Browsing by Author "Küçük, Mürsel"

Now showing 1 - 19 of 19

Akkaraman, Corriedale X Akkaraman, Hampshine Down X Akkaraman, Dorset Down X Akkaraman (F1) Kuzuların Besi ve Karkas Özlellikleri
(1997) Odabaşıoğlu, Fuat; Küçük, Mürsel; Öztürk, Yahya
Akkaraman (Akk), Corriedale (Cor) x Akk, Hampshire Down (HD) x Akk, Dorset Down (DD) x Akk (Fi) kuzuların besi ve karkas özelliklerini araştırmak amacıyla yapılan bu çalışmada; besi özellikleri için 18 baş Akkaraman, 16 baş Cor x Akk, 12 baş HD x Akk ve 18 baş DD x Akk ; karkas özellikleri için ise her genotipten 5 er baş erkek kuzu kullanılmıştır. Beside kuzulara ad-libitum kesif yem ve saman verilmiştir. İstatistik analizler Harvey'in paket programı ile gruplar arası farklılıklar da Duncan testi ile tespit edilmiştir. Akkaraman, Cor x Akk, HD x Akk ve DD x Akk (Fi) kuzularda sırayla günlük canlı ağrlık artışı; erkeklerde 148, 191, 125 ve 159 & dişilerde 134, 116, 111 ve 109 g; kesim ağırlığı 40.76, 41.09, 39.66 ve 41.24 kg; kuyruksuz karkasa göre soğuk karkas ağırlığı 19.11, 18.85, 18.83 ve 19.43 kg; karkas randımanı % 46.97, 46.30, 46.31 ve 47.70; karkasta but oranı % 29.64, 32.80, 32.77 ve 32.71 (P<0.01), kol oranı % 16.38, 18.60, 16.93 ve 17.71 (P< 0.01); sırt oranı % 7.08, 9.32, 8.70 ve 9.59 (P< 0.01), bel oranı % 8.09, 10.54, 9.66 ve 11.20 (P< 0.01), böbrek-leğen yağı oranı % 0.67, 1.35, 0.93 ve 1.49 (P< 0.01); kolda et oranı % 62.00, 61.95, 59.64 ve 63.71, yağ oranı % 18.35, 19.90, 21.67 ve 23.10, kemik oranı % 20.07, 19.40, 19.44 ve 17.68 (P< 0.05) olarak bulunmuştur.
Doğu ve Güneydoğu Anadolu Bölgelerinde Çalışan Serbest Veteriner Hekimlerin Mesleki Değerlendirmeleri: Bir Anket Çalışması
(2008) Özkan, Cumali; Altuğ, Nuri; Yuksek, Nazmi; Küçük, Mürsel
Doğu ve güneydoğu Anadolu bölgesinde il ve ilçelerde (Van, Hakkari, Ağrı, Iğdır, Kars, Bitlis, Muş, Diyarbakır, Batman ve Şırnak) serbest çalışan 42 veteriner hekim (2 bayan, 40 erkek) çalışmaya dahil edilmiştir. Bu çalışmada; kişisel bilgiler, tarım il/ilçe müdürlüğü, Veteriner Hekimler Odası, ilaç firmaları, yetiştiricilerle ilişkiler, bilimsel gelişmeler ve hastalık dağılımları ile ilgili sorular yöneltildi. Bu sorulara verilen cevaplar değerlendirildiğinde, mesleğin aktif olarak 15-25 yıl yapılabileceği, kamuda iş olanağı olursa bu işi bırakabilecek hekimlerin olduğu, aylık ortalama gelir seviyelerinin 1000-4000 TL olduğu, ayrıca serbest klinik açmak için uzmanlığın gerekli olduğu ve bölgede çalışan çok sayıda ampirik bulunduğu bildirildi. Veteriner Hekimler Odalarının bölgedeki hekimlere katkılarının az ve ilişkilerinin zayıf olduğu, ilaç firmaları-hekim ilişkilerinin daha iyi olduğu ve mümessillerle fazla sorun yaşamadıkları, hayvan yetiştiricileriyle ise özellikle maddi konularda sorun yaşadıkları ifade edildi. Ayrıca bölgede hayvancılık yapan kişilerin hayvan yetiştiriciliği ve beslenmesi ile ilgili olarak ciddi eğitilmeleri gerektiği, fakülteden branşlaşarak mezun olmanın daha iyi olabileceği ve fakültede okutulan dersler içerisinde özellikle iç hastalıkları konularının pratikte daha yararlı olduğu belirtildi. Sonuç olarak, elde edilen verilerin ilgili kurum ve kuruluşlarca değerlendirilmesinin mesleki gelişime yararı olacağı kanısına varıldı.
Doğu ve Güneydoğu Anadoluda Yetşitirilen Renkli Tiftik Keçilerinin Ankara Keçisi Kullanılarak Tiftik Verimi ve Kalitesini İyileştirme İmkanlarının Araştırılması
(2003) Küçük, Mürsel; Yılmaz, Orhan; Arslan, Mikail; Odabaşıoğlu, Fuat; Bayram, Davut; Ateş, C. Tayyar
Bu çalışma, Doğu ve Güneydoğu Anadolu Bölgesi'nde yetiştirilen Renkli tiftik keçilerinin Ankara (Tiftik) keçisi kullanılarak tiftik verimi ve kalitesini iyileştirme imkanlarını araştırmak amacıyla yapılmıştır. Çalışma, Yüzüncü Yıl Üniversitesi Veteriner Fakültesi Araştırma ve Uygulama Çiftliğinde yetiştirilen Renkli tiftik keçisi sürüsünde yürütülmüştür. Erkek materyal olarak 4 baş Ankara keçisi tekesi kullanılmıştır. Büyüme için; 2001 yılında doğan 38 baş melez (F1) (Ankara tiftik keçisi x Renkli tiftik keçisi), 20 baş saf (Renkli tiftik keçisi x Renkli tiftik keçisi), 2002 yılında ise 25 melez, 31 saf genotipli oğlağın büyümesi takip edilmiş, süt kesimi ve altıncı ay yaşama gücü belirlenmiştir. Büyümede çeşitli dönemlerdeki canlı ağırlıklar ve bu dönemlerde büyüme üzerine etkili çeşitli çevre faktörlerinin etkileri ele alınmıştır. Tiftik verimi ve özellikleri için 2001 yılında doğan ve bir yaşını tamamlamış oğlaklarda (36 melez (F1), 18 saf), tiftik verimi, tiftik randımanı, elyaf inceliği, uzunluğu, elastikiyeti, mukavemeti, kempli ve medullalı elyaf oranları yönünden incelenmiştir. Keçilerin bakım ve beslenmesi, çiftlik şartlarında gerçekleştirilmiştir. İklim uygun olduğunda keçiler merada otlatılmıştır. Kış aylarında yonca-korunga samanı ve kesif yem olarak da fabrika yemi verilmiştir. Renkli tiftik keçilerinde genel olarak ikiz doğum oranı % 13.7, süt kesimi (105-gün) ve 6. aya kadar ki yaşama gücü oranı eşit ve % 94.1 olarak, melez genotipte ise ikiz doğum oranı % 20.6, süt kesimi ve 6. aya kadar ki yaşama gücü oranı % 96.8 ve 95.2; doğum, süt kesimi, 6. ay ve l yaş (sadece 2001 yılı için) canlı ağırlıkları, saf genotipte sırasıyla 2.17, 13.19, 18.41 ve 19.79 kg, melez Fi' lerde 2.13, 14.38, 20.64 kg olarak tespit edilmiştir. Genotipler arası farklar doğum ağırlığı hariç diğer dönemler için istatistiki olarak değişik derecelerde önemlidir (P<0.01, P<0.001). Büyümenin değişik dönemlerindeki büyüme üzerine etkili çeşitli çevre faktörlerinin etkileri incelenmiş olup; doğum ağırlığı dışında tüm dönemlerde büyüme üzerine genotipin etkisi önemli bulunmuştur ( P<0.01, P<0.001). Bunun yanında büyümenin çeşitli dönemlerindeki canlı ağırlıklar üzerine cinsiyet, doğum tipi ve ana yaşının etkisi de değişik düzeylerde önemli (P<0.05, P<0.01, P<0.001) bulunurken, doğum yılının etkisi önemsiz olarak tespit edilmiştir. Tiftik verimi ve tiftik randımanı Renkli tiftik keçilerinde genel olarak 423 g ve % 74.3, melez F1' lerde 832 g ve % 75.9 olarak bulunurken, çeşitli tiftik özelliklerinden elyaf inceliği, uzunluğu, elastikiyet, mukavemet, kempli ve medullalı elyaf oranları Renkli tiftik keçilerinde ,enel olarak sırasıyla 36.38 u, 7.40 cm, % 32.37, 8.19 g, % 16.17, % 13.08, melez Fi' lerde ı sıra ile 30. l İ H, 7.78 cm, % 31.58, 6.31 g, % 3.35 ve % 2.34 olarak bulunmuştur. Saf ve C'melez gruplarda, tiftik verimi, elyaf inceliği, mukavemeti, kempli ve medullalı elyaf oranı 1 bakımından fark önemli (P<0.001) bulunmuştur.Genotipin etkisi tiftik verimi, elyaf inceliği, mukavemeti, kempli ve medullalı elyaf oranlan üzerine önemli (P<0.001), aynı özelliklere cinsiyetin etkisi önemsiz olarak tespit edilmiştir. Elyaf uzunluğu, elastikiyet ve tiftik randımanı üzerine hem genotipin hem de cinsiyetin etkisi görülmemiştir. Bu çalışmada Renkli tiftik keçisi ve Ankara keçisi x Renkli tiftik keçisi F1 melezlerinde her dönem için yaşama gücü yönünden fark olmadığı ve melezlerin bölgeye adapte olabileceği, her iki genotipin doğum ağırlıklarının farksız olmasına rağmen ilerleyen dönemlerde melezlerin daha iyi bir büyüme performansı sağladığı, çalışmanın esas amacını oluşturan tiftik verimi ve kalitesinin iyileştirilmesi konusunda ise belirgin bir iyileşme sağlandığı, tiftik kalitesini belirleyen özelliklerden, inceliğin olumlu yönde düştüğü, kempli ve medullalı elyaf oranlarının oldukça azaldığı gözlenmiştir. Tiftik verimi ve kalitesinin daha ileri generasyonlarda da değerlendirmek için farklı seviyelerdeki melezleme çalışmalarının sürdürülmesinin yararlı olacağı, yok olma tehlikesi ile karşı karşıya olan Renkli tiftik keçisinin değerlendirilmesine, dolayısıyla korunmasına da önemli katkı sağlayacağı kanısına varılmıştır
Fattining Performance, Slaughter and Carcass Characteristics of Male Kids of Colourful Mohair Goat and Angora X Colorful Mohair Goat Breeds (F1)
(2005) Bolacalı, Memiş; Küçük, Mürsel
Bu araştırma Renkli Tiftik Keçisi (RTK) ve Ankara Tiftik Keçisi x Renkli Tiftik Keçisi (ATK x RTK) (F1) melezi erkek oğlaklarında besi performansı, kesim ve karkas özelliklerinin belirlenmesi amacıyla yürütülmüştür. Araştırma Yüzüncü Yıl Üniversitesi Veteriner Fakültesi Çiftliğinde yapılmıştır. Araştırmada 18 baş Renkli Tiftik Keçisi oğlağı ve 10 baş Ankara Tiftik Keçisi x Renkli Tiftik Keçisi (F1) Melez oğlağı kullanılmış ve besi 90 gün sürmüştür. Gruplar kendi içinde tüketmesi gereken yem miktarları hesaplanarak % 40 ve % 60 kesif yem olmak üzere iki alt gruba ayrılmış ve kaba yem ad libitum olarak verilmiştir. Oğlakların canlı ağırlıkları; besi başlangıcı, 90. güne kadar her 15 günde bir akşamdan aç bırakılarak tartımlar yapılmış ve 90. gün besi sonu canlı ağırlıkları tespit edilmiştir. ATK x RTK (F1) melezi % 40 ve % 60 ve RTK oğlağı % 40 ve % 60' lık grupların besi başı ve besi sonu canlı ağırlıkları sırasıyla 20.40, 20.02, 19.51, 19.44; 23.92, 25.06, 24.32, 26.54 kg olarak bulunmuştur. Günlük canlı ağırlık artışları yine aynı sırasıyla 39.20, 56.20, 53.33, 79.00 g ve 1 kg canlı ağırlık artışı için tüketilen kesif yem miktarları sırasıyla 8.014, 7.407, 6.642, 6.166 kg olmuştur. Günlük kesif yem tüketim miktarları sırasıyla 313, 415, 355, 487 g ve kaba yem tüketimleri ise sırasıyla 444, 455, 488, 488 g olmuştur. Araştırmada, sırasıyla soğuk karkas randımanları % 40.780, 41.884, 44.251, 45.459 (P<0.05); kol oranları % 18.8, 19.1, 19.8, 19.7; but oranları % 29.2, 31.5, 32.1, 31.9 (P<0.05); sırt oranları % 5.5, 6.0, 6.8, 6.7 (P<0.05); bel oranları % 5.6, 6.5, 6.1, 6.4; diğerleri oranları % 37.8, 32.5, 33.2, 32.2 (P<0.01); böbrek oranları % 0.7, 0.7, 0.7, 0.7 (P<0.01); böbrek yağ oranları % 1.6, 3.7, 2.2, 3.0 (P<0.001); deri oranları % 13.9, 12.1, 11.2, 10.6 (P<0.05); baş ve dört ayak oranları % 10.2, 9.8, 9.6, 8.6; takım oranları % 4.0, 4.1, 4.2, 4.2; dalak oranları % 0.1, 0.2, 0.2, 0.2; testis oranları % 0.6, 0.8, 0.8, 0.7 (P<0.05); iç yağ oranları % 0.9, 1.7, 1.3 ve 1.9 olarak tespit edilmiştir. Sonuç olarak; günlük ve toplam canlı ağırlık artışı bakımından, Saf genotip grubu, yem oranlarına göre ise % 60 konsantre yem verilen grubun daha üstün olduğu saptanmıştır. Tiftik Keçilerinde ikinci derecede önem taşıyan et verim oranının arttırılması gerekmektedir.
Hayvancılıkta Kategorik Verilerde Ki-kare ve G Testi
(2005) Küçük, Mürsel; Eyduran, Ecevit; Özdemir, Taner
Bu çalışmada kategorik hale dönüştürülen kirli yapağı verimi, transferin tipi, hemoglobin tipi ve cinsiyet özellikleri arasındaki ilişkiler, G ve Ki-kare istatistikleri ile belirlenmeye çalışılmıştır. Kirli yapağı verimi ile transferin tipi özelikleri G istatistiğine göre birbirine bağımlı (P<0.05) bulunurken, ki-kare istatistiğine göre birbirinden bağımsız bulunmuştur. Diğer özellikler için ki-kare ve G istatistiği aynı sonuçları vermiştir. Sonuç olarak, iki yönlü tablolarda beklenen frekansların 5’ten az olması durumunda ki-kare istatistiğine ilaveten, G istatistiğinin de hesaplanarak buna göre karar vermenin daha uygun olacağı vurgulanmıştır.
İlk Tohumlama Döneminde Hamdani Koyunlarının Döl Verimi ve Kuzularının Süt Emme Dönemindeki Yaşama Gücü ile Büyüme Performasyonlarının Araştırılması
(2006) Yılmaz, Orhan; Öztürk, Yahya; Küçük, Mürsel
Damızlıkta ilk kez kullanılan Hamdani koyunlarının döl verimi parametrelerinin ve kuzularının süt emme dönemindeki yaşama gücü ile büyüme performanslarının araştırılması bu çalışmanın amacını oluşturmuştur. Araştırma, Yüzüncü Yıl Üniversitesi Veteriner Fakültesi Araştırma ve Uygulama çiftliğinde yürütülmüştür. Araştırmada, 20-21 aylık yaşta 66 baş Hamdani koyun ve 4 baş ergin koç kullanılmıştır. Koyunlar, normal sıfat döneminde (eylül-kasım) elde sıfat yöntemiyle tohumlanmışlardır. İlk kez damızlıkta kullanılan Hamdani koyunlarında östrus, gebelik, doğum, tek doğum, ikiz doğum, abort, kuzu verim oranları ve bir doğuma düşen ortalama kuzu sayısı sırasıyla % 89.4, % 77.3, % 74.2, % 91.8, % 8.2, % 3.9, % 80.3 ve 1.08 olarak saptanmıştır. Kuzuların, sütten kesimdeki (90. gün) yaşama gücü oranı % 100 ve beden ağırlığı 19.75 kg olarak belirlenmiştir. Hamdani kuzularının doğum ağırlığı, 30. ve 60. gün ağırlıkları üzerine cinsiyetin etkisi önemsiz, doğum tipinin etkisi önemli bulunmuştur (P<0.001). Kuzuların sütten kesim ağırlığı üzerine cinsiyetin ve doğum tipinin etkisi önemli olmuştur (P<0.01, P<0.001). Sonuç olarak; bu araştırmada, ilk kez damızlıkta kullanılan Hamdani koyunlarında belirlenen döl verimi parametreleri, daha yaşlı Hamdani koyunları için bildirilen parametrelerden daha düşük bulunmuştur. Bu çalışmadaki Hamdani kuzularının sütten kesim ağırlıkları da Hamdani ve bazı yerli koyun ırklarımızın kuzuları için bildirilen değerlerden daha düşük, ancak ekonomik bir değer ifade eden yaşama gücü daha yüksek bulunmuştur.
Karagül, Morkaraman ve Morkaraman X Karagül $f _1$ Kuzularında Kesim ve Karkas Özellikleri
(2001) Yılmaz, Orhan; Küçük, Mürsel; Ateş, Cafer Tayyar
Bu arastırma Karagül, Morkaraman ve Morkaraman x Karagül ($F _1$) erkek kuzuların kesim ve karkas özelliklerini tespit etmek amacıyla yapılmıstır. Arastırmada her genotipten 6 hayvan kullanılmıstır. Kuzular 3 aylık süt emme döneminden sonra 70 günlük besiye alınmıs ve besi sonunda kesilerek kesim ve karkas özellikleri incelenmistir. Besi sonunda yaklasık Karagüller 30 kg, diger iki grup 40 kg dolayında kesilmislerdir. Beside kuzulara ad-libitum konsantre yem ve korunga samanı verilmistir. istatistik analizler kovaryans analizi ile yapılmıstır. Karagül, Morkaraman ve Morkaraman x Karagül ($F _1$) kuzularda sırası ile; soguk karkas randımanı % 48.51, 49.92 ve 48.84; karkasta but agırlıgı 5.55, 5.85 ve 5.93 kg; karkasta kol agırlıgı 3.14, 3.51 ve 3.07 kg ; karkasta kuyruk yagı agırlıgı 1.57, 1.57 ve 1.30 kg; karkasta but oranı % 31.44, 32.14 ve 33.37; karkasta kol oranı % 17.79, 19.28 ve 17.27; karkasta kuyruk yagı oranı % 8.91, 8.60 ve 7.29 olup, soguk karkas randımanı, karkasta but agırlıgı ile karkasta but ve kuyruk yagı oranı için gruplar arası fark önemli (P<0.05) bulunmustur. Aynı sıra ile MLD kesit alanı 15.93, 18.50 ve 17.36 $cm^ 2$ ; butta et oranı % 67.56, 69.74 ve 67.95, yag oranı % 8.64, 7.52 ve 8.09, kemik oranı % 24.14, 23.07 ve 24.11; kolda et oranı % 67.19, 67,23 ve 68.07, yag oranı % 7.00, 6.55 ve 7.17, kemik oranı % 25.79, 26.49 ve 24.75 ve gruplar arası fark önemli (P<0.05); karkasta et oranı % 56.64, 57.83 ve 57.71, yag oranı % 18.83, 19.28 ve 18.34, kemik oranı % 22.97, 23.09 ve 23.55 olarak tespit edilmistir.
Kıl Keçilerinin Döl ve Süt Verimi Özellikleri Üzerine Genetik Olmayan Faktörlerin Etkisi
(2019) Karslı, Mehmet Akif; Öztürk, Yahya; Küçük, Mürsel; Bolacalı, Memis; Yılmaz, Orhan
Bu çalışmanın amacı, yarı entansif ve kurak az nemli iklim koşullarında yetiştirilen Kıl keçilerinin döl verimi ve süt verimi üzerine genetik olmayan faktörlerin etkisini belirlemek ve bu faktörler arasındaki fenotipik korelasyonu araştırmaktır. Gebelik süresi (GL), gebelik başına düşen tohumlama sayısı (NSPC), laktasyon uzunluğu (LL), laskyason süt verimi (LMY) ve günlük süt verimi (DMY) üzerine genetik olmayan faktörlerin değerlendirilmesinde Genear linear model, diğer döl verim parametrelerinin değerlendirilmesinde ise Chi-square metodu kullanılmıştır. Tabii tohumlama yapılan gruptaki keçilerin gebelik oranı, doğu m oranı ve tek doğum oranı suni tohumlama uygulananlardan daha yüksek iken, NSPC sayısı daha düşüktür. Yaş arttıkça LL, LMY ve DMY artmış (P<0.001), NSPC azalmış (P<0.001), tek ve ikiz doğum oranları ise dalgalanma göstermiştir (P<0.01). En iyi döl verimi ve süt verimi nin 5 ve daha yukarı yaşlı ve 45.0-49.9 kg canlı ağırlığındaki keçilerde olduğu belirlenmiştir. Fluorogestone acetate içeren intravajinal sünger ile senkronizasyon ile tabii tohumlama uygulaması nın keçilerde oğlak verimini arttırdığı sonucuna varılmıştır.
Morkaraman ve Kıvırcık X Morkaraman (G1) Melezi Kuzularda Büyüme, Besi Performansı, Kesim ve Karkas Özelliklerinin Araştırılması
(2002) Bayram, Davut; Küçük, Mürsel; Yılmaz, Orhan
-
Norduz Koyunlarında Mevsim Dışı Koç Katımının Döl Verimine ve Kuzularda Yaşama Gücüne Etkisi
(2006) Yılmaz, Orhan; Küçük, Mürsel; Bolacalı, Memis; Denk, Hüseyin
Bu arastırma, Norduz koyunlarında mevsim dısı koç katımının döl verimine ve kuzularda yasama gücüne etkisini incelemek amacıyla yapılmıstır. Arastırmada 260 bas Norduz koyun ve 9 bas Norduz koç kullanılmıstır. Koyunlar ilk olarak normal tohumlama mevsimi olan Ekim (2002 yılı) ayında tohumlanmıstır. Bu tarihten 8 ay sonra (Temmuz, 2003 yılı) koyunların arasına koç katılarak kızgınlıga gelmeleri saglanmıs ve ikinci kez tohumlanmıslardır. Döl verimi özelliklerinden östrus, dogum, tek dogum, ikiz dogum ve kuzu verim oranları ile bir doguma düsen ortalama kuzu sayısı Ekim tohumlamasında sırasıyla % 95.4, % 89.6, % 89.3, % 10.7, % 99.2 ve 1.1; Temmuz tohumlamasında % 54.9, % 42.6, % 91.3, % 8.7, % 46.3 ve 1.1 olarak tespit edilmistir. Her iki tohumlama dönemine ait östrus, dogum ve kuzu verim oranları arasındaki farklılıklar oldukça önemli (P<0.001) bulunmustur. Ekim ve Temmuz tohumlamaları sonucu elde edilen kuzuların sütten kesim (90. gün) yasama gücü oranları ise sırasıyla % 94.57 ve % 94.69 olarak tespit edilmistir (P>0.05). Sonuç olarak, Norduz koyunlarında mevsim dısı koç katımının koyunlarda döl verimi ve kuzularda yasama gücüne etkisini incelemek amacıyla yapılan bu çalısmada, bölgede normal tohumlama mevsimi dısında da döl alınabilecegi, ancak bu mevsimde elde edilen döl verim özelliklerinin normal tohumlama mevsimindeki degerlerden çok düsük oldugu saptanmıstır. Bu nedenle, kuzulama aralıgının kısaltılması yerine koyunların normal yetistirme döneminde tohumlanmalarının daha uygun olacagı sonucuna varılmıstır
Renkli Tiftik Keçilerinde Hemoglobin ve Transferrin Tipleri
(2005) Çak, Bahattin; Küçük, Mürsel
Bu çalışmada Renkli Tiftik Keçilerinde Hemoglobin tipleri ve Transferin tipleri Nişasta jel elektroforez kullanılarak belirlenmiştir. Renkli Tiftik Keçilerinin 10 adedinde HbAA, 18 adedinde HbAB ve 2 adedinde ise HbBB tipi tespit edilmiştir.Transferrin tipi olarak da 27 adet homozigot TfAA, 3 adet de heterozigot TfAB tespit edilmiştir.
Renkli Tiftik Keçilerinde Transferrin Tipleri ile Bazı Tiftik Özellikleri Arasındaki İlişkiler
(2005) Küçük, Mürsel; Çak, Bahattin
Bu araştırmada Doğu Anadolu Bölgesinde yetiştirilen renkli tiftik keçilerinin transferrin tipleri ile tiftik özellikleri arasındaki ilişkiler araştırılmıştır. Transferrin tipleri arasındaki ayrım kesintili tampon sistemi kullanılarak horizontal nişasta-jel elektroforezinde gerçekleştirilmiştir. Varyans analiz sonuçlarına göre transferrin tipleri ile tiftik özelliklerinden kirli tiftik (p<0.01) ve uzunluk (p<0.05) özellikleri arasındaki ilişki önemli bulunmuştur.
Renkli Tiftik Keçisi ve Ankara Keçisi X Renkli Tiftik Keçisi F1 Oğlaklarında Yaşama Gücü ve Büyüme Performanslarının Araştırılması
(2007) Odabaşıoğlu, Fuat; Yılmaz, Orhan; Küçük, Mürsel
Bu çalışma, Ankara keçisi x Renkli tiftik keçisi F1 melezi oğlaklarının yaşama gücü ve büyüme performansları bakımından Renkli tiftik keçisi oğlakları ile karşılaştırılması ve söz konusu melezlemenin yaşama gücü ve büyüme performansı üzerine etkisini ortaya koymak amacıyla yapılmıştır. Çalışma, Yüzüncü Yıl Üniversitesi Veteriner Fakültesi Araştırma ve Uygulama Çiftliğinde yetiştirilen Renkli tiftik keçisi sürüsünde yürütülmüştür. Büyüme için; 2001 yılında doğan 38 baş Fı melez (Ankara tiftik keçisi x Renkli tiftik keçisi), 20 baş saf (Renkli tiftik keçisi x Renkli tiftik keçisi), 2002 yılında ise 25 F1 melez, 31 saf genotipli oğlakların büyümesi takip edilmiş, sütten kesim (105. gün) ve altıncı ay yaşama güçleri belirlenmiştir. Büyümede çeşitli dönemlerdeki canlı ağırlıklar ve bu dönemlerde büyüme üzerine etkili çeşitli çevre faktörlerinin etkileri ele alınmıştır. Renkli tiftik keçisi oğlaklarında, sütten kesim ve 6. aya kadar ki yaşama gücü oranları eşit ve % 94.1 olarak, melez genotipte, sütten kesim ve 6. aya kadar ki yaşama gücü oranları % 96.8 ve 95.2; doğum, sütten kesim, 6. ay ve 1 yaş düzeltilmiş canlı ağırlık ortalamaları, saf genotipte sırasıyla 2.04, 12.92, 18.31 ve 19.87 kg, melez Fı’lerde 2.04, 13.98, 20.50 ve 20.83 kg olarak tespit edilmiştir. Büyümenin değişik dönemlerindeki büyüme üzerine etkili çeşitli çevre faktörlerinin etkileri incelenmiş olup; doğum ağırlığı dışında tüm dönemlerde büyüme üzerine genotipin etkisi önemli bulunmuştur (P<0.01, P<0.001). Bunun yanında büyümenin çeşitli dönemlerindeki canlı ağırlıklar üzerine cinsiyet, doğum tipi ve ana yaşının etkisi de değişik düzeylerde önemli (P<0.05, P<0.01, P<0.001) bulunurken, doğum yılının etkisi önemsiz olarak tespit edilmiştir. Sonuç olarak, Renkli tiftik keçisi oğlakları ile Ankara keçisi x Renkli tiftik keçisi Fı oğlakları arasında yaşama gücü yönünden fark olmadığı ve melez F1’ lerin araştırmanın yürütüldüğü bölgeye adapte olabileceği ayrıca, saf ve melez oğlakların doğum ağırlıkları farksız olmasına rağmen ilerleyen dönemlerde melez oğlakların daha iyi bir büyüme performansı sağladıkları belirlenmiştir
Saf ve Melez (Doset Down X Morkaraman) Morkaraman Kuzularında Büyüme ve Yaşama Gücü Özellikleri
(1996) Arslan, Mikail; Küçük, Mürsel
Bu araştırma Morkaraman ve Dorset Down x MorkaramanFi kuzularının yarı entansif şartlardaki büyüme ve yaşama gücünün tesbiti amacıyla yapılmıştır. Genotipin etkisi doğum, 15. (P<0.05), 75. ve 90. gün canlı ağırlıklarında (P<0.01) önemli, diğer dönemlerde ise önemsiz; cinsiyet ve ana yaşının etkisi doğum ağırlığında önemli (P<0.01), diğer dönemlerde önemsiz; doğum tipinin etkisi ise doğum, 15., 30., 75. ve 90. gün canlı ağırlıklarında (P<0.01) önemli bulunurken diğer dönemlerde önemsiz bulunmuştur. Morkaraman ve Dorset Down x Morkaraman Fi kuzularının doğum ağırlıkları sırasıyla 3.40,3.89 kg; sütten kesim ağırlıkları (90 günlük yaşta) 22.33,24.42 kg ve doğumdan süt kesimine kadar ki günlük canlı ağırlık artışları ise 210.228 g olarak belirlenmiştir. 150. güne kadar yaşama gücü Morkaraman kuzularda % 92.66, Dorset Down x Morkaraman Fi kuzularda % 95.65 olup; yaşama gücü ne doğum tipinin etkisi önemli (P<0.01); genotip, cinsiyet ve ana yaşının etkileri önemsiz bulunmuştur.
The Effect of Social Isolation on Some Behavior and Body Weight, and Reproductive Traits in Rats
(2008) Beşaltı, Nuray; Küçük, Mürsel; Poyraz, Öznur
Bu çalışmada büyüme çağındaki sıçanları, grup halinde veya tek olarak barındırmanın (sosyal izolasyon) onların sosyal davranışları ve bazı döl verimi özellikleri üzerine etkilerini araştırmak amaçlandı. Çalışma materyalini ortalama canlı ağırlığı 28.49 ±0.247 gram olan sütten yeni kesilmiş (20 günlük) 28 dişi ve 16 erkek Wistar albino sıçan oluşturdu. Çalışmanın başlangıcında koşu yolu testi, açık alan testi yapıldı. Sıçanlar bireysel kafeslerde kalmak üzere 8 kafes (4 erkek, 4 dişi) tekli barındırma (sosyal izolasyon) ve üçerli kafeslerde kalmak üzere 12 kafes ( 4x3 erkek, 8x3 dişi) grup halinde barındırılmaya tabi tutuldu. Sıçanlar 60 günlük yaşa kadar standart beslenme ve barınma koşullarında tutuldu. Altmışıncı günde canlı ağırlıkları belirlendikten sonra koşu yolu testi, açık alan testi tekrar uygulandı. Tekli barındırılan sıçanlar bir dişi bir erkek olmak üzere monogamik 4 kafes oluşturuldu. Grup barındırılan sıçanlarda ise iki dişi bir erkek olmak üzere poligamik 12 kafes oluşturuldu. Bakım ve besleme sırasındaki direkt bakı ve video kamera ile izleme, döl verimi özellikleri açısından elde edilen veriler istatistiksel yönden incelendi. Açık alan testi ve koşu yolu testi değerlendirilmesi sonucunda tekli barındırılanlarda çevresini gözetleme süresi ve ayağa kalkma sayısı grup halinde barındırılanlardan daha az bulunması dışında herhangi bir fark izlenmedi. Bununla birlikte yaş ile risk alma kabiliyetinin azaldığı ve bu azalmanın çoğunlukla grup halinde barındırılanlarda ön planda olduğu, sıçanların daha az risk taşıyan bölgeleri tercih ettiği izlendi. Döl verimi açısından monogamik yaşamın poligamik yaşamdan daha iyi olduğu belirlendi. Sonuç olarak sıçanların korku, heyecan ve merak davranışlarının analizinde açık alan testi ve koşu yolu testinin yararlı olduğu ve döl verimi açısından monogamik yetiştirmenin daha uygun olduğu gözlendi.
The Investigation of Various Production Traits of Saanen Goat Raised in Muş Region
(2010) Bolacalı, Memiş; Küçük, Mürsel
Bu araştırma, Doğu Anadolu Bölgesi Muş ilinde yetiştirilen Saanen keçilerinin çeşitli morfolojik ve fizyolojik özelliklerini incelemek, bölgeye adaptasyonunu değerlendirmek ve bölge keçi yetiştiricilerine daha ekonomik ve daha karlı süt keçisi yetiştiriciliğinin nasıl yapılacağını göstermek amacıyla yapılmıştır. Bu çalışma, Muş ili Korkut ilçesi Düzova Köyünde özel bir işletmede yürütülmüştür. 2007 ve 2008 sıfat sezonlarında sırasıyla 129 ve 122 baş Saanen keçisi, 8 ve 7 baş Saanen tekesi kullanılmıştır. Keçiler 2007 ve 2008 sıfat sezonlarında (Ağustos-Ekim) serbest sıfat yöntemiyle tohumlanmıştır. Keçilerin döl verimi ve laktasyon süt verimi üzerine yıl, yaş, doğum tipi gibi faktörlerin etkisi incelenmiştir. İncelenen bu faktörlerden; yılın abort oranına, tek doğum oranına, ikiz doğum oranına etkisi önemli olmuş; yaşın kısırlık oranına, gebelik oranına, abort oranına, doğum oranına, tek doğum oranına, ikiz doğum oranına, laktasyon süresine, günlük süt verimine, laktasyon süt verimine etkisi önemli bulunmuş; doğum tipinin ise laktasyon süresine, günlük süt verimine, laktasyon süt verimine etkisi önemli bulunmuştur. Saanen keçilerinde gebelik, abort, doğum, tek doğum ve ikiz doğum oranları genel olarak sırasıyla % 90.04, 9.73, 81.27, 42.16 ve 57.84; bir doğumda ortalama doğan oğlak sayısı 1.59 ve oğlak verimi ise % 129 olarak saptanmıştır. Laktasyon süresi, günlük süt verimi ve laktasyon süt verimi genel olarak sırasıyla 273.12 gün, 1.37 kg ve 383.05 kg olarak saptanmıştır. Saanen oğlaklarında doğum ağırlığı, 30, 60, 90 (sütten kesim), 120, 150 ve 180. gün canlı ağırlıkları genel olarak sırasıyla 3.22, 6.59, 9.88, 12.91, 15.35, 17.37 ve 19.13 kg olarak tespit edilmiştir. Saanen oğlaklarının büyüme performansları üzerine yıl, ana yaşı, doğum tipi, cinsiyet ve doğum ağırlığının etkisi incelenmiştir. İncelenen bu faktörlerden yılın 15 ve 30. günlerde canlı ağırlıklara etkisi önemli olmuş; ana yaşının ise sadece doğum ağırlığında etkisi önemli olmuş; doğum tipinin etkisi ise doğumdan sütten kesime kadar tüm dönemlerde etkisi önemli olmuş; cinsiyetin etkisi tüm dönemlerde etkili olmuş; doğum ağırlığının ise 0-165. gün arası tüm dönemlerde etkisi önemli olmuştur. Oğlaklarda yaşama gücü oranları 10, 45, 90 (sütten kesim), 120 ve 180. günde genel olarak sırasıyla % 98.15, 97.23, 94.46, 94.15 ve 92.31 olarak tespit edilmiştir. Saanen oğlaklarında yaşama gücü oranı üzerine ana yaşı, yıl, cinsiyet ve doğum tipinin etkisi incelenmiştir. 10. gündeki yaşama gücü oranına incelenen hiçbir faktörün etkisi olmazken, 45. gündeki yaşama gücü oranına sadece yılın etkisi olmuş, sütten kesimdeki yaşama gücü oranına ana yaşı ve yıl etkili olmuş, 120 ve 180. gün yaşama gücü oranlarına ise sadece yılın etkisi olmuştur. Oğlakların doğum, 90 ve 180. gündeki vücut ölçülerinden cidago yüksekliği genel olarak sırasıyla 34.7, 48.8 ve 56.7 cm; sırt yüksekliği 33.9, 47.9 ve 55.8 cm; sağrı yüksekliği 35.7, 50.0 ve 57.7 cm; kuyruk sokumu yüksekliği 33.9, 48.3 ve 54.2 cm; vücut uzunluğu 33.3, 50.5 ve 58.3 cm; göğüs uzunluğu 19.7, 26.5 ve 30.1 cm; göğüs derinliği 13.3, 21.6 ve 25.1 cm; göğüs çevresi 36.0, 53.5 ve 60.1 cm; but çevresi 33.3, 49.4 ve 55.9 cm; ön incik çevresi 5.5, 6.5 ve 7.1 cm; kürek arkası göğüs genişliği 7.0, 9.8 ve 11.3 cm; ön sağrı genişliği 6.2, 9.9 ve 11.5 cm; orta sağrı genişliği 8.8, 12.1 ve 13.7 cm olarak bulunmuştur. Sonuç olarak; Muş bölgesinde yetiştirilen Saanen keçileri üzerinde yürütülen bu araştırmada elde edilen bulgular, Türkiye'de yetiştirilen Saanen keçileri üzerinde yürütülen diğer çalışmaların bulguları ile karşılaştırıldığında; Saanen keçilerinin Muş bölgesine adaptasyon sağladığı ve verimlerinde herhangi bir azalmanın olmadığı tespit edilmiştir. Bu bağlamda, bölgede Saanen keçi ırkının yaygınlaştırılmasıyla, keçi yetiştiriciliğinden elde edilecek gelirin artmasıyla, bölgenin kalkınmasına önemli katkı sağlayacağı kanaatine varılmıştır.
Using of Biostatistical Methods in Investigations of Veterinary Medicine
(2014) Elçi, Semra; Küçük, Mürsel
Bu tez çalışması, veteriner hekimlik alanında kullanılan temel istatistik yöntemlerin değerlendirilmesi amacıyla planlandı. Materyal olarak Yüzüncü Yıl Üniversitesi Veteriner Fakültesi Dergisi'nin 1990-2012 yılları arasında yayınlanan bütün sayılarındaki (34 adet) orijinal makaleler kullanıldı. Makaleler; adres (yurtiçi/yurtdışı), kurum (üniversite/diğer), bilim dalı, kullanılan istatistik yöntem kriterleri göz önüne alınarak değerlendirildi ve her kategori frekansı, incelenen makalelerin tam örnek sayısının toplam sayısının yüzdesi olarak hesaplandı. Makalelerde kullanılan istatistik metotlarının sayısı, toplam makale sayısı içindeki yüzdesi ve eklemeli olarak yüzdelik içindeki durumu belirlendi. Toplam makale sayısı (488) içinde en çok kullanılan metodun 144 (%29,51) ile tanımlayıcı istatistik olduğu belirlendi. Bunu 74 (%15,16) ile ANOVA/ANCOVA (varyans analizi ve tüm çoklu karşılaştırma testleri) takip etmekteydi. Daha sonra yoğunluk sırasına göre; Çoklu karşılaştırma 72 (%14,75), Parametrik olmayan testler 50 (%10,25), Student's t-test 34 (%6,97), Olasılık tabloları 20 (%4,10), Regresyon ve korelasyon teknikleri 20 (%4,10), Otokorelasyon testleri 20 (%4,10), Z testi 14 (%2,87), Korelasyon teknikleri 10 (%2,05), Güven aralıkları 9 (%1,84) testlerinin takip ettiği görüldü. İncelenen makaleler içinde, 21 (%4,30) tanesinin ise istatistik olarak analiz edilmediği belirlendi. Sonuç olarak, en fazla tercih edilen ilk beş istatistik yöntemin (tanımlayıcı, ANOVA/ANCOVA, Çoklu karşılaştırma, Parametrik olmayan testler, Student's t-testi) toplam testler içinde %76,64'lük bir orana sahip oldukları, veteriner hekimlik literatüründe kullanılan yöntemlerin belli konularda yoğunlaştığı ve veteriner hekimlik eğitiminde Biyoistatistik ile ilgili olarak, özellikle bu konuların kavratılmasına önem verilmesi gerektiği sonucuna varıldı.
Van Yöresinde Yetiştirilen Atlarda Fenotipik Özellikler
(2005) Bayram, Davut; Küçük, Mürsel; Öztürk, Yahya
23. Calderón-Miranda, M L, Barbosa-Cánovas G V, Swanson B G (1999): Inactivation of Listeria innocua in liquid whole egg by pulsed electric fields and nisin, Int Journal of Food Microbiology, 51:7-17. 18. Fang T J, Tsai H-C (2003): Growth patterns of Escherichia coli O 157:H 7 in ground beef treated with nisin, chelators, organic acids and their combinations immobilized in calcium alginate gels. Food Microbiology, 20: 243-253. 24. Calderón-Miranda M L, Barbosa-Cánovas G V, Swanson B G (1999): Inactivation of Listeria innocua in skim milk by pulsed electric fields and nisin. Int J of Food Microbiol, 51:19-30. 25. Kumar C G, Anand S K (1998): Significance of microbial biofilms in food industry: a review. International Journal of Food Microbiology 42: 9–2.
Yarı-entansif Şartlarda Hamdani, Karagül ve Morkaraman Koyunlarının Süt Verimi Özelliklerinin Karşılaştırılması
(2000) Bayram, Davut; Öztürk, Yahya; Küçük, Mürsel
Bu araştırmada Hamdani, Karagül, ve, Morkaraman koyunlarının yarı-entansif şartlarda süt verimi özellikleri incelenmiştir. Araştırma Y.Y.O. Veteriner Fakültesi Araştırma ve Uygulama Çiftliği'nde yürütülmüştür. Araştırmada 20 baş Hamdani, 25 baş Karagül ve 41 baş Morkaraman olmak üzere toplanı 86 baş koyun kullanılmıştır, Hamdanl, Karagül ve Morkaraman ırklarında düzeltilmiş laktasyon süt verimi sırasıyla 69.79, 61.47 ve 70.88 kg, laktasyon süresi 156.00, 137,92 ve 152.00 gün olarak bulunmuştur. Günlük süt verimi bakımından pik değere her üç ırkta da 45-60. günler arasında ulaşılmıştır.Laktasyonun çeşitli dönemlerindeki toplam süt verimi ve laktasyon süresi üzerine genotipin etkisi istatistik bakımdan önemli (P<0.05, P<0.01, P< 0.001) olurken, yaşın etkisi önemsiz olmuştur. Doğum tipinin süt verimine etkisi 75.günden sonra Önemli (P<0.05) , laktasyon süresine etkisi önemsiz olmuştur.Laktasyon süt verimi ve laktasyon süresi İle laktasyorıun 30-60. günler arası süt verimi arasında 0.80 ve 0.49 (P<0.001), laktasyon şilt verimi ile laktasyon süresi arasında 0.78 (P<0.001) düzeyinde fenotipik korrelasyorı katsayıları hesaplanmıştır.