Browsing by Author "Çiftçi, Vahdettin"

Now showing 1 - 20 of 26

Bazı Tir Hatlarında Azot Alım Yetenekleri ve Azotun Bitki Organlarına Dağılımının Saptanması Üzerine Bir Araştırma
(2003) Çiftçi, Vahdettin; Sönmez, Fahri; Ülker, Mehmet
Deneme Y.Y.Ü. Ziraat Fakültesi deneme alanlarında üç tekerrürlü olarak kurulmuş ve Tir buğdayından seçilmiş 11 hat üzerinde yürütülmüştür. Hatlarda toplam toprak üstü kurumadde, tane kurumadde, hasat indeksi, azot alımı, azot hasat indeksi ve azotun bitkide dağılımı saptanmıştır. Toplam toprak üstü kuru madde, toplam toprak üstü azot miktarı, tanede azot miktarı ve azot hasat indeksi bakımından hatlar arasında önemli genotipik farklılıklar bulunmuştur. 5 nolu hattan toplam toprak üstü kurumadde, tane kurumadde, toplam toprak üstü azot miktarı, tanede azot miktarı bakımından en yüksek değerler elde edilmiştir.
Collection and Evaluation of Fresh Bean (Phaseolus Vulgaris L.) Germplasm Grown at South of Eastern Anatolia
(2012) Çirka, Mustafa; Çiftçi, Vahdettin
Bu çalışma, 2009 ile 2011 yılları arasında Doğu Anadolu Bölgesi?nin güneyinde (Bitlis, Bingöl, Muş, Malatya, Tunceli, Elazığ, Hakkâri, Van) yetiştiriciliği yapılan taze tüketime uygun fasulye gen kaynaklarının toplanması, morfolojik ve fenolojik özelliklerin belirlenmesi, seleksiyon kritelerine göre taze tüketime uygun çeşit adaylarını tespit edilmesi, tespit edilen çeşit adaylarının ıslah programlarına alınması ve ticari anlamda çiftçiye kazandırılması amaçlanmıştır.Söz konusu illerden 2010 yılında toplanan 378 genotip derlenmiş olup, bu genotiplerden 61 sırık, 27 bodur 2011 yılında tartılı derecelendirme sonucu ümitvar bulunmuştur. 2011 yılında yapılan çalışma sonucunda ise, 30 sırık ve 8 bodur tip ümitvar tipler olarak belirlenmiştir. (Sırık çeşit adayları: BT-5, BT-38, BT-73, BT-76, BT-123, BT-124, ML-14, ML-44, ML-50, ML-64, ML-71, VN-1, VN-16, VN-17, VN-19, VN-28, VN-48, VN-49, TN-8, EL-42, HK-20, HK-37, HK-38, HK-51, BN-8, BN-12, BN-23, BN-25, MŞ-24 ve MŞ-48; Bodur çeşit adayları: HK-8, HK-18, HK-33, BT-68, ML-20, ML-25, ML-30 ve ML-60)Çalışmada sırık taze fasulye olan 4F-89 ile Helinda Gold ve bodur taze fasulye olan Yalova-5 ile Yalova-17 standart çeşitleri kontrol çeşitleri olarak kullanılmıştır. Çalışma sonunda standart çeşitler ile yerel çeşitler arasında farklılıkların olduğu tespit edilmiştir.Anahtar Kelimeler: Sırık taze fasulye, bodur taze fasulye, Doğu Anadolu Bölgesi?nin güneyi, Seleksiyon
Determination of Yiled and Some Yield Componets of the Registered Dry Bean Cultivars (Phaseolus Vulgaris L.) of Turkey in Van-Gevaş Ecological Conditions
(2006) Fırtına, Dilek; Çiftçi, Vahdettin
Bu çalısma, Van-Gevaş ekolojik kosullarında yüksek verimli kuru fasulyeçesitlerinin belirlenmesi amacıyla 2004 Yılında Tesadüf Blokları Deneme Planınagöre üç tekrarlamalı olarak yürütülmüstür. Denemede, 11 tescilli kuru fasulye çesidikullanılarak bu çesitlerin verim ve bazı verim ögeleri belirlenmistir. Denemesonunda, çesitler arasında verim ve verim ögeleri yönünden önemli farklılıklaroldugu saptanmıstır. En yüksek tane verimi ortalama 472.0 kg/da'la Aras-98çesidinden elde edilirken, en düsük tane verimi ise 285.0 kg/da'la Seker çesidindenelde edilmistir.Anahtar Kelimeler: Kuru fasulye, Çesit, Verim
Determination Yield and Some Yield Components of Dry Bean Lines (Phaseolus Vulgaris L.) Which Was Collected Gevaş Region
(2008) Deniz, Şener; Çiftçi, Vahdettin
Bu çalışma, Van-Gevaş ekolojik koşullarından toplanan yerel Gevaş Fasulyesi hatlarının verim ve bazı verim öğelerinin belirlenmesi amacıyla 2007 Yılında Tesadüf Blokları Deneme Desenine göre üç tekrarlamalı olarak yürütülmüştür. Denemede, bölgeden toplanan 39 kuru fasulye hattı kullanılarak bu hatların verim ve bazı verim öğeleri belirlenmiştir. Deneme sonunda, hatlar arasında verim ve verim öğeleri yönünden önemli farklılıklar olduğu saptanmıştır. En yüksek tane verimi ortalama 650.10 kg/da'la GVŞ-1 hattından elde edilirken, en düşük tane verimi ise 47.67 kg/da'la GVŞ-34 hattından elde edilmiştir.
Doğu Anadolu'nun Güneyinde Yetiştirilen Taze Fasulye (Phaseolus Vulgaris L.) Gen Kaynaklarının Toplanması ve Fenolojik
(2016) Çirka, Mustafa; Çiftçi, Vahdettin
Bu çalışma 2009-2011 yılları arasında, Doğu Anadolu Bölgesi'nin güneyinde (Bitlis, Bingöl, Muş, Malatya, Tunceli, Elazığ, Hakkâri, Van) taze tüketim için yetiştiriciliği yapılan fasulye popülasyonlarından toplanan 378 genotipin fenolojik özelliklerin belirlenmesi ve taze tüketime yönelik kullanılabilecek ümitvar hatların seçilmesi amacıyla yürütülmüştür. Çalışmada 4F-89 ve Helinda Gold sırık, Yalova-5 ve Yalova-17 bodur fasulye çeşitleri kontrol olarak kullanılmıştır. Toplanan 378 hattın tartılı derecelendirilmesi ve fenolojik gözlemler sonucunda; 2010 yılında, 62 sırık ve 26 bodur; 2011 yılında ise, 88 hattın arasından 30 sırık ve 8 bodur taze fasulye ümitvar hat olarak belirlenmiştir. Çalışma sonunda standart çeşitler ile toplanan ve değerlendirilen hatlar arasında farklılıkların olduğu tespit edilmiştir.
Effects of Nitrogen Doses and Forms on the Yield and Same Yield Components of Lentil (Lens Culinaris Medic.)in Van Conditions
(2004) Doğan, Yusuf; Çiftçi, Vahdettin
Bu çalışma, Van koşullarında Sazak-91 mercimek çeşidi için en uygun azot form ve dozunun belirlenmesi amacı ile yapılmıştır. Deneme, 2001-2002 sezonunda bir yıllık olarak yürütülmüştür. Denemede Sazak-91 çeşidine dört farklı azot dozu (0, 2, 4 ve 6 kg/da) ve dört farklı azot formu (amonyum nitrat, amonyum sülfat, üre ve organik azot) uygulanarak verim ve bazı verim öğeleri üzerine etkisi araştırılmıştır. Deneme Tesadüf Bloklarında Faktöriyel Deneme Desenine göre üç tekrarlamalı olarak yürütülmüştür. Tane verimi ve bazı verim öğeleri azot form ve dozlarından önemli ölçüde etkilenmiştir. İki yıllık deneme sonuçlarına göre en yüksek birim alan tane verimi 180.1 kg/da ile azotun sülfat formunun 4 kg/da dozundan elde edilirken, en düşük birim alan tane verimi ise kontrol parsellerinden elde edilmiştir. Anahtar kelimeler: Mercimek, azot, form, doz, verim, Lens culinaris.
Effects of Various Plant Densities and Sowing Methods on Yield and Some Yield Components of Chickpea (Cicer Arietinum L.) Cultivars in Van Ecological Conditions
(2011) Doğan, Yusuf; Çiftçi, Vahdettin
Bu çalışma, Van ekolojik koşullarında nohut (Cicer arietinum L.) çeşitlerinde farklı ekim sıklıkları ve ekim yöntemlerinin verim ve bazı verim öğelerine etkisinin belirlenmesi amacıyla 2009 ve 2010 yıllarında iki yıl süre ile ?Tesadüf Bloklarında Bölünen Bölünmüş Parseller Deneme Desenine? göre üç tekrarlamalı olarak yürütülmüştür. Araştırmada materyal olarak Aziziye-94, ILC-482 ve Canitez-87 nohut çeşitleri kullanılmıştır. Bununla beraber üç farklı ekim sıklığında (35, 50 ve 65 tohum/m2) ve dört ekim şeklinde (ekim derinliğine serpme ekim, sıraya ekim, 900 ve 450 çapraz ekim) bitki materyali olarak kullanılmıştır. 2010 yılında, Canitez-87 çeşidinin bakla bağlama döneminde Antraknoz hastalığından aşırı zarar görmesinden dolayı denemeden çıkartılmıştır. Araştırmada, bitki çıkış süresi, m2'ye bitki sayısı, bitki boyu, ilk bakla yüksekliği, bitkide dal sayısı, bitkide bakla sayısı, baklada tane sayısı, bitkide tane sayısı, 100 tane ağırlığı, hasat indeksi, birim alan tane verimi ve ham protein oranı gibi özellikler incelenmiştir.Araştırma sonunda, 2009 ve 2010 yıllarında en yüksek birim alan tane verimi sırasıyla 104.6 kg/da ile ILC-482 çeşidinin 50 tohum/m2 sıklığının serpme ekim yönteminde, 158.6 kg/da ile ILC-482 çeşidinin 50 tohum/m2 sıklığının 900 çapraz ekim yönteminde elde edilmiştir. En düşük birim alan tane verimi sırasıyla, 2009 yılında 65.3 kg/da ile Canıtez-87 çeşidinin 35 tohum/m2 sıklığının sıraya ekim yönteminde, 2010 yılında ise 111.8 kg/da ile Aziziye-94 çeşidinin 35 tohum/m2 ekim sıklığının sıraya ekim yönteminde elde edilmiştir.
Farklı Rhizobium Suşları ve Organik Gübre Uygulamalarının Çemen (Trigonella Foenum-graecum L.)' de Bazı Tarımsal Karakterler Üzerine Etkisi
(2016) Çiftçi, Vahdettin; Tunçtürk, Rüveyde; Kulaz, Haluk
Bu çalışma, mikrobiyal aşı uygulamasında kullanılan seçilmiş Rhizobium meliloti suşlarının ve değişik organik materyallerin çemen (Trigonella foenum-graecum L.)'in tane verimi ve verim öğeleri üzerine etkilerinin araştırılması amacıyla, 2011 ile 2012 yıllarında Yüzüncü Yıl Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü'ne ait deneme alanlarında yürütülmüştür. Araştırmada, 3 farklı Rhizobium meliloti inokulantı (1 No, 22 No ve 760 No) ve değişik organik materyallerin [kontrol, humik asit, alsil (alüminyum silikat) ve organik gübre (B5A-sıvı)] çemenin tane verimi ve verim öğeleri üzerine etkilerinin araştırılması amaçlanmıştır. Deneme, Tesadüf Bloklarında Bölünmüş Parseller Deneme Deseni'ne göre 3 tekrarlamalı olarak yürütülmüştür. Araştırmada; bitki boyu, dal sayısı, ilk bakla yüksekliği, bakla uzunluğu, bitkide bakla sayısı, baklada tane sayısı, bin tane ağırlığı, hektolitre ağırlığı, bitkide tane verimi, tohum verimi, protein oranı ve yağ oranı gibi özellikler incelenmiştir. Çalışma sonucunda 2011 yılında en yüksek tohum verimi (74.3 kg/da) 760 No'lu bakteri suşu uygulamasından, 2012 yılında ise 1 No'lu bakteri suşundan (104.1 kg/da) elde edilmiştir. Araştırmanın ikinci yılında suşlar arasındaki farklılık istatistiksel olarak önemli bulunmamıştır. Denemede, farklı gübre uygulamaları bakımından ise ilk deneme yılında en yüksek tane verimi 86.4 kg/da, ikinci deneme yılında ise 112.4 kg/da olarak aluminyum silikat uygulamalarından elde edilmiştir.
Kışlık Arpanın Verim ve Bazı Karakterlerinde Adaptasyon ve Stabilite Analizi
(2001) Sönmez, Fahri; Ülker, Mehmet; Çiftçi, Vahdettin
Bu araştırma, kışlık arpada verim ve verim unsurları üzerine genotip ve lokasyonlarm etkisini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Anadolu-86, Tokak-157/37. Cumhuriyet-50 ve Hamidiye-85 çeşitlerinin kullanıldığı araştırma Van, Adilcevaz ve Erciş lokasyonlarmda 1997-98 ve 1998-99 yıllarında olmak üzere iki yıl süreyle yürütülmüştür. Çeşitlerin stabilitelerinin belirlenmesi için Eberhart ve Rusell, (1966)'ın önerdiği stabilite parametreleri kullanılmıştır. Araştırmada Tokak - 157/37 ve Anadolu-86 çeşitleri Van Gölü havzasında (Van, Adilcevaz ve Erciş) yetiştirilebilecek ve stabilitesi yüksek çeşitler olarak bulunmuştur. Diğer taraftan, tane verimi ve verimi doğrudan etkileyen metrekarede başak sayısı, bin tane ağırlığı ve başak tane sayısı karakterlerinin genotipin etkisi altında olduğu, yine bu karakterlerin lokasyonlara göre önemli derecede değiştiği tespit edilmiştir.
Kışlık Mercimeğin Verim ve Bazı Verim Öğelerinde Adaptasyon ve Stabilite Analizleri
(2001) Çiftçi, Vahdettin; Ülker, Mehmet
Bu çalışma, kışlık mercimekte verim ve bazı verim ögeleri üzerinde genotip ve çevrenin etkisinin belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Sazak-91, Kışlık Yeşil-21, Kışlık Pul-11 ve Yerli Kırmızı mercimek çeşitlerinin kullanıldığı araştırma üç farklı lokasyonda (Van, Erciş ve Adilcevaz) iki yil süreyle (1997-1998 ve 1998-1999) yürütülmüştür. Çeşitlerin stabilite analizlerinde Eberhart ve Russell (1966)'in stabilite parametreleri kullanılmıştır. Araştırmada Yerli Kırmızı çeşidi Van Gölü havzasında yetiştirilebilecek ve stabilitesi yüksek çeşit olarak yer almıştır. Diğer taraftan tane verimini direkt etkileyen bitkide bakla sayısı, bitkide dal sayısı, bitki boyu ve bitkide tane verimi gibi özelliklerin de çevre şartlarına göre önemli ölçüde değiştiği tespit edilmiştir.
Mercimek (L.culinaris Medik)'de İlk Gelişme Dönemide Kök ve Topraküstü Organlarının Durumu
(1997) Erman, Murat; Çiftçi, Vahdettin; Arslan, Burhan
Mercimekte ilk gelişme devrelerinde tohumdan kök ve topraküstü organları için harcanan kuru madde miktarları çeşitlere göre önemli değişiklik göstermektedir. Bu devrede kök gelişimi'için daha fazla besin maddesi harcayan çeşitlerin kök sayısı ve kök uzunlukları daha fazla olmakta, bu ise genelde çeşidin olumsuz koşullara karşı dayanıklılığını artırmaktadır. Bu çalışma beş mercimek çeşidinin (Kışlık Pul 11, Kışlık Yeşil 21, Kışlık Kırmızı 51, Sazak-91 ve Kayı-91) ilk gelişme .devresindeki kök ve topraküstü organlarının 'durumunu belirlemek amacıyla yapılmıştır. Çalışmada her çeşitten 10'ar tohum 460 cm3 hacmindeki PVC kaplara tekrarlanan tesadüf blokları deneme desenine göre üç tekrarlamalı olarak ekilmiştir. Çıkıştan 15, 22 ve 29 gün sonra bitkiler sökülerek; kök uzunluğu, fide uzunluğu, yaprak sayısı, kök ve topraküstü fırın kuru ağırlıkları ve kök/topraküstü oranı saptanmıştır. Gelişme ilerledikçe kök uzunluğu, fide uzunluğu, yaprak sayısı, kök ve topraküstü fırın kuru ağırlıkları tüm çeşitlerde belirgin bir şekilde artış göstermiştir.
Mercimekte ( Lens Culinaris Medik. ) Çilenme Durgunluğu
(1998) Çiftçi, Vahdettin; Kulaz, Haluk
Araştırma 1996 yılında Sazak-91, Kışlık Pul 11, Kışlık Yeşil 21, Kışlık Kırmızı 51 ve Yerli Kırmızı isimleri ile tescil edilmiş 6 mercimek çeşidiyle yürütülmüştür. Haziran'ın 24'ünde hasat edilen tohumlar, 2 Temmuz, 2 Ağustos, 2 Eylül, 3 Ekim ve 4 Kasım'da olmak üzere 5 farklı zamanda ekilerek çimlenme ve sürme değerleri saptanmıştır. Çimlenme ve sürme değerleri çeşit ve ekim tarihlerine göre istatistiki olarak önemli düzeyde farklı olmuştur. Genel olarak en son ekimlerden en yüksek değerler alınmıştır. En düşük çimlenme değerleri ilk ekim tarihinde, hiç çimlenme göstermeyen Sazak-91 ve Yerli Kırmızı çeşitlerinde; en yüksek çimlenme hızı ve gücü ise % 100 ile Kışlık Kırmızı 51 çeşidinin en son ekim tarihinde belirlenmiştir. Sürme hızına ait en düşük değer ilk ekim tarihinde, hiç çıkış yapmayan Sazak-91, Kayı-91, Kışlık Pul 11 ve Yerli Kırmızı çeşitlerinde, en yüksek sürme hızı değeri ise % 90.5 ile en son ekim tarihinde Kışlık Yeşil 21 çeşidinde saptanmıştır. Sürme gücünde ise en düşük değer 2 Temmuz'da ekilen ve hiç çıkış yapmayan Sazak-91 ve Yerli Kırmızı çeşitlerinde kaydedilirken en yüksek değer % 95.3 ile en son ekim tarihinde Kışlık Kırmızı-51 çeşidinde saptanmıştır. Ele alınan mercimek çeşitlerinin yeterli miktarda sürme hız ve gücüne ulaşabilmeleri için 4-5 aylık bir dinlenme süresine ihtiyaç duydukları söylenebilir. Buna göre özellikle kışlık mercimek ekimlerinde eğer aynı yılın tohumları tohumluk olarak kullanılacaksa tohumluk miktarını % 10-20 artırılması gerekmektedir.
Nohut (Cicer Arietinum L.)'ta Özellikler Arası İlişkiler ve Path Katsayısı Analizi Üzerine Bir Araştırma
(1997) Geçit, H.hüseyin; Erman, Murat; Çiftçi, Vahdettin
Bu araştırma; Nohutta bazı özelliklerin birbirleri ile olan ilişkileri ve aynı özelliklerin path analizi ile birim alan tane verimi üzerine doğrudan ve dolaylı etkilerinin belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Deneme, 1990-1991 Yıllarında Yüzüncü Yıl Üniversitesi Ziraat Fakültesi Deneme Alanında yürütülmüştür. Denemede, ILC-195, ILC- 3279, Güney Sarısı- 482 nohut çeşitleriyle İCARDA kökenli sekiz nohut hattı kullanılmıştır. İncelenen özellikler arasındaki ilişkilerde, dekara tane verimi ile biyolojik verim (r=0.548**), bitkide tane verimi (r=0.548**) ve bitkide bakla sayısı (r=0.830**) arasında olumlu ve istatistiki olarak %1 seviyesinde önemli; bin tane ağırlığı arasında ise olumsuz yönde ve istatistiki olarak %1 düzeyinde önemli (r= -0.691**) bir ilşiki bulunmuştur. Yapılan path analizinde bağımlı değişken olarak ele alınan dekara tane verimine olumlu yönde en yüksek doğrudan etkiye sahip özellik bitkide bakla sayısı olmuş (0.3468) ve bunu hasat indeksi (0.2421) izlemiştir. Olumsuz yönde doğrudah etkiye sahip özellik ise bitkide yan dal sayısı olmuş (-0.1550) ve bunu bitkide tane verimi (-0.1061) izlemiştir.
Nohutta (Cicer Arietinum L.) İlk Gelişme Döneminde Toprak Altı ve Toprak Üstü Organlarının Gelişme Durumu
(2001) Toğay, Necat; Çiftçi, Vahdettin; Toğay, Yeşim
Bu çalışma, 14 nohut çeşidinin (Canıtez-87, Eser-87, Akçin-91, ILC-482, Aydm-92, Menemen-92, İzmir-92, Damla, Aziziye, Diyar-95, Gökçe, Er-99, Küsmen-99 ve Uzunlu-99) ilk gelişme devresindeki kök ve toprak üstü organlarının durumunu belirlemek amacıyla yapılmıştır. Çalışmada her çeşitten 10'ar tohum 460 cm3 hacmindeki PVC kaplara Tesadüf Bloklarında Faktöriyel Deneme Desenine göre üç tekrarlamalı olarak ekilmiştir. Çıkıştan 15, 22 ve 29 gün sonra 5 uniform görünüşlü bitki sökülerek; kök uzunluğu, fide uzunluğu, yaprak sayısı, kök ve toprak Üstü fırın kuru ağırlıkları ve kök / toprak üstü ağırlığı oranı saptanmıştır. Gelişme ilerledikçe kök uzunluğu, fide uzunluğu, yaprak sayısı, kök ve toprak üstü firm kuru ağırlıkları tüm çeşitlerde belirgin bir şekilde artış göstermiştir.
Screening Lentil (Lens Culinaris Medik.) Cultivars for High Yielding Under Southeastern Anatolian Conditions
(1998) Türk, Zübeyir; Çiftçi, Vahdettin
This study was carried out to determine high yielding lentil cultivars as a winter crop in Southern Anatolia. In this study, eight lentil cultivars were investigated. The experiment was conducted in the complete randomized block design with four replications in Güneydoğu Anadolu Agricultural Research Enstitute's experimental area in 1993-1994 and 1994-1995 According to the results of two years, the highest seed yield was obtained from the cultivar F89-30 L cultivars as 180,7 kg/dar the lowest seed yield gave the cultivar Yerli Kırmızı as 65.9 kg/da-.
The Effect of Different Zinc and Phosphorus Levels on the Yield and Yield Components in Lentil (Lens Culinaris Medic. )
(2002) Toğay, Yeşim; Anlarsal, A. Emin; Çiftçi, Vahdettin
Bu araştırma, 2000-01 ve 2001-02 yıllarında Van koşullarında farklı çinko ve fosfor dozlarının mercimek çeşitlerinde verim ve verim öğelerine etkisi ve bitki tarafından alınımının araştırılması amacıyla yürütülmüştür. Çalışmada Sazak-91 ve Kışlık Kırmızı-51 çeşitleri kullanılmıştır. Araştırmada dört farklı çinko dozu (0, 1.5, 3 ve 4.5 kg/da) ZnS047H20 olarak ve dört farklı fosfor dozu (0, 2, 4 ve 6 kg/da) TSP olarak uygulanmıştır. Deneme Yüzüncü Yıl Üniversitesi Ziraat Fakültesine ait deneme tarlalarında bölünen bölünmüş parseller deneme desenine göre dört tekrarlaman olarak yürütülmüştür. Kullanılan iki mercimek çeşidinde çinko ve fosfor dozlarının bitki boyu, ilk bakla yüksekliği, bitkide birincil ve ikincil dal sayısı, bitkide balda ve tane sayısı, baklada tane sayısı, bitkide tane verimi, bin tane ağırlığı, birim alan tane verimi, hasat indeksi, tanedeki protein ve fosfor oranlan ve tanedeki çinko içeriğine etkisi incelenmiştir. En yüksek birim alan tane verimi 2000, 2001 yıllarında ve iki yıl birleştirilmiş ortalamalarda Sazak-91 çeşidinden elde edilmiştir. Birinci yılda en yüksek verim 95.11 kg/da ile Sazak-91 çeşidinin 1.5 kg/da çinko ve 4 kg/da fosfor uygulamasından, ikinci yıl da ise 198.70 kg/da ile Sazak-91 çeşidinin 4.5 kg/da çinko ve 4 kg/da fosfor uygulamasından elde edilmiştir. Anahtar kelimeler: Mercimek (Lens culinaris), fosfor ve çinko gübrelemesi, verim.
The Effects of Different Planting Densities and Sowing Methods on Lentil (Lens Culinaris Medic.) Yield and Yield Components in Van Conditions
(2002) Toğay, Necat; Anlarsal, A. Emin; Çiftçi, Vahdettin
Bu çalışmada Van koşullarında, iki kışlık mercimek çeşidi (Sazak-91 ve Yerli Kırmızı), dört farklı ekim aklığının (200, 250, 300 ve 350 tohum/m2 ) ve dört farklı eMm şeklinin (serpme, sıraya, 45° ve 90° çapraz ekim) verim ve verim verim öğelerine etkisi araştırılmıştır. Deneme 2000-0 İve 2001-02 yıllarında Yüzüncü Yıl Üniversitesi Ziraat Fakültesi deneme tarlalarında bölünen bölünmüş parseller deneme desenine göre dört tekrarlamalı olarak yürütülmüştür. Araştırma sonuçlarına göre, eMm sıklıklarına göre en yüksek birim alan tane verimi ortalamaları, Sazak-91 çeşidinde 2000 yılında 73.76 kg/da ile 250 tohum/m2 bitki sıklığında ve 2001 yılında 134.38 kg/da ile yine 250 tohum/m2 bitki sıklığında belirlenmiştir. Yerli Kırmızı çeşidinde ise; sırasıyla 59.45 kg/da ve 89.92 kg/da ile her iki yılda da 300 tohum/m2 bitki sıklığında belirlenmiştir. Ekim şekli yıllık: ortalamaları bakımından; en yüksek birim alan tane verimi ortalaması Sazak-91 çeşidinde 2000 ve 2001 yıllarında sırasıyla 73.13 kg/da ve 142.01 kg/da ile sıraya ekim şeklinde belirlenmiştir. En yüksek verim Yerli Kırmızı çeşidinde sırasıyla 60.14 kg/da ve 92.01 kg/da ile her iki yılda da sıraya ve 90° çapraz ekim de belirlenmiştir. Anahtar kelimden Mercimek, Lens culinaris, ekim sıklığı, ekim şekli, verim.
The Effects of Different Plent Demsitie Outhe Yield and Some Yield Components of the Chickpea (Cicer Arietinum L.) in Mardin Ecological Conditions
(2014) Özekinci, Bülent; Çiftçi, Vahdettin
Bu çalışma, Mardin ekolojik koşullarında nohut (Cicer arietinum L.)'da farklı ekim sıklıklarının verim ve bazı verim öğelerine etkisinin belirlenmesi amacıyla, 2013 yılında 'Tesadüf Boklar Deneme Desenine' göre üç tekrarlamalı olarak yürütülmüştür. Araştırmada Aziziye-94, ILC-482 ve Diyar-95 nohut çeşitleri dört farklı ekim sıklığında (30, 40, 50 ve 60 tohum/m2) ekilerek ekim sıklığının nohut çeşitlerinde bitki çıkış süresi, m2'de bitki sayısı, bitki boyu, ilk bakla yüksekliği, bitkide dal sayısı, bitkide bakla sayısı, baklada tane sayısı, bitkide tane sayısı, 100 tane ağırlığı, hasat indeksi, birim alan tane verimi ve biyolojik verim gibi özelliklere etkisi araştırılmıştır. Araştırma sonunda, en yüksek birim alan tane verimi (157.18 kg/da) ILC-482 çeşidinden elde edilirken en düşük ortalama tane verimi ise (117.76 kg/da) Diyar-95 çeşidinden elde edilmiştir. Ekim sıklıklarının birim alan tane verimi yönünden ortalama değerleri 124.99-158.39 kg/da arasında değişmiştir. En yüksek ortalama tane verimi 50 tohum/m2 ekim sıklığından (158.39 kg/da) elde edilirken, en düşük ortalama tane verimi ise 30 tohum/m2'lik ekim sıkılığından (124.99 kg/da) elde edilmiştir. Anahtar kelimeler: Nohut, ekim sıklıkları, verim, verim öğeleri
The Effects of Plant Density on the Yield and Some Yield Components of Dry Bean (Phaseolus vulgaris L.) in Van Conditions
(2007) Kazak, Adnan; Çiftçi, Vahdettin
Bu çalışma, Van ekolojik koşullarında fasulyede en uygun ekim sıklığının belirlenmesi amacıyla 2005 yılında tesadüf blokları deneme planına göre üç tekrarlamalı olarak yürütülmüştür. Denemede, Şehrali-90 kuru fasulye çeşidi 4 farklı sıra arası (30, 40, 50 ve 60 cm) ve 4 farklı tohumluk miktarlarında (20, 30, 40 ve 50 tohum/m2) ekilerek, ekim sıklığının verim ve bazı verim öğelerine etkisi belirlenmiştir. Deneme sonunda, farklı ekim sıklıklarının verim ve bazı verim öğelerine etkisi önemli olmuştur. En yüksek tane verimi ortalama 83.9 kg/da'la 50 cm sıra aralığı ve 20 tohum/m2 ekim sıklığından elde edilmiştir.
The Effects of Various Fertilizer Sources, Sowing Dates and Bacteria Inoculation on the Yield and Yield Companents of Fenugreek (Trigonella Foenum Graecum L.)in Van Ecological Conditions
(2010) Tunçtürk, Rüveyde; Çiftçi, Vahdettin
? Bu çalısma, Van ekolojik kosullarında farklı ekim zamanı ve farklı gübre kaynakları ilebakteri asılamanın çemen (Trigonella foenum-graecum L.) üzerindeki etkilerini belirlemekamacıyla 2008 ve 2009 yılı yazlık yetistirme döneminde sulu kosullarda yürütülmüstür. DenemeYüzüncü Yıl Üniversitesi Ziraat Fakültesi deneme alanlarında Tesadüf Bloklarında BölünenBölünmüş Parseller Deneme Desenine göre 3 tekrarlamalı olarak kurulmustur. Denemede iki farklıekim zamanı (1 Nisan, 20 Nisan), beş farklı gübre kaynağı (kontrol, DAP (Diamonyum fosfat),kentsel arıtma çamuru humik asit ve çiftlik gübresi) ile bakteri asılama (bakterili-bakterisiz)uygulanmıstır.Arastırmada, bitki boyu, dal sayısı, ilk bakla yüksekliği, bakla uzunluğu, bitkide baklasayısı, baklada tane sayısı, bitkide tane sayısı, bin tane ağırlığı, tohum verimi, hasat indeksi,biyolojik verim, protein oranı, yağ oranı, protein verimi ve yağ verimi gibi özellikler incelenmistir.Elde edilen bulgulara göre, en yüksek tohum verimi 2008 deneme yılında 110.16 kg/da ilebirinci ekim zamanında (1 Nisan) bakteri asılamasının yapıldığı çiftlik gübresi uygulamasından eldeedilirken, 2009 deneme yılında en yüksek tohum verimi 105.19 kg/da ile birinci ekim zamanında (1Nisan) bakteri asılamanın yapıldığı arıtma çamuru uygulamasından elde edilmistir. En düsük tohumverimi ise, her iki deneme yılında sırasıyla, 57.26 kg/da ve 53.53 kg/da olarak ikinci ekimzamanında kontrol parsellerinde tespit edilmistir. Arastırma sonucunda, tohum verimi üzerinedeneme faktörlerinin etkileri her iki deneme yılında da istatistiksel olarak önemli derecedebulunduğu belirlenmistir.Anahtar kelimeler: Çemen, gübre kaynakları, ekim zamanı, bakteri, verim