'nda, nano demir ve aktif kuru mayanın yapraktan uygulanmasının etkilerini araştırmak için, 2019 ve 2020 yıllarında yüksek pH seviyelerine sahip alanda iki saha denemesi yürütülmüştür. Araştırmada nano demir oksit Fe3O4 (0.4, 0.6 ve 0.8 g.L-1) ve aktif kuru maya (5, 7.5 ve 10 g.L-1)'nın farklı dozları ve bu dozların birlikte kullanımının silaj amaçlı yetiştirilen mısır (Zea mays Cv. Tuano) bitkisi üzerine etkileri araştırılmıştır. Deneme tesadüf blokları deneme deseninde üç tekerrürlü olarak düzenlenmiştir. İlk uygulama ekimden 54 gün sonra (DAP), ikinci uygulama birinci uygulamadan 15 gün sonra tekrarlanmıştır. Sonuçlar nano demir, maya ve her ikisinin birlikte uygulamalarının tüm konsantrasyonlarının, yetiştirilen mısırın büyüme ve gelişmesi üzerine önemli etkilerinin olduğunu ortaya koymuştur. Bitki boyu, DAP 74, 84 ve 117. günlerde, bitkide yaprak, sap ve koçan ağırlığı, bitkide koçan sayısı, yaş ve kuru ot verimleri hamur olum döneminde (117. DAP) kontrole göre tüm uygulamalarda artmıştır. Bitkideki yaprak sayısı ve sap kalınlığı üzerine uygulamaların etkisi önemsiz bulunmuş. Mısır bitkisinin hamur olum döneminde (117. DAP) P, K, Ca, Mg, Fe, Cu, Se ve Zn konsantrasyonları uygulamalar ile artmış, bunun yanı sıra 74 ve 84. DAP ölçümlerinde uygulamalar ile klorofil içeriği de kontrole göre önemli ölçüde artmıştır. Sonuç olarak, Van'da alkali topraklarda silaj amaçlı mısır üretiminde, mayanın 10 g.L-1 uygulamasının ve nano demirin 0.6 g.L-1 doz uygulamalarının çalışılan parametreleri olumlu etkilediği, bununla birlikte maya ve nano demirin birlikte kullanımının sonuçları tekli kullanıma göre pozitif etkilediği, özellikle N1M3 uygulamasının, kontrol ve tekli uygulamalarla karşılaştırıldığında en yüksek değerleri verdiği belirlenmiştir. Anahtar kelimeler: Aktif kuru maya, Alkali toprak, Mısır silajı, Nano demir.
The Effect of the Treatment Plant Wastewater on the Mixture Performance of White Clover (trifolium Repens) + Kentucky Bluegrass (poa Pratensis)
(2019) Ek, Hülya; Çelebi, Şeyda Zorer
Bu araştırmada, ak üçgül ve çayır salkım otu bitkilerinden oluşan karışımın Van/Edremit İleri Biyolojik Atıksu Arıtma Tesisi çıkış suyunun farklı konsantrasyonları ile sulanmasının karışımın performansı üzerine etkisi araştırılmıştır. Deneme 2018 yılında Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü iklim odasında saksılarda; tesadüf parselleri deneme desenine göre üç tekrarlamalı olarak yürütülmüştür. Araştırmada atık suların ak üçgül ve çayır salkımotu karışımının gelişimine etkisini belirlemek için % 100 saf su (kontrol), % 25 atık su + % 75 saf su, % 50 atık su + % 50 saf su ve % 75 atık su + % 25 saf su şeklinde uygulama yapılmıştır. Çalışma sonuçlarına göre, Van İli atık su konsantrasyonlarının ak üçgül ve çayır salkımotu bitkilerinin çıkışı ve ortamdan çekilmesi üzerine etkisi bulunmamıştır. Bitkilerin bitki boyu her biçim döneminde atık su uygulama miktarına bağlı olarak artış göstermiştir. Ak üçgülün yaş ağırlığı atık su uygulamalarına bağlı olarak artmış, çayır salkım otunda ise atık su uygulamalarının etkisi görülmemiştir. Bitkilerin ve hasat sonrası toprağın element konsantrasyonları genel olarak artmıştır. Hasat sonrası alınan toprak örneklerinde atık su uygulamaları ile pH değerinde bir düşüş olduğu belirlenmiştir. Atık su uygulama konsantrasyonları arttıkça toprağın EC değerinde de artış belirlenmiştir. Bu sonuçlar ışığında, Van/Edremit İleri Biyolojik Atık su Arıtma Tesisi çıkış suyunun bitki büyüme ve gelişmesi üzerine olumlu etkileri belirlenmiş ancak toprak üzerine etkileri için uzun süreli çalışmalara ihtiyaç olduğu kanısına varılmıştır.
The Effect of Urban Waste Waters on Heavy Metals and on Some Nutrient Contents of the Caramba Plant (lolium Multiflolorum Cv. Caramba)
(2018) Ağırağaç, Zübeyir; Çelebi, Şeyda Zorer
Bu araştırmada, Van/Edremit İleri Biyolojik Atıksu Arıtma Tesisi çıkış suyunun farklı konsantrasyonlarda Karamba bitkisinin gelişimi ile uygulamalar sonrası bitki ve toprağın bazı besin elmenti içeriklerine etkisi araştırılmıştır. Deneme 2018 yılında Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü iklim odasında saksılarda; tesadüf parselleri deneme desenine göre üç tekrarlamalı olarak yürütülmüştür. Araştırmada atık suların Karamba bitkisinin gelişimine etkisini belirlemek için % 100 saf su (kontrol), %25 atıksu + %75 saf su, %50 atıksu + %50 saf su ve %75 atıksu + %25 saf su şeklinde uygulama yapılmıştır. Çalışma sonuçlarına göre, Van İli atık su konsantrasyonlarının Karamba'nın çıkışı ve ortamdan çekilmesi üzerine etkisi bulunmamış, bitki boyu, yaş ve kuru ot miktarlarını arttırdığı belirlenmiştir. Bitki ve hasat sonrası toprakta element konsantrasyonları genel olarak artmıştır. Hasat sonrası toprakta pH düşmüş ancak EC değerinde artış belirlenmiştir. Araştırma sonucunda, Van/Edremit İleri Biyolojik Atıksu Arıtma Tesisi suyunun kısa süreli bitki yetiştiriciliğinde kullanılabileceğine, ancak uzun süreli kullanımının belirlenmesi için farklı bitki gruplarıyla daha uzun süreli çalışmalara ihtiyaç olduğu düşünülmektedir.
Effects of Different Sowing Times on Yield and Forage Quality of Silage Soybean Varieties (glycine Max. (l.) Merr.)
(2023) Kitapçı, Talha; Çelebi, Şeyda Zorer
Bu çalışma, farklı ekim zamanlarında silajlık soya çeşitlerinin hasıl verim ve bazı kalite değerlerini belirlemek amacıyla yürütülmüştür. 2022 yılında Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü araştırma arazisinde yürütülen çalışmada, Yemsoy ve Yeşilsoy soya çeşitleri kullanılmıştır. Araştırma, Tesadüf Bloklarında Faktöriyel Deneme Deseni'ne göre üç tekrarlı olarak gerçekleştirilmiştir. Ekim zamanları, 20 Nisan, 5 Mayıs, 20 Mayıs, 5 Haziran ve 20 Haziran olmak üzere toplamda beş farklı dönemde yapılmıştır. Araştırmadan elde edilen sonuçlara göre, bitki boyu 51.3 ile 89.7 cm arasında değişmekle birlikte en yüksek değer 5 Mayıs ekimtarihinde alınmıştır. Yeşil ot veriminde en yüksek verim değerleri 5 Mayıs ile 20 Mayıs ekim tarihlerinde sırasıyla 1974.1 kg/da ve 2005.2 kg/da iken, en düşük verim değeri de 20 Haziran ekim tarihinde 660.7 kg/da olarak belirlenmiştir. Ham protein oranının en yüksek değerleri 5 Mayıs ve 5 Haziran ekim tarihlerinde belirlenirken, en düşük değer ise 20 Haziran tarihinde saptanmıştır. ADF (Asit Deterjan Lif) oranına ait en düşük değer 20 Mayıs tarihinde ölçülmüştür. NDF (Nötral Deterjan Lif) oranına ait en yüksek değerler 5 Mayıs, 20 Mayıs ve 5 Haziran tarihlerinde gözlemlenirken öte yandan, en düşük değer 20 Haziran tarihinden elde edilmiştir. Nispi yem değeri oranının en yüksek değerleri 20 Mayıs ve 20 Haziran tarihlerinde tespit edilmiştir. Araştırma bulgularına göre, kısa büyüme süresine sahip bölgelerde, silajlık soya fasulyesinin bir yem seçeneği olarak kullanılabileceğini ortaya koymuştur.
The Effects of Some Annual Forage Legumes Grown as Winter Catch Crop on the Yield and Quality of Silage Corn Production in Diyarbakir Conditions
(2021) Çınarlı, Züleyha; Çelebi, Şeyda Zorer
Bu tez çalışması, Diyarbakır koşullarında kışlık ara ürün olarak yetiştirilecek bazı tek yıllık baklagil yem bitkilerinin silajlık mısır'ın verim ve kalite unsurları üzerine etkisinin belirlenmesi amacıyla 2019-2020 yılları arasında GAP Uluslararası Tarımsal Araştırma ve Eğitim Merkezi deneme alanında yürütülmüştür. Araştırma tesadüf blokları deneme desenine göre 3 tekrarlamalı olarak kurulmuş olup kışlık ara ürün olarak yem bezelyesinin (Pisum arvanse L.) Gap Pembesi, mürdümüğün (Lathyrus sativus L.) Gap Mavisi, adi fiğin (Vicia sativa L.) Görkem çeşitleri ile ana ürün olarak mısırın ADA 523 çeşidi kullanılmıştır. Araştırmada elde edilen sonuçlara göre, kışlık ara ürün olarak yetiştirilen baklagil yem bitkilerinden en yüksek yeşil ot verimi yem bezelyesinde 2842 kg/da ve en yüksek kuru ot verimi 657 kg/da ile adi fiğde ölçülmüştür. Baklagil yem bitkilerinin ana ürün mısırda incelenen özelliklere etkisi istatistiksel olarak farklılıklar göstermiştir. Bitki boyu, klorofil miktarı, sap çapı üzerine etkisi %1 düzeyinde önemli çıkarken, ham protein oranı ile ham protein, yeşil ot ve kuru ot verimi üzerine etkisi %5 düzeyinde önemli çıkmıştır. Bitkide yaprak, sap ve koçan oranı üzerine etkisi önemsiz çıkmıştır. En yüksek yeşil ve kuru ot verimi 7960 kg/da ve 2706 kg/da ile mürdümük parsellerinden sonraki mısırdan elde edilmiştir. Sonuç olarak, mısırdan önce ekilen farklı baklagil yem bitkilerinin mısırda verim ve kalite unsurları üzerine önemli etkileri olduğu sonucuna varılmıştır.
The Effects of Some Organic Fertilizers on Grass Production and Feed Value of Italian Grass (lolium Multiflorum Lam.) Moved at Different Maturation Periods
(2023) Eser, Vedat; Çelebi, Şeyda Zorer
Bu çalışma, Van ekolojik koşullarında yetiştirilen Ryegrass'da (süt otu) üç farklı olgunluk döneminde yapılan biçimin ve üç farklı organik gübrenin verim ve kalite özelliklerinin belirlenmesi amacıyla 2021-2022 yılları içerisinde yürütülmüştür. Ryegrass bitkisine standart gübre ile organik gübre olarak deniz yosunu, vermikompost ve hümik asit yaprak uygulaması yapılmıştır. Biçimler; çiçeklenme öncesi, erken çiçeklenme ve geç çiçeklenme olmak üzere üç farklı olgunluk aşamasında yapılmıştır. Araştırma tesadüf bloklarında faktöriyel deneme desenine göre üç tekrarlamalı olarak kurulmuştur. Araştırmada farklı organik gübre uygulamaları ile farklı olgunlaşma dönemlerinde yapılan biçimin, bitkinin bitki boyu, yeşil ot verimi, kuru ot verimi, kuru madde oranı, ham protein oranı, ham protein verimi, ADF ve NDF oranları, sindirilebilir kuru madde (SKM), kuru madde tüketimi (KMT), nispi yem değeri (NYD) oranlarına ilişkin veriler alınmıştır. Araştırma sonucunda; bitki boyu 38.43-72.50 cm arasında değişmiş olup en yüksek değer geç çiçeklenme döneminde vermikompost uygulamasından alınmıştır. Yeşil ot verimi ise 3130.0-1347.5 kg/da arasında değişmiş olup en yüksek yeşil ot verimi erken çiçeklenme döneminde vermikompost uygulamasından elde edilmiştir. Biçim dönemi ortalamalarına bakıldığında en yüksek bitki boyu erken ve geç çiçeklenme döneminde , en yüksek yeşil ot verimi ise erken çiçeklenme dönemlerinden elde edilmiştir. Gübre uygulama ortalamalarına göre ise en yüksek bitki boyu ve yeşil ot verimleri hümik asit ve vermikompost uygulamalarından alınırken en düşük değerler kontrolden elde edilmiştir. En yüksek ham protein oranı erken çiçeklenme biçim döneminde tüm organik gübrelerden alınmıştır. Gübre uygulama ortalamalarına göre en yüksek ham protein verimi vermikompost ve hümik asit uygulamalarından sırasıyla 119.23 kg/da ve 109.49 kg/da olarak alınmış olup, biçim dönemi ortalamalarına göre ise erken çiçeklenme dönemi 151.54 kg/da olarak en yüksek ham protein oranına ulaşmıştır. Sindirilebilir kuru madde ve nispi yem değeri çiçeklenme öncesi hümik asit uygulamasında sırasıyla % 53.06, % 107.36 olarak en yüksek değerlere ulaşmıştır. Araştırmadan elde edilen bulgulara göre verim açışından erken çiçeklenme döneminin uygun biçim zamanı olarak değerlendirilebileceği ancak kalite açısından çiçeklenme öncesi biçim döneminin dikkat çektiği belirlenmiştir. Genel olarak organik gübre yaprak uygulamasının bitkinin verim ve kalitesini arttırdığı özellikle organik gübrelerden vermikompost ve hümik asidin ön plana çıktığı sonucuna varılmıştır.
Farklı Azot ve Fosfor Dozlarının Mısırın (Zea Mays L.) Silaj Verimi ve Kalitesine Etkisi
(2010) Çelebi, Şeyda Zorer; Şahar, A. Korhan; Çelen, A.esen; Çelebi, Rafet
Bu araştırma, 2004 ve 2005 yıllarında Van ekolojik koşullarında, azot ve fosfor dozlarının ‘TTM-815’ melez mısır çeşidinin silaj verimi ve kalitesi üzerine etkilerini belirlemek amacıyla yürütülmüştür. Tesadüf bloklarında faktöriyel deneme desenine göre üç tekrarlamalı olarak yürütülen bu araştırmada, 5 farklı azot dozu (0, 5, 10, 15 ve 20 kg/da N) ve 4 farklı fosfor dozu (0, 4, 8 ve 12 kg/da $P _2O _5$) uygulanmıştır. Araştırmada, azot ve fosfor dozlarının bitki boyu, yeşil ot verimi, kuru ot verimi, bitki koçan oranı, ham protein oranı ve ham protein verimi üzerine etkileri önemli bulunmuştur. Denemenin ilk yılında en yüksek yeşil ot verimi 20 kg/da azot ve 8 kg/da fosfor (6552.4 kg/da), en yüksek kuru ot verimi 15 kg/da azot ve 12 kg/da fosfor (1547.1 kg/da) ve en yüksek ham protein verimi ise 20 kg/da azot ve 12 kg/da fosfor (102.3 kg/da), denemenin ikinci yılında ise en yüksek yeşil ot verimi 20 kg/da azot ve 8 ve 12 kg/da fosfor (6767.1 kg/da), en yüksek kuru ot verimi 20 kg/da azot ve 8 ve12 kg/da fosfor (1039.0 kg/da) ve en yüksek ham protein verimi ise 20 kg/da azot ve 12 kg/da fosfor (84.4 kg/da) uygulamalarından alınmıştır. Araştırmadan elde edilen bulgular ışığında, bölgede silajlık mısır üretiminde 20 kg/da azot ve 8 kg/da fosforlu gübre uygulanmasının yüksek verimler elde etmek için gerekli olduğu söylenebilir. Bununla beraber bölgede daha yüksek azot dozları ile yeni çalışmalara ihtiyaç bulunmaktadır.
Investigation of Yield and Yield Components in Some Vetch Species and Varieties (Vicia Ssp.) Under Batman Conditions
(2010) Erdoğan, Berçem; Çelebi, Şeyda Zorer
Bu araştırma Batman koşullarına uygun fiğ çeşitlerini belirlemek amacıyla 2008 yılında yürütülmüştür. Tesadüf blokları deneme desenine göre üç tekrarlamalı olarak kurulan denemede, adi fiğ türüne ait Kubilay-82, Cumhuriyet-99, Selçuk-99; tüylü fiğ türüne ait Efes-79 ;Macar fiği türüne ait Ege beyazı ve Batman koşullarında yetiştirilen Vicia sativa (adi fiğ) çeşitleri materyal olarak kullanılmıştır. Yapılan varyans analizinde, incelenen özellikler bakımından çeşitler arasında önemli farklılıklar belirlenmiştir. Biçimler ot verimleri için %50 çiçeklenme döneminde, tohum verimleri için alt baklaların tamamen kuruduğu dönemde yapılmıştır. Araştırmada, bitki boyu, yeşil ot verimi, kuru madde oranı, tohum verimi, ham protein oranı ve ham protein verimi özellikleri incelenmiştir. İncelenen özelliklerden bitki boyu 42.3-61.4 cm, yeşil ot verimi 983.6-2096.1 kg/da, kuru madde oranı % 28.1-36.0, tohum verimi 110.2-161.3, protein oranı % 15.6-17.8 ve ham protein verimleri 37.5-58.2, arasında değişmiştir. Araştırmada en yüksek bitki boyu, tohum verimi, protein oranı ve ham protein verimi Kubilay-82 çeşidinden, yeşil ot verimi ise yerli çeşidinden elde edilmiştir.
İtalyan Çimi (Lolium Multiflorum Lam.)’nin Ot Verimi ve Yem Değeri Üzerine Organik Gübrelerin ve Biçim Zamanlarının Etkileri
(2024) Eser, Vedat; Ağırağaç, Zübeyir; Çelebi, Şeyda Zorer
Bu çalışma, Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü araştırma arazisinde 2021-2022 yaz sezonunda gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın amacı, İtalyan çimi (süt otu) bitkisinde farklı olgunluk dönemlerinde yapılan biçim ve üç farklı organik gübrenin verim ve kalite üzerine olan etkilerini belirlemektir. Çalışmada, Süt otu’nun Master çeşidi kullanılmış olup organik gübre olarak vermikompost, hümik asit ve deniz yosunu; standart gübre olarak ise DAP (Diamonyum Fosfat) ve amonyum sülfat uygulanmıştır. Biçimler çiçeklenme öncesi, erken çiçeklenme ve geç çiçeklenme dönemlerinde yapılmıştır. Deneme, tesadüf bloklarında faktöriyel deneme desenine göre üç tekrarlamalı olarak kurulmuştur. Araştırma sonuçlarına göre, bitki boyu 38.4-72.5 cm arasında değişmiş ve en yüksek değer geç çiçeklenme döneminde vermikompost uygulamasından elde edilmiştir. Yeşil ot verimi 3130.0-1347.5 kg da-1 arasında değişmiş olup, en yüksek verim erken çiçeklenme döneminde vermikompost uygulamasından alınmıştır. En yüksek ham protein oranı çiçeklenme öncesi dönemde tüm organik gübrelerden elde edilmiştir. Sindirilebilir kuru madde ve nispi yem değeri, çiçeklenme öncesi hümik asit uygulamasında en yüksek değerlere ulaşmıştır. Sonuç olarak, erken çiçeklenme dönemi verim açısından, çiçeklenme öncesi dönem ise kalite açısından en uygun biçim zamanı olarak belirlenmiştir. Organik gübre uygulamaları, özellikle vermikompost ve hümik asit, bitkinin verim ve kalitesini artırmada ön plana çıkmıştır.
Kentsel Atık Suların Karamba (Lolium Multiflorum Cv. Caramba)’nın Ağır Metal ve Bazı Besin Elementi İçeriğineetkisi
(2021) Çelebi, Şeyda Zorer; Ağırağaç, Zübeyir
Bu araştırmada, Van/Edremit İleri Biyolojik Atıksu Arıtma Tesisi çıkış suyunun farklı konsantrasyonlardaKaramba bitkisinin gelişimi ile uygulamalar sonrası bitki ve toprağın bazı besin elementi içeriklerine etkisi araştırıldı.Deneme 2018 yılında Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü iklim odasında saksılarda;tesadüf parselleri deneme desenine göre üç tekrarlamalı olarak yürütüldü. Araştırmada atık suların Karamba bitkisiningelişimine etkisini belirlemek için kontrol olarak % 100 saf su (100S), %75 saf su + %25 atıksu (75S25A), %50 atık su +%50 saf su (50S50A) ve %25 saf su + %75 atık su (25S75A) şeklinde uygulama yapıldı. Çalışma sonuçlarına göre, Van İliatık su konsantrasyonlarının Karamba’nın çıkışı ve ortamdan çekilmesi üzerine önemli bir etkisi bulunmadı, bitki boyu,yaş ve kuru ot miktarlarını arttırdığı saptandı. Bitki ve hasat sonrası toprakta element konsantrasyonları genel olarak arttığıbelirlendi. Hasat sonrası toprakta pH düştü ancak EC değerinde artış belirlendi. Araştırma sonucunda, Van/Edremit İleriBiyolojik Atıksu Arıtma Tesisi suyunun kısa süreli bitki yetiştiriciliğinde kullanılabileceği, ancak uzun süreli kullanımınınbelirlenmesi için farklı bitki gruplarıyla daha uzun süreli çalışmalara ihtiyaç olduğu düşünülmektedir.
Mısır Üretiminde Organomineral ve Yaprak Gübre Uygulaması Etkinliğinin Verim ve Karlılık Açısından Değerlendirilmesi
(2024) Ağırağaç, Zübeyir; Çelebi, Şeyda Zorer
Bu çalışma, Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü araştırma arazisinde 2022 ve 2023 yıllarında yürütülmüştür. Bu çalışmada, silajlık mısır bitkisinde farklı organomineral ve yaprak gübresi uygulamalarının hasıl verim, Üretim değeri (ÜD), değişen masraflar ve brüt kar, net kar değerleri dikkate alınarak ekonomik analizinin yapılmasını amaçlanmıştır. Çalışmada, Simpatico mısır çeşidi kullanılmış olup, gübre kaynağı olarak DAP (Diamonyum fosfat), Üre, Organomineral taban (OMT), Organomineral üst (OMÜ), Deniz yosunu (DY), Vermikompost (VK) ve Humik asit (HA) gübrelerinin farklı kombinasyonları kullanılmıştır. Deneme ‘’Tesadüf Blokları Deneme Deseni’’ne göre üç tekrarlamalı olarak yürütülmüştür. Birleştirilmiş yıl ortalamasına göre en yüksek hasıl verim OMT-OMÜ-VK uygulamasından 6823.00 kg da-1, en düşük değer ise DAP-ÜRE uygulamasından 6610.83 kg da-1olarak kaydedilmiş ve aralarında %3.1 oranında verim farkı oluşmuştur. Çalışmada, üretim değeri açısından en yüksek değer OMT-OMÜ-VK uygulamasından 11599.10 (₺ da-1) olarak kaydedilmiştir. Buna karşın, DAP ve ÜRE gübrelerinin bulunduğu uygulamalar maliyet açısından daha düşük oldukları için net kar oranları daha yüksek olarak belirlenmiştir. Buna göre DAP-ÜRE uygulaması net kar 7828.85 ₺ da-1,bürüt kar 8267.96 ₺ da-1 ve nispi kar 3.296 ₺ da-1 olarak kaydedilmiştir. Elde edilen sonuçlar ışığında, bitki yetiştiriciliğinde sürdürülebilir üretim için, organomineral ve yaprak gübrelerinin bitki besleme sistemlerine eklenmesi, tarımsal verimlilik ve toprak koruma açısından önemli bir adım olarak değerlendirilebilir.
Rizomlu Kırmızı Yumak (Festuca Rubra Var. Rubra) ile Tesis Edilen Yeşil Alanda Atıksu Arıtma Çamurunun Tesis Gübresi Olarak Değerlendirilmesi
(2011) Çelebi, Şeyda Zorer; Çelebi, Rafet; Yılmaz, İbrahim Hakkı; Arvas, Ösmetullah
Bu çalışma, 2007-2008 yıllarında rizomlu kırmızı yumak (Festuca rubra var. rubra) ile tesis edilen yeşil alanda atıksu arıtma çamurunun tesis gübresi olarak değerlendirilmesini belirlemek amacıyla Van'da yürütülmüştür. Tesadüf blokları deneme desenine göre üç tekrarlamalı olarak yürütülen bu çalışmada, atıksu arıtma çamurunun 3, 6, 9 ve 12 ton/da dozları ile kontrol olarak çiftlik gübresinin tesis gübresi olarak uygulanması değerlendirilmiştir. Araştırmada, rizomlu kırmızı yumağın bitki boyu, yeşil ot verimi, bitki ile kaplı alan, yabancı ot oranı, renk ve çim kalitesi değerlendirilmiştir. Çalışma sonucunda, birinci yıl ilk dönemde alınan gözlemlerde bitki boyu, yeşil ot verimi ve bitki ile kaplı alan değerleri, atıksu arıtma çamurunun yüksek dozlarının kullanıldığı uygulamalarda düşük, daha sonraki dönemlerde ise yüksek bulunmuştur. Tesis gübresi olarak atıksu arıtma çamurunun kullanıldığı alanlarda renk ve çim kalitesi kriterleri, çiftlik gübresi kullanılan alanlara göre genel olarak her gözlem döneminde daha iyi sonuçlar vermiştir. Bu çalışma sonucunda, atıksu arıtma çamurunun rizomlu kırmızı yumağın çim performansını arttırdığı ve tesis aşamasında çiftlik gübresine önemli bir alternatif olabileceği düşünülmektedir.
Switchgrass (Panicum Virgatum L.) Bitkisinde Kurşun, Krom ve Kadmiyum Toksisitesinin Besin Alımı Üzerindeki Etkileri ve Lineer Regresyon Analizleri
(2023) Çelebi, Şeyda Zorer; Zorer, Özlem Selçuk; Yesılova, Abdullah
Madencilik, kentsel veya endüstriyel katı, gaz ve sıvı atıklar, pestisit ve suni gübre kullanımı, boya sanayi ve araba egzoz gazları ağır metallerin doğaya salınmasına neden olur. Çevresel kirleticilerin neden olduğu bu ağır metal stresi, bitkilerin büyümesini sınırlamakta, ürün verimini ve kalitesini düşürmektedir. Aynı zamanda, ağır metal stresi bitki besin maddelerinin bitkiler tarafından alınmasını, taşınmasını ve kullanılmasını engeller. Sonuç olarak, bu çalışma, geniş bir habitat ve iklim yelpazesine uyum sağlayabilen switchgrass’taki kurşun, kadmiyum ve kromun toksisitesini ve toleransını değerlendirmek için yapılmıştır. Ağır metallerin besin alımı üzerindeki etkilerini belirlemek amacıyla, Switchgrass (Panicum virgatum L.) bitkisi farklı konsantrasyonlarda Cd, Pb, Cr çözeltileri ile suni olarak kontamine edilmiş toprakta yetiştirilmiştir. Uygulanan metallerin farklı konsantrasyonlarından etkilenen switchgrasstaki makro ve mikro besin içeriklerindeki değişiklikler değerlendirilmiştir. Krom, kadmiyum ve kurşun fitotoksik etkiye sahip ve bitkiler için esansiyel olmayan elementler olmalarına rağmen, bu elementlerin switchgrass bitkisinin toprak üstü kısımlarında kolayca emilip biriktiği gözlenmiştir. Genel olarak, switchgrass bitkisindeki makro ve mikro besin konsantrasyonlarının farklı dozlarda Pb, Cd ve Cr uygulamalarında önemli ölçüde veya nispeten azaldığı bulunmuştur. Ca2+ ve Pb2+'nın kök hücrelere giriş için rekabet etmesi nedeniyle, uygulanan farklı Pb dozları ile sadece bitkideki Ca konsantrasyonları önemli ölçüde artmıştır. Bununla birlikte elde edilen sonuçlar lineer regresyon ve Pearson korelasyonu kullanılarak yorumlanmıştır.
'ttm-815' Mısır (Zea Mays L.) Çeşidinde Azotlu Gübre Form ve Dozlarının Silaj Verimine Etkisi
(2010) Çelebi, Şeyda Zorer; Şahar, A. Korhan
Bu araştırma, farklı azotlu gübre form ve dozlarının ‘TTM-815’ melez mısır çeşidinin silaj verimi ve yem değerine etkisini belirlemek amacıyla 2004-2005 yıllarında Van merkezde üretici arazisinde yürütülmüştür. Tesadüf bloklarında faktöriyel deneme desenine göre üç tekrarlamalı olarak kurulan bu denemede, azotlu gübre formlarının (amonyum nitrat (% 26 N), amonyum sülfat (% 21 N) ve üre (% 46 N) beş farklı dozu (0, 5, 10, 15 ve 20 kg/da N) uygulanmıştır. Azotlu gübre dozlarının yarısı ekimle, kalan yarısı ise bitkiler 40-45 cm boylandığında verilmiştir. Denemede bitki boyu, yaş ot verimi, kuru ot verimi, yaprak oranı, sap oranı, koçan oranı, ham protein oranı ve ham protein verimi özellikleri incelenmiştir. Araştırmada azot formlarının yeşil ve kuru ot verimleri ile yaprak ve ham protein oranı üzerine, azot dozlarının ise incelenen tüm kriterler üzerine etkisi önemli bulunmuştur. En yüksek yeşil ot verimi (6852.3 kg/da) amonyum nitrat formunun 20 kg/da doz uygulamasından, en yüksek kuru ot verimi (1081 kg/da) üre formunun 20 kg/da doz uygulamasından, en yüksek ham protein oranı ve verimi (% 8.1 ve 86.3 kg/da) amonyum sülfat formunun 20 kg/da doz uygulamasından elde edilmiştir.