Browsing by Author "Deniz, Suphi"

Now showing 1 - 20 of 29

Ayçiçek Hasılını Farklı Oranlarda Şeker Pancarı Bitkisi ile Silolamanın Silaj Kalitesi, In-vitro Sindirilebilirlikleri ve Enerji İçeriğine Etkisi
(2022) Deniz, Suphi; Altaçlı, Selçuk; Özkan, Fatma; Yıldız, Serhat
Bu çalışma, ayçiçeği hasılı ve şeker pancarı bitkisinden kaliteli bir silaj elde etmek için, en uygun karışım oranlarının belirlenmesi amacıyla gerçekleştirilmiştir. Araştırmada hamur olum döneminde biçilen silajlık ayçiçek hasılı (tam bitki) ve şeker pancarı (yapraklar ve baş dahil tam bitki) silaj materyali olarak kullanılmıştır. Ayçiçek hasılı (A) ve şeker pancarı (ŞP) bitkileri ağırlık esasına göre %100A ve %0ŞP, %85A ve %15ŞP, %55A ve %45ŞP olacak şekilde doğranıp karıştırılarak bir litrelik cam kavanozlarda 5’er tekerrür olacak şekilde silolanmıştır. Kavanozlar 70 günlük inkubasyon süresi sonrasında analizlerin yapılması için açılmıştır. %100A ve %0ŞP, %85A ve %15ŞP, %55A ve %45ŞP gruplarında silaj kuru madde (KM, %) değerleri 24.97, 26.29 ve 28.72; silaj pH değerleri 4.39, 4.34 ve 4.41; amonyak azotu (NH3-N, mg.dl-1) değerleri 5.59, 3.65 ve 4.34; laktik asit (LA, %) değerleri 2.41, 1.91 ve 2.16; Fleig puanı nitelik değerleri iyi, pekiyi ve pekiyi; organik madde sindirilebilirliği (OMS, %) değerleri 54.60, 51.34 ve 49.42; metabolik enerji (ME, Mcal.kg-1) değerleri 1.97, 1.87 ve 1.79; net enerji laktasyon (NEL, Mcal.kg-1) değerleri ise, 1.22, 1.14 ve 1.09 olarak bulunmuştur. Çalışmada hazırlanan silajların ham besin madde kompozisyonu, fermantasyon kalite parametreleri ve in-vitro sindirilebilirlik değerleri ile enerji içerikleri dikkate alındığında, gerek saf ayçiçek hasılı, gerekse ayçiçek hasılı ve şeker pancarı karışımından, her hangi bir katkıya ihtiyaç duyulmaksızın, kaliteli silajlar elde edilebileceği; ancak %45 düzeyinde şeker pancarı bitkisi katkılı grupta OMS ve enerji içeriklerinde düşüş gözlendiği sonucuna varılmıştır.
Comparative Determination of Digestibility and Energy Contents of Heliz and Parzuk With Traditional Forages by Vivo and in Vitro Methods
(2011) Ekinci, Mahmut; Deniz, Suphi
Ekinci M, Heliz ve parzuk bitkilerinin in vivo ve in vitro sindirilebilirliği ile enerji içeriğinin geleneksel kaba yemlerle karşılaştırmalı olarak belirlenmesi,Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Hayvan Besleme ve Beslenme Hastalıkları Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, Van, 2011.Bu çalışma, Doğu Anadolu Bölgesi'nin yüksek rakımlı yaylalarında yaygın olarak yetişen ve bölge halkı tarafından koyun beslenmesinde kullanılan heliz (Prangos pabularia L) ve parzuk (Hippomarathrum microcarpum L) gibi Apiaceae (Şemsiyegiller) ailesine ait bitkilerin sindirilebilirliği ile enerji içeriklerinin in vivo ve in vitro yöntemlerle belirlemek ve bölgede yaygın olarak kullanılan geleneksel kaba yemlerle (çayır kuru otu ve kuru yonca) karşılaştırmak amacıyla yapılmıştır. Çalışmada, 4 farklı kaba yem maddesinin sindirilme dereceleri klasik ve iki aşamalı sindirim denemeleri ile belirlenmiştir. Ayrıca, her iki yöntemle elde edilen sindirim değerleri kullanılarak, yem maddelerinin enerji içerikleri de hesaplanmıştır. Yine naylon kese yöntemi ile bu yem maddelerinin rumende yıkılabilirlik özellikleri incelenmiştir. Denemede, parzuk ve heliz bitkilerinin HP içerilerinin çayır kuru otu ile benzer olduğu; NDF ve ADF içeriklerinin ise, çayır kuru otu ve kuru yoncadan daha düşük olduğu belirlenmiştir. Klasik sindirim denemesinde, parzuk ve heliz bitkilerinin OM sindirimi, çayır kuru otu ve kuru yoncadan daha yüksek bulunmuştur (P<0.05). Bu farklılık, yem maddelerinin enerji içeriklerine de yansımış ve parzuk ile helizin SE, ME ve NEL değerleri, çayır kuru otu ve kuru yoncadan daha yüksek olarak belirlenmiştir (P<0.05). Aynı denemede, HS, NDF ve ADF'nin sindirilme dereceleri, çayır kuru otu, parzuk ve heliz için benzer bulunurken, yonca kuru otuna ait bu değer daha düşük olarak tespit edilmiştir (P<0.05). İki aşamalı sindirim yönteminde, en yüksek OMS değerinin parzuk bitkisinde gerçekleştiği gözlemlenmiştir. Heliz ve çayır kuru otuna ait OMS değerleri de parzuk bitkisi ile benzer bulunurken, kuru yoncaya ait değer, çayır kuru otu ile benzer, ancak parzuk ve helizden daha düşük olarak belirlenmiştir (P<0.05). Bu yem maddelerinin OMS'nde görülen durum, OMS üzerinden hesaplanan enerji değerlerin de aynen yansımıştır. Naylon kese denemesinde, kuru yonca, parzuk ve helizin 4 saatlik inkübasyondan itibaren yüksek düzeyde yıkılıma uğradığı çayır kuru otunun ise daha yavaş bir yıkımlanma trendi gösterdiği gözlemlenmiştir. 8. saatte, çayır kuru otu ve kuru yonca için %37.49 ve %53.37 olarak belirlenen KM yıkılımları parzuk ve heliz için %69.14 ve %62.50 olarak gerçeklerşmiştir.Yine 24 saattlik inkübasyonda çayır kuru otu ve kuru yonca için %59.73 ve %75.21 olarak gerçekleşen KM yıkılımları parzuk ve heliz için %81.74 ve %79.48 olarak bulunmuştur. Denemenin son inkübasyonu olan 48. saatte ise, kuru madde yıkılımı çayır kuru otu, kuru yonca, parzuk ve heliz için sırasıyla %72.45, %76.36, %88.36 ve %84.21 olarak hesaplanmıştır (P<0.05). Kuru yonca, parzuk ve helizin 4 saatlik inkübasyondan itibaren yüksek düzeyde yıkılımına bağlı olarak 16 saatlik inkübasyonda klasik sindirim denemesindeki enerji değerlerine benzer seviyeye ulaşırken, çayır kuru otunun yavaş bir yıkımlanma seyri göstermesi dolayısıyla, sözü edilen değerlere ancak 48 saatlik inkübasyonda ulaşabilmiştir. Sonuç olarak, Doğu Anadolu Bölgesi'nin yüksek rakımlı yaylalarında yetişen parzuk ve heliz bitkilerinin, kültüre alınarak tarımının yapılabilmesi halinde, bu bitkilerin yonca başta olmak üzere, diğer kaliteli kaba yem bitkilerine alternatif olabileceği kanaatine varılmıştır.Anahtar kelimeler: Çayır kuru otu, kuru yonca, parzuk, heliz, in vivo/in vitro sindirim, yıkılabilirlik, enerji içerikleri.
Değişik Katkılarla Hazırlanan Yaş Şeker Pancarı Posası Silajlarının Kalitesinin Belirlenmesi
(2005) Avcı, Mehmet; Deniz, Suphi; Akdeniz, Hakkı
Bu çalışmada, yaş şeker pancarı posasına (YŞPP) farklı düzeylerde buğday kırığı ya da melas ilavesinin silaj kalitesi ve in vitro sindirilme derecesine etkisi araştırılmıştır. YŞPP'na sırasıyla % 0, % 2.5, % 5 melas ya da % 0, % 2, % 4 buğday kırığı; silaj kuru maddesini %15, %17 veya %20'ye yükseltecek miktarda odun talaşı ilave edilmiştir. Böylece toplam 18 grup oluşturulmuştur. Her grupta 5'er tekerrür olmak üzere hazırlanan 90 adet silaj örneği, cam kavanozlara sıkıştırılarak konmuş ve kavanozlar 90 gün sonra açılmıştır. Silaj örneklerinin ham besin madde, in vitro sindirilebilirlikleri ve pH analizleri yapılmış; ayrıca enerji değerleri ve Flieg puanları da hesaplanmıştır. YŞPP'na farklı düzeylerde katılan melas ve buğday kırığı düzeyine paralel olarak ham protein değerleri artarken; bu katkılar silajların NDF ve ADF düzeylerini azaltmıştır. Tüm silaj örneklerinden elde edilen pH değerleri 3.82-4.36 arasında belirlenmiştir. Silajlara ait Flieg puanlan \"iyi\" ve \"pekiyi\" olarak hesaplanmıştır. En yüksek Flieg puanları KM'si %15 ve %17 olan melas katkılı silajlardan eîde edilmiştir. Silajların kuru maddeleri ve silajlara katılan odun talaşı miktarının artışına bağlı olarak, yemlerin organik madde sindirilebilirliklerinde (OMS) önemli düzeyde azalma (P<0.001) görülürken; melas yada buğday kırığı ilavesi, silajların OMS ve enerji düzeylerini yükseltmiştir (P<0.05). Sonuç olarak; Kuru maddesi %15 olan ve % 5 melas ile % 4 buğday kırığı içeren silajların, organik madde sindirilebilirliği ve enerji içerikleri açısından, yüksek kaliteli yemler olduğu belirlenmiştir.
Değişik Şekillerde Üretilen Şeker Pancarı Posası Silajının Kuzu ve Süt İneği Rasyonlarında Kulanılma Olanakları 3. Sindirilebilirlik ve Kuzu Besisi Denemeleri
(2002) Oğuz, M. Numan; Nursoy, Hüseyin; Deniz, Suphi; Denek, Nihat
-
Değişik Şekillerde Üretilen Şeker Pancarı Posası Silajının Kuzu ve Süt İneği Rasyonlarında Kullanılma Olanakları 2. Ruminal Yıkımlanabilirlik
(2002) Nursoy, Hüseyin; Kaplan, Oktay; Deniz, Suphi; Bolat, Duran
-
Değişik Şekillerde Üretilen Şeker Pancarı Posası Silajının Kuzu ve Süt İneği Rasyonlarında Kullanılma Olanakları Iv. Süt Verimi ve Kompozisyonu ile Bazı Kan ve Rumen Sıvısı Parametreleri
(2001) Denek, Nihat; Deniz, Suphi; Demirel, Murat; Tuncer, Şakir D.
Bu çalışmada, enerji bakımından zengin ve ucuz bir yem maddesi olan şeker pancarı posası, buğday samanı içeren grupta silaja % 5 melas ve % 1 üre (BSYŞPP), kuru ot içeren grupta ise % 5 melas içerecek şekilde (KOYŞPP), buğday samanı yada kuru ot ilavesiyle kuru maddesi % 20'ye yükseltilerek silolanmış ve bu silajlar mısır silajı ve çayır kuru otu ile birlikte süt ineği rasyonlarında kaba yem kaynağı olarak kullanılmıştır. Deneme 4x4 latin kare desenine göre düzenlenmiştir. Gruplarda yem tüketimi, kuru madde esasına göre, silaj tüketen gruplarda benzer, çayır kuru otu tüketen grupta ise daha yüksek bulunmuştur (P<0.05). Grupların süt verimi, yağa göre düzeltilmiş süt verimi, kuru maddeye göre düzeltilmiş süt verimi ve sütün kompozisyonu benzer bulunmuştur. Yemlemeden 3 saat sonra hayvanlardan alınan rumen sıvısında pH değeri, gruplar arasında benzer bulunurken, NH3-N değeri BSYŞPP silajı tüketen grupta çayır kuru otu tüketen gruptan yüksek bulunmuştur (P<0.05). Rumen sıvısında laktik asit ve propiyonik asit konsantrasyonları arasında farklılık belirlenmezken, asetik asit konsantrasyonu KOYŞPP silajı tüketen grupta daha düşük bulunmuştur (P<0.05). Grupların serum total protein, glikoz, kalsiyum ve trigliserid düzeylerinde benzerlik, serum üre-N, fosfor ve kolesterol düzeyleri arasında farklılıklar belirlenmiştir (P<0.05). Bu çalışmada, yaş şeker pancarı posasının kuru madde düzeyinin % 20'ye yükseltilmesi ve melas ile desteklenmesi durumunda kaliteli bir silaj elde edildiği ve bu silajın besleyici değerinin, süt inekleri için mısır silajı ile eşdeğer kabul edilebileceği sonucuna varılmıştır. .
Değişik Şekillerde Üretilen Şeker Pancarı Posası Silajının Süt İneği ve Kuzu Rasyonlarında Kullanılma Olanakları 1. Kaliteli Şeker Pancarı Posası Silajının Elde Edilmesi
(2001) Tuncer, Şakir Doğan; Kaplan, Oktay; Demirel, Murat; Deniz, Suphi; Aksu, Taylan
-
The Determination of Nutrient Value, Digestibility and Energy Levels of Compound Feeds Used for Ruminant Nutrition by in Vitro Methods
(2017) Deniz, Suphi; Baran, Murat Sedat; Kaplan, Oktay; Altaçli, Selçuk
There are small number of tables that show digestibility and energy contents of compound feeds produced by feed factory in different regions of Turkey. Thus, in this paper, four different compound feed types (dairy cattle, beef cattle, calf and lamb growing feeds), totalling 78 compound feeds were analysed to determine their feeding value, dry matter (DM), organic matter (OM) digestibility and energy content (digestible energy (DE), metabolisable energy (ME) and net energy for lactation (NEL). As a result of this study, the crude fiber (CF) levels were higher than standard values in calf and lamb compound feeds and beef cattle compound feeds; however, in the dairy cattle and calf and lamb compound feeds, the crude protein (CP) values were lower than standard values. These findings are considered highly important for the region’s animal feeding. According to our results, the compound feeds for dairy cattle and lamb being used for ruminant nutrition in Diyarbakir Province of Turkey were found to have low nutrient qualities; however, in the calf feed both the metabolisable energy level and nutrient quantities were low.
Determination of the Yield Characteristics and in Vitro Digestibility of Barley Forage Harvested in Different Vegetation Periods
(Agricultural Research Communication Centre, 2016) Guney, Mehtap; Kale, Cagri; Bolat, Duran; Deniz, Suphi
This study planned to determine the differences among nutrient composition, in vitro digestibility, energy content, digestible dry matter and organic matter yields of barley forage harvested at three different stages of maturity. Each vegetation period (heading stage, seed formation stage and mature stage) was randomly assigned to 5 replication from 1 square meter area and fifteen samples were harvested in total. DM, ADF (p<0.001), and NDF (p<0.05) contents were different in each stages of barley forage. In vitro dry matter (IVDMD), organic matter digestibility (IVOMD), metabolizable energy (ME), and net energy for lactation (NEL) values of samples were determined to be lower than the other two stages at the mature stage (p<0.05). Yield parameters of barley were significantly affected by vegetation period (p<0.001). It can be concluded that all three vegetation period had significantly higher digestibility. Digestible DM, OM and energy yields were higher when harvested at the mature stage of vegetation.
Determining the Quality of Sugar Beet Pulp, Lenox and Ryegrass Silages Used in Feeding Dairy Cattle, in Comparison With Corn Silage
(2019) Özkan, Fatma; Deniz, Suphi
Bu çalışma, süt ineklerinin beslenmesinde kullanılan yaş şeker pancarı posası, lenox ve ryegrass silajlarının, mısır silajı ile karşılaştırmalı olarak, kalitelerinin belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Mısır hasılı hamur olum döneminde, lenox çiçeklenmenin tamamlandığı dönemde, ryegrass ise, başaklanma başlangıcında hasat edilmiştir. Mısır silajına hiçbir katkı maddesi ilave edilmemiş; kolay parçalanabilir şeker düzeyi düşük olan yaş şeker pancarı posası, ryegrass ve lenox silajlarına ise %5 düzeyinde melas katımıştır. Şeker pancarı posası silajına ayrıca, kuru madde düzeyini %20'ye çıkaracak olacak şekilde %5 oranında korunga kuru otu da ilave edilmiştir. Bütün silajlar, 150 L hacmindeki varillere sıkıştırılarak hazırlanmıştır. Çalışmada kullanılan bütün silajlar Flieg puanlama sistemine göre 'pekiyi' silaj sınıfında yer almıştır. Yedirme denemesinde ortalama 3 yaşlı, laktasyonun 3. ayında ve süt verimi birbirine yakın 4 adet Holştayn ırkı süt ineği kullanılmıştır. Çalışmada 4x4 latin kare deneme düzeni uygulanmış ve denemenin her dönemi 14 günlük alıştırma ve 7 günlük örnek toplama dönemi olmak üzere 21 günden oluşturulmuştur. Hayvanların dönemlere göre tüketecekleri yem miktarı, verim düzeylerine göre NRC'nin standartları esas alınarak hesaplanmıştır. Denemede, süt verimi, silaj gruplarında benzer bulunurken, süt yağı düzeyi mısır silajı tüketen grupta, diğer gruplardan yüksek bulunmuştur. Hayvanların rumen sıvısı ve kan serumu değerleri, referans değerler aralığında yer almıştır. Sindirim denemesinde, 4 baş erkek Norduz toklu kullanılmıştır. Deneme 4x4 latin kare deneme düzenine göre yürütülmüştür. Denemenin her dönemi 14 günlük alıştırma ve 7 günlük örnek toplama dönemi olmak üzere toplam 21 günden oluşmuştur. Hayvanların tüketeceği yem miktarı, hayvanların canlı ağırlığının %2'si kadar KM içerecek şekilde belirlenmiştir. Ham besin maddelerinin sindirilme derecesi ryegrass silajında, diğer silajlardan düşük bulunmuş ve bu etki silajın NEL düzeyine de yansımıştır. Sonuç olarak, bu çalışmada yaş şeker pancarı posası, lenox ve ryegrass silajlarına %5 melas katmak şartıyla, bu silajların süt ineklerinin beslenmesinde mısır silajı ile yarışabilir özelliklere sahip oldukları, ancak ryegrass silajının sindirilebilirlik ve enerji içeriğinin diğer silajlardan daha düşük olduğu belirlenmiştir.
Determining the Quality of Sugar Beet Pulp, Lenox, and Ryegrass Silages Used in Feeding Dairy Cattle, in Comparison To Corn Silage
(Tubitak Scientific & Technological Research Council Turkey, 2023) Ozkan, Fatma; Deniz, Suphi
This study was carried out to determine the quality of sugar beet pulp (Beta vulgaris L.), lenox (Brassica rapa L.), and ryegrass (Lolium multiflorium cv. caramba) silages used in feeding dairy cattle, in comparison to corn silage. Whole corn was harvested at the dough stage, lenox was harvested at the end of flowering, and ryegrass was harvested at the beginning of spike. No additives were added to the corn silage, but 5% molasses was added to the sugar beet pulp, ryegrass, and lenox silages that have low levels of easily degradable sugar. Additionally, 5% sainfoin was added to the sugar beet pulp silage to increase its dry matter level to 20%. All silages used in the study were classified as "very good" according to the Fleig scoring system. Four Holstein dairy cattle at a mean age of 3 years old, at the 3rd month of lactation, and with milk yields close to each other were used in the feeding experiment. In this study, the 4 x 4 Latin square trial design was applied, and each period of the experiment consisted of 21 days, 14 days for exercise and 7 days for sample collection. The amount of feed to be consumed by the animals according to the periods was calculated based on the National Research Council (NRC) standards considering their yield levels. In the experiment, milk yield was found to be similar in the silage groups, but milk fat levels were higher in the group consuming corn silage than the other groups. The rumen fluid and blood serum values of the animals were within the reference ranges. As a result, it was determined that these silages were competitive with corn silage in the feeding of dairy cattle as long as 5% molasses would be added to wet the beet pulp, lenox and ryegrass silages, whereas it was concluded that the digestibility and energy content of the ryegrass silage was lower than those of the other silages.
The Effects of Different Additives on Ensiling Properties, in Vitro Digestibility and Energy Content of Lenox (brassica Rapa L.) Plant
(2021) Öztürk, Mehmet Uğur; Deniz, Suphi
Bu çalışmada, lenox bitkisinin soldurarak yada farklı katkılarla silolanmasının ham besin madde içeriği, silaj kalitesi, in vitro sindirilebilirlik ve enerji içeriklerine etkisi incelenmiştir. Lenox bitkisi tam çiçeklenme döneminde, katkı olarak kullanılan ryegrass hasılı ise başaklanma döneminde hasat edilerek silaja katılmıştır. Çalışmada, %100 lenox (kontrol), %100 soldurulmuş lenox, %95 lenox+%5 melas, %96 lenox+%4 buğday kırığı ve %70 lenox+%30 ryegrass hasılı olmak üzere 5 grup oluşturulmuştur. Her grupta 6'şar tekerrür olmak üzere hazırlanan 30 adet silaj örneği, 1 litrelik cam kavanozlara sıkıştırılarak doldurulmuştur. Yapılan silajlar 60 gün süreyle inkübasyona bırakılmıştır. Silo materyalinin soldurulması, melas, buğday kırığı yada ryegrass katkısı silajların KM düzeyini yükseltmiştir. Lenoxa melas yada buğday kırığı ilavesi silajların ham protein düzeyini arttırmıştır. NDF ve ADF kontrol ve soldurulmuş lenox gruplarında benzer bulunurken, diğer gruplara ait NDF ve ADF değerleri kontrol grubundan düşük olarak belirlenmiştir (P<0.001). Çalışmada silajlardan elde edilen pH değerlerin tamamı, kaliteli silajlar için öngörülen 3.8-4.2 aralığında tespit edilmiştir. Gruplar arasında istatistiksel düzeyde farklılık olmasına rağmen, bütün silajlara ait Fleig puanı 'pekiyi' kalitede bulunmuştur. Silaj gruplarının organik asit içerikleri bakımından en yüksek LA değeri lenox+ryegrass grubunda belirlenmiş, bunu sırasıyla soldurulmuş lenox, lenox+melas ve kontrol grupları takip etmiştir. Bu parametre açısından en düşük değer lenox+buğday kırığı grubundan elde edilmiştir (P<0.01). Silajlardaki asetik asit düzeyi, gruplar arasında farklılık göstermekle birlikte, bütün gruplarda oldukça düşük olarak belirlenmiştir. Silajların NH3-N düzeyi bakımından en yüksek değer lenox+buğday kırığı grubunda belirlenmiştir. Diğer gruplar kendi aralarında benzer bulunmuştur. Lenox silajlarının in vitro KM ve OM sindirilebilirlikleri ile enerji içerikleri açısından, farklı katkıların etkisi önemli bulunmuştur. Lenoxa ilave edilen farklı katkılar silajların KMS ve OMS değerlerini arttırmıştır. Bu etki aynı şekilde silajların SE, ME ve NEL düzeylerine de yansımıştır. Sonuç olarak, lenox bitkisinin tam çiçeklenme döneminde hasat edilmesi durumunda, katkısız yada kolay sindirilebilir karbonhidratlar bakımından zengin katkılarla silolanabileceği; ancak katkıların silajların değerlendirebilirliğini arttırdığı belirlenmiştir.
Effects on Performance, Egg Quality Criteria and Cholesterol Level of Adding Different Ratios Flaxseed Oil Instead of Sunflower Oil To Compound Feed of Laying Hens
(Galenos Publ House, 2022) Altacli, Selcuk; Bingol, Nuriye Tugba; Deniz, Suphi; Bolat, Duran; Kale, Cagri; Kizilirmak, Fatma
This study was conducted to examine the effect on performance, egg quality criteria and egg cholesterol level of adding different ratios of flaxseed oil instead of sunflower oil to the compound feed of laying hens. A total of 210, 30-week old Lohmann LSL laying hens were acquired for the study. The study groups consisted of a control group (5% sunflower oil (SO) + 0% flaxseed oil (FO) and trial 1 (4% SO + 1% FO), trial 2 (3% SO + 2% FO), trial 3 (2% SO + 3% FO), trial 4 (1% SO + 4% FO) and trial 5 (0% SO + 5% FO) groups. The study lasted for 8 weeks. The feed consumption was not different among the experimental groups. Feed utilization rate was higher in group 2 compared to those of other between 0-8 weeks (P<0.001). Between weeks 0 to 8, all trial groups were found have significantly higher levels of linoleic acid, one of the fatty acids found in yolk, compared to the control group (P<0.001). Additives were not found to affects levels of cholesterol in yolk, with no significant differences found between groups. In short, sunflower oil and flaxseed oil added to laying hen rations did not create any differences in terms of egg quality criteria or egg cholesterol levels, but higher levels of flaxseed oil added to the rations resulted in linearly higher levels of linolenic acid content of yolk, and use of the two oil additives together increased egg yields.
Erken Süt Olum Döneminde Biçilen Farklı Sorgum Hasıllarına Üre ve Melas Katkılarının Silaj Kalitesi ile İn Vitro Sindirilebilik Üzerine Etkisi
(2002) Deniz, Suphi; Karslı, M. Akif; Kaplan, Oktay; Nursoy, Hüseyin
Bu araştırmada, erken süt olum döneminde hasat edilen sorgum hasıllarına üre yada üre+melas ilavesinin silaj kalitesi ile in vitro sindirilme dereceleri ve sindirilebilir kuru madde verimi üzerine etkisi araştırılmıştır. Bu amaçla, erken süt olum döneminde biçilen 4 farklı silajlık sorgum çeşidinin (Grass II, Grazer, Gözde ve P-988 ) hasılları kullanılmıştır. Bu hasıllara ağırlık esasına göre % 0.5 üre yada % 0.5 üre + % 4 melas ilave edilerek, 1 litre hacimli cam kavanozlarda si-lolanmıştır. Silaj örneklerinde ham besin madde analizleri ile pH ve organik asit (laktik, asetik, propiyonik ve bütirik asit) analizleri yapılmıştır. Çalışmada ayrıca, silajların in vitro kuru madde (KM) sindirilebilirlikleri ile birim alandan sağlanan sindirilebilir KM miktarları da hesaplanmıştır. Üre ve üre+melas katkıları, silajın ham protein içeriğinin yanısıra silaj pH'sını da yükseltmiştir (P<0.05). Üre yada üre+melas katkısı, silajların propiyonik ve bütirik asit düzeyleri üzerine önemli bir etki gös-termezken; Gözde ve P-988 çeşitlerinde üre+melas katkısı asetik asit düzeyini azaltırken, laktik asit düzeyini önemli ölçüde yükseltmiştir (P<0.05). Grass II çeşidinde üre+melas katkısı silajın in vitro KM sindirilebilirliğini arttırmıştır (P<0.05). Bu etki diğer çeşitlerde gözlenmemiştir. Katkıların birim alandan elde edilen sindirilebilir KM miktarına etkisi önemsiz bulunmuştur (P>0.05). Sonuç olarak, erken süt olum döneminde biçilen sorgum hasıllarına % 0.5 üre yada % 0.5 üre + % 4 melas katkısı, silajların ham protein ve kuru madde içeriğini artırmakla beraber, silaj kalitesinde ve sindirilebilir kuru madde verimlerinde olumlu bir etki sağlamamıştır.
Evaluation of Nutritive Value of Forages Grown Around Van Lake
(2002) Deniz, Suphi; Gündüz, Akif; Denek, Nihat; Karslı, Mehmet Akif
Bu çalışma da, Van gölü havzasından toplanan yonca, korunga ve çayır kuru otlarının in situ naylon kese yöntemiyle KM ve HP yıkılım kinetiklerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Yonca, korunga ve çayır kuru otları Van, Erciş ve Tatvan olmak üzere Van gölü havzasındaki üç değişik bölgeden toplanmıştır. Çalışmada yem örneklerinin OM, NDF, ADF, HP ve ADIN-N içerikleri belirlenmiştir. In situ naylon kese yıkılım değerleri ve azotun fraksıyonlarınnın belirlenmesi için, % 10.75 HP ve 53.5 NDF içeren yonca ve çayır kutru otu tüketen 3 adet rumen flstüllü koç kullanılmıştır. Örnekler O, 3, 6, 12, 24 ve 48 saat süreyle koçların rumeninde inkube edilmiştir. Korunga örneklerinin OM, ADF ve ADIN-N içerikleri yonca örneklerine oranla önemli derecede yüksek (P< 0.05), fakat HP içeriği önemli derecede düşük (P<0.05) bulunmuştur. Yonca örneklerinin HP içeriği kuru ot numunelerine oranla önemli derecede yüksek bulunurken, ADIN-N içeriklerinin düşük olduğu gözlemlenmiştir (P< 0.05). Yonca ve kuru otun OM ve ADF içerikleri benzer bulunmuştur. Korunga örneklerinin OM ve HP içerikleri kuru ota oranla önemli derecede yüksek (P<0.05), ADF ve ADIN-N içerikleri ise benzer bulunmuştur. 48 saat inkubasyon süresi baz alındığında, yonca örneklerinin KM yıkılım bakımından kuru ottan; HP ytktlımı bakımından ise hem kuru ot hem de korungadan daha iyi yıkımlandığı gözlenmiştir (P<0.05). Bütün örnekler arasında, Van bölgesinden toplanan yonca örnekleri, rumende en yüksek yıkılım hızına sahipken, Erciş bölgesinden toplanan korunga örnekleri en düşük rumen yıkılım hızına sahip olarak bulunmuştur. Bölgenin incelen parametreler üzerine etkisi bütün inkubasyon süreleri için belirgin olmamıştır. Rumende yıkımlanamayan ve by-pass protein oranı bakımında en yüksek değer kuru ottan elde edilmiştir. Bu çalışmada, incelenen kuru otlar arsında, kuru yoncanın en yüksek besleyici değere sahip olduğu kanısına varılmıştır.
Farklı Devrelerde Biçilen Korunganın Verim Potansiyeli ile Sindirilebilirlik ve Enerji Düzeylerinin İn Vivo ve Vitro Yöntemlerle Belirlenmesi
(2005) Avcı, Mehmet; Deniz, Suphi; Akdeniz, Hakkı; Kara, Muhammet Ali
Bu araştırma, beş farklı devrede (tomurcuklanma, %25 çiçeklenme, %50 çiçeklenme, %100 çiçeklenme ve tohuma kaçma) biçilen korunganın, en uygun biçim devresini in vivo (klasik sindirim) ve in vitro (iki aşamalı sindirim) yöntemlerle belirlemek amacıyla yapılmıştır. Biçim devrelerinin ilerlemesine bağlı olarak, korunganın KM, OM, NDF, ADF ve ADL düzeyleri artmış; HP ve HK düzeyleri ise azalmıştır (P<0.05). Korunganın 1., 2., 3., 4. ve 5. biçim dönemlerinde KM değerleri %11.65, %17.39, %23.49, %28.96 ve %30.59; OM değerleri %90.75, %92.19, %93.13, %94.04 ve %93.76; HP değerleri %21.62, %16.06, %12.35, %12.31 ve %11.60; NDF değerleri %40.12, %48.38, %52.31, %52.03 ve %55.38; ADF değerleri %29.72, %37.92, %41.71, %40.39, ve %44.22; ADL değerleri ise %6.69, %7.15, %8.04, %9.48 ve %9.31 olarak bulunmuştur (P<0.05). Çalışmada biçim dönemlerine ait kuru ot verimi sırasıyla 333.5, 629.2, 815.2, 1112.6 ve 1020.9 kg/ da; in vitro organik madde sindirilebilirliği (OMS) değerleri %71.15, %63.94, %62.69, %56.63 ve %58.36; sindirilebilir enerji (SE) sırasıyla 13.13, 11.80, 11.57, 10.45 ve 10.77 M J/kg KM; metabolik enerji (ME) 10.76, 9.67, 9.48, 8.57 ve 8.83 M J/kg KM; net enerji laktasyon (NEL) değerleri ise 6.79, 6.05, 5.93, 5.30 ve 5.48 M J/kg KM olarak bulunmuştur (P<0.05). Klasik sindirim denemesinde, korunganın 1., 2., 3., 4. ve 5. biçim dönemlerinde, KM sindirilebilirliği (KMS) %69.95, %68.39, %62.95, %61.60 ve %58.85; OM sindirilebilirliği %71.80, %69.88, %64.54, %62.34 ve %59.61; HP sindirilebilirliği %78.04, %76.63, %71.11, %65.22 ve %72.28; NDF sindirilebilirliği %47.91, %41.11, %43.46, %42.38 ve %40.18; ADF sindirilebilirliği %46.78, %36.28, %37.18, %36.92 ve %33.84 olarak bulunmuştur. Korungaların enerji içerikleri ise, SE için 13.25, 12.89, 11.91, 11.50 ve 11.00 MJ/kg KM; ME için 10.86, 10.57, 9.76, 9.43 ve 9.02 MJ/kg KM; NEL için 6.86, 6.66, 6.11, 5.89 ve 5.61 MJ/kg KM olarak bulunmuştur. İn vitro ve in vivo metotlarla elde edilen değerlerin karşılaştırılmasında, 2. ve 4. biçim dönemine ait OM sindiriiebiiirlik değerleri dışında, diğer dönemlere ait OM sindirilebiiiriikleri ve bütün dönemlere ait enerji (SE, ME, NEL) değerleri benzer bulunmuştur. Vejetasyonun ilerlemesiyle, korunganın OM sindirilebilirliğinde azalma olmasına rağmen, birim alandan (da) elde edilen kuru ot miktarındaki artışa bağlı olarak, birim alandan elde edilen sindirilebilir organik madde (SOM) miktarı artış göstermiş ve bu parametre açısından en verimli biçim devreleri 3, 4 ve 5. dönemler (%50 çiçeklenme, %100 çiçeklenme ve tohuma kaçma) olarak belirlenmiştir. Benzer şekilde, birim alandan elde edilen SE, ME ve NEL verimleri için de, aynı dönemler en yüksek enerji verimlerine sahip olmuşlardır (P<0.05).
Farklı Enerji ve Protein Kaynaklarının Koyunlarda Ham Besin Maddelerinin Sindirilme Derecesi ve Organizmada Azot Birikimi Üzerine Etkisi
(2004) Deniz, Suphi; Aksu, Taylan
Bu çalışma, farklı enerji (arpa ve melaslı kuru şeker pancarı posası (KŞPP)) ve protein (soya küspesi (SK), formaldehitle muamele edilmiş soya küspesi (FMSK), pamuk tohumu küspesi (PTK)) kaynaklarının kombine edilmesinin ham besin maddelerinin sindirilme derecesi ve organizmada azot birikimi üzerine etkilerini araştırmak amacıyla yapılmıştır. Araştırmada 4 baş 1 yaşlı Morkaraman toklu kullanılmıştır. Araştırmada kullanılan yem karmalarında kuru madde, organik madde, ham protein, ham selüloz, ham yağ ve azotsuz öz maddelerin sindirilme dereceleri benzer bulunmuştur (P>0.05). Arpa+FMSK, KŞPP+FMSK, KŞPP+SK+PTK ve ticari besi yeminde, bu parametrelere ait sindirilme dereceleri sırasıyla kuru madde için %79.49, 79.03, 81.20 ve 77.91; organik madde için %80.38, 80.24, 83.37 ve 80.49; ham protein için %72.48, 70.52, 76.80 ve 74.56; ham selüloz için %67.00, 70.17, 73.87 ve 65.03; ham yağ için %89.12, 85.85, 92.22 ve 84.71; N'suz öz maddeler için ise %84.26, 86.03, 87.29 ve 85.59 olarak bulunmuştur. Azot dengesi denemesinde de, gruplar arasında bir farklılığın olmadığı, organizmada biriken azot miktarının Arpa+FMSK, KŞPP+FMSK, KŞPP+SK+PTK ve ticari besi yeminde sırasıyla 10.14 g, 7.22 g, 7.14 g ve 8.51 g olduğu ve bu değerlerin azot tüketiminin sırasıyla %60.36, 42.98, 42.84 ve 51.05'i; sindirilen azot miktarının sırasıyla %82.31, 60.93, 56.58 ve 68.46'sına karşılık geldiği belirlenmiştir. Bu çalışmada, farklı enerji ve protein kaynaklarının ham besin maddelerinin sindirilme derecesini ve organizmada azot birikimini etkilemediği; besi rasyonlarında formaldehit muamelesi üzerinde durulması gerektiği, ayrıca bu bulguların daha güvenli yorumlanabilmesi için, yedirme denemeleri ile desteklenmesi gerektiği sonucuna varılmıştır.
Forage Turnip (Brassica Rapa) Harvested in Different Phases of Vegetative Stage and Ensiled With the Additives of Molasses and Barley and the Effects of Additives on Silage Quality, in Vitro Digestibility, and Energy Content
(Tubitak Scientific & Technological Research Council Turkey, 2022) Yildiz, Serhat; Deniz, Suphi; Ozkan, Fatma; Kale, Cagri
This study was conducted to determine the silage quality, in vitro digestibility and energy content of forage turnip (Brassica rapa) ensiled with molasses or ground barley. Forage turnip was harvested at three different stages: the beginning, middle and end of the flowering period, and it was ensiled with no additive (control), 5% molasses or 4% ground barley. In the trial, pH, nutrient contents, ammonia nitrogen (NH3-N) contents, volatile fatty acid (VFA) contents, Fleig scores, in vitro digestibility and energy content were determined. It was observed that the effect of the vegetative stage on the difference between the groups was significant (p < 0.05). Accordingly, with the progression of the vegetative stage, the contents of dry matter (DM), organic matter (OM), ether extract (EE), neutral detergent fiber (NDF) and acid detergent fiber (ADF) showed an increase while a decrease was observed in crude protein (CP). The effects of the additives on the difference between the groups were found to be significant except for the CP parameter (p < 0.05). Molasses and barley addition to the silages increased DM, OM and EE contents and reduced the levels of NDF and ADF. With the progression of the vegetative stage, lactic acid (LA) and acetic acid (AA) values decreased while pH values and Fleig scores increased. The effects of additives were found to be insignificant for all parameters except for AA and Fleig scores. As the vegetative stage progressed, the dry matter digestibility (DMD), organic matter digestibility (OMD), digestible energy (DE), metabolic energy (ME) and net energy for lactation (NEL) values of the silages decreased significantly (p < 0.05). The addition of molasses or barley, compared to the control, resulted in a significant increase in the levels of DMD, OMD, DE, ME, and NEL (p < 0.05). In conclusion, in parallel with the progression of the vegetative stage, the DMD, OMD, DE, ME, and NEL values of the silages decreased, increasing with the addition of the additives, and the obtained silages were of high-quality as alternative quality roughage in ruminant feeding.
Hamur Olum Döneminde Biçilen Kimi Sorgum Çeşitlerine Üre Yada Üre ve Melas Katkısınınsilaj Kalitesi ile Sindirilebilir Kuru Madde Verimine Etkisi
(2004) Demirel, Murat; Deniz, Suphi; Nursoy, Hüseyin; Yılmaz, İbrahim Hakkı
Bu araştırmada, hamur olum döneminde biçilen kimi sorgum çeşitlerinin (Gözde, P-988, Grazer ve Grass-ll) katkısız, ağırlık esasına göre % 0,5 üre ya da % 0,5 üre + % 4 melas ilave edilerek silolanmasının, silaj fermentasyon kalitesi, in vitro kuru madde sindirilebilirliği ve sindirilebilir kuru madde verimi üzerine etkisi incelenmiştir. Bu amaçla, her çeşit ve muamele grubu için 3'er adet olmak üzere, toplam 36 adet silaj örneği, bir litrelik cam kavanozlara konulmuş ve 90 gün süreyle inkübasyona bırakılmıştır. Silajların kuru madde (KM) düzeyleri % 29,56-% 33,46 arasında, ham protein (HP) düzeyleri ise % 7,16-% 12,63 arasında değişmiştir. Silajların HP miktarı, üre ve üre + melas katkısı ile artarken; KM üre + melas katkısı ile artmış, NDF miktarı ise azalmıştır (P < 0,05). Silajların pH'sı 4,08-4,71 arasında değişmiş; üre ve üre + melas ilavesi Silajların pH'sını yükseltmiştir (P < 0,05). Silajların organik asit konsantrasyonu KM'de laktik asit için % 3,50-% 8,01 arasında, asetik asit için % 0,58-% 1,44 arasında, bütirik asit ise % 0,01 -% 0,14 arasında değişmiştir (P < 0,05). Üre ya da üre + melas katkısı, Silajların laktik asit düzeyini artırırken, propiyonik asit düzeyini düşürmüş (P < 0,05); bütirik asit düzeyini ise etkilememiştir. Asetik asit düzeyini üre ilavesi etkilemezken, üre + melas ilavesi artırmıştır (P < 0,05). Gözde, P-988, Grazer ve Grass-ll çeşitlerinin katkısız silajlarmda in vitro kuru madde sindirilebilirlikleri sırasıyla % 52,85, % 54,20, % 54,96 ve % 54,39 olarak bulunmuştur. Gözde çeşidinde, üre + melas katkısı, silajın in vitro kuru madde sindirimini artırırken; diğer çeşitlerde Silajların in vitro kuru madde sindirimini azaltmıştır (P < 0,05). Birim alandan (da) en yüksek sindirilebilir kuru madde verimi (804,38 kg/da) P-988 çeşidinden elde edilmiştir. Bu çalışmada, silaj fermantasyon kalitesi ve sindirilebilir kuru madde verimi bakımından, P-988'çeşidinin, Van yöresi ekolojik koşulları için, diğer çeşitlere oranla daha uygun olacağı ve katkısız olarak suçlanabileceği sonucuna varılmıştır.
Muş İli Damızlık Sığır/manda Yetiştiricileri Birliklerine Üye İşletmelerin Yem Temini ve Hayvan Besleme Alışkanlıkları
(2021) Deniz, Suphi; Yıldız, Serhat
Bu çalışma, Muş İli Damızlık Sığır (DSYB) ve Manda (DMYB) Yetiştiricileri Birlikleri’ne üye yetiştiricilerin genel durumları, mevcut hayvansal üretim potansiyelleri ile hayvancılık için gerekli yem temini ve hayvan besleme alışkanlıklarının tespit edilerek, işletmelerin temel sorunlarını saptamak ve çözüm önerilerinde bulunmak amacıyla yapılmıştır. Çalışmada, Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi DAP (Doğu Anadolu Projesi) Çiftçi Eğitim Merkezi’nde eğitimlere katılan 250 kursiyerlerle yapılan anketler kullanılmıştır. Araştırma sonunda katılımcıların %85.15’inin 15-50 yaş arasında olduğu, lise ve dengi okul mezunu olanların oranı %21.00, üniversite mezunu olanların oranı ise, %10.00 olduğu belirlenmiştir. Kursiyerlerin %75.71’inin 5-100 da, %16.06’sının 100-250 da, %8.29’unun ise, 250 da ve üzeri tarım arazisi işledikleri tespit edilmiştir. İşletmelerde ortalama olarak 37.8 baş her yaştan sığır ve 9.33 baş mandanın olduğu; kaba ve kesif yemleri dışarıdan temin eden işletmelerin oranının sırasıyla %35.68 ve %52.50 olduğu; hayvanlarını merada otlatanların oranının %95.45; yonca yetiştirenlerin oranının %35.57 ve silaj kullanan işletmelerin oranının da %50.53 olduğu belirlenmiştir. Katılımcıların %61.73’ünün hayvanlara verilecek rasyonları, kendilerinin göz kararı ile hazırladıkları, %17.35’inin ise, rasyon hazırlamayı bilen birinden yardım aldıkları tespit edilmiştir. Yetiştiriciler içinde hayvanların ihtiyaç duydukları tuz ve vitamin-mineral takviyelerini yapanların oranı %87.63 olarak belirlenmiştir. Yetiştiricilerin çoğunluğunun, hayvanlarını günde iki defa yemledikleri (%64.97) ve ahır içinde sabit suluğa sahip işletmelerin oranının ise %29.80 olduğu belirlenmiştir.