Browsing by Author "Akdeniz, Hakkı"

Now showing 1 - 16 of 16

Bazı Arpa Çeşitlerinin Verim ve Verim Unsurları ile Bazı Kalite Özellikleri Üzerinde Bir Araştırma
(2004) Keskin, Bilal; Akdeniz, Hakkı; Yılmaz, İbrahim Hakkı; Oral, Erol
YYÜ Ziraat Fakültesi deneme alanlarında, 2001-02 ve 2002-03 yıllarında, şansa bağlı bloklar deneme planına göre üç tekerrürlü olarak yürütülen bu araştırmada, Orza-96, Tokak 157/37, Aday-1, Ziatko, Çetin-2000, Aday-3 ve Lora olmak üzere 7 arpa çeşidi kullanılmıştır. Yapılan çalışmada, bitki boyu, m2'deki başak sayısı, başak uzunluğu, başakta tane sayısı, toplam verim, tane verimi, sap verimi, bin tane ağırlığı, ham protein oranı, ham protein verimi ve hasat indeksi saptanmıştır. Sonuç olarak, en yüksek toplam verim Orza-96, Tokak 157/37 ve Aday-1 çeşitlerinden, en yüksek tane verimi ise Orza-96 çeşidinden elde edilmiştir.
Bazı Mısır Çeşitlerinde Verim ve Yem Değerleri Üzerine Bir Araştırma
(2004) Çelebi, Şeyda Zorer; Andıiç, Nuray; Akdeniz, Hakkı; Yılmaz, İbrahim Hakkı
Bu araştırma, Van koşullarına uygun silajlık mısır çeşitlerini belirlemek amacıyla Van Organize Sanayi Alanı sulu arazilerinde 2001 ve 2002 yıllarında yürütülmüştür. Tesadüf blokları deneme desenine göre üç tekerrürlü olarak kurulan bu denemede, on üç mısır çeşidi kullanılmıştır. Denemede kullanılan çeşitler arasında hasıl ot ve kuru ot verimi bakımından önemli farklılıklar belirlenmiş, çeşitlerin hasıl verimleri 2850. l ile 7608.5 kg/da; kuru ot verimler ise 745.9 ile 1465.9 kg/da arasında değişmiştir. Sonuç olarak, hasıl ve kuru ot verimleri yüksek olan Ossk-644, Bc-6661, Bc-778 ve Bc-566, Bc-723 ve Duanan çeşitlerinin Van koşullarında silaj amacıyla yetiştirmeye uygun çeşitler olduğu saptanmıştır.
Bazı Tane Sorgum Çeşitlerinin Besin Madde Kompozisyonu ve Sindirilebilir Kuru Madde Veriminin Belirlenmesi
(2003) Nursoy, Hüseyin; Akdeniz, Hakkı; Yılmaz, İbrahim Hakkı; Karslı, Mehmet Akif
Bu çalışmada, Doğu Anadolu bölgesi koşullarına uygun ve yüksek besin madde verimine sahip tane sorgum çeşitlerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla, bitki materyali olarak Öğretmenoğlu, Akdarı, Aldan, Beydan, Ramada, A-298, DK-64 ve KS-397 olmak üzere sekiz adet tane sorgum çeşidi kullanılmıştır. Tanelerini olgunlaştıran sorgum çeşitlerinin önce başakları ve hemen sonra hasılları elle hasat edilmiştir. Örneklerin kuru madde (KM), organik madde (OM), ham protein (HP), nötral deterjant fiber (NDF) ve asit deterjant fiber (ADF), in vitro sindirilebilirlik düzeyleri ile KM verimi ve Sindirilebilir KM verimleri belirlenmiştir. Hasılların KM düzeyleri % 26,64-35,36 arasında bulunmuştur (P < 0,05). Ramada ve Aldan çeşitlerinin hasıllarına ait OM düzeyleri diğer çeşitlerin hasıllarına ait OM düzeylerinden daha düşük olarak bulunmuştur (P < 0,05). Hasıllara ait NDF ve ADF içeriği Beydarfda en yüksek, DK-64 çeşidinde ise en düşük olduğu görülmüştür (P < 0,05). Hasıllara ait en yüksek in vitro sindilebilirlik, KM verimi ve Sindirilebilir KM verimi DK-64 ve Aldan çeşitlerinde elde edilmiştir (P < 0,05). Çeşitler içerisinde Öğretmenoğlu'na ait taneler en yüksek HP, ancak Beydarı ile birlikte en düşük in vitro sindirilebilirliliğe sahip olduğu görülmüştür (P < 0,05). KM verimi ve Sindirilebilir KM verimi bakımından en yüksek verim Ramada çeşidine ait tanelerden elde edilmiştir (P < 0,05). Toplam (tane + hasıl) KM verimi, Sindirilebilir KM verimi ve HP verimi Ramada ve A-298 çeşitlerinde diğer çeşitlere oranla daha yüksek bulunmuştur (P < 0,05). Sonuç olarak, Sindirilebilir KM ve HP verimleri baz alındığında, yetiştirilen sorgum çeşitleri arasında bölge şartlarına uygun en yüksek verim Ramada çeşidinden alınmış ve bunu sırasıyla A-298 ve Aldan çeşitleri izlemiştir.
Değişik Katkılarla Hazırlanan Yaş Şeker Pancarı Posası Silajlarının Kalitesinin Belirlenmesi
(2005) Avcı, Mehmet; Deniz, Suphi; Akdeniz, Hakkı
Bu çalışmada, yaş şeker pancarı posasına (YŞPP) farklı düzeylerde buğday kırığı ya da melas ilavesinin silaj kalitesi ve in vitro sindirilme derecesine etkisi araştırılmıştır. YŞPP'na sırasıyla % 0, % 2.5, % 5 melas ya da % 0, % 2, % 4 buğday kırığı; silaj kuru maddesini %15, %17 veya %20'ye yükseltecek miktarda odun talaşı ilave edilmiştir. Böylece toplam 18 grup oluşturulmuştur. Her grupta 5'er tekerrür olmak üzere hazırlanan 90 adet silaj örneği, cam kavanozlara sıkıştırılarak konmuş ve kavanozlar 90 gün sonra açılmıştır. Silaj örneklerinin ham besin madde, in vitro sindirilebilirlikleri ve pH analizleri yapılmış; ayrıca enerji değerleri ve Flieg puanları da hesaplanmıştır. YŞPP'na farklı düzeylerde katılan melas ve buğday kırığı düzeyine paralel olarak ham protein değerleri artarken; bu katkılar silajların NDF ve ADF düzeylerini azaltmıştır. Tüm silaj örneklerinden elde edilen pH değerleri 3.82-4.36 arasında belirlenmiştir. Silajlara ait Flieg puanlan \"iyi\" ve \"pekiyi\" olarak hesaplanmıştır. En yüksek Flieg puanları KM'si %15 ve %17 olan melas katkılı silajlardan eîde edilmiştir. Silajların kuru maddeleri ve silajlara katılan odun talaşı miktarının artışına bağlı olarak, yemlerin organik madde sindirilebilirliklerinde (OMS) önemli düzeyde azalma (P<0.001) görülürken; melas yada buğday kırığı ilavesi, silajların OMS ve enerji düzeylerini yükseltmiştir (P<0.05). Sonuç olarak; Kuru maddesi %15 olan ve % 5 melas ile % 4 buğday kırığı içeren silajların, organik madde sindirilebilirliği ve enerji içerikleri açısından, yüksek kaliteli yemler olduğu belirlenmiştir.
Değişik Mısır Çeşitlerinde Biçim Zamanlarının Bazı Agronomik Özellikler ile Sindirilebilir Kuru Madde Verimine Etkileri
(2003) Karslı, M. Akif; Yılmaz, İ. Hakkı; Akdeniz, Hakkı; Keskin, Bilal
Bu araştırmada, püsküllenrne, süt olum ve hamur olum dönemlerinin dört mısır varyetesinin (Rx-947, 33.94, Frassino ve Arifiye) agronomik özelliklerine ve sindirilebilir kuru madde verimlerine olan etkileri incelenmiştir. Araştırma, 1999 ve 2000 yıllarında Ziraat Meslek Lisesi tarla alanlarında, bölünmüş parseller deneme desenine göre üç tekrarlamalı olarak kurulmuş ve. yürütülmüştür. Araştırmada, hem olum dönemleri ve hem de çeşitler arasında verim ve agronomik özellikler açısından önemli farklılıklar bulunmuştur. Püsküllenrne ve hamur olum dönemlerinde sırasıyla bitki boyu (202.5 cm ve 241.7 cm), yaş ot verimi (5306.5 kg/da ve 6230.6 kg/da), kuru ot verimi (1086.9 kg/da ve 1838.0 kg/da), sap oranı (% 50.60 ve % 45.36), yaprak oranı.(% 27.07 ve % 21.90), koçan oranı (% 22.23 ve % 32.73), ham protein oranı (% 8.03 ve % 6.84), ham protein verimi (87.19 kg/da ve 124.80 kg/da), sindirilebilir kuru madde verimi (881.26 kg/da ve 1294.21 kg/da) olarak bulunmuştur. Birim alandan elde edilen sindirilebilir kuru madde verimleri Arifiye'de 1437.71 kg/da olarak en yüksek hamur olum döneminde, sırasıyla Frassino için 1318.07 kg/da ve 1370.01 kg/da, Rx-947 için 993.74 kg/da ve 987.83 kg/da ve 33.94 için 1389.60 kg/da ve 1381.29 kg/da olarak süt olum ve hamur olum dönemlerinde elde edilmiştir. Araştırmada, birim alandan elde edilen sindirilebilir kuru madde miktarı esas alındığında, Frassino, Rx-947 ve 33.94 çeşitlerinin süt olum veya hamur olum dönemlerinde, Arifiye çeşidinin ise hamur olum döneminde hasat edilmesinin uygun olacağı sonucuna varılmıştır.
Determination of Chemical Compositon, Digestible Dry Matter Yields of Some Silage Type Corn Varieties
(2004) Keskin, Bilal; Andiç, Nuray; Karslı, Mehmet Akif; Akdeniz, Hakkı
Bu araştırmanın amacı, aynı gün ekilip hasat edildiğinde, Doğu Anadolu bölgesi iklim sartlarında en yüksek sindirilebilir kuru madde verimine sahip silajlık mısır varyetesini/lerini belirlemektir. Bu amaçla degisik özellikte 13 mısır (OSSK-191, OSSK- 247, OSSK-332, OSSK-382, OSSK-552, OSSK-644, Bc-566, Bc-6661, Bc-678, Bc-723, Bc-778, Duanan ve Alpos) çesidi seçilmistir. Mısır çesitleri 24 Eylül tarihinde elle hasat edilmistir. Hasat edilen bitkiler tartılıp, kuru madde için (yaklasık 1500 g tüm bitki) örnek alınmıstır. Kuru madde verimi hesaplanmıstır . Kurutulmuş bütün bitki örnekleri 1 mm elekten geçebilecek sekilde öğütülmüş, kuru madde, ham kül, organik madde, nötral detergent fiber (NDF), asit detergent fiber, ham protein ve in vitro sindirilebilir kuru madde için analiz edilmistir. Kuru madde, organik madde, nötral detergent fiber, asit detergent fiber, ham protein, in vitro sindirilebilirlik, sindirilebilir kuru madde verimi ve ham protein verimi sırasıyla, % 19.36-32.10; % 92.74-94.66; % 50.68-62.62; % 20.12-32.48; 5.83-8.74; 60.77-76.28; 415-1003 kg/da ile 51-108 kg/da arasında degismistir. Sonuç olarak, Bc-566 ve OSSK-247 mısır çesitleri, sindirilebilir kuru madde ve ham protein verimleri baz alındıgında, Dogu Anadolu Bölgesi için en uygun çesitler oldugu sonucuna varılmıstır
The Effects of Different Nitrogen Levels on Yield and Yield Components of Some Silage Sorghum (Sorghum Vulgare L.) Varieties Grown Under Irrigated Conditions in Van-Turkey
(2002) Arvas, Ösmetullah; Yılmaz, İbrahim Hakkı; Keskin, Bilal; Akdeniz, Hakkı
Sorghum (Sorghum vulgare L) is important crop in the arid and semi arid regions. A 2-year field experiment was conducted to determine the effects of nitrogen levels (0, 6, 12 and 18 kg/da N) on some yield and yield components of four sorghum cultivars (Grazer, Early-Sumac, Rox and Gozde-80). The experiment was a split plot with three replications. Main plots were assigned to nitrogen levels (0, 6, 12 and 18 kg/da) and sub-plots were assigned to sorghum (Rox, Grazer, Early-Sumac and Gozde-80) cultivars. In experiment, green herbage and dry matter yields, plant height, stem, leaf, and panicle ratio and crude protein ratio and crude protein yields were determined. Applied N increased the green herbage, dry matter yields and plant heights, but it not effected on the proportions of leaf, stem and panicle. It was concluded that "Grazer" was the most favorable cultivar under this Conditions. Optimum rate of nitrogen was 12 kg/da in irrigated conditions.
Farklı Azot Dozlarının Arı Otu (Phacelia Tanacetifolia Bentham)'nda Verim ve Bazı Tarımsal Karakterlere Etkisi
(2013) Dağ, Veysi; Akdeniz, Hakkı
Bu çalışma, Van ekolojik şartlarında, 2011 yılı vejetasyon döneminde, farklı azot dozlarının (0,3,6,9 ve 12 N/da ) arı otu (Phacelia tanacetifolia Bentham )?nun verim ve bazı tarımsal karakterlere etkisini belirlemek amacıyla yürütülmüştür. Deneme Tesadüf parselleri deneme desenine göre 3 tekrarlamalı olarak kurulmuştur. Sonuçlara göre; Azot dozlarının arı otunda vejetatif (bitki boyu, yeşil ot, kuru ot ile biyolojik verim) ve generatif (tohum verimi, çiçek kömeci, çiçek salkımı ve kömeçte çiçekçik sayısı) karakterleri önemli derecede etkilemiştir. Çalışma sonucunda en yüksek değerler, Azot dozunun en yüksek olduğu parsellerden elde edilmiştir. Buna rağmen sürdürülebilir tarım açısından bütün karakterler dikkate alındığında dekara 9 kg N uygulamanın uygun olacağı sonucuna varılmıştır. Anahtar sözcükler: Arı otu (Phacelia tanacetifolia Bentham), verim, tarımsal karakterler.
Farklı Devrelerde Biçilen Korunganın Verim Potansiyeli ile Sindirilebilirlik ve Enerji Düzeylerinin İn Vivo ve Vitro Yöntemlerle Belirlenmesi
(2005) Avcı, Mehmet; Deniz, Suphi; Akdeniz, Hakkı; Kara, Muhammet Ali
Bu araştırma, beş farklı devrede (tomurcuklanma, %25 çiçeklenme, %50 çiçeklenme, %100 çiçeklenme ve tohuma kaçma) biçilen korunganın, en uygun biçim devresini in vivo (klasik sindirim) ve in vitro (iki aşamalı sindirim) yöntemlerle belirlemek amacıyla yapılmıştır. Biçim devrelerinin ilerlemesine bağlı olarak, korunganın KM, OM, NDF, ADF ve ADL düzeyleri artmış; HP ve HK düzeyleri ise azalmıştır (P<0.05). Korunganın 1., 2., 3., 4. ve 5. biçim dönemlerinde KM değerleri %11.65, %17.39, %23.49, %28.96 ve %30.59; OM değerleri %90.75, %92.19, %93.13, %94.04 ve %93.76; HP değerleri %21.62, %16.06, %12.35, %12.31 ve %11.60; NDF değerleri %40.12, %48.38, %52.31, %52.03 ve %55.38; ADF değerleri %29.72, %37.92, %41.71, %40.39, ve %44.22; ADL değerleri ise %6.69, %7.15, %8.04, %9.48 ve %9.31 olarak bulunmuştur (P<0.05). Çalışmada biçim dönemlerine ait kuru ot verimi sırasıyla 333.5, 629.2, 815.2, 1112.6 ve 1020.9 kg/ da; in vitro organik madde sindirilebilirliği (OMS) değerleri %71.15, %63.94, %62.69, %56.63 ve %58.36; sindirilebilir enerji (SE) sırasıyla 13.13, 11.80, 11.57, 10.45 ve 10.77 M J/kg KM; metabolik enerji (ME) 10.76, 9.67, 9.48, 8.57 ve 8.83 M J/kg KM; net enerji laktasyon (NEL) değerleri ise 6.79, 6.05, 5.93, 5.30 ve 5.48 M J/kg KM olarak bulunmuştur (P<0.05). Klasik sindirim denemesinde, korunganın 1., 2., 3., 4. ve 5. biçim dönemlerinde, KM sindirilebilirliği (KMS) %69.95, %68.39, %62.95, %61.60 ve %58.85; OM sindirilebilirliği %71.80, %69.88, %64.54, %62.34 ve %59.61; HP sindirilebilirliği %78.04, %76.63, %71.11, %65.22 ve %72.28; NDF sindirilebilirliği %47.91, %41.11, %43.46, %42.38 ve %40.18; ADF sindirilebilirliği %46.78, %36.28, %37.18, %36.92 ve %33.84 olarak bulunmuştur. Korungaların enerji içerikleri ise, SE için 13.25, 12.89, 11.91, 11.50 ve 11.00 MJ/kg KM; ME için 10.86, 10.57, 9.76, 9.43 ve 9.02 MJ/kg KM; NEL için 6.86, 6.66, 6.11, 5.89 ve 5.61 MJ/kg KM olarak bulunmuştur. İn vitro ve in vivo metotlarla elde edilen değerlerin karşılaştırılmasında, 2. ve 4. biçim dönemine ait OM sindiriiebiiirlik değerleri dışında, diğer dönemlere ait OM sindirilebiiiriikleri ve bütün dönemlere ait enerji (SE, ME, NEL) değerleri benzer bulunmuştur. Vejetasyonun ilerlemesiyle, korunganın OM sindirilebilirliğinde azalma olmasına rağmen, birim alandan (da) elde edilen kuru ot miktarındaki artışa bağlı olarak, birim alandan elde edilen sindirilebilir organik madde (SOM) miktarı artış göstermiş ve bu parametre açısından en verimli biçim devreleri 3, 4 ve 5. dönemler (%50 çiçeklenme, %100 çiçeklenme ve tohuma kaçma) olarak belirlenmiştir. Benzer şekilde, birim alandan elde edilen SE, ME ve NEL verimleri için de, aynı dönemler en yüksek enerji verimlerine sahip olmuşlardır (P<0.05).
Silaj Amacıyla Yetiştirilen Sorgum-sudanotu Melez Çeşitlerinde Bitki Sıklığının Verim Öğelerine Etkisi
(2002) Kahraman, Adnan; Yılmaz, İbrahim Hakkı; Akdeniz, Hakkı
Bu araştırma, Van sulu koşullarında ana ürün olarak yetiştirilen sorgum sudanotu melez çeşitlerinde bitki sıklığının ot verimine etkisini saptamak amacıyla, Van Orman Fidanlık Dairesinin arazisinde .1997 ve 1998 yıllarında yürütülmüştür. Deneme, bölünmüş parseller deneme desenine göre üç tekrarlamak olarak kurulmuş olup çeşitler (Gözde 80, Grazer ve Sugar Leaf) ana parselleri, bitki sıklıkları (40, 60, 80, 100 ve 120 bitki/m2) ise alt parselleri oluşturmuştur.Çeşitlerin yeşil ot verim farklılığı önemli bulunurken, kuru ot verimi yönünden çeşitler arasında önemli bir fark bulunamamıştır. Çeşitlerin ortalama dekara yeşil ot verimleri 3656.4-4281.0 kg ve kuru ot verimleri ise 1378.3-1529.0 kg arasında değişmiştir.Kullanılan bitki sıklıkları, incelenen özellikleri önemli derecede etkilemiştir. Genellikle bitki sıklığı arttıkça yeşil ot verimi, kuru ot verimi ve sap oranı artmış, yaprak oranı ise çok az azalmış olup; yüksek yeşil ot ve kuru madde verimi için en uygun bitki sıklığının 100 bitki/m2 olduğu tespit edilmiştir.
Sorgum X Sudanotu Melezi (Sorghum Bicolor X Sorghum Sudanense Mtapf.) Çeşitlerinde Hasat Zamanının Verim ve Verim Unsurlarına Etkisi
(2005) Akdeniz, Hakkı; Yılmaz, İbrahim Hakkı; Yılmaz, Bilal
Bu araştırma, Van Ziraat Meslek Lisesi Arazisinde 1999 ve 2000 yıllarında yürütülmüştür. Deneme, Bölünmüş parseller deneme desenine göre 3 tekrarlamalı olarak kurulmuştur. Araştırmada 4 sorgum x sudanotu melez (Gözde-80, P-988, Grazer, Grass Fİ) çeşitlerinin verim ve verim unsurlarına 3 hasat zamanı (tam çiçeklerime, süt olum, hamur olum)'nm etkileri incelenmiştir. Hasat zamanının geciktirilmesiyle bitki boyu, yeşil ot verimi, kuru ot verimi, ham protein verimi, sap oranı ve salkım oranı artmıştır. Diğer taraftan ham protein oranı ve yaprak oranı azalmıştır. Hasadın hamur olum döneminde yapılması durumunda Gözde-80, P-988, Grazer ve Grass II çeşitlerinde yeşil ot verimi sırayla 4543, 5241, 5725 ve 5333 kg/da, kum ot verimi sırasıyla 1615, 1783, 1739 ve 1749 kg/da, ham protein verimi 85.4, 98.3, 85.6 ve 84.4 kg/da olmuştur.
The Effects of Different Planting Medhods and Sainfoin, Smooth Bromegrass and Intermediate Wheatgrass Mixtures of Sainfoin on Hay Yield, Protein Yield, Protein Rates, and Botanical Composition
(1998) Akdeniz, Hakkı; Andiç, Cengiz
Bu çalışmada korunga, kılçıksız brom ve mavi ayrık türleri ile bunların hem yalnız ve hem de ikili karışımlarının ot ve protein verimleri ile botanik kompozisyonları incelenmiştir. Değişik ekim şekillerinde (serpme, 30, 45 ve 60 cm) planlanan araştırma, Van'da Yüzüncü Yıl Üniversitesi Ziraat Fakültesi'nin kıraçtaki deneme tarlalarında, 1994 yılında, bölünen - bölünmüş parseller deneme desenine göre 3 tekrarlamalı olarak kurulmuş ve yürütülmüştür. Elde edilen sonuçlara göre; denemede kullanılan bitkilerin 1995-1996 yıllarında yaş ot,, kuru ot ve ham protein verimleri biçim yıllarına göre farklı olmuştur. Korunga ve diğer türlerin ilk biçim yılında en fazla yaş ot, kuru ot ve ham protein verimi alınmıştır. Karışımların ot ve ham protein verimleri, korunganın karışıma katılma oranlarına göre değişmiştir. İki yıllık verim sonuçlarına göre; yalnız ekilen korunga, kılçıksız brom ve mavi ayrık türlerinden dekara sırasıyle, 2455.0, 1 125.7, 1155.9 kg/da yaş ot; 631.4, 368.1, 362.5 kg/da kuru ot; % 15.74, 8.16, 8.56 ham protein oranı; 100.0. 28.3, 31.4 kg/da ham protein verimleri elde edilmiştir. Karışımlar arasında en yüksek ham protein oranı (% 12.90) korunga + kılçıksız brom karışımından tespit edilmiş olup, iki karışım arasındaki fark önemli bulunmuştur. Korunga + mavi ayrık, korunga + kılçıksız brom karışımların ortalama yeşil ot verimleri sırası ile 1861.0- 1897.8 kg/da, kuru ot verimleri 495.8-521.7 ve ham protein verimleri 59.9-64.2 kg/da olarak bulunmuştur. Ekim şekilleri türlerin ve karışımların yaş ot, kuru ot ve ham protein verimlerini çok önemli derecede etkilemiştir. Serpme ekimden dekara ortalama 2021.5 kg yaş ot, 553.0 kg kuru ot ve 73.4 kg ham protein alınmıştır. 30, 45 ve 60 cm aralıkla sıraya ekimlerde ise sırası ile 2108.2. 1838.9. 1549.0 kg yaş ot; 555.3. 510.9. 415.8 kg kuru ot; 75.0, 66.0, 52.9 kg ham protein verimi alınmıştır. Türlerin yalnız ekiminde korunga'da 30 cm, kılçıksız brom ve mavi ayrıkta 45 cm sıra aralığında en fazla yaş ot ve kuru ot ile ham protein verimi sağlanmıştır. Karışımların ortalaması olarak % 100, 75, 50, 25 ve hiç korunganın bulunmadığı saf buğdaygilin (% 100) ham protein oranları sırasıyle % 15.37, 13.94, 13.22, 12.51 ve 7.98 olup ortalamalar arasındaki fark önemli bulunmuştur. Anahtar Kelimeler:Korunga, kılçıksız brom, mavi ayrık, yem bitkileri karışımı, kuru ot verimi
Van Koşullarına Uygun Melez Tane Mısır Çeşitlerinin Belirlenmesi
(2005) Akdeniz, Hakkı; Yılmaz, İbrahim H.; Keskin, Bilal; Çelebi, Şeyda Zorer
Bu araştırma, Van koşullarına uygun tane mısır çeşitlerini ve bu çeşitlerin verimle ilgili bazı tarımsal özelliklerini belirlemek amacıyla 2001 ve 2002 yıllarında Van Organize Sanayi arazilerinde yürütülmüştür. Tesadüf blokları deneme desenine göre üç tekerrürlü olarak tertip edilen denemede on üç melez mısır çeşidi kullanılmıştır. Kullanılan çeşitler arasında önemli farklılıklar belirlenmiştir. Sonuç olarak on üç melez mısır çeşidi arasında en yüksek birim alan tane verimi Duanan, Be 678, Be 6661 ve OsSK 332 çeşitlerinden sırasıyla 947.1, 934.7,933.5 ve 930.0 kg/da olarak belirlenmiştir. En yüksek bin tane ağırlığı Be 566 çeşidinden 233.3 g, en yüksek tanede protein oranı ise Duannan çeşidinden % 11.2 olarak saptanmıştır.
Van Merkezde Yetiştirilen Bazı Mısır Çeşitlerinde Silaj Verimi ve Silaj Verimine Etkili Karakterlerin Saptanması
(2000) Yılmaz, İbrahim; Akdeniz, Hakkı
Bu araştırma, Van koşullarına uygun silajlık mısır çeşitlerini belirlemek amacıyla il merkezinde bulunan Orman Fidanlık Dairesinin arazisinde, 1997 ve 1998 yıllarında yürütülmüştür. Tesadüf blokları deneme desenine göre üç tekerrürlü olarak planlanan denemede onbir mısır çeşidi kullanılmıştır. Kullanılan çeşitler arasında hasıl verimi ve kuru ot verimi bakımından önemli farklılıklar belirlenmiştir. Mısır çeşitlerinin hasıl verimleri 3966-6891 kg/da: kuru ot verimleri ise 1049-1819 kg/da arasında değişmiştir. Sonuç olarak, hasıl ve kuru ot verimleri yüksek olan C-955, DK-626, Flash ve Vero çeşitlerinin Van koşullarında silaj amacıyla yetiştirilebilecekleri söylenebilir.
Van Yöresinde Dane Sorgum, Silaj Sorgum ve Silajlık Mısır Yetiştirme Olanakları Üzerinde Bir Araştırma
(2001) Yılmaz, İbrahim; Deniz, Suphi; Kesin, Bilal; Akdeniz, Hakkı
Bu araştırma, 1998 yılında Van-Et entegre tesisi arazilerinde ve 1999-2000 yıllarında ise Van Ziraat Meslek Lisesi arazisinde yürütülmüştür. Araştırmanın I. yılında 20 mısır çeşidi, 14 silajlik sorgum ve 6 tane sorgum çeşidi kullanılarak çeşit x adaptasyon denemeleri kurulmuştur. Araştırmanın II. ve III. Yıllarında ise mısır çeşit x ekim sıklığı; mısır çeşit x azot dozları; sorgum çeşit x ekim sıklığı; sorgum çeşit x azot dozları; mısır çeşit x ekim zamanı; sorgum çeşit x ekim zamanı denemeleri yürütülmüştür. Ayrıca bazı mısır ve sorgum çeşitleri süt olum öncesi, süt olum ve hamur olum dönemlerinde hasat edilerek silaj kaliteleri araştırılmıştır. Mısır çeşit adaptasyon denemesinde, mısır çeşitlerinin hasıl verimlerinin 2805.6-6435.8 kg/da; kuru ot verimlerinin ise 926.1-2096. 1 kg/da arasında değiştiği saptanmıştır. Çalışmada Arifiye, P-3394, Rx-899, Frassino, Rx-947 ve TTM-815 mısır çeşitlerinin silajlik hasıl verimlerinin en yüksek olduğu belirlenmiştir. Sorgum çeşit adaptasyon denemesinde, sorgum çeşitlerinin hasıl verimlerinin 3053.3-6129.2 kg/da; kuru ot verimlerinin ise 1113.6-2080.3 kg/da arasında değiştiği saptanmıştır. Çalışmada Leoti, Early Sumac, GW-9110, Sugar Leaf, P-988 ve Grazer sorgum ve sorgum-sudanotu melezi çeşitlerinin silajlik hasıl verimlerinin en yüksek olduğu belirlenmiştir. Tane sorgum çeşit adaptasyon denemesinde, 6 adet tane sorgum çeşidinden üç tanesi (A-298, Öğretmenoğlu ve Beydarı) tane olgunlaştırabilmiş ve bu çeşitlerin tane verimlerinin 202.0-837.4 kg/da arasında olduğu saptanmıştır. Mısır çeşit x ekim sıklığı denemesinde, bitki sıklığı arttıkça hasıl ve kuru ot verimi de artmış ve en yüksek verime 20.000 bitki/da ekim sıklığında ulaşılmıştır. Denemede kullanılan çeşitler arasında en yüksek hasıl ve kuru ot verimi Frassino çeşidinde saptanmıştır. Mısır çeşit x azot dozları denemesinde, uygulanan azot dozu arttıkça hasıl ve kuru ot verimi de artmış ve en yüksek verime 24 kg/da azot dozunda ulaşılmıştır. Çeşitler arasında ise en yüksek verim yine Frassino çeşidinde olmuştur. Sorgum çeşit x ekim sıklığı denemesinde, ekim sıklığı arttıkça hasıl ve kuru ot veriminde artmış ve en yüksek verime 100 ve 120 bitki/m2 ekim sıklıklarında ulaşılmıştır. Çeşitler arasında ise en yüksek verim P-988 çeşidinden sağlanmıştır. Sorgum çeşit x azot dozları denemesinde, uygulanan azot miktarı arttıkça hasıl ve kuru ot verimi de artmış ve en yüksek verime 12 ile 18 kg/da azot dozlarında ulaşılmıştır. Çeşitler arasında ise Grazer en yüksek verimi sağlamıştır. Mısır çeşit X-ekim zamanı denemesinde, II. ürün ekiminin yeşil ot verimi I. üründen daha yüksek olmuştur, ancak iki ekim zamanının kuru ot verimi benzer bulunmuştur. Denemede kullanılan çeşitler arasında en yüksek hasıl ve kuru ot verimini Frassino ve P-3335 çeşitleri sağlamıştır. Sorgum çeşit x ekim zamanı denemesinde, II. ürün ekiminde I. ürün ekimine göre daha fazla hasıl ve kuru ot verimi elde olunmuştur. Bu denemede kullanılan çeşitler arasında en yüksek verim ise P-988, Grazer ve GrassII çeşitlerinde saptanmıştır. Mısır silaj kalite analizleri sonucunda, Rx-947, P-3394 ve Frassino çeşitlerinin süt olum döneminde, Ariflye çeşidinin ise hamur olum döneminde hasat edilerek suçlanmasının uygun olacağı sonucuna varılmıştır. Sorgum silaj kalite analizleri sonucunda ise, süt olum döneminin en uygun hasat dönemi olduğu ve Van yöresi için en uygun çeşidin P-988 olduğu saptanmıştır.
Vejetasyon Dönemininin Mera Kalitesi ve Hayvan Performansı Üzerine Etkilerinin Belirlenmesi
(2003) Akdeniz, Hakkı; Deniz, Suphi; Nursoy, Hüseyin; Denek, Nihat; Karslı, Mehmet Akif
Bu çalışmada, vejetasyon döneminin mera kalitesi ve merada otlayan erkek ve dişi tokluların canlı ağırlık artışına etkisi ile merada otlayan hayvanlara ek yem desteği gerektiren dönemin belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırma TİGEM Altındere Tarım İşletmesi meralarında yürütülmüştür. Mera döneminin başından itibaren hayvanların yoğun olarak otladığı üç bölgede, dörder değişik noktadan, 4 mz'lik alanlar tel örgü ile korunarak, değişik dönemlerde meranın ot verimi ve otlamaya bağlı kayıplar belirlenmiştir. Bu amaçla, korunmuş ve açık alanlardan, iki haftada bir olmak üzere, Mayıs ayının 2. haftasından Ağustos ayının 2. haftasına kadar, mera örneklemesi yapılmıştır. Mera örneklemesine paralel olarak, merada otlayan 20'şer adet erkek ve dişi toklunun canlı ağırlıkları da belirlenerek günlük canlı ağırlık artışları hesaplanmıştır. Çalışma süresince meradan toplanan ot örneklerinin ağırlıkları ve ham besin madde (KM, OM, HK, HP, NDF ve ADF) analizleri ile in vitro sindirilebilirlikleri belirlenmiştir. Vejetasyonun ilerlemesine bağlı olarak mera otlarının KM, NDF ve ADF düzeyleri artmış, HP düzeyi azalmış (P< 0.01), OM ve HK içeriği ise değişmemiştir. Otlamanın etkisi bu parametrelerde önemsiz bulunmuştur. Vejetasyon dönemi KM sindirilebilirliği, KM verimi ve sindirilebilir KM verimini önemli düzeyde etkilemiştir (P< 0.01). Deneme başında açık ve korunmuş alanlar için % 69.70 ve % 69.25 olan KM sindirilebilirliliği, 7. örnekleme döneminde % 42.91 ve % 43.45'e gerilemiştir. Bu parametrelerde de otlamanın etkisi önemsiz bulunmuştur. Meranın KM verimi 1., 2., 3., 4., 5., 6. ve 7. örnekleme dönemlerinde açık ve korunmuş alanlar için sırasıyla 54.46 ve 69.64; 81.88 ve 120.54; 50.55 ve 111.74; 59.10 ve 97.13; 32.82 ve 78.81; 38.06 ve 67.61; 26.96 ve 52.65 kg/da olarak bulunmuştur. Meranın sindirilebilir KM verimi ise aynı sıraya göre 37.82 ve 48.12; 51.50 ve 78.41; 28.29 ve 58.50; 30.15 ve 48.18; 16.12 ve 37.65; 17.76 ve 31.56; 11.96 ve 24.10 kg/da olarak bulunmuştur. Bu parametrede hem vejetasyon dönemi ve hem de otlamanın etkisi önemli bulunmuştur (P< 0.01). Mera örneklerine paralel olarak yapılan tartımlarda, 2., 3. ve 4. dönemlerde tokluların canlı ağırlık artışlarının iyi olduğu (erkekler için 228, 263 ve 182 g; dişiler için ise 252, 194 ve 184 g) belirlenmiş, sonraki tartımlarda ise oldukça düşük canlı ağırlık artışları elde edilmiştir. Bu çalışmada, Doğu Anadolu şartlarında meraların Mayıs ve Haziran aylarında besi hayvanlarının besin madde ihtiyaçlarını önemli ölçüde karşılayabileceği, ancak bu dönemden sonra ek yem desteğine ihtiyaç bulunduğu sonucuna varılmıştır.