Browsing by Author "Baydaş, Burhanettin"

Now showing 1 - 3 of 3

The Effect of Transportation Stress on Thyroid Hormones, Cortisol, and Some Biochemical Parameters in Sheep
(2007) Dündar, Aykut; Baydaş, Burhanettin
In this study, the effect of transportation stress on thyroid hormones, cortisol, and some biochemical parameters was investigated. Twenty Red Karaman ewes, 2-3 years old, were used in the study. Before the transportation process, blood samples were taken from the jugular vein and transferred to the tubes and considered as control, while the samples taken after transport were considered as experiment group. The travel distance was 120 km and it took approximately 3 h. The average environmental temperature of the loading place was approximately 25oC. Aliquots of blood samples were placed into two tubes: one plain glass tube used for serum thyroid hormones and biochemical parameters; one tube containing EDTA used for plasma cortisol. Blood samples were kept on ice until transprtation to the laboratory, and the samples was stored at -20oC until analyzed. In the control and experiment groups, thyroxine concenrations were found as 5,77 ± 1,04 and 6,98± 1,24 ?g/dl respectively, and elevated (P<0.05) in experiment group compared with their control counterparts. Triidothyronine concentrations were analyzed as 104,66±21,78 ng/dl and 147, 05± 25,48 ng/dl respectively, and the diference between the control and the experiment group were found to be significant (P<0.05). Free T4(fT4) concentrations were found as 0,93± 0,13 ng/dl ve 0,97±0,5 ng/dl, and Free T3 (fT3) 3,41±0,84, 3,61±0.81 pg/dl respectively. Serum cortisol concentrations were elevated (P<0.001) in transported sheeps compared with control counterparts. Total protein and trigliceryde levels were not changed (P>0.05) but albumin, Laktat dehidrogenase (LDH) and creatine kinase (CK) levels were found to be elevated (P<0.05) in the transported group compared with controls. Key Words: Cortisol, sheep, stres, thyroid hormones, transportation.
The Effects of Zn-Deficiency Diet and Zn Suplemantation on the Lipid Peroxidation and Ertyhropoietin Levels in Rats With Experimentally Induced Renal Failure
(2009) Mis, Leyla; Baydaş, Burhanettin
Bu çalışmada, ratlarda gentamisin uygulamasının böbrek nefronlarında oluşturacağı toksik etki ve buna bağlı olarak gelişmesi muhtemel tübüler dejenerasyonda oksidatif hasarın rolü ile antioksidan etkileri bilinen çinkonun eksikliğinde ve fazlalığında ne gibi değişikliklerin olacağı; histolojik, hematolojik ve biyokimyasal düzeylerde araştırılarak saptanması planlandı. Araştırmada kullanılan ratlar, her grupta 8 adet olacak şekilde 8 ayrı gruba ayrıldı. Kontrol grubundaki ratlara 8 gün boyunca serum fizyolojik enjekte edildi. Akut Böbrek Yetmezliği grubundaki ratlara 100 mg/kg dozunda gentamisin sülfat 8 gün boyunca periton içi olarak enjekte edildi. Çinko eksikliği oluşturulan grup çalışmaya başlamadan önce 4 hafta süreyle çinko bakımından fakir yemle beslendi ve deiyonize su verildi. Çinko fazlalığı oluşturulan gruptaki ratlara 2 hafta süreyle çinko sülfat içme sularına 227mg/l oranında karıştırılarak verildi. Akut Böbrek Yetmezliği + Çinko fazlalığı grubundaki ratlara çalışma başlamadan önce 2 hafta süreyle çinko sülfat içme sularına 227mg/l oranında karıştırılarak verildi. 2 hafta sonra 8 gün boyunca gentamisin enjekte edildi. Akut Böbrek Yetmezliği + Çinko eksikliği grubundaki ratlara çalışma başlamadan önce 4 hafta süreyle çinko bakımından fakir yemle beslenmeye başlandı ve çalışma süresince aynı yemle beslendi. 4 hafta sonrasında 8 gün boyunca gentamisin enjekte edildi. Suları deiyonize olarak verildi. Kronik Böbrek Yetmezliğindeki ratlara 15 gün boyunca 50 mg/kg dozunda gentamisin intraperitonal olarak enjekte edildi. Kronik Böbrek Yetmezliği + Çinko Fazlalığı grubundaki ratlara çalışma başlamadan önce 2 hafta süreyle çinko sülfat içme sularına 227mg/l oranında karıştırılarak verildi. 2 hafta sonra 15 gün boyunca 50 mg/kg dozunda gentamisin intraperitonal enjeksiyon yapıldı. Kan ve doku örnekleri alındıktan sonra yapılan analizler sonucunda kan MDA düzeyi, kontrol grubuna göre Zn fazla grubunda azalmış, diğer bütün gruplarda artmış, ABY+Zn fazla grubu kontrol grubu ile yakın seyretmiştir. Kan GSH değeri, bütün gruplarda kontrol grubuna göre düşük bulunmuştur. Doku MDA düzeyi ABY+Zn fazla, KBY+Zn fazla, ve Zn fazla gruplarında kontrol grubuna göre düşmüş, diğer gruplarda yükselmiştir. Doku GSH düzeyi ise ABY+Zn Fazla, KBY+Zn fazla, ve Zn fazla gruplarında kontrol grubuna göre yükselmiş, diğer gruplarda düştüğü görülmüştür. Doku GSH-Px düzeyi, Zn fazla grupta kontrol grubuna göre yükselmiş, diğer bütün gruplarda düşmüştür. Doku XO düzeyi, Zn fazla Grupta kontrole göre düşmüş, diğer gruplarda artmıştır. EPO seviyeleri, Zn fazla, ABY+ Zn fazla grubunda kontrole göre yükselmiş, KBY+Zn fazla olan grup kontrol ile yakın seyretmiş, diğer gruplar ise azalmıştır. HCT değerleri, Zn fazla olan grupta artmış diğer gruplarda düşmüştür. Sonuç olarak, böbrek yetmezliği oluşan bireylerde Zn takviyesi faydalı olabilir.
The Relationship of the Zinc and Selenium With Thyroid Hormones in Chronic Renal Failure Patients
(2010) Özkan, Adeviye; Baydaş, Burhanettin
Özkan A, Kronik böbrek yetmezliği olan hastalarda tiroid hormonlarının çinko ve selenyum ile ilişkisi, Yüzüncü Yıl üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü Fizyoloji Anabilim Dalı Yükseklisans Tezi, Van, 2010. Kronik böbrek yetmezliği (KBY) dünyada ve ülkemizde epidemi halini almış önemli bir halk sağlığı sorunudur. KBY, ilerleyici nefron kaybı sonucunda böbrek fonksiyonlarının giderek bozulması ile ortaya çıkan bir tablodur. KBY olgularında tiroid hormon metabolizmasında önemli değişiklikler olmaktadır. Olgularda çoğunlukla düşük tiroid fonksiyonları görülmektedir. Bu çalışmada KBY'li olgularda tiroid fonksiyonlarının eser elementlerden çinko (Zn) ve selenyum (Se) ile muhtemel ilişkisinin araştırılması amaçlanmıştır. Çalışma, Bitlis Tatvan Devlet Hastanesi Hemodiyaliz Ünitesinde tedavi edilen 20 hasta (15'i kadın, 5'i erkek) ile kontrol grubu olarak 20 sağlıklı (8'i kadın, 12'si erkek) gönüllüyü kapsamaktadır. Bu hastalardan tiroid hormonları, serum Zn ve Se düzeyleri ölçümü için 5'er ml venöz kan alındı. Tiroid hormonları Beckman Coulter marka hormon cihazında, Zn ve Se ise AAS ile ölçüldü. Hasta grubunda yaş ortalaması 40.85 ± 3.81 iken, kontrol grubunun yaş ortalaması 38.90 ± 1.85 idi. Hemodiyaliz (HD) hastalarında TT3 düzeyi 0.9670 ± 0.0330 ng/ml, TT4 düzeyi 4.149 ± 0.288 ug/dl; kontrol grubunda ise TT3 düzeyi 1.4225 ± 0.0457 ng/ml, TT4 düzeyi 6.010 ± 0.239 ug/dl bulundu. TT3 ve TT4 düzeyleri kontrol grubuna göre HD'e giren KBY hastalarında belirgin olarak daha düşüktü. HD hastalarında serum Zn düzeyi 0.5209 ± 0.0283 mg/L, serum Se düzeyi 8.008 ± 0.248 mg/dl; kontrol grubunda serum Zn düzeyi 0.6698 ± 0.0334 mg/L, serum Se düzeyi 10.038 ± 0.160 mg/dl bulundu. Serum Zn ve Se düzeyleri kontrol grubuna göre HD'e giren KBY hastalarında belirgin olarak düşüktü. HD'e giren KBY hastaları ve kontrol grubu TT3, TT4 ve Se düzeyleri arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanırken (p<0.001), serum Zn düzeyleri arasındaki fark anlamlı bulunmadı. Sonuç olarak, bu çalışmada KBY hastalarında tiroid hormonları ile serum Zn ve Se arasında anlamlı ilişki saptanmış olunmasına rağmen bu konuda daha kapsamlı çalışmalara ihtiyaç duyulduğu düşünülmektedir.Anahtar kelimeler: Çinko, Kronik böbrek yetmezliği, Selenyum, Tiroid hormonları