Browsing by Author "Alkan, Özer"

Now showing 1 - 5 of 5

Alt Keser Diş Konumlarının Norm Değerlerde Olduğu Bireylerde Alt Çene Ön Bölge Ortalama Diş Eti Kalınlığının İncelenmesi
(2016) Kaya, A Yeşim; Alkan, Özer; Keskinb, Sıddık
ÖZET Amaç: Bu araştırmanın amacı alt keser diş konumlarının norm değerlerde olduğu bireylerde alt çene ön bölge ortalama diş eti kalınlığının incelenmesidir. Gereç ve Yöntemler: Araştırmaya alt keser diş konumlarının norm değerlerde olduğu periodontal olarak sağlıklı 83 birey dâhil edilmiş-- tir. Alt çene ön bölge dişlerin diş eti kalınlıkları, transjinjival sondlama tekniğiyle mukojinjival bi-- leşimin koronali ve serbest diş eti oluğunun apikalinden ölçülen diş eti kalınlıklarınin ortalamalarıyla belirlenmiştir. Alt çene ön bölge ortalama diş eti kalınlığı alt çene ön bölgedeki diş-- lerin diş eti kalınlıkları toplamının diş sayısına oranıyla saptanmıştır. Bulgular: Alt çene santral, la-- teral ve kanin dişlerin diş eti kalınlıklarınin sırasıyla 0,709:0,180 mm, 0,805:0,211 mm ve 0,665:0,192 mm olduğu tespit edilmiştir. Alt çene ön bölge ortalama diş eti kalınlığının ise kadın-- larda O,692:0,163 mm; erkeklerde 0,773:0,137 mm olduğu gözlenmiştir. Alt çene ön bölge ortalama diş eti kalınlıkları bakımından kadin ve erkekler arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulun-- muştur (p=0,021). Her iki cinsiyet grubundaki alt çene ön bölge ortalama diş eti kalınlığının da 0,723i0,158 mm olduğu belirlenmiştir. Alt çene ön bölgede ince biyotipin görülme oranının ise %95,2 olduğu saptanmıştır. Sonuç: Alt çene ön bölge ortalama diş eti kalınlığının mm'den az ol-- duğu belirlenmiştir. Bu bireylerde ortodontik tedavi sırasında diş eti çekilmesi gibi periodontal pa-- tolojik problemlerle karşılaşılmaması için diş hareketlerinin mümkün olduğunca alveol kemiğin anatomik sınırları içerisinde yapılması konusuna dikkat edilmelidir.
Alt ve Üst Çene Ön Bölge Diş Eti Kalınlığının Cinsiyet ve Yaşla Olan İlişkisinin Değerlendirilmesi
(2016) Keskin, Sıddık; Alkan, Özer
Bu çalışmanın amacı, ortodontik diş hareketine bağlı olarak alt ve üst çene ön bölgede görülebilen diş eti çekilmelerinin oluşumunda önemli bir faktör olduğu kabul edilen diş eti kalınlığının cinsiyet ve yaşla olan ilişkisinin değerlendirilmesidir. Gereç ve Yöntemler: Yüzüncü Yıl Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi'ne ortodontik tedavi amacıyla başvuran periodontal olarak sağlıklı 171 birey araştırmaya dâhil edilmiştir. Alt ve üst çene ön bölge dişlerinin diş eti kalınlıkları transjinjival sondlama tekniğiyle mukojinjival bileşimin koronali ve serbest diş eti oluğunun apikalinden ölçülen diş eti kalınlıklarının ortalamalarıyla belirlenmiştir. Alt ve üst çene ön bölge diş eti kalınlıkları, ilgili bölgedeki dişlerin diş eti kalınlıkları toplamının diş sayısına oranıyla saptanmıştır. Alt ve üst çene ön bölge diş eti kalınlıkları bakımından kadın ve erkekler ile 18 yaş altı ve 18 yaş üstü gruplar arasında fark olup olmadığını belirlemek amacıyla Student t-testi ve ki-kare testi kullanılmıştır. Bulgular: Alt çene ön bölge diş eti kalınlığının kadınlarda 0,702±0,155mm, erkeklerde 0,767±0,193mm; üst çene ön bölge diş eti kalınlığının ise kadınlarda 1,098±0,243mm, erkeklerde 1,171±0,217mm olduğu saptanmıştır. Alt çene ön bölge diş eti kalınlığının kadınlarda erkeklerden istatistiksel olarak daha az olduğu belirlenmiştir (p=0,018). Alt çene ön bölge diş eti kalınlığının 18 yaş altı grupta 0,719±0,171mm, 18 yaş üstü grupta 0,742±0.175mm; üst çene ön bölge diş eti kalınlığının ise 18 yaş altı grupta 1,159±0,236mm, 18 yaş üstü grupta 1,041±0,217mm olduğu saptanmıştır. Alt çene ön bölge diş eti kalınlığı bakımından 18 yaş altı ve 18 yaş üstü gruplar arasında anlamlı fark bulunmamışken; üst çene ön bölge diş eti kalınlığının 18 yaş üstü grupta istatistiksel olarak daha fazla olduğu gözlenmiştir (p=0,003). Sonuç: Diş eti kalınlığının alt çene ön bölgede kadınlarda erkeklerden ve üst çene ön bölgede ise 18 yaş üstü grupta daha az olduğu saptanmıştır
Çıplak Gözle ve Farklı Büyütmelerde Belirlenen Artık Adezif Miktarı Skorlarının Güvenirliliklerinin Değerlendirilmesi
(2017) Keskin, Sıddık; Kaya, Yeşim; Alkan, Özer; Ertuğrul, Betül Yüzbaşıoğlu
Çıplak gözle ve farklı büyütmelerde belirlenen Artık Adezif İndeksi (ARI) skor-- larının güvenirliliklerinin değerlendirilmesidir. Gereç ve Yöntemler: Araştırmada çürüksüz, dolgusuz ve çekim sırasında zarar görmemiş 150 adet insan alt kesici dişi kullanılmıştır. Dişlere 0,018 slot metal braketler primer ve adezif kullanılarak yapıştırılmıştır. Hareketli üst tablası 0,5 mm/dk hızda hareket edecek şekilde ayarlanmış universal test cihazı kullanılarak braketler ko-- parılmıştır. Braketler kopartıldıktan sonra mine yüzeyindeki artık adezif miktarı çıplak gözle ve X10, X16, X25 ve X40 biiyiitmelerde mikroskopla ile değerlendirilerek Artun ve Bergland'ın ta-- nımladığı şekilde skorlanmıştır. Bulgular: Çıplak gözle belirlenen ARI skorlarıyla XIO, X16, X25 ve X40 büyütmelerde belirlenen ARI skorları arasında ve X10 büyütmeyle belirlenen ARI skor-- ları ile X16, X25 ve X40 büyütmelerde belirlenen ARI skorları arasında belirgin uyum olduğu be-- lirlenmiştir. X16 büyütme ile belirlenen ARI skorları ile X25 ve X40 biiyiitmelerde belirlenen ARI skorları arasında ve X25 büyütme ile belirlenen ARI skorları ile X40 büyütme ile belirlenen ARI skorları arasında güçlü uyum olduğu gözlenmiştir. Sonuç: Çıplak göz ve X10 büyütmeyle be-- lirlenen ARI skorları arasındaki uyumun sınıflamada belirgin sınıfa; X16, X25 ve X40 büyütmel-- erle belirlenen ARI skorları arasındaki uyumun da sınıflamada güçlü sınıfa düştüğü gözlenmiştir. Mikroskopla daha büyük büyütmelerde belirlenen ARI skorları arasındaki uyumun daha iyi olduğu belirlenmiştir.
Jinjival Biyotipin Belirlenmesinde Kullanılan İki Farklı Ölçüm Tekniğinin Güvenirliliklerinin Karşılaştırılması
(2016) Keskin, Sıddık; Kaya, Yeşim; Alkan, Özer; Alkan, Eylem Ayhan
Amaç: Bu araştırmanın amacı, jinjival biyotipin belirlenmesinde sık kullanılan periodontalsondlama (PS) ve transjinjival sondlama (TGS) tekniklerinin güvenirliklerinin karşılaştırılmasıdır. Gereç veYöntemler: Araştırmaya periodontal olarak sağlıklı 182 bireye ait 2.184 maksiller ve mandibuler anterior dişdâhil edilmiştir. PS tekniğinde jinjival sulkusa yerleştirilen periodontal sondun görünürlüğüne göre jinjivalbiyotip ince veya kalın olarak belirlenmiştir. Endodontik \"spreader\" ve dijital kumpas kullanılarak yapılan TGStekniğinde ise diş eti kalınlığı 1 mm ve daha az ise ince, 1 mm'den fazla ise kalın biyotip olarak sınıflandırılmıştır.İki tekniğin sınıflandırma performanslarını değerlendirmede kullanılan ki-kare testini takiben geneldoğruluk oranı hesaplanmıştır. Bulgular: TGS tekniğinde kalın biyotipe sahip dişlerin %96,9'unun PS tekni-ğinde de kalın biyotipe sahip olduğu, TGS tekniğinde ince biyotipe sahip dişlerin ise %77,4'ünün PS tekni-ğinde de ince biyotipe sahip olduğu görülmüştür. İnce biyotipe sahip ancak diş eti kalınlığı 0,8 mm'den az olandişlerin %94,9'unun; 0,8-1,0 mm arasında olan dişlerin ise %42,5'inin jinjival biyotipi PS tekniğiyle de inceolarak sınıflandırılmıştır. Diş eti kalınlığı 0,8 mm'den az olanlardaki ve 0,8-1,0 mm arasında olanlardaki doğrusınıflandırma oranı birbirinden istatistiksel olarak farklı bulunmuştur (p<0,01). Alt-üst çene için değerlendirildiğindeTGS tekniğinde ince biyotipe sahip maksiller anterior dişlerin %62,6'sının, mandibuler anterior dişlerin ise %83,8'inin PS tekniğinde de ince biyotipe sahip olduğu belirlenmiştir. Sonuç: İki tekniktesınıflandırmalar için genel doğruluk oranı %84,6 olarak belirlenmiştir. Kalın biyotipe sahip dişlerle, dişetikalınlığı 0,8 mm'den az olan dişlerde TGS ve PS teknikleriyle benzer sonuçlar elde edildiği, 0,8-1,0 mm arasındaolan dişlerde ise iki teknik arasındaki uyumun daha az olduğu görülmüştür.
Sabit Ortodontik Tedavi Sonrasında Mine Yüzeyinde Gözlenen Renk Değişimlerinin Spectroshade Microtm ile Değerlendirilmesi
(2021) Alkan, Özer; Tunca, Murat; Kaya, Yesim
Amaç: Bu araştırmada sabit ortodontik tedavi sonrasında mine yüzeyinde gözlenen renk değişimlerinin SpectroShade MicroTM ile değerlendirilmesi amaçlanmaktadır.Gereç ve Yöntem: Araştırmaya sabit ortodontik tedavi uygulanan 10 bireye ait 120 adet maksiller ve mandibular santral, lateral ve kanin diş dâhil edildi. Tedavi öncesi ve sonrası renk ölçümleri SpectroShade MicroTM cihazıyla dişlerin bukkal yüzlerinin orta üçlüsünden yapıldı. Diş renginin belirlenmesinde rengin koordinatlarını L*, a* ve b* sembolleriyle ifade eden CIE L*a*b* sistemi temel alınarak renk değişimi (∆E) hesaplandı. Tedavi öncesi ve sonrası L*, a* ve b* değerlerinin karşılaştırılmasında eşleştirilmiş t-testi kullanıldı. ∆L, ∆a, ∆b ve ∆E değerleri bakımından diş gruplarının karşılaştırılmasında ise tek-yönlü varyans analizi yapıldı.Bulgular: L* değerinde mandibular santral (p=0.036) ve lateral dişlerde (p=0.004), b* değerinde ise maksiller (p=0.036) ve mandibular (p=0.020) santral dişlerde anlamlı düşüş belirlendi. ∆L*, ∆a*, ∆b* ve ∆E değerlerindeki değişim bakımından diş grupları arasında anlamlı fark gözlenmedi. Tüm dişlerin ortalama ∆E değerinin 1.89 ± 0.77 olduğu ve klinik olarak kabul edilebilir görünür renk değişiminin meydana geldiği saptandı.Sonuç: Sabit ortodontik tedavi sonrasında dişlerin renginin koyulaştığı ve mavi renk aralığına geçtiği görüldü.