Browsing by Author "Alkan, Zehra"

Now showing 1 - 10 of 10

Effects of Salinity on Gill Histology in Sailfin Velifera (Poecilia Velifera)
(Springer, 2024) Oguz, Ahmet R.; Sepil, Ahmet; Alkan, Zehra; Azizoglu, Burcu Ergoz; Sen, Fazil; Oguz, Elif Kaval
Fish live in aquatic areas with varying salinity from fresh water to seawater. Gills are one of the most important osmoregulatory organs for maintaining the salt-water balance. In this study, changes in the gills of velifera (Poecilia sphenops) acclimated to 20, 30, 40, and 50 ppt of saline in the laboratory were examined histologically and immunohistochemically. Mucus cells (MCs), proliferating cell nuclear antigen (PCNA), mitochondria-rich cells (MRCs), and heat shock proteins (HSP70) + cells were marked in the gill tissue, which underwent routine histological procedures, and the severity of histological alterations increase with the increase of the salinity. When the gills were examined histologically, it was determined that there was an increase in cells due to hyperplasia, especially in the primary lamellae. A rapid increase in MC and HSP70 + cell numbers was observed in the 20 and 30 ppt groups. Although PCNA + cells were present in each salinity group, they were observed in the salinity group up to 50 ppt. An increase in the number and volume of MRCs was observed with increasing salinity. Based on the histological and immunohistochemical results, it is thought that the cytological and molecular arrangements of cells in gills of sailfin velifera under different levels of salinity are essential for the regulation of ion and salt balance.
Evaluation of Global Warming Effects on Juvenile Rainbow Trout: Focus on Immunohistochemistry and Osmoregulation
(Springer, 2025) Alkan, Zehra; Karatas, Boran; Sepil, Ahmet
The negative effects of global warming also directly affect aquatic populations. Consequences such as evaporation due to chronic temperature increase, increase in salinity, and increase in stock density per unit volume are potential stress factors. While creating the trial design, an attempt was made to simulate the effects of global warming, especially on species living in salty and brackish water biotopes. In this study, changes in the gills of rainbow trout (Oncorhynchus mykiss) acclimated to 0, 20, and 38 parts per thousand of saline in the laboratory were examined histologically and immunohistochemically and blood serum osmolarity. In addition, the water temperature was changed, and experiments were carried out at 16, 19, and 22 degrees C for each salinity group in parallel with the increase in salinity. However, to simulate the decrease in water volume and intensive stocking due to the potential impact of climate change, the study was carried out using 15 fishes in low-volume aquariums (45 L). Tap water that had been kept for at least 3 days was used in the aquariums. To protect the water quality, independent aquariums with sponge filters were used, and since the aim was to keep dissolved oxygen low, no ventilation system other than the sponge filter was used. In order to minimize the deterioration in water quality during the trial, a 15% water change was performed by performing a bottom flush every 4 days and water of the same temperature and salinity was added as much as the reduced volume. In addition, since increasing stock density due to temperature increase and water decrease will cause the amount of dissolved oxygen to decrease, pure oxygen was not entered into any tank throughout the experiment, and the concentration was requested to be at a low level (7 +/- 0.13 mg/L) in all groups. The trials were terminated at the end of the 71st day. Increased serum osmolarity values were observed due to the increase in salinity, and the highest serum osmolarity value was measured at 644 mOsm/kg in the 38 parts per thousand salinity group. Differences between the groups were found to be statistically significant (p < 0.05). It was observed that the number of cells containing Na+/K+-ATPase increased depending on salinity. Also, the number of chloride cells reached the maximum level in the 38 parts per thousand salinity group. Due to increasing salt levels, an increase in mucus cells, limited onset hyperplasia, aneurysm, lamellar separation, and necrosis were observed in the gill tissue.
Histopathological Determination of Changes in Tissues of Lake Van Fish (Alburnus Tarichi (Güldenstädt, 1814)) Exposed To Esfenvalerate
(Taylor & Francis Ltd, 2024) Oguz, Elif Kaval; Alkan, Zehra; Oguz, Ahmet Regaib; Azizoglu, Burcu Ergoz; Orgi, Elif
Esfenvalerate is a widely used pesticide of the pyrethroid insecticide group. It is a hydrophobic pesticide with toxic effects on many aquatic organisms. In this study, the damage caused by esfenvalerate 0.158 mu g/L administered sublethally to the gills, liver, and kidneys of Lake Van fish was determined histopathologically. Lesions such as necrosis, hyperplasia, epithelial lifting, hypertrophy, and haemorrhage were observed in the gills exposed to esfenvalerate. Gill goblet cells increased after 24 h and decreased on the other days of esfenvalerate exposure. Histopathological changes such as haemorrhage, hypertrophy, necrosis, and cloudy degeneration were observed in the liver. In the kidneys, lesions such as haemorrhage, necrosis, cell degeneration, Bowman's capsule enlargement, and glomerulus atrophy were detected. These lesions increased in tissues depending on the length of application of esfenvalerate. As a result of this study, it was determined that esfenvalerate caused damage to the gills, liver, and kidneys in Lake Van fish depending on time. These anomalies observed in the gills, liver, and kidneys can be used as a bioindicator of esfenvalerate contamination in Lake Van.
Investigation of Aquaporin Protein Changes in Different Tissues of Van Fish (alburnus Tarichi (güldenstädt, 1814) During Reproductive Migration
(2023) Alkan, Zehra; Oğuz, Ahmet Regaib
Van Gölü Türkiye'nin en büyük gölü ve ayrıca dünyanın da sayılı gölleri arasındadır. Van balığı (Alburnus tarichi) Van Gölü'nün fiziko-kimyasal (tuzluluk oranı ‰22, pH'sı ise 9.8) şartlarına adaptasyon sağlayan tek omurgalı türdür. Anadrom bir balık olup Nisan-Temmuz ayları arasında gölden tatlı sulara üreme göçü gerçekleştir. Üremesini tamamlayan balıklar tekrar göl ortamına geri dönerler. Göç sırasında farklı sucul ortamlara maruz kalan balıklarda, adaptasyonu sağlamak için solungaç, böbrek, sindirim kanalı gibi dokularda bazı değişimler meydana gelir. Bu çalışmada adaptasyonda önemli rol oynayan bazı akuaporin ve Na+/K+- ATPaz proteinleri Van Gölü ve Karasu Çayı'ndan örneklenen balıkların solungaç, böbrek ve sindirim kanalında immünohistokimyasal olarak incelendi. Histolojik olarak solungaç, böbrek ve sindirim kanalı dokularının diğer teleost balıklarla benzer olduğu belirlendi. İmmünohistokimyasal işaretleme sonucunda solungaç dokusunda bulunan Akuaporin 1, Akuaporin 3, Akuaporin 8 transmembran proteinlerin ve Na+/K+-ATPaz pompası içeren hücrelerde ve örnekleme yapılan lokalitelerde farklılık olduğu gözlendi. Akuaporin ve Na+/K+-ATPaz proteinleri özellikle solungaç sekonder lamel ve primer lamellerde bulunan klorid hücrelerinde işaretlendiği belirlendi. Böbrek dokusunda Akuaporin 1, Akuaporin 3, Akuaporin 8 ve Na+/K+-ATPaz proteinleri içeren hücre yoğunluğun hem lokalitelere göre hem de dokuda bulunan distal, proksimal ve toplama kanallarında farklılık olduğu belirlendi. Sidirim kanalı (anterior ve posterior bağırsak) dokularında bulunan Akuaporin 1, Akuaporin 3, Akuaporin 8 ve Na+/K+-ATPaz proteinleri içeren mukoza epitel hücrelerinde ve göç sırasındaki lokalitelerde farklılıklar gözlendi. Akuaporin ve Na+/K+-ATPaz proteinleri özellikle anterior ve posterior bağırsak dokusunda bulunan epitel hücrelerde işaretlenmenin daha yoğun olduğu belirlendi. Sonuç olarak osmoregülasyonda rol oynayan solungaç, böbrek ve sindirim kanalında bulunan su kanalları olarak görev yapan akuaporinlerin ve Na+/K+-ATPaz pompasının Van Balığının farklı su ortamlarına adaptif mekanizması hakkında temel bilgiler sağladı.
Investigation of Gill Mucus Cells of Lake Van Fish (Alburnus Tarichi) During Reproductive Migration
(Springer, 2021) Alkan, Zehra; Oguz, Ahmet R.
Lake Van is the largest lake in Turkey. It is one of the few soda lakes in the world. Its water is brackish and soda. The lake water has a salinity rate of 19 parts per thousand and a pH of 9.8. The salty-soda content of the lake greatly limits biodiversity. Since the Lake Van fish is anadromous, it migrates from the extreme conditions of Lake Van to the freshwater pouring into the lake to spawn. In the same way, once they have emerged from the eggs, the newly hatched fish return to the lake environment to feed again. In this study, the changes in Lake Van fish gill mucus cell histochemistry were examined using different histological stains. The area and density of the mucus cells were observed to have changed in the aquatic areas of different physicochemical properties due to reproductive migration. The intensity of the mucus staining was also found to vary in different aquatic locations and gill regions. As a result, it was clearly demonstrated that mucus cell glycoprotein contents and levels found in Lake Van fish gills varied in different lake freshwater and aquatic environments. In addition, it was determined that the area and density of the mucus cells varied during reproductive migration. It is thought that the change in mucus cells was caused by salinity, pH, and bacterial and parasitic infections encountered in different aquatic environments. These changes in the gill mucus cells play an important role in the aquatic adaptation of fish.
Investigation of Gill Mucus Cells of Van Fish (alburnus Tarichi) During Reproductive Migration
(2019) Alkan, Zehra; Oğuz, Ahmet Regaib
Van Gölü, Türkiye'nin en büyük gölüdür. Dünyada sodalı göller arasında sayılı göllerden biridir. Van Gölü içerdiği fiziko-kimyasal özelliklerinden dolayı diğer sucul ekosistemlerden oldukça farklıdır. Suyu tuzlu ve sodalıdır. Göl suyu, tuzluluk oranı ‰19, pH'sı ise 9.8 dir. Gölün tuzlu-sodalı içeriği, biyolojik çeşitliliği büyük ölçüde sınırlamaktadır. Van balığı, anadrom bir balık olduğu için üreme amacıyla Van Gölünün ekstrem şartlarından, göle dökülen tatlı sulara toplu bir şekilde göç eder. Üremesini tamamlayan balıklar tekrar beslenmek amacı ile göl ortamına geri döner. Bu çalışmada, farklı histolojik boyalar kullanılarak Van Balığı solungaç mukus hücrelerindeki değişim incelendi. Mukus hücrelerinin solungaç kemerlerinde, lamel uçlarında primer ve sekonder lamellerinde yer aldığı gözlendi. Mukus hücrelerinin farklı büyüklüklerde, oval ve yuvarlak şekilde olduğu belirlendi. Üreme göçü sırasında balığın bulunduğu farklı fiziko-kimyasal özellikteki sucul alanlarda mukus hücre alanlarının ve yoğunluklarının değişim gösterdiği gözlendi. Mukus boyama şiddetinin de farklı sucul lokalitelerde ve solungaç bölgelerinde değişim gösterdiği belirlendi. Sonuç olarak, Van balığı solungaçlarında bulunan mukus hücre içerik ve seviyelerinin farklı göl tatlı su ve her iki ortam karışımı sucul ortamlarda değiştiği bu çalışma ile ortaya konmuştur. Ayrıca mukus hücre alanlarının ve yoğunluğunun da üreme göçü esnasında değişim gösterdiği belirlenmiştir. Mukus hücrelerindeki değişimin farklı sucul ortamlarda karşılaştığı tuzluluk, pH, bakteri ve parazit enfeksiyonu gibi durumlardan kaynaklanmış olduğu düşünülmektedir. Solungaç mukus hücrelerindeki bu değişimler balığın sucul adaptasyonunda önemli rol oynamaktadır.
Investigation of the Therapeutic Effect of Melatonin on Deltamethrin Applied Mouse Primary Hepatocyte Culture
(Taylor & Francis Ltd, 2025) Kaval Oguz, Elif; Oguz, Ahmet Regaib; Ozok, Necati; Alkan, Zehra; Ergoz Azizoglu, Burcu; Orgi, Elif; Yesilbas, Ayse
ObjectiveIn recent years, it has been known that the melatonin hormone, secreted from the pineal gland, possesses significant antioxidant activity. This study explores the therapeutic effect of melatonin on the deleterious effects of deltamethrin, a pyrethroid pesticide extensively used worldwide, including in T & uuml;rkiye, on mouse liver cells.MethodsHepatocytes from Balb/C mice were isolated using a two-stage perfusion method, resulting in over 85% live hepatocytes. The isolated cells were cultured with different doses of deltamethrin (1 and 10 mu M) and melatonin (100 mu M) for 24 and 48 hours. At the conclusion of the culture period, hepatocytes were extracted at the 24th and 48th hours, and Malondialdehyde (MDA), Total Antioxidant Capacity (TAC), Total Oxidation Status (TOS), and DNA damages (8-hydroxy-2'-deoxyguanosine (8-OHdG)) were examined.ResultsWhile an increase in MDA, TOS, and DNA damage was observed in the deltamethrin-administered groups of hepatocytes, a decrease in TAC level was noted. It was determined that the applied deltamethrin had no effect on cell viability throughout the application period.ConclusionFurthermore, it was observed that melatonin, when administered concurrently with deltamethrin, reduced the toxic effect of deltamethrin. This study suggests that melatonin has a protective effect against deltamethrin-induced damage in mouse hepatocyte cells.
Tuzluluğa Maruz Bırakılan Pseudotropheus Acei Balığının Solungaç Mukus Hücrelerinin İncelenmesi
(2025) Oğuz, Ahmet Regaib; Alkan, Zehra; Öner, Bahar
Balıklar içinde bulundukları suların fiziksel ve kimyasal özelliklerinden etkilenmektedir. Bu değişimler davranışsal, histolojik ve moleküller düzeyde olabilmektedir. Solungaçlar suyla direkt temas halinde oldukları için zararlı etkenlere karşı değişimlerin başladığı ilk organlardan biridir. Bu nedenle balıklarda solungaçlar çevresel farklılıkların belirlenmesinde biyoindiktör dokular olarak kullanılır. Balıklarda solungaçlar osmoregülasyon, pH düzenlenmesi, azotlu atıkların dışarı atılması, iyon düzenlenmesi gibi pek çok görevleri vardır. Bu çalışmada Pseudotropheus acei balıklarına artan tuz konsantrasyonu uygulandı. Çalışma sonunda balıkların en fazla 27 ppt tuzluluğa adapte olduğu daha yüksek tuzluluklarda ise öldüğü gözlendi. Kontrol ve tuzluluğa adapte olan balıklardaki solungaç dokuları histolojik olarak incelendi. Tuzluluğun balık solungaçlarında oluşturduğu zararlı etkileri ve adaptasyon yanıtları belirlemek için nekroz ve hiperplazi gibi histopatolojik değişimler gözlendi. Tuz stresine maruz kalan Pseudotropheus acei balığı solungaçlarında bulunan mukus hücrelerinin içeriğinde ve hücre yoğunluklarında farklılıklar olduğu görüldü. Nötral glikokonjugat içeren mukus hücrelerin kontrol grubunda sınırlı olduğu tuz maruziyeti sonucunda ise arttığı gözlendi. Karboksillenmiş glikokonjugat içeren mukus hücrelerin tuz maruziyeti sonucu 27 ppt’de daha yoğun olduğu belirlendi. O-sülfat esterli glikokonjugatları içeren mukus hücrelerinin kontrol grubunda işaretlenmediği tuz maruziyeti sonucunda ise arttığı görüldü. Güçlü sülfatlanmış glikokonjugat içeren mukus hücrelerin kontrol grubunda işaretlenmediği, tuzluluğa bağlı artış gösterdiği belirlendi. Nötr ve güçlü asidik glikokonjugatların karşılaştırılması sonucunda asidik glikokonjugatların daha yoğun işaretlendiği ve tuz maruziyetine bağlı olarak artış gösterdiği belirlendi. Sülfatlanmış ve karboksillenmiş glikokonjugatları karşılaştırması sonucunda karboksillenmiş glikokonjugatların sülfatlanmış glikokonjugatlara oranla daha yoğun olduğu ve mukus hücre yoğunluğunda tuzluluğa bağlı artış gösterdiği gözlendi. Yapılan boyama sonucunda tuz artışına bağlı olarak mukus hücrelerinin sayısında yarı kantitatif bir artış olduğu gözlendi.
Van Balığı (Alburnus Tarichi) Solungaç, Böbrek ve Sindirim Kanalı Dokularında Üreme Göçü Esnasında Akuaporin 3 Proteinindeki Değişimin İncelenmesi
(2024) Alkan, Zehra; Oğuz, Ahmet Regaib
Van Gölü, Türkiye'nin en büyük gölü ve aynı zamanda dünyanın sayılı sodalı göllerinden biridir. Van balığı (Alburnus tarichi), Van Gölü'nün fiziko-kimyasal (tuzluluk oranı ‰22, pH 9.8) koşullarına uyum sağlayan tek omurgalı türüdür. Anadromik bir balık olup ve nisan-temmuz ayları arasında gölden tatlı sulara göç eder. Üremesini tamamlayan balıklar göl ortamına geri dönerler. Göç sırasında farklı su ortamlarına maruz kalan balıklarda adaptasyonu sağlamak için solungaç, böbrek, sindirim kanalı gibi dokularda bazı değişimler meydana gelir. Bu çalışmada Van Gölü ve Karasu Çayı'ndan örneklenen balıkların solungaç, böbrek ve sindirim sisteminde adaptasyonda önemli rol oynayan Akuaporin 3 transmembran proteini immünohistokimyasal olarak incelendi. Çalışma sonucunda solungaçlarda bulunan Akuaporin 3 transmembran proteininin Karasu Çayı'ndan örneklenen balıklarda işaretlenmediği görüldü. Böbrek dokusundaki Akuaporin 3 transmembran proteininin örnek alınan bölgeye ve dokudaki yerleşimine göre farklılık gösterdiği belirlendi. Bağırsağın ön ve arka kısımlarında bulunan Akuaporin 3 transmembran proteininin örneklenen lokaliteler arasında farklılık gösterdiği ve işaretlenmenin epitel hücrelerinde olduğu gözlendi. Su ve gliserol taşınmasında rol oynayan Akuaporin 3 transmembran proteinin Van balığı ozmoregülatör dokularında değişim göstererek adaptasyonda etkili olduğu söylenebilir.
Van Balığında (Alburnus Tarichi Güldenstädt, 1814) Üreme Göçü Sırasında Oksidatif Stresin Araştırılması
(2019) Omar, Aso Hemn; Oğuz, Ahmet Regaib; Özok, Necati; Alkan, Zehra; Kıraççakalı, Ayşe Nur
Van Balığı, Türkiye’nin en büyük gölüne endemik anadrom bir türdür. Balıklar, her sene üremesinigerçekleştirmek için alkali Van Gölü’nden göle dökülen tatlı sulara göç ederler. Balık bu göç sırasında açlık, tuzve pH adaptasyonu gibi farklı stres faktörlerine maruz kalır. Bu çalışmada, Van Balığının üreme göçü öncesi vesonrasında plazma, solungaç, karaciğer, beyin ve kas gibi dokularındaki total oksidan ve antioksidan, lipidperoksidasyon ve DNA hasarları karşılaştırıldı. Total oksidan durum (TOS) üreme öncesi gölden yakalananbalıkların karaciğer ve böbrek dokularında, total antioksidan durum (TAS) ise akarsudan yakalanan balıklardakaraciğerde, gölden yakalanan balıkların ise beyin ve böbrek dokularında yüksek olduğu bulundu (P<0.05).Malondialdehit (MDA) seviyelerinin akarsudan örneklenen balıkların karaciğerinde gölden örneklenen balıklardaise böbreklerinde daha fazla olduğu belirlendi (P<0.05). DNA hasarının ise sadece tatlı sudan örneklenen balıklarınkaraciğerinde arttığı belirlendi. Sonuç olarak, Van Balığında üreme göçü sırasında karşılaşılan stres etkilerine karşıorganların gösterdiği tepkiler belirlendi.