Browsing by Author "Bozkurt, Mehmet Alı"

Now showing 1 - 17 of 17

Arıtma Çamuru ile Zenginleştirilmiş Toprağa Uygulanan Kadmiyum ve Çinkonun Marulun (Lactuca Sativa L. Var. Longifolia) Gelişimi ve Antioksidatif Enzim Aktivitesine Etkisi
(2019) Bozkurt, Mehmet Alı; Bitiktaş, Ayşegül; Canal, Sibel Boysan
Bu çalışmanın amacı sabit oranda arıtma çamuru ile birlikte kadmiyum ve çinko düzeylerinin marul bitkisinin gelişimine ve antioksidatif enzim aktivitesine etkisini araştırmaktır. Saksı çalışmasında sabit oranda, arıtma çamuru (%10AÇ), değişen oranlarda kadmiyum (Cd1:50 mg Cd kg-1 ;Cd2:100 mg Cd kg-1 ) ve çinko (Zn1:250 mg Zn kg-1 ; Zn2:500 mg Zn kg-1 ) uygulanmıştır. Elde edilen sonuçlara göre,%10 AÇ+Cd1 ve %10AÇ+Cd2 uygulamaları, kontrole göre, marul bitkisinin kuru ve yaş sürgün ağırlığını, bitki boyu, çinko içeriğini ve kök ve sürgün bölgesinde SOD (süperoksit dismutaz) enzim aktivitesini önemli düzeyde azaltmıştır. Bununla birlikte marul bitkisinin kök ve sürgün kısımlarında ve toprakta kadmiyum konsantrasyonu ile GPX (glutatyon peroksidaz) enzim aktivitesi önemli düzeyde artış göstermiştir. Ancak 10%AÇ +Zn1+Cd1 uygulaması ile 10%AÇ +Cd1 karşılaştırıldığında, marulun sürgün kısımlarında SOD ve GPX enzim aktiviteleri, çinko içeriği ve sürgün yaş ağırlığında artışa neden olurken toprakta DTPA-Cd (yarayışlı-Cd) içeriğinde düşüşe neden olmuştur. 10%AÇ +Zn2+Cd1 uygulaması ile 10%AÇ +Cd1 karşılaştırıldığında, marul kök bölgesinde GPX ve SOD enzim aktiviteleri artış göstermiştir. 10%AÇ +Zn2+Cd2 uygulaması ile 10%AÇ +Cd2 karşılaştırıldığında bitkinin sürgün yaş ve kuru ağırlığı, Zn içeriğinde ve hem kök hem sürgün SOD ve GPX enzim aktivitesinde artışa neden olurken sürgün Cd içeriğinde ve toprak DTPA-Cd (yarayışlı-Cd) içeriğinde düşüşe neden olmuştur. Bu sonuçlar göstermektedir ki, marul bitkisinde çinko uygulaması kadmiyum toksisitesini azaltmada faydalı olabilir.
Artan Dozlarda ve Farklı Şekillerde Çinko Gübrelemesinin Elma Ağaçlarında Besin Elementi İçeriğine ve Sürgün Uzunluğuna Etkisi
(2001) Çimrin, Kerim Mesut; Bozkurt, Mehmet Alı; Gülser, Füsun
Artan dozlarda, topraktan ve yapraktan olmak üzere iki farklı şekilde uygulanan çinkonun Starking Delicious elma çeşidinde yaprakların besin elementi ve sürgün uzunluğuna etkisi araştırılmıştır. Uygulamaların yaprakların azot, fosfor, potasyum, kalsiyum, magnezyum, toplam demir, bakır ve mangan içeriklerinde istatistiksel olarak önemli bir değişiklik yapmadığı anlaşılmıştır. Suda çözünebilir demir ve çinko ile toplam çinko içeriklerinde ise topraktan uygulamaya kıyasla yapraktan uygulamanın istatistiksel olarak daha etkili olduğu belirlenmiştir. Uygulamaların sürgün uzunluklarına etkisi istatistiksel anlamda önemli bulunmamıştır.
Aynı Koşullarda Yetiştirilen Üç Farklı Elma Çeşidinde Beslenme Durumlarının Değerlendirilmesi
(2000) Çimrin, K. Mesut; Bozkurt, Mehmet Alı; Karaca, Siyami
Bu araştırmada Van tarım Meslek Lisesi elma bahçesindeki üç farklı elma çeşidinde beslenme durumunu incelemek amacıyla yürütülmüştür. Starking Delicious, Golden Delicious ve Amasya elma çeşitlerinden toplam 40 ağaç denemeye alınarak, yapraklarında besin elementi analizleri yapılmıştır. Deneme alanı topraklarında fiziksel ve kimyasal analizler yapılarak, toprak ve bitkinin besin elementi yeterlik düzeyleri ve verimlilik durumları belirlenmiştir. Toprak analiz sonuçlarına göre, deneme alanı toprağı tınlı bünyede, hafif alkalin reaksiyonlu, orta düzeyde kireçli ve değişebilir K, Ca ve Mg miktarlarının fazla olduğu belirlenmiştir. Deneme alanı toprağında, organik madde ile yarayışlı fosfor ve çinko miktarları düşük, yarayışlı Fe, Mn ve Cu miktarları yeterli düzeyde bulunmuştur. Yaprak analiz sonuçlarına göre, bitkide azot ve çinko miktarları yetersiz, P, K, Fe, Mn ve Cu miktarları yeterli, Ca ve Mg miktarlarının fazla düzeyde olduğu belirlenmiştir. Yaprak besin elementi içerikleriyle verim arasında korelasyon analizleri yapılarak, azot içeriği ile verim arasında pozitif önemli ilişkinin olduğu saptanmıştır.
Azot ve Fosforun Biberin (Capsicum Annuum L.) Meyve ve Yaprak Besin Elementi İçeriğine Etkisi
(2000) Çimrin, K. Mesut; Bozkurt, Mehmet Alı; Akıncı, Irfan Ersın
Bu araştırma, azotlu ve fosforlu gübrelemenin biber bitkisinin, hasat başı ve sonunda meyve ve yaprak besin elementlerine etkilerini belirlemek amacı ile yürütülmüştür. Çalışmada, azotlu gübre amonyum sülfat formunda ve 0, 8, 16, 24 kg N/da dozlarında, fosforlu gübre triple süper fosfat formunda ve 0, 12, 24 kg P2O5 /da dozlarında uygulanmıştır. Azotlu gübreleme, biber meyvesi örneklerinin N, Ca, Fe ve Mn içeriklerini, hasat başında alınan yaprak örneklerinin N, K ve Zn içeriklerini, hasat sonunda alınan yaprak örneklerinin N, P, Zn ve Cu içeriklerini önemli olarak etkilemiştir. Fosforlu gübreleme, biber meyvesinin P içeriğini, hasat başında alınan yaprak örneklerinin P ve Mg içeriklerini, hasat sonunda alınan yaprak örneklerinin N ve P içeriklerini önemli olarak etkilemiştir. Azotlu gübreleme ile hasat başında bitkilerin azot beslenmesinin yeterli düzeyde olduğu, fakat hasat sonunda bitkilerin azot beslenmesinin yetersiz olduğu bulunmuştur.
Azotlu Gübrelemenin Bazı Tritikale Genotiplerinde Azot Kullanım Özelliklerine Etkisi
(2001) Sekeroglu, Nazım; Çimrin, K. Mesut; Bozkurt, Mehmet Alı
Bu araştırma Van koşullarında artan azotlu gübre düzeylerinin (0, 4, 8, 12 ve 16 kg N/da) dört tritikale genotipinde (X Triticosecale Wittmack) azot içeriğine, azot alımına, azot kullanım etkinliğine ve azot hasat indeksine etkilerini belirleyebilmek için yürütülmüştür. Araştırma sonuçlarına göre, azotlu gübreleme ile sap ve tanede azot içeriği ile alımı önemli düzeyde artarken, azot kullanım etkinliği ve azot hasat indeksi azotlu gübreleme ile azalmıştır. Azot içeriği ve alımı 12 kg N/da düzeyinde en yüksek değere ulaşmıştır. Azotlu gübreleme ile azot kullanım etkinliği 46.4' ten, 37. 0' a, azot hasat indeksi 76.0' dan 68.4' e gerilemiştir. Tane azot içeriği hariç, incelenen diğer özelliklere tritikale genotiplerinin etkisi önemli bulunmamıştır. En düşük tane azot içeriği 9 nolu tritikale genotipinde belirlenmiştir. Azot kullanım etkinliği ile tane verimi arasında, kontrol ve orta düzeyde azot uygulamalarında (4 ve 8 kg N/da) çok önemli ilişkiler belirlenmiş ancak, bu ilişkinin derecesi yüksek azot dozlarında (12 ve 16 kg N/da) azalmıştır. Azotlu gübrenin artan dozlarında azot kullanım etkinliğinin düştüğü ve azot kullanım etkinliği ile tane verimi arasındaki ilişkinin zayıfladığı belirlenmiştir. Bu sonuçlar, tritikalede azot kullanım özelliklerinin azotlu gübreleme ile önemli düzeyde değiştiğini göstermektedir.
Çeşitli Meyve Ağaçlarında Beslenme Durumlarının Belirlenmesi
(2001) Çimrin, K. Mesut; Yarılgaç, Tarık; Bozkurt, Mehmet Alı
Bu araştırma Yüzüncü Yıl Üniversitesi Ziraat Fakültesi meyve bahçesindeki elma, armut, kayısı, şeftali ve erik ağaçlarının beslenme durumlarını ve bitki besin elementi içeriği ile verim arasındaki ilişkileri belirlemek amacıyla yürütülmüştür. Bu amaçla, her meyve türünden 10 ağaç olmak üzere toplam 50 ağaçtan yaprak örneği alınarak besin elementi analizleri yapılmıştır. Meyve bahçesindeki her meyve türü için ayrı ayrı toprak örneği alınmış ve fiziksel ve kimyasal özellikleri belirlenmiştir. Elde edilen toprak ve bitki analiz sonuçlan sınır değerlerle karşılaştırılarak, toprak ve bitkinin besin elementi yeterlik düzeyleri ve verimlilik durumları ortaya konulmuştur. Araştırma sonuçlarına göre, tüm meyve bahçesi topraklarının, tınlı bünyede, hafif alkalin reaksiyonlu, organik madde ve yarayışlı fosfor bakımından yetersiz, kireç içerikleri bakımından ise, armut ve kayısı bahçesi topraklarının az, elma, şeftali ve erik bahçesi topraklarının orta düzeyde kireçli oldukları belirlenmiştir. Deneme alanı topraklarında K ve Ca miktarları fazla, Mg, Fe, Mn ve Cu miktarları yeterli, Zn miktarının kritik düzey civarında olduğu saptanmıştır. Denemeye alınan tüm meyve ağaçlarında N içerikleri yeterli düzeyin altında, P, Fe, Mn ve Cu içerikleri yeterli, K, Ca -ve Mg miktarları yeterli veya fazla bulunmuştur. Bitkide Zn içeriği sadece erik ağaçlarında yeterli, diğer meyve ağaçlarında yetersiz bulunmuştur.
Elma Ağaçlarına Yapraktan ve Topraktan Demir Uygulamalarının Yaprak Mineral İçeriği ve Bitki Gelişimine Etkisi
(2000) Bozkurt, Mehmet Alı; Çimrin, K. Mesut; Gülser, Füsun
Bu araştırmanın amacı; elma ağaçlarına toprak (0, 6, 12 ve 18 g Fe/Ağaç), ve yapraktan (0, 1, 2 ve 3 g Fe/Ağaç) olmak üzere iki farklı şekil ve dörder dozda kileyt formunda artan demir uygulamalarının elma bitkisinin bir kısım meyva özellikleri ile yaprak mineral besin maddeleri kapsamına etkilerini incelemektir. Artan miktarlarda toprak ve yapraktan uygulanan demir, elma meyvesinin çap, boy ve ağırlığına istatistiki olarak önemli bir etkisi belirlenemezken, bitki sürgün uzunluğunu istatistiki anlamda önemli ölçüde artırmıştır. Artan demir dozları elma bitkisi yaprağının toplam demir ve suda çözünebilir kapsamını istatistiki olarak önemli ölçüde artırmıştır. Ancak bu artış topraktan uygulamalara göre yapraktan uygulamalarda daha yüksek olmuştur. Elma yaprağının toplam demir kapsamı ile suda çözünebilir demir kapsamı arasında pozitif (P<0.001), suda çözünebilir demir ile toplam çinko arasında negatif önemli (P<0.05) ilişkiler bulunmuştur.
Elma Ağaçlarında Azotlu ve Fosforlu Gübreleminin Yaprak Mineral Kompozisyonuna ve Gelişmeye Etkisi
(2000) Çimrin, Kerim Mesut; Gülser, Füsun; Bozkurt, Mehmet Alı
Artan dozlarda uygulanan azotlu ve fosforlu gübrelerin Starking elma çeşidinde yaprak besin elementi içeriği ile sürgün ve meyve gelişimine etkisi araştırılmıştır. Azotlu gübre yaprak azot ve bakır içeriği ile sürgün uzunluğunu artırmıştır. Azotlu gübreleme ile fosfor, magnezyum, demir ve mangan içerikleri ile meyve ağırlığında artış olmasına rağmen, bu etkiler istatistiksel olarak önemli bulunmamıştır. Farklı dozlarda verilen fosforlu gübre, fosfor ve demir içeriğini artırmıştır. Yaprak azot, potasyum, kalsiyum, magnezyum, bakır, çinko ve mangan içerikleri ile sürgün gelişimi ve meyve büyüklüğüne fosfor uygulamalarının etkisi önemli bulunmamıştır.
Farklı Azot ve Miktarlarda Azotlu Gübrelemenin Ayçiçeği Çeşitlerinde Verim ve Kaliteye Etkisi
(1998) Karaçal, İlhan; Bozkurt, Mehmet Alı
Bu araştırma Van ekolojik şartlarında dekara 0, 4, 8 ve 12 kg azot düzeyleri ile amonyum sülfat, amonyum nitrat ve üre formlarında verilen azotlu gübrelerin ayçiçeği çeşitlerinde venm ve kaliteye etkisini belirlemek amacıyla yürütülmüştür. Araştırma sonuçlarına göre, artan oranlarda uygulanan azotlu gübre, tane verimi, bitki boyu, yaprak sayısı, tabla çapı, 1000 tane ağırlığı, sap verimi, sap çapı, tane tutma oram, protein içeriği, yağ ve protein verimini artırmış, tane yağ içeriğinde azalmaya neden olmuştur Azotlu gübre dozlarının etkisiyle tane verimi, 66.8 kg/da'dan 115.4 kg'a, 1000 tane ağırlığı, 31.9g'dan 38.6 g'a, protein verimi, 9.81 kg/da'dan 20.6 kg'a, yağ verimi 31.8 kg/da'dan 51.9kg'a yükselmiştir Verim ve kalite özellikleri için en iyi sonuç azotlu gübre amonyum nitrat formunda verildiğinde elde edilmiştir Farklı ayçiçeği çeşitlerinin verim ve kaliteye etkisi önemli olmuştur
Farklı Azotlu Gübre Doz ve Formlarının Ayçiçeğinde Besin Elementi İçeriğine Etkileri
(2000) Karaçal, İlhan; Bozkurt, Mehmet Alı
Bu araştırma Van ekolojik şartlarında dekara 0, 4, 8 ve 12 kg azot düzeylerinin farklı vejetasyon dönemlerinde ve bitkinin farklı kısımlarında besin elementi içeriğine etkisini belirlemek amacıyla yürütülmüştür. Araştırma sonuçlarına göre, artan oranlarda verilen azotlu gübre yaprağın azot ve potasyum içeriğini, tane, sap ve tablanın azot içeriği ile sapın potasyum içeriğini artırırken, yaprağın fosfor, demir, mangan içeriklerinin, tane, sap ve tablanın fosfor, kalsiyum, magnezyum ile çinko içeriklerinin azalmasına neden olmuştur. Yaprağın azot, fosfor, kalsiyum, mangan içerikleri, tane, sap ve tablanın azot içerikleriyle tane ve sapın kalsiyum içerikleri farklı azot formlarından etkilenmiştir. Besin elementi içeriğine bitki çeşitlerinin etkisi önemli bulunmuştur.
Fiğ+arpa Karışımlarında Gübrelemenin Otun Verim ve Kimyasal Kompozisyonuna Etkisi
(2001) Bozkurt, Mehmet Alı; Çimrin, K. Mesut; Karaca, Siyami
Bu araştırma, Van koşullarında değişik dozlarda azot (0 ve 6 kg N / da) ve fosforlu (0, 4, 8, 12 kg P2O5 / da) gübrelemenin fiğ+arpa (Vicia villosa spp. dasycarpa+ Hordeum vulgare L.) karışımında, kuru ot verimi ve kimyasal kompozisyona etkilerini belirlemek amacı ile yürütülmüştür. Azotlu gübreleme, karışımın yaş ve kuru ot verimi ile bitki boyu, otun N ve P içeriklerini önemli olarak artırırken, botanik kompozisyondaki fiğ oranını azaltmıştır. Fosforlu gübreleme ise karışımın yaş ve kuru ot verimleri ile N ve P içeriklerini önemli olarak artırmışlardır. Kaliteli ve yüksek ot verimi için fiğ+arpa karışımına, bu koşullarda tesis gübrelemesi olarak dekara 6 kg N ve 8-12 kg fosforlu gübre verilmesi önerilebilir. Bitki analizleri sonucunda, karışımdaki otun P, K, Ca, Mg, Zn ve Mn içerikleri hayvan beslemesi açısından yeterli düzeyde bulunmuştur.
Hümik Asit ve Fosfor Uygulamalırının Mısır Bitkisinin (Zea Mays L.) Fe, Zn, Mn ve Cu İçeriği Üzerine Etkisi
(2000) Çimrin, K. Mesut; Bozkurt, Mehmet Alı; Erdal, İbrahim
Bu çalışmada, toprağa değişik dozlarda uygulanan hümik asit ve fosforun kireçli bir toprakta yetiştirilen mısır bitkisinin (Zea mays L.) Fe, Zn, Mn ve Cu içeriğine etkisini incelemek ve bu etkiyi toprakta kalan yarayışlı besin maddesi konsantrasyonları ile karşılaştırmak amaçlanmıştır. Bu amaçla toprağa 3 dozda hümik asit (0, 250, 500 mg/kg) ve 4 dozda P (0, 20, 40, 80 mg/kg) uygulanmıştır. Araştırma sonuçlarına göre, hümik asit uygulamalarının bitki kuru ağırlığı üzerine etkisi önemsiz olurken P uygulamaları ile bitki kuru ağırlığı artmıştır. Hümik asit uygulamaları ile Bitkinin Fe, Zn ve Mn konsantrasyonları ile topraktan sömürülen miktarları artmış, fakat Cu konsantrasyonu azalmıştır. Bitkinin Fe, Zn, Mn ve Cu konsantrasyonları üzerine P uygulamaları genelde olumlu etki göstermiş olup, bu olumlu etkinin P'nin düşük dozlarında daha fazla olduğu görülmüştür. Hümik asit uygulamaları ile toprakta kalan Fe, Zn, Mn ve Cu konsantrasyonları azalmış olup, bu azalmanın hümik asitin düşük dozunda genelde daha fazla olduğu görülmüştür. Fosfor uygulamaları ile topraktaki Fe konsantrasyonu artmış, Zn ve Cu miktarı azalmış, Mn konsantrasyonu ise uygulamadan etkilenmemiştir.
Kentsel Arıtma Çamırunun Tarımda Fosfor Kaynağı Olarak Kullanılması
(2000) Bozkurt, Mehmet Alı; Erdal, İbrahim; Çimrin, K. Mesut
Tarımda bitki fosfor ihtiyacının karşılanmasında fosfor kaynağı olarak, TSP (Triple Süper Fosfat) fosforu ile arıtma çamuru kombinasyonlarının mısır bitkisinin gelişimi ve bazı bitki besin maddelerine etkisini belirlemek amacı ile kireçli bir toprakta saksı denemesi yürütülmüştür. Arıtma çamuru ve TSP fosforu kombinasyonlarının fosfor kaynağı olarak kullanılması tanığa göre mısır bitkisinin, bitki kuru ağırlığı, toprak üstü aksam ağırlığı, bitkinin fosfor, çinko ve demir içeriğini önemli düzeyde artırmıştır. Uygulamalar bitki kök kuru ağırlığı ve bitki mangan içeriğini önemli olarak etkilemez iken bitki bakır içeriğini önemli olarak azaltmışlardır. Arıtma çamuru ve TSP kombinasyonları ve 80 ppm arıtma çamuru uygulamaları tanığa göre mısır bitkisinin fosfor içeriğini önemli olarak artırmalarına karşılık, kombinasyonlar içerisindeki arıtma çamuru miktarı arttıkça bitkinin fosfor içeriği azalmış, ancak bu azalma fosforun tümünün 80 ppm arıtma çamuru ile verildiği uygulamaya kadar kendi aralarında istatistik olarak önemsiz bulunmuştur. Antma çamuru bitkinin fosfor ihtiyacının bir kısmının karşılanmasında kullanılabilir.
Kentsel Arıtma Çamuru ve Humik Asit Uygulamalarının Mısır Bitkisinin Besin İçeriği ve Ağır Metal Kapsamına Etkisi
(2000) Sağlam, Mustafa; Çimrin, Kerim Mesut; Bozkurt, Mehmet Alı; Erdal, İbrahim; Karaca, Siyami
Bu araştırmanın amacı, kireçli bir toprakta yetiştirilen mısır bitkisinin gelişimine, besin elementi ve ağır metal kapsamlarına arıtma çamuru ve humik asit uygulamalarının etkilerini belirlemektir. Aran oranlarda (0, %5, %10, %20 ve %30) arıtma çamuru uygulamaları, toprak üstü organ kuru ağırlığı ve kök kuru ağırlığı ile toprak üstü organların N, P, Ca, Mg, Fe, Mn, Zn, Cu ve Co içeriklerini istatiksel olarak önemli düzede artırmıştır. Kimyasal gübre kullanmaksızın sadece arıtma çamuru verilerek bitkinin azot ve fosfor ihtiyacı karşılanabilir. Arıtma çamuru uygulamaları toprak pH'sı, toprakta yarayışlı fosfor, toplam Ca, Zn, Cu ve DTPA ile ekstrakte edilebilir Fe, Mn, Zn, Cu içeriklerini önemli düzeyde etkilemiştir. Arıtma çamuru verilin topraklara humik asit verilmesi ile bitkinin Co, Ni, Cr, Cd içeriklerinde hafif azalma eğilimi görülmüş ve DTPA ile ekstrakte edilebilir Cu düzeyi azalmıştır. Denenen arıtma çamuru dozlarında ve incelenen ağır metallerde, toprağın Zn içeriği dışında ağır metal tehlikesi görülmemiştir.
Kentsel Arıtma Çamurunun Kışlık Arpada Azot Kaynağı Olarak Kullanılması
(2001) Çimrin, K. Mesut; Bozkurt, Mehmet Alı; Yılmaz, İbrahim Hakkı
Bu araştırma, Van ekolojik koşullarında arpanın azot ihtiyacını inorganik azotlu gübre ve kentsel arıtma çamuru vererek karşılaştırmak amacıyla yürütülmüştür. Tokak kışlık arpa çeşidi kullanılan denemede, inorganik azotlu gübre, 0-3-6-9-12 kg N/da dozlarında, arıtma çamuru 0-400-800-1200-1600 kg/da düzeylerinde verilmiştir. Araştırma sonuçlarına göre, inorganik azotlu gübre ve arıtma çamuru uygulamaları bitkinin azot içeriğini ve alımını artırmıştır. Artış, arıtma çamuru uygulamalarında daha fazla olmuştur. Bu sonuç, bitkinin azot ihtiyacının, bir bölümünün arıtma çamuru uygulaması ile karşılanabileceğini göstermektedir. Artan arıtma çamuru dozları tane P, Fe, Mn ve Cu içeriklerini artırmasına karşılık, diğer ağır metal içeriklerini önemli düzeyde artırmamıştır. Artan arıtma çamuru uygulamaları ile toprakta toplam Zn ve Cu miktarları artmıştır. Ancak, toprakta ağır metal kapsamları toksik düzeyin oldukça altında bulunmuştur.
Kireçli Bir Toprakta Yetiştirilen Mısır Bitkisi (Zea Mays L.) Gelişimi ve Fosfor Alımı Üzeine Hümik Asit ve Fosfor Uygulamasının Etkisi
(2000) Karaca, Siyami; Çimrin, K. Mesut; Sağlam, Mustafa; Bozkurt, Mehmet Alı; Erdal, İbrahim
-
Mısır Bitkisinin Gelişimi ve Beslenmesi Üzerine Hümik Asit ve Npk Uygulamalarının Etkisi
(2001) Bozkurt, Mehmet Alı; Çimrin, K. Mesut; Karaca, Siyami
Bu çalışmada, toprağa azot, fosfor ve potasyumlu gübre kombinasyonları ile hümik asit uygulamalarının mısır bitkisinin gelişmesi ve mineral beslenmesine etkisi araştırılmıştır. Bu amaçla toprağa katı ve sıvı formda 1000 mg/kg hümik asit ile iki farklı gübre kombinasyonu NPK/2 (150 mg N /kg + 50 mg P /kg + 40 mg K /kg) ve NPK (300 mg N /kg +100 mg P /kg + 80 mg K /kg) uygulanmıştır. Gübre kombinasyonları ile birlikte hümik asit uygulamaları, mısır bitkisinin kuru ağırlığı ile bitkinin N, P, K, Fe, Zn ve Mn kapsamlarını çok önemli düzeyde artırırken, Ca ve Mg kapsamlarını azaltmışlardır. Gübre kombinasyonu uygulanmaksızın sadece hümik asit uygulamaları ise bitkinin K, Ca, ve Mg içeriklerini azaltırken, Fe içerİğini önemli olarak artırmışlardır. Gübre ve hümik asit uygulamaları bitkinin topraktan sömürdüğü N, P, K, Ca, Mg, Fe, Zn ve Mn miktarlarını tanığa göre önemli olarak artırmasına karşılık, sadece hümik asit uygulamaları bitkinin K, Ca ve Mg alımlarını istatistiksel olarak önemsiz olmasına karşın azaltmışlardır. Hümik asitin katı veya sıvı formda verilmesi arasındaki fark, gübresiz uygulamalar içerisinde sadece K içeriğinde önemli olarak bulunmuştur. Gübre dozları ile beraber ise sadece NPK/2 dozunda bitkinin N ve Mn içeriklerinde istatistiksel açıdan önemli farklar bulunmuştur.