Browsing by Author "Evrendilek, Furkan"

Now showing 1 - 3 of 3

Evaluation of the Effect of Er,cr:ysgg Laser Activated Naocl in Final Irrigation on Rankl Opg Levels in the Gingival Crevicular Fluid of Mandibular Molars With Periapical Lesions at 1 and 3 Months
(2023) Evrendilek, Furkan; Özlek, Esin
Bu çalışma periapikal lezyonlu mandibular molar dişlerin kök kanal tedavisinde kullanılan NaOCl'nin Er,Cr:YSGG lazer ile aktivasyonunun, tedavi sonrası 1. ve 3. Aylarda diş eti oluğu sıvısındaki RANKL/OPG düzeylerine etkisini araştırmayı amaçlamaktadır. Çalışmaya 30 hasta dahil edilmiştir, her biri periapikal lezyonlu alt molar dişe sahiptir. Tüm hastalara iki seans kök kanal tedavisi uygulanmıştır. Hastalar, NaOCl aktivasyonunda kullanılan yönteme göre rastgele iki gruba ayrılmıştır (n=15); Grup 1, Er,Cr:YSGG lazer ile NaOCl aktivasyonu yapılan hastaları içermekteyken, Grup 2 (kontrol), herhangi bir irrigasyon aktivasyonu yapılmayan hastalardan oluşmaktadır. Tedavi edilecek dişlerin diş eti oluğundan tedavi öncesi, tedaviden 1 ay ve 3 ay sonra diş eti oluğu sıvısı örnekleri alınmış ve bu örnekler analiz yapılana kadar -80°C'de saklanmıştır. ELISA yöntemi kullanılarak yapılan analizlerde, diş eti oluğu sıvısındaki RANKL/OPG seviyeleri belirlenmiştir. İstatistiksel analizler için Mann Whitney U ve Fisher's Exact testleri kullanılmıştır. Gruplar arasında Er,Cr: YSGG lazer ile yapılan NaOCl aktivasyonunun diş eti oluğu sıvısındaki RANKL/OPG oranına istatistiksel olarak anlamlı bir etkisi olmadığı tespit edilmiştir. Grup içi analizlerde ise RANKL/OPG oranının, her iki grupta da tedavi sonrası 3. ay değerlerinin tedavi öncesine göre istatistiksel olarak anlamlı olmamasına rağmen azaldığı, Er,Cr YSGG lazer grubunda ise tedavi sonrası 1.ay değerlerinin tedavi öncesine göre istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde azaldığı bulunmuştur.
Farklı Taperlı Koronal Genişletme Enstrümanlarının Rotasyonel Veresiprokal Tek Eğe Sistemlerindeki Dentin Çatlağı Oluşumunaetkisinin İncelenmesi: İn Vitro Çalışma
(2022) Evrendilek, Furkan; Kadı, Gizem; Özlek, Esin
Amaç: Bu çalışmanın amacı, farklı taperlı koronal genişletme \renstrümanlarının rotasyonel ve resiprokal tek eğe sistemleri ile \rkullanımının dentin çatlağı üzerine etkisini değerlendirmektir. Gereç ve \rYöntemler: Çalışmada 128 adet tek köklü mandibular premolar diş koronal genişletme için kullanılacak enstrümanlara göre 4 ana gruba (n=32) \rayrılmıştır: Grup 1, One Flare; Grup 2, Endoflare; Grup 3, Gates Glidden \rdrills; Grup 4, Kontrol Grup. Daha sonra örnekler kök kanal \rşekillendirilmesinde kullanılacak tek eğe sistemlerine göre 4 alt gruba \r(n=8) ayrılmıştır: Alt Grup A, HyFlex EDM; Alt Grup B, Reciproc Blue; \rAlt Grup C, One Shape; Alt Grup D, WaveOne Gold. Tüm örneklerden \rkök ucundan 3, 6 ve 9 mm uzaklıklarda kesitler alınmıştır. Kesitler, mikro \rçatlakların varlığını belirlemek için bir stereo-mikroskop altında 2,5X ve \r5X’de incelenmiştir. Veriler ki-kare testi kullanılarak analiz edilmiştir \r(p=0,05). Bulgular: Tek eğe sistemlerinin farklı koronal flaring eğeler ile \rkullanmasıyla oluşan dentin çatlaklarının dağılımları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark yoktur (p>0,05). Tek eğe sistemlerine göre \rdentin çatlaklarının dağılımları arasında da istatistiksel olarak anlamlı bir \rfark bulunmamıştır (p>0,05). Bununla birlikte, koronal genişletme \reğelerine göre dentin çatlaklarının dağılımları arasında istatistiksel olarak \ranlamlı bir fark yoktur (p>0,05). Sonuç: Tek eğe sistemlerinin koronal \rflaring estrümanları ile beraber kullanımının dentin çatlaklarının gözlemlenmesini azaltmıştır. One Flare eğeler, diğer koronal genişletme \renstrümanlarına göre daha az dentin çatlağına neden olmuştur.
Retreatment Sırasında Tek Eğe Sistemlerinin Apikal Debris Ekstrüzyonuna Etkisi: Bir İn Vitro Çalışma
(2023) Özlek, Esin; Evrendilek, Furkan; Şahin, Pelinsu; Gündüz, Hüseyin
Amaç: Bu çalışmanın amacı, tekrarlayan endodontik tedavi sırasında farklı tek eğe sistemlerinin kullanımının apikalden taşan debris miktarlarını karşılaştırmaktır. Gereç ve Yöntemler: Otuz altı adet mandibular premolar diş ProTaper Universal eğeler ile F3’e kadar genişletildi. Her eğe değişiminde kök kanalları 2 mL %5,25 NaOCl solüsyonu ile irrige edildi. Kök kanal preparasyonu sonrası 5 mL %17 EDTA ardından 5 mL %5,25 NaOCl ve 5 mL salin ile son irrigasyon yapıldı. Kök kanalları “paper point” ile kurutuldu ve gütaperka ve AH Plus kanal patı ile dolduruldu. Dişler 37 °C’de ve %100 nemli ortamda 1 hafta süreyle saklandı. Daha sonra dişler kullanılan tek eğe sistemine göre rastgele 3 gruba (n=12) ayrıldı: HyFlex EDM, Reciproc Blue ve One Curve. Tekrarlayan endodontik tedavi sırasında apikalden taşan debrisler, önceden ağırlıkları belirlenen Eppendorf tüplerinde toplandı. Her grup için apikalden taşan debris miktarını hesaplamak için Eppendorf tüplerinin başlangıç ağırlığı son ağırlığından çıkarıldı. Veriler, tek yönlü varyans analizi ve “post hoc” Tukey testleri (p=0,05) kullanılarak istatistiksel olarak analiz edildi. Bulgular: Reciproc Blue, HyFlex EDM ve One Curve ile karşılaştırıldığında önemli ölçüde (p<0,05) daha fazla debris taşmasına neden oldu. HyFlex EDM ve One Curve eğeleri karşılaştırıldığında, One Curve, HyFlex EDM’ye göre daha fazla debris ekstrüzyonu gösterdi ancak bu fark istatistiksel olarak anlamlı değildi (p>0,05). Sonuç: Bu in vitro çalışmanın sınırlamaları dâhilinde, tüm enstrümantasyon teknikleri debris ekstrüzyonuyla sonuçlandı. Eğe sistemlerinin özellikleri, tekrarlayan endodontik tedavi sırasında apikalden taşan debris miktarı üzerinde etkili olabilir.