Browsing by Author "Özgören, Ersin"

Now showing 1 - 6 of 6

Akut Apandisit Tanısında Peritoneal Aspirasyon Sitolojisinin Yeri
(2003) Özgören, Ersin; Aydın, Metin; Arslantürk, Hasan; Kisli, Erol; Bayram, İrfan; Güler, Osman
Amaç: Peritoneal aspirasyon sitolojisinin (PAS) akut apandisit tanısındaki etkinliğini araştırmaktır Gereç ve yöntem: Apendektomi uygulanan 50 olguya operasyon öncesi PAS yapıldı. Sitoloji, histopatolojik inceleme bulguları ile karşılaştırıldı. Bulgular: Klinik tanıya bağlı negatif apendektomi oranı %20 dir. PAS 32 olguda pozitif, 18 olguda negatif sonuçlandı. PAS 1+) 32 hastanın 30 (%93.75)'unda histopatolojik olarak akut apandisit, PAS (-) 18 olgunun 8 (%44.4)'inde normal apendiks saptandı. Yalancı pozitiflik %6.2, yalancı negatiflik %55.6 idi. PAS'ın duyarlılığı, özgüllüğü, pozitif öngörü ve negatif öngörü değerleri sırasıyla %,75, %80, %93.8, %44.4 ve doğruluk %76 olarak hesaplandı. Sonuç: PAS (+) sonuçlar akut apandisit tanısını güçlendirmekle birlikte, PAS (-) sonuçlar akut apandisit tanısını ekarte ettirmez.
İnsizyonlar ve İnguinal Herni İlişkisi
(1997) Barut, İbrahim; Dilek, Osman Nuri; Özgören, Ersin; Aydın, Metin; Güler, Osman
Son bir yıl içinde hastanemiz Genel Cerrahi polikliniğine çeşitli nedenlerle başvuran ve herhangi bir nedenle abdo¬minal yolla ameliyat olmuş, karın insizyonu mevcut 96 hastada inguinal herninin varlığı araştırıldı. 8 hastada (% 8.3) sağ inguinal herni tesbit edildi. Sağ inguinal fıtık tesbit edilen hastaların 7'sinde apandektomi için Mc Bur¬ney insizyonu yapıldığı, bir hastada ise sağ göbek altı paramedian insizyon yapıldığı tesbit edildi. Sağ inguinal fıtık oluşumunun Mc Burney insizyon ile anlamlı olarak birlikte görülmesinde, insizyon sırasında ilioinguinal ve iliohypogastric sinirlerin travmatik olarak yaralanmaları¬nın fıtık gelişimine neden olabileceği düşünüldü. Sonuç olarak göbek altında ve her iki karın alt kadranda yapılacak insizyonlar. sırasında, özellikle sağ veya sol Mc Burney insizyonlar sırasında travmatik sinir lezyonlann-dian korunmak için daha dikkatli insizyon ve diseksiyon yapmanın yararlı olacağı görülmektedir.
Kolorektal Kanserlerde Tedavi Yaklaşımlarımız
(2001) Güler, Osman; Aydın, Metin; Kisli, Erol; Başer, Murat; Özgören, Ersin; Şahin, Şevki; Aslantürk, Hasan
Kolorektal kanser insidansı Türkiye'de geniş bir coğrafi dağılım göstermektedir. Bir çok hasta ileri evrelerde saptanabilmekte ve çoğu zaman tek tip bir tedavi ile takip edilmektedir. Bu konuda kliniğimizin yaklaşımını ortaya koymak amacıyla,1994-2001 yılları arasında Y.Y.Ü Tıp Fakültesi Genel Cerrahi kliniğinde kolorektal kanser tedavi protokolüne alınmış 69 hastanın dosyaları retrospektif olarak tarandı. Seride rektal kanserli hastalar çoğunlukta idi (%30) bu hastaların 9'una abdomino-perineal rezeksiyon uygulandı, diğer hastalara tümör yerleşim yerlerine göre ve preoperatif evreleme göz önüne alınarak cerrahi rezeksiyonlar yapıldı. İnrezektabilite oranı %7 idi ve rektal kanserli hastalarda sfinkter korunabilme oranı %52 idi. Tüm kolorektal kanserli hastaların %96'sı adenokarsinomdu. Modifiye Aster -Çöller evrelemesinde evre B ve C olarak değerlendirildiler. Evre A'da hiç hasta yoktu. Ortalama takip süresi 48 ay olan hastaların bu süre içerisinde 28'inde nüks gelişti, (%40) ve 6 hasta (%0.08) uzak organ metastazlarına bağlı olarak kaybedildi. Ülkemizde kolorektal kanser hastalarının büyük bir kısmına ileri evrelerde tanı konulabilmektedir (1). Multimodalite tedavi protokollerinin uygulamaya konulması ve lokoregional ve sistemik kontrolün iyi bir biçimde sağlanabilmesi ile ileri dönemde tespit edilen hastalar içinde bir takım güçlüklerin üstesinden gelinebilir.
Mide Kanseri Cerrahisinde Splenektominin Gerekliliği ve Sağ Kalım Süresine Etkisi
(2001) Kotan, Çetin; Özgören, Ersin; Sönmez, Reşit
Amaç: Mide kanserinin cerrahi tedavisinde, mide rezeksiyonu ile birlikte yapılan splenektominin olguların sağ kalım süresine etkisinin araştırılması. Durum Değerlendirmesi: Mide kanseri cerrahisinde, rezeksiyonun genişliği, genişletilmiş lenf nodu disseksiyonu, splenektomi ve bu işlemlerin yaşam süresine katkısı literatürde tartışma konusudur. Yöntem: 1994-1997 yılları arasında kliniğimizde mide kanseri tanısı ile mide rezeksiyonu yapılmış olan 51 olgu retrospektif olarak değerlendirildi. Karşılaştırılan parametrelerin istatistiksel analizi ki-kare ve t-testleri ile yapıldı. İstatistiki anlamlılık düzeyi P<0.05 olarak belirlendi. Çıkarımlar: Yirmi olguya splenektomi yapılmış, 31 olguya splenektomi yapılmamıştır. Gruplar tümör lokalizasyonu ve histolojik evreleri açısından benzer özellikler taşımaktadır. İki grup arasında; ameliyat sonrası mortalite ve sağ kalım süreleri yönünden anlamlı farklılık görülmemektedir. Sonuç: Mide kanseri nedeni ile mide rezeksiyonu yapılan olgularımızda, splenektomi eklenen grupta, splenektominin sağ kalım süresi üzerine anlamlı bir etkisinin olmadığı görüldü.
Özofajektomi Sonrası Erken Enteral Beslenme
(1999) Karaayvaz, Muammer; Özgören, Ersin; Dilek, O. Nuri; Aydın, Metin; Güler, Osman
Bu çalışmada özofagus karsinomu nedeniyle özofajektomi yapılan hastalarda erken enteral beslenmenin yeri ve önemini araştırdık. Çalışmaya özofagus karsinomu nedeniyle özofajektomi yapılan 20 hasta dahil edildi. Enteral beslenme operasyon esnasında duodenuma geçirilen nazogastrik sonda yoluyla yapıldı. Postoperatif 3. günde enteral beslenmeye geçildi. Hastaların hastanede yattığı sürede postoperatif komplikasyonlar, abdominal semptomlar, pre ve postoperatif albümin konsantrasyonu ve maliyet araştırıldı. Bir hastada enteral beslenmeye devam edilemedi. Postoperatif dönemde anastomoz kaçağı görülmedi. Enfeksiyöz komplikasyonlar 6 hastada (% 30) saptandı. Serum albümin seviyesi postoperatif % 29 oranında düştü. Enteral beslenme iyi tolere edildi. Özofagus kanseri nedeniyle özofajektomi yapılan hastalarda nazoduodenal yerleştirilen sonda ile yapılan enteral beslenme güvenli, tolere edilebilir ve ucuz bir yöntemdir.
Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tıp Fakültesi Genel Cerrahi Anabilim Dalında Ameliyat Edilen Mide Kanserli Hastalarda Proksimal Mide Kanseri Sıklığı
(2000) Sönmez, Reşit; Çıkman, Öztekin; Barut, İbrahim; Özgören, Ersin; Kotan, Çetin; Aras, Abbas
Son yıllarda mide kanseri insidensindeki düşme eğilimine rağmen, proksimal lokalizasyonlu mide kanserlerinde artış olduğu bildirilmektedir. Distal özofagus adenokarsinomu ile birlikte, mide kanserinden ayrı bir klinik durum olarak kabul edilen proksimal mide kanserlerinin daha kötü prognoza sahip olduğu bildirilmektedir. Gastrointestinal kanserler, özellikle mide ve özofagus kanserleri Van bölgesinde sık görülen, önemli bir mortalite nedenidir. Bu retrospektif çalışmanın amacı Ekim 1994- Temmuz 1999 tarihleri arasında Van Tıp Fakültesi Genel Cerrahi Kliniğinde ameliyat edilen 113 mide kanserli olguda proksimal lokalizasyonlu mide kanseri sıklığını araştırmaktır. Mide kanseri tanısı ile ameliyat ettiğimiz, incelenen, 113 olguda proksimal mide kanseri sıklığı % 38.9 olarak bulundu.