Browsing by Author "Akkol, Elif"

Now showing 1 - 4 of 4

Dentinal Tubule Penetration and Dislocation Resistance of a New Bioactive Root Canal Sealer Following Root Canal Medicament Removal Using Sonic Agitation or Laser-Activated Irrigation
(Aves Press Ltd, 2020) Ozlek, Esin; Neelakantan, Prasanna; Akkol, Elif; Gunduz, Huseyin; Ucar, Yagmur Arzu; Belli, Sema
Objective: To investigate the influence of sonic agitation or laser-activated irrigation techniques on the removal chlorhexidine (CHX) and modified triple antibiotic paste (mTAP) on the sealer penetration depth and dislocation resistance of Guttaflow Bioseal. Methods: Single-rooted mandibular premolars (n=96) were prepared with rotary nickel titanium instruments and randomly divided into two groups (n=48) based on the intracanal medicaments used: Group 1, mTAP; Group 2, CHX gel. After 7 days, the specimens in each group were divided into three subgroups (n=16) based on the supplementary irrigation technique used to remove the medicaments: laser activated irrigation (Er, Cr: YSGG laser, Waterlase MD, Biolase Technology Inc., San Clemente, CA, USA), sonic agitation (EndoActivator, Dentslpy Sirona Endodontics, PA, USA) and syringe-and-needle irrigation (control) techniques. Canals were filled with single matched-taper gutta-percha cone and a calcium silicate-based sealer (GuttaFlow (R) Bioseal, Coltene/Whaledent, Langenau, Germany). At the end of three weeks, sealer penetration was investigated using confocal microscopy (n=6), and dislocation resistance was calculated by measuring the push-out bond strength (n=10). Statistical analysis was performed using three-way analysis of variance (ANOVA) and Tukey post-hoc test (P=0.05). Results: Laser activated irrigation resulted in significantly higher depth of sealer penetration compared to sonic agitation and syringe irrigation (P<0.01). The average sealer penetration depths were recorded as 846.6 mu m, 786.5 mu m and 505 mu m in the Er,Cr:YSGG laser, EndoActivator and control groups, respectively. The mean bond strength obtained in group 3 (syringe-and-needle irrigation) was significantly less than the other groups (P<0.05). The mean values were 9.08 in the Er,Cr:YSGG laser group, 8.44 in the EndoActivator group and 5.08 in the needle group. Conclusion: Er,Cr;YSGG laser irrigation to remove the medicaments was advantageous to other irrigation techniques in sealer penetration and dislocation resistance of the sealer.
Endodontik Kaynaklı Ekstraoral Fistülün ve Periapikal Lezyonun Cerrahi Olmayan Endodontik Tedavisi
(2020) Akkol, Elif; Gündüz, Hüseyin; Özlek, Esin
Periapikal lezyon ve ekstraoral sinüs yolu olan olgularda hem estetik hem de fonksiyonel problemler ortaya çıkabilmektedir. Bu problemleri çözmek için cerrahi olmayan endodontik tedavilerin kullanımı daha az travmatik ve düşük maliyetli bir çözüm sunmaktadır. On dört yaşında erkek hasta, çenesinin ucunda şişlik ve cilt lezyonu şikayeti ile kliniğimize başvurmuştur. Klinik ve radyolojik muayenede, ekstraoral fistülün ve periapikal radyolüsensin nedeninin, mandibular sol keser dişlerdeki pulpa nekrozu sonucu gelişen kronik apikal periodontitis kaynaklı olduğu belirlenmiştir. Ayrıca, mandibular sol santral keser dişin kök kanalının orta üçlüsünde radyoopak bir cisim gözlenmiştir. Mandibular sol santral keser dişteki yabancı cisim kök kanalından uzaklaştırılmış ve mandibular sol keser dişlerin kök kanal dolguları yapılmıştır. İki hafta içinde ekstraoral sinüs yolunun tamamen iyileştiği, 12 ay sonra dişlerin klinik olarak asemptomatik olduğu ve periapikal doku iyileşmesinin devam ettiği tespit edilmiştir. Bu olgu sunumunun amacı, pulpa nekrozu ve kronik apikal periodontitis sonucu gelişen ekstraoral sinüs yolunun ve periapikal lezyonun cerrahi olmayan endodontik tedavisinin başarısını değerlendirmektir.
Evaluation of the Effect of Different Final Irrigation Activation Systems on Dentin Tubule Penetration of Intracanal Medicaments With a Confocal Laser Microscope
(2020) Akkol, Elif; Özlek, Esin
Bu tez çalışmasının amacı; dört farklı final irrigasyon aktivasyon yönteminin iki farklı kanal içi medikamentin dentin tübül penetrasyon derinliğine etkisinin değerlendirilmesidir. Çalışmada kullanılan 96 adet insan mandibular premolar diş kök boyları 12 mm olacak şekilde standardize edilmiştir. Kökler Protaper Next döner eğe sistemiyle X3'e kadar şekillendirilmiş, kök kanalları her eğe değişiminde 2 mL %5,25 NaOCl solüsyonuyla irrige edilmiştir. Şekillendirilmiş kökler final irrigasyon aktivasyon sistemlerine göre dört gruba ayrılmıştır: Grup 1;EndoActivator, Grup 2;XP-endo Finisher, Grup 3;Pasif ultrasonik irrigasyon, Grup 4;Geleneksel iğne irrigasyonu grubu. Örneklerin final irrigasyonu 5 mL %5,25 NaOCl ve 5 mL %17 EDTA solüsyonunun 1'er dakika boyunca aktive edilmesiyle bitirilmiştir. Her grup yerleştirilecek kanal içi medikamente göre iki alt gruba ayrılmıştır: Alt grup A;Ca(OH)2 ve Alt grup B;mTAP. %0,1 Rhodamine B eklenmiş Ca(OH)2 ve mTAP kök kanallarına yerleştirilmiş ve kanal ağızları geçici dolgu materyaliyle kapatılmıştır. 24 saat %100 nemde bekleyen kökler akrilik bloklara sabitlenmiş ve kesit alınması için izomet kesme cihazına bağlanmıştır. Örneklerden; uzun aksa dik olacak şekilde apikalden koronale doğru 2, 5 ve 8 mm uzaklıklarda 1 mm kalınlığında kesitler alınmıştır. 288 kesitten konfokal lazer mikroskop ile 4x büyütmede görüntüler alınmış ve Zeiss LSM Image Browser v.4.2.0 programına aktarılmıştır. Programın imaj araçları yardımıyla dentin tübül penetrasyon yüzdesi ve maksimum penetrasyon derinliği hesaplanmıştır. Elde edilen verilerin istatistiksel analizi three way ANOVA ile yapılmıştır. Yapılan istatistiksel analiz sonucunda; EndoActivator, XP-endo Finisher ve PUI aktivasyon yöntemlerinin tümünün geleneksel iğne irrigasyonuna göre kanal içi medikamentlerin dentin tübül penetrasyonunu anlamlı düzeyde arttırdığı (p<0,05); XP-endo Finisher ile irrigasyon aktivasyonun ise her iki kanal içi medikament için de en yüksek dentin tübül penetrasyon yüzdesi ve maksimum penetrasyon derinliği değerlerini gösterdiği tespit edilmiştir. Koronal bölgede kanal içi medikamentlerin dentin tübül penetrasyon yüzdesi ve maksimum penetrasyon derinliğinin apikal bölgeye göre anlamlı düzeyde daha yüksek olduğu bulunmuştur (p<0,05). mTAP Ca(OH)2'e göre daha yüksek dentin tübül penetrasyon yüzdesi gösterirken (p<0,05); maksimum penetrasyon derinliği bakımından kanal içi medikamentler arasında anlamlı düzeyde bir farklılığa rastlanmamıştır (p=0,948). Bu çalışmada hiçbir final irrigasyon sisteminin kanal içi medikamentlerin dentin tübül penetrasyonunu %100 sağlamadığı fakat gruplar arasında dentin tübül penetrasyonunu en çok arttıran sistemin XP-endo Finisher eğe olduğu bulunmuştur.
Kitosan ve Edta Solüsyonlarının Sonik ve Ultrasonik Sistemler ile Aktive Edilmesinin Dentin Mikrosertliğine Olan Etkisi
(2020) Kadi, Gizem; Gündüz, Hüseyin; Akkol, Elif; Özlek, Esin
Amaç: Bu in vitro çalışmanın amacı; EDTA ve kitosanın farklı irrigasyon aktivasyon yöntemleri ile aktivasyonunun kök kanal dentin mikrosertliği üzerindeki etkisini değerlendirmektir. Gereç ve Yöntemler: Toplam 60 adet tek köklü çekilmiş mandibular premolar diş prepare edildi ve final irrigasyon esas alınarak rastgele iki gruba (n = 30) ayrıldı: Grup 1, %0,2 kitosan; Grup 2, %17 EDTA. Daha sonra, her iki grubun örnekleri, irrigasyon aktivasyon sistemine göre rastgele üç alt gruba (n=10) ayrıldı; Alt Grup A (Sonik), Alt Grup B (Ultrasonik) ve Alt Grup C (Geleneksel irrigasyon, kontrol grubu). Örnekler (n=60) rezin bloklarına gömüldü ve apeksten 2,5 ve 8 mm seviyelerinde yatay olarak 1 mm kalınlıkta kesitler alındı. Tüm örneklerin dentin mikro sertliğini belirlemek için Vicker mikro sertlik test cihazı kullanıldı. Veriler, bağımsız değişkenlerin (final irrigasyonu, final irrigasyon aktivasyon tekniği ve kök kanal üçlüsü) mikrosertlik üzerindeki etkilerini tespit etmek için üç yönlü varyans analizi (ANOVA) ve Tukey posthoc testleri kullanılarak analiz edildi. Bulgular: Üç yönlü ANOVA, kitosanın EDTA’dan anlamlı derecede düşük mikrosertlik değerine neden olduğunu göstermiştir (p<0,001). Ayrıca, final irrigasyon kullanımından bağımsız olarak, hem ultrasonik (PUI) hem de sonik (EA), geleneksel irrigasyondan önemli ölçüde daha düşük mikro sertliğe sahipti (p<0,001). Sonuç: Kitosan ile EDTA karşılaştırıldığında (1), sonik (EA) ve ultrasonik (PUI) final irrigasyon aktivasyon yöntemleri geleneksel iğne irrigasyon (CIS) yöntemiyle karşılaştırıldığında (2) kökün apikal ve orta bölgeleri koronal bölgeleri ile karşılaştırıldığında (3), daha düşük mikro sertlik değerleri göstermiştir.