Browsing by Author "Dündar, Abdulrahim"

Now showing 1 - 2 of 2

Diyabetik Hastalarda Tetik Parmakta Uygulanan Perkütan Gevşetme ve Açık Cerrahi Tekniklerinin Uzun Dönem Sonuçları
(2023) İpek, Deniz; Kaya, Sehmuz; Dündar, Abdulrahim
Giriş Tetik parmak diyabetik hastalarda daha sık görülür ve diyabetik olmayan hastalara göre ameliyat sonrası daha ciddi komplikasyonlara yol açabilir. Bu çalışmanın amacı, diyabetik hastalarda açık ve perkütan gevşetme tekniklerinin sonuçlarını karşılaştırmaktır. Gereç ve Yöntem Bu retrospektif çalışmaya dahil edilme kriterlerini karşılayan 62 hasta alındı. Bu hastalardan 32'sine açık gevşetme cerrahisi, 30'una ise 18 ölçer iğne ile perkütan gevşetme uygulandı. Hastalar veriler açısından ameliyat öncesi ilk başvuru anında, postoperatif 3. hafta, 6. ay ve 1. yıl olmak üzere retrospektif olarak değerlendirildi. Demografik veriler, ameliyat öncesi ve ameliyat sonrası 6. ve 12. aylarda Visuel Analog Skala (VAS) skorları, 6. ay ve 1. yıl sonunda nüks oranları, 1 yıl sonunda Quinnell derecelendirme ölçeği ve yara yeri enfeksiyonu, tendon hasarı ve nörovasküler komplikasyonlar retrospektif olarak incelendi. Klinik değerlendirmede VAS skorları ve Quinnell derecelendirme ölçeği kullanıldı. Bulgular Çalışmada 32'si (%51.6) açık grupta ve 30'u (%48.4) perkütan grupta olmak üzere toplam 62 hastanın verileri istatistiksel olarak analiz edildi. Hastaların yaş ortalaması 58.97±7.51 (min-max: 45-72) yıl idi. Tetik parmak ve Quinnell derecelendirme sistemi puanlarının dağılımları gruplar arasında istatistiksel olarak benzerdi (sırasıyla P=0.974, P=0.279). Perkütan grupta 6. ve 12. aylarda tekrarlayan tetikleme oranı anlamlı olarak daha yüksekti (sırasıyla P=0.049, P=0.049). Perkütan grupta (1.70±0.75) ortalama işe dönüş süresi açık gruptakilerden (3.88±1.21) anlamlı olarak daha kısaydı (P<0.001). Pre-op, Post-op 6. ve 12. ay VAS skorları gruplar arasında anlamlı farklılık göstermedi (sırasıyla P=0.466, P=0.356, P=0.175). Sonuç Bu çalışmada diyabetli hastalarda hem perkütan hem de açık gevşetme teknikleri ile tatmin edici sonuçlar elde edilmesine rağmen, perkütan salınım tekniğinin ayaktan tedavi ortamında kolaylıkla uygulanabilen ve daha az komplikasyonu olan bir yöntem olduğu görülmüştür.
Femur Cisim Kırıkları İçin Talon Distalfix Femoral İntramedüller Çivi ile Tedavi Edilen Hastaların Klinik ve Radyolojik Sonuçları
(2023) Dündar, Abdulrahim; İpek, Deniz; Kaya, Sehmuz; Zehir, Sinan
Amaç: Talon distalfix intramedüller çiviler, distal kilitleme vidalarının yerleştirilmesi sırasında yaşanan teknik zorluklara çözüm olarak geliştirilmiştir. Femur şaft kırıklarının tedavisinde geri çekilebilir Talon distalfix çivisinin radyolojik ve klinik sonuçlarını değerlendirmeyi amaçladık. Gereç ve Yöntem: Ocak 2017-Ocak 2022 tarihleri arasında femur şaft AO tip 32-A, B kırığı olan 28 hasta Talon distalfix çivileri ile tedavi edildi. AO Tip 32-A, B kırıkları çalışmaya dahil edildi. Demografik özellikler, takip süreleri, ASA sınıflaması ve kırık tipleri kaydedildi. Ameliyat süresi, intraoperatif kan kaybı, floroskopi süresi (dakika cinsinden) ve kemik kaynamasına kadar geçen süre kaydedildi. Genel ve teknik (kaynamama, yanlış kaynama, malrotasyon ve kısalık) komplikasyonlar değerlendirildi. Klinik fonksiyonel sonuçlar Diz Yaralanması ve Osteoartrit Sonuç Skoru Fiziksel Fonksiyon Kısa Skoru (KOOS-PS), Kalça Yaralanması ve Osteoartrit Sonuç Puanı Fiziksel Fonksiyon Kısa Skoru (HOOS-PS) ve Thoresen kriterleri kullanılarak değerlendirildi. Bulgular: Çalışmaya toplam 28 hasta (11 kadın, 17 erkek) dahil edildi. Ortalama yaş 46,8 yıl, ortalama takip süresi 23,7 ay idi. Ortalama kemik kaynama süresi 22,6 hafta idi. Hiçbir hastada kaynamama gözlenmedi. Ortalama hastanede kalış süresi 3,4 gün, ortalama Body Mass Index 24,2 idi. Ortalama ameliyat süresi 40,3±3,4 dakika, ortalama skopi süresi ise 26,9 saniye idi. Ortalama KOOS-PS skoru ve HOOS-PS skoru sırasıyla 83,4 ve 85,6 idi. Sonuç: Talon distalfix çiviler femur orta şaft AO tip A-B kırıklarında güvenle kullanılabilir. Talon distal fiks çivi uygulaması daha kısa ameliyat süreleri, daha az radyasyona maruz kalma, daha az cerrahi kesi ve daha az kan kaybı gibi avantajlar sağlar. Bununla birlikte kaynama süresinin geleneksel çivilere göre daha uzun olduğu akılda tutulmalıdır.