Browsing by Author "Karaaslan, Onur"

Now showing 1 - 16 of 16

75 Gr Oral Glukoz Tolerans Testi Sağlıklı Gebelerde Maternal ve Fetal Doppler Parametrelerini Etkiler Mi? Kesitsel-gözlemsel Bir Çalışma
(2020) Ertürk, Emircan; Türkyılmaz, Gürcan; Türkyılmaz, Şebnem; Karaaslan, Onur
Amaç: Oral glukoz tolerans testi (OGTT) gestasyonel diyabet (GDM) taramasında tüm dünyada yaygın olarak kullanılmaktadır. Bu çalışmada Van Bölge Eğitim ve Araştırma hastanesine başvuran ve 75 gr OGTT yapılan ve GDM saptanmayan gebelerde testin maternal ve fetal Doppler parametrelerine etkisini inceledik. Gereç ve Yöntemler: Kliniğimizde takip edilen, 24-28 gebelik haftaları arasında 75 gr OGTT uygulanan ve GDM saptanmayan 46 sağlıklı gebede OGTT’den 1 saat önce ve testin tamamlanmasından 1 saat sonra umblikal arter PI, RI, ve S/D, MCA PSV, PI, RI ve her iki uterin arterin ortalama PI, RI,S/D değerleri kaydedildi. Veriler SPSS-16 programı ve Mann Whitney-U testi kullanılarak analiz edildi ve p değeri<0.05 anlamlı kabul edildi. Bulgular: Olguların ortalama yaşı 24.6±5.4 yıl, ortalama gebelik sayısı 2.3±0.8, ortalama vücut kitle indeksi (VKİ) 25.5±5.1 kg/ m2 ve ortalama gebelik haftası 26.5±1.5 bulundu. Testten 1 saat önce ortalama umblikal arter PI: 1.14±0.26, RI: 0.71±0.14 ve S/D oranı 2.24±0.73 saptandı. Testin tamamlanmasından 1 saat sonra ise ortalama umblikal arter PI: 1.04±0.43, RI: 0.58±0.21 ve S/D oranı 2.01±0.44 saptandı ve bu fark istatistiksel anlamlı değildi (p:0.64, 0,56, 0.71). Testten 1 saat önce ortalama MCA PSV 30.4±11.3 cm/sn, ortalama PI: 1.89±0.36 ve RI: 0.81±0.19 saptandı. Testin tamamlanmasından 1 saat sonra ise ortalama MCA PSV 38.4±13.2 cm/sn, ortalama PI: 2.11±0.24 ve RI: 0.68± 0.21 saptandı ve bu fark istatistiksel anlamlı değildi (p:0.83, 0.66, 0.82). Test öncesi her iki uterin arter ortalama PI:1.13±0.21, RI: 0.69±0.11 ve S/D oranı 2.03±0.34 bulundu. Test sonrası ise her iki uterin arter ortalama PI:1.24±0.11, RI: 0.74±0.16 ve S/D oranı 1.87±0.22 saptandı ve bu fark anlamlı bulunmadı (p:0.72, 0.79, 0.56).
Comparison of Maternal B12 and Folate Status in Prenatally Diagnosed Neural Tube Defects: a Case-Control Study
(Istanbul Univ, Fac Medicine, Publ off, 2020) Turkyilmaz, Gurcan; Kucukbas, Gokce Naz; Erturk, Emircan; Turkyilmaz, Esebnem; Karaaslan, Onur; Sahin, Hanim Guler
Objective: To evaluate folate and B12 levels in fetuses who had been diagnosed with neural tube defects (NTDs) and healthy fetuses in Van Yuzuncu Yil University and Van State Education and Research hospitals between March-August 2019. Material and Method: Thirty-eight pregnant women who had been diagnosed with fetuses with NTDs prenatally, and 40 healthy controls were recruited. The chi-square test and Mann-Whitney U test were employed to compare variables. Results: None of the women had taken folic acid preconceptionally in the NTD group. However, 4 (10%) women had taken folic acid supplementation in the preconception period in the control group, and this was significantly different among the groups (p=0.04). The women who had taken folic acid in the first trimester of pregnancy were 9 (23.6%) and 32 (80%) in cases and controls, respectively, and it was significantly different (p=0.01). The mean B12 level was 248.7 +/- 65.4ng/ml in cases and 239.3 +/- 27.5 ng/ml in controls, and there was no significance between the groups (p=0.78). The mean folate level was 9.6 +/- 4.8 ng/ml in cases and 9.8 +/- 3.9 ng/ml in controls, and it was similar between the groups (p=0.62). Conclusion: We did not show difference in folate and B12 levels. However, folic acid intake in preconception or in the first trimester of pregnancy was significantly higher in women who have healthy babies compared to the NTD group.
Comparison of the Effects of Intrauterine and Rectal Misoprostol on Postpartum Hemorrhage
(2024) Güler, Gökhan; Karaaslan, Onur
Amaç: Bu çalışmada oksitosinin tek başına uygulanması, intrakaviter misoprostol uygulanması ve rektal misoprostol uygulanmasının postpartum kanamayı önlemedeki başarılarını karşılaştırmayı amaçladık. Yöntem: Randomize kontrollü tipte olan bu prospektif çalışmaya, Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Dursun Odabaşı Tıp Merkezi Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalı, Obstetri Kliniği'nde 01.07.2023-01.01.2024 tarihleri arasında postpartum kanama açısından yüksek riskli olup sezaryen ile doğum planlanan 150 hasta dahil edilmiştir. Hastalar sadece oksitosin uygulananlar (Grup-1), oksitosinle beraber rektal misoprostol uygulananlar (Grup-2) ve oksitosinle beraber intrakaviter kornual misoprostol uygulananlar (Grup-3) olmak üzere üç gruba eşit sayıda randomize edildiler. Gruplar preoperatif, intraoperatif ve postoperatif demografik, laboratuar ve kanama özellikleri açısından kıyaslandılar. Bulgular: Gruplar arasında yaş; obstetrik öykü; preoperatif kan basınçları, hemoglobin ve hematokrit değerleri, lökosit sayıları ve intraoperatif ped sayıları bakımından istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu (p>0,05). Postoperatif 4.saat, 24.saat ve 10.günlerde kaydedilen hemoglobin ve hematokrit düzeyleri Grup-1 ile karşılaştırıldığında, Grup-2 ve Grup-3'te istatistiksel olarak anlamlı düzeyde daha fazlaydı (p<0,001). Grup-1 ile karşılaştırıldığında diğer iki grupta intraoperatif spanç sayısı ve intrakaviter sıvı lokülasyonu ortalama hacmi istatistiksel olarak anlamlı düzeyde daha azdı (p<0,001). Grup-3'ün intraoperatif spanç sayısı ve intrakaviter sıvı lokülasyonu ortalama hacmi Grup-2'den istatistiksel olarak anlamlı düzeyde daha azdı (p<0,001). Sonuç: Postpartum kanama açısından yüksek riskli sezaryen ile doğumlarda oksitosine ek olarak intrauterin kornual misoprostol uygulaması, postpartum kanama riskinde ve insidansında daha iyi sonuçlar elde edilmesini sağlayabilir. Anahtar Kelimeler: Postpartum kanama, oksitosin, rektal misoprostol, intrauterin misoprostol
Do the Levels of Hepcidin and Tenascin-C Change in Patients With Preterm Premature Rupture of Membranes? Can These Markers Help in Diagnosis? Hepcidin and Tenascin-C Levels in Preterm Premature Rupture of Membranes
(Bayrakol Medical Publisher, 2023) Ildogan, Betul Tuncer; Ercan, Fedi; Saglam, Ceren; Purut, Yunus Emre; Kaya, Firat; Karaaslan, Onur
Aim: In this study, it was aimed to investigate the role of tenascin-C and hepcidin levels in the diagnosis of preterm premature rupture of membranes (PPROM). Material and Methods: This study is a prospective cohort study conducted at Van Yuzuncu Yil University (YYU), Dursun Odabasi Medical Center Gynecology and Obstetrics outpatient clinic between 31.03.2021 and 15.03.2022. One hundred patients aged 18 to 45 years diagnosed with PPROM at 24 to 37 weeks of gestation were included in the study as the "case group", and 100 healthy pregnant women were included as a "control group". Demographic data and laboratory parameters of the patients, such as C-reactive protein (CRP), leukocyte, neutrophil, hepcidin, and tenascin-C levels, were recorded. Results: Compared to the control group, CRP, leukocytes, and neutrophil levels were statistically significantly higher in the PPROM group (p<0.05). Hepcidin value was statistically significantly lower in the PPROM group compared to the control group (p = 0.003); tenascin-C levels between the two groups were not statistically different (p = 0.161). Discussion: Hepcidin levels can be used in the diagnosis of PPROM. Multicenter randomized controlled studies with more cases and parameters are needed.
Efficacy of Carbetocin in the Prevention of Postpartum Hemorrhage: a Systematic Review and Bayesian Meta-Analysis of Randomized Trials
(Taylor & Francis Ltd, 2021) Kalafat, Erkan; Gokce, Ali; O'Brien, Pat; Benlioglu, Can; Koc, Acar; Karaaslan, Onur; Khalil, Asma
Objectives: To evaluate the efficacy of carbetocin for the prevention of postpartum hemorrhage (PPH) and related events after vaginal or cesarean delivery. Methods: Medline, Scopus, Embase, and the Cochrane Library were searched in February 2018 using combinations of the relevant MeSH terms, keywords. Randomized studies, comparing carbetocin to any other uterotonic agent, in the management of cesarean and vaginal deliveries, were conducted. Two reviewers independently extracted the data. A random-effects meta-analysis was used for quantitative synthesis. Also, Bayesian random-effect metaregression was used to estimate the posterior probabilities (PP) for benefits of carbetocin use. Results: After the full-text review, 30 trials were included in the meta-analysis. Compared to oxytocin, carbetocin was associated with a reduced need for additional uterotonic use in women undergoing cesarean delivery (RR 0.43, 95% CI 0.30-0.59, I-2 = 71%, 3216 women, PP > 99.9%). Women at high risk of PPH delivering vaginally also had a reduced need for additional uterotonic use with carbetocin compared to oxytocin (RR 0.56, 95% CI 0.34-0.94, I-2 = 38%, 789 women, PP = 81.2%). The risk of postpartum blood transfusion (RR 0.57, 95% CI 0.33-0.96, I-2 = 0%, 1991 women, PP = 97.9%) was also less with carbetocin compared to oxytocin in high-risk women undergoing cesarean delivery. The risk of PPH was similar between carbetocin and other uterotonic agents for both cesarean (RR 0.69, 95% CI 0.45-1.05, I-2 = 27%, 2926 women, PP = 96.3%) and vaginal deliveries (RR 0.61, 95% CI 0.32-1.14, I-2 = 35%, 1515 women, PP = 88.9%). Conclusions: Carbetocin is effective in reducing the need for additional uterotonic use and postpartum blood transfusion in women at increased risk of PPH undergoing cesarean delivery. There is still a need for high-quality trials on its effectiveness in preventing PPH in high-risk women. Precis Carbetocin is effective in reducing the need for additional uterotonic use and postpartum blood transfusion in high-risk women undergoing Cesarean delivery.
Evaluating Single-Dose Methotrexate Alone Versus Methotrexate With Letrozole for Treating Ectopic Pregnancy: a Comparative Study
(Springer Heidelberg, 2025) Aygar, Metin; Guven, Mustafa; Uygur, Serhat; Arslan, Ozgur; Karaaslan, Onur; Karaman, Erbil
PurposeEctopic pregnancy (EP) constitutes 1-2% of all pregnancies. Methotrexate (MTX) is commonly used in treating EP, but it has some limitations and potential side effects. Clinical studies have shown that letrozole, an aromatase inhibitor, may potentially be used in conjunction with MTX therapy. In our study, we explored the efficacy of adding letrozole to MTX in managing EP.MethodsBetween June 2021 and September 2022, a total of 60 patients diagnosed with EP at the Faculty of Medicine, Y & uuml;z & uuml;nc & uuml; Y & imath;l University, were randomly divided into two groups. Group 1 received MTX alone, while Group 2 received a combination of MTX and letrozole. The primary outcome measure was the change in serum beta-hCG levels. Secondary outcomes included the need for surgical intervention and the occurrence of side effects.ResultsBoth groups demonstrated similar success rates in treatment, and there was no significant difference between the MTX and MTX + letrozole groups regarding the need for surgical intervention. Although beta-hCG levels declined more rapidly in the MTX + letrozole group, these decreases were not statistically significant. The combination of MTX and letrozole in the treatment of ectopic pregnancy has shown similar efficacy to single-dose MTX.ConclusionLetrozole may offer a potential contribution to MTX therapy by providing a more pronounced reduction in beta-hCG levels, but further research with larger sample sizes and longer follow-up periods is needed to confirm these findings.
Evaluation of Iugr and Sga Fetuses Fetal Cardiac Functions by Using Myocardial Performance Index
(2021) Ateş, Çağrı; Karaaslan, Onur
Delphi konsensusu kriterleri kullanılarak saptanan fetal gelişme geriliği (FGG) tanısı almış, düşük doğum ağırlıklı ve haftasına göre normal büyüme gösteren fetüslerin kardiyak performanslarının miyokardiyal performans indeksi (MPİ) değerlendirilip, gruplar arasındaki farkları incelemek. Materyal ve Metod Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum kliniğinde Mayıs 2021 ve Ekim 2021 tarihleri arasında, polikliniğe başvuran 32. gebelik haftası ve üzerinde gebelik haftası bulunan toplam 157 gebe kadın, Delphi konsensusu göz önünde bulundurularak; 3 persentilin altında 51, 3-10 persentil arasında 56 ve 10 persentil üstünde 50 kişi olacak şekilde gruplara ayrıldı. Çalışma grubuna, çalışmaya katılmayı aydınlatılmış onam sonrası kabul eden kliniğimize dışarıdan sevk edilen veya kendi başvuran hastaların, demografik özellikleri, yaş kilo, boy, vücut kitle indeksi, doğum ve düşük sayıları, doğum şekilleri kayıt altına alındı. Çalışmaya dahil edilen gebe fetüslerinde; tahmini fetal ağırlık (TFA), amniyon sıvı miktarı, umblikal arter (Ua) doppler, orta serebral arter (MCA) doppler ölçümleri yapıldı. Bu hastalarda modifiye MPİ (M-MPİ) yöntemi kullanılarak miyokardiyal perfüzyon değişiklikleri kayıt altına alındı, doğum yapan gebelerin doğum şekilleri, doğum ağırlıkları kaydedildi. Fetal kardiyak hastalığı bulunan fetüsler ve obezite nedeniyle M-MPİ ölçümü yapılamayan hastalar çalışma dışında bırakıldı. Bulgular Araştırmaya FGG tanısı alan 3p altında 51, 3p-10p arasında 56 kişi ve 10p üzerinde 50 kişi toplamda 157 katılımcı dahil edildi. Ölçümleri yapılan kişilerde; >10p grubu, <3p grubu, 3p-10p grubu arasında hastaların yaşları anlamlı (p > 0.05) farklılık göstermemiştir. >10p grubu, <3p grubu, 3p-10p grubu arasında hastaların boyları, ağırlıkları, vücut kitle indeksi (BMI) değeri anlamlı (p > 0.05) farklılık göstermemiştir. >10p grubu, <3p grubu, 3p-10p grubu arasında gravida sayısı, parite sayısı, yaşayan çocuk sayısı, abortus oranı, ölüm doğum oranı, mol gebelik oranı, ektopik gebelik oranı anlamlı (p > 0.05) farklılık göstermemiştir. <3p grubu ve 3p-10p grubunda TFA değeri >10p grubundan anlamlı (p < 0.05) olarak daha düşüktü. <3p grubu ve 3p-10p grubu arasında TFA değeri anlamlı (p > 0.05) farklılık göstermemiştir. <3p grubu ve 3p-10p grubunda persentil >10p grubundan anlamlı (p < 0.05) olarak daha düşüktü. <3p grubu ve 3p-10p grubu arasında persentil anlamlı (p > 0.05) farklılık göstermemiştir. >10p grubu, <3p grubu, 3p-10p grubu arasında Total AFI değeri anlamlı (p > 0.05) farklılık göstermemiştir. >10p grubu, <3p grubu, 3p-10p grubu arasında ımblikal arter PI değeri anlamlı (p > 0.05) farklılık göstermemiştir. >10p grubu, <3p grubu, 3p-10p grubu arasında MCA PI değeri anlamlı (p > 0.05) farklılık göstermemiştir. >10p grubu, <3p grubu, 3p-10p grubu arasında E/A değeri anlamlı (p > 0.05) farklılık göstermemiştir. >10p grubu, <3p grubu, 3p-10p grubu arasında CPR değeri anlamlı (p > 0.05) farklılık göstermemiştir. <3p grubu ve 3p-10p grubunda IVCT değeri >10p grubundan anlamlı (p < 0.05) olarak daha yüksekti. <3p grubu, 3p-10p grubu arasında IVCT değeri anlamlı (p > 0.05) farklılık göstermemiştir. <3p grubu, 3p-10p grubunda IVRT değeri >10p grubundan anlamlı (p < 0.05) olarak daha yüksekti. <3p grubu, 3p-10p grubu arasında IVRT değeri anlamlı (p > 0.05) farklılık göstermemiştir. <3p grubu, 3p-10p grubu ET değeri >10p grubundan anlamlı (p < 0.05) olarak daha düşüktü. <3p grubu, 3p-10p grubu arasında ET değeri anlamlı (p > 0.05) farklılık göstermemiştir. <3p grubu, 3p-10p grubu MPI değeri >10p grubundan anlamlı (p < 0.05) olarak daha düşüktü. <3p grubu, 3p-10p grubu arasında MPI değeri anlamlı (p > 0.05) farklılık göstermemiştir. >10p grubu, <3p grubu, 3p-10p grubu arasında doğum şekli dağılımı anlamlı (p > 0.05) farklılık göstermemiştir. <3p grubu ve 3p-10p grubunda doğum ağırlığı >10p grubundan anlamlı (p < 0.05) olarak daha düşüktü. <3p grubu ve 3p-10p grubu arasında doğum ağırlığı değeri anlamlı (p > 0.05) farklılık göstermemiştir. Sonuç Kalp, doğum öncesi yaşam sırasında hipoksi, yetersiz beslenme gibi olumsuz etkilere yanıt veren merkezi bir organdır. Fetal kalp fonksiyonunun değerlendirilmesi; FGG'nin tanısında, izlenmesinde veya prognozunda yardımcı olabilir. Aslında kardiyak remodelling ve disfonksiyon, plasental yetmezliğe karşı fetal adaptif mekanizma olarak hem erken hem de geç başlangıçlı FGG'nin merkezi patofizyolojik özellikleri arasında kabul edilmektedir. Ancak fetüsteki kardiyak disfonksiyon büyük ölçüde subkliniktir ve tanımlanması için hassas yöntemler gerekir. Çalışmamızda 10p üzerindeki fetüslerin MPİ'sinin daha önceki bazı çalışmalarda elde edilenlere benzer olduğunu, normal aralıkta olduğunu bulduk. Ek olarak, 3p altındaki FGG fetüslerinin ve 3-10 p FGG fetüslerin M-MPİ'lerinin çoğu 10p üzerindeki fetüslerinkinden daha yüksekti. Bu bulguların, FGG vakalarının çoğunda kardiyak disfonksiyonun meydana gelmesi nedeniyle olabileceği düşünüldü. FGG tanısı almış fetüslerde M-MPİ ölçümlerinin umblikal arter doppler, orta serebral arter doppler akımlarının bozulmalarından önce, amniyon sıvı hacmi azalmasının saptanmasından önce bozulduğu görüldü. <3p ve 3p-10p arasındaki FGG'li fetüsler arasındaki ilişkiyi daha net ortaya koyabilmek için; karıştırıcı faktörlerin etkisinin olmadığı, daha çok randomize kontrollü çalışmalara gerek duyulmaktadır.
Gebe Eğitim Sınıfları Türkiye’nin Kırsal Kesiminde Obstetrik Sonuçları Etkiler Mi?prospektif-gözlemsel Çalışma
(2020) Karaaslan, Onur; Can, Sevim Tuncer; Şimşek, Erkan; Aktaş, Hakkı; Türkyılmaz, Gürcan
Amaç: Gebe eğitim sınıfları memnun edici bir gebelik ve doğum süreci geçirmeleri için gebeleri destekler. Bu çalışmamızda Tür-kiye’nin az gelişmiş bir bölgesinde dinoprostone ile doğum in-düksiyonu uyguladığımız gebelerde gebe eğitim sınıfının gebelik sonuçlarına etkisini araştırdık.Gereç ve Yöntemler: Bu prospektif çalışma Ağustos 2019-Mart 2020 tarihleri arasında Tunceli Devlet Hastanesi, Kadın Hasta-lıkları ve Doğum kliniğinde yapıldı. 18-40 yaş arası, tekil gebeliği olan, kronik hastalığı bulunmayan ve sezaryen öyküsü olmayan hastalar çalışmaya dahil edildi. Gebe eğitim sınıflarında sertifi-kalı ebeler görevlendirildi. Eğitimler ilk trimesterde başladı ve gebeliğin son haftalarına dek devam etti. Tüm katılımcılar toplam 12 ders aldı.Bulgular: 82 (%48) eğitim sınıfına katılan ve 89 (%52) (kont-rol grubu) katılmayan toplam 171 gebe çalışmaya dahil edildi. Kontrol grubunda hastaların %69,5’I vajinal, %30,5’I sezar-yen ile doğum yaptı. Gebe eğitim sınıfındaki hastaların %83.1vajinal doğum yaparken %16,9’u sezaryen ile doğum yaptı ve bu oran istatistiksel olarak anlamlıydı (p: 0,03). Neonatal sonuçlar her iki grupta benzerdi.Sonuç: Gebe eğitim sınıfları maternal ve neonatal sonuçları iyi-leştirmenin ucuz bir yoludur. Sezaryen oranlarını azaltmada ya-rarlı olabilir ve tüm ülkede yaygın olarak erişilebilmelidir.
Gebeliğin İntrahepatik Kolestazı; Üçüncü Basamak Referans Merkez Sonuçları
(2021) Turkyilmaz, Gurcan; Karaaslan, Onur
Giriş ve amaç: Çalışmamızda gebeliğin intrahepatik kolestazı tanısı ile kliniğimizde takip edilen 48 olgunun gebelik sonuçlarını sunmayı amaçladık. Gereç ve yöntem: Kliniğimizde takip edilen 48 hastanın tıbbi kayıtları retrospektif olarak incelendi. Gebelik kolestazı için tanı kriteleri: 1-dermatolojik patoloji olmaksızın, özellikle geceleri şiddetlenen yaygın kaşıntı 2-laboratuvar bulgularının gebelik kolestazını desteklemesi (ALT, AST>35 U/L, GGT>26 U/L, total bilurubin>1.2 mg/dl ve serum safra asitleri>10μmol/L). Tüm hastalar gebeliğin 37. haftasında doğurtuldu. Bulgular: Ortalama tanı haftası 30.4±5.4 hafta ve tanıdan doğuma kadar geçen süre ortalama 29.4±19.5 gündü. Hastaların ortalama ALT değeri 89.4±63.5 U/L, AST değeri 103.5±57.6 U/L ve serum safra asitleri değeri 37.8±21.1 μmol/L idi. Ortalama doğum haftası 37.1±2.1, ve doğum ağırlığı 3015±465 gramdı. 6 (%12.5) olguda preterm doğum gerçekleşti ve bunların hepsi spontan preterm doğumdu. Olguların %45.8’i vajinal yolla doğum yaparken %54.1 hastada sezaryen ihtiyacı görüldü. 15 hastada fetal distress nedeniyle sezaryen yapıldı. 11 vakada doğum sırasında mekonyumla boyalı amniyotik sıvı görüldü. Hiç bir olguda antepartum ölüm olmadı. Yenidoğanların birinci ve beşinci dakika ortalama Apgar skorları sırası ile 7.5±2.1 ve 8.1±1.6 idi. 7 (%14.5) bebeğin YDYBÜ ihtiyacı oldu. Sonuç: Gebeliğin intrahepatik kolestazı fetus ve yenidoğan için önemli riskler taşımaktadır. Yaygın kaşıntı şikayeti ile başvuran gebelerde gebelik kolestazı mutlaka tanıda akla gelmeli, bu hastalarda yakın fetal takip ve erken term doğum planlanmalıdır.
Impact of Autologous Transobturator Sling Surgery on Female Sexual Function: a Comparative Study With Mesh Used Mid-Urethral Sling Surgeries
(Karger, 2021) Cubuk, Alkan; Sahan, Ahmet; ozkaptan, Orkunt; Dincer, Erdinc; Karaaslan, Onur; Sarilar, Omer; Akca, Oktay
Introduction: To avoid mesh-related complications, autologous transobturator-tape (a-TOT) technique is a viable option in stress urinary incontinence (SUI) surgery. The method differs from TOT and retropubic tape (RT) in the usage of autologous tissue. We hypothesized that a-TOT improves female sexual dysfunction (FSD) more than TOT and RT. Methods: This is a retrospective cohort study. Patients who underwent a-TOT, TOT, and RT surgeries were surveyed regarding the cure of SUI, complications, and FSD parameters. The groups were compared according to baseline and postoperative data. Results: A-TOT, TOT, and RT groups included 37, 69, and 36 patients, respectively. The median follow-up time was 19 months. The groups were similar in terms of preoperative characteristics. The objective cure, subjective cure, and overall complication rates were comparable among the groups (p > 0.05). A-TOT group had significant improvements in mean female sexual function index (FSFI) scores, TOT group deteriorated, and RT group remained stable (p = 0.001, p = 0.001, and p = 0.226, respectively). The postoperative mean total FSFI scores were 25.73 +/- 2.46, 23.17 +/- 3.35, and 21.53 +/- 2.47 for the a-TOT, TOT, and RT groups, respectively. The a-TOT group had better results than the TOT and RT groups (p < 0.05 and p < 0.05), and besides, the difference between the TOT and RT groups was statistically significant (p < 0.05). According to percentage changes in domain scores following the operations, the a-TOT group had significantly better results in desire, arousal, lubrication, satisfaction, and pain domains than the TOT group (p < 0.05) as well as better desire, arousal, and pain domains (p < 0.05) than the RT group. Discussion/Conclusions: Besides comparable outcomes in SUI treatment, the a-TOT technique provides improvements in female sexual functions while TOT worsens and RT does not change. Favorable outcomes in sexual functions caused by improvements in desire, arousal, satisfaction, and pain domains are observed following the a-TOT technique.
Increased Nuchal Translucency and Pregnancy Outcomes: a Tertiary Center Data
(Duzce Univ, Fac Medicine, 2024) Bagci, Mustafa; Uckan, Kazim; Sahin, Hanim Guler; Karaaslan, Onur; Karaman, Erbil
Aim: This study aimed to evaluate the pregnancy outcomes of patients who applied to our clinic between the 11th and 14th weeks of pregnancy and whose nuchal translucency (NT) measurement was >= 1.5 multiples of the median (MoM). Material and Methods: The study included 85 patients whose NT measurement was determined >= 1.5 MoM and pregnancy results were available. Demographic characteristics of the patients, prenatal invasive diagnostic test results, fetal anomaly screening, fetal echocardiography (ECHO) results, and neonatal and obstetric results were evaluated. Results: Abnormal karyotype was detected in 10.6% (n=9) of the patients. Trisomy 21 was the most common chromosomal anomaly. Fetal structural anomaly was detected in 29.4% (n=25) of the patients. A structural fetal anomaly was detected in 21% (n=13) of fetuses with normal karyotypes and 66.7% (n=6) of fetuses with abnormal karyotypes. Cardiac anomalies were found to be the most common anomalies with 9.7% (n=6) in patients with normal karyotype. NT and NT MoM values in patients with fetal structural (both p=0.001) or chromosomal anomalies (p=0.011, and p=0.019, respectively) were found significantly higher than those without. NT and NT MoM values in patients whose pregnancies resulted in fetal loss were found significantly higher than in patients who had a live birth (both p=0.001). Conclusion: Increasing NT or NT MoM values indicate an increase in the risk of chromosomal anomalies, structural anomalies, and poor pregnancy outcomes in the fetus. Fetal anomaly screening and fetal ECHO should be recommended in patients with increased NT, even if a normal karyotype is detected.
Minimally Invasive Myomectomy: an Overview on the Surgical Approaches and a Comparison With Mini-Laparotomy
(Taylor & Francis inc, 2021) Marin Buck, Alejandro; Karaman, Erbil; Amer Cuenca, Juan J.; Lison, Juan F.; Torok, Peter; Karaaslan, Onur; Chiofalo, Benito
Uterine fibroids (UFs) are the most common benign solid tumors of the female genital tract manageable by surgical of pharmacological approach. When the medical management is ineffective or surgery is primarily requested, several surgical approaches can be used. Among these, minimally invasive surgery might be preferred. Myomectomy is the standard surgical treatment when fertility sparing is claimed. It can be performed via laparoscopy, robotic surgery and hysteroscopy and the choice depend on UFs features and surgeon's skill. Alongside these minimally invasive options, mini-laparotomy has been proposed as a less invasive surgical approach comparable to the well-established minimally invasive options. The aim of this review is to describe the most recent advances in minimally invasive techniques to perform myomectomy, comparing them with mini-laparotomy approach.
A Practical Fist Maneuver To Minimize the Bleeding During Cesarean Hysterectomy for Placenta Percreta: a Retrospective Comparative Study
(Taylor & Francis Ltd, 2022) Karaman, Erbil; Karaaslan, Onur; Dirik, Deniz; Kolusari, Ali
Background Placenta percreta (PP) is a life-threatening condition and its surgery poses a very high potential for bleeding. The recommended treatment is a cesarean hysterectomy. There are several techniques reported in the literature to reduce the bleeding during percreta operations. Objective To show and describe a practical and novel intraoperative maneuver to minimize the hemorrhage during cesarean hysterectomy for PP. Methods The patients who were diagnosed with PP and underwent cesarean hysterectomy (CH) in our unit between 2016 and 2020 were retrospectively evaluated. These patients were divided into two groups. Group A included patients who underwent hysterectomy with intraoperative FIST maneuver. Group B included patients with ordinary cesarean hysterectomy. The groups were compared with regards to the intraoperative bleeding, surgical complications, and perioperative outcomes. Results Seventy-two patients who had a cesarean hysterectomy and diagnosed with PP during the study period were included in this retrospective cohort. 22 patients underwent intraoperative FIST maneuver with CH as Group A and 50 patients underwent ordinary CH as Group B. The demographic variables including maternal age, gravida, number of previous cesarean sections, and body-mass index were not statistically different between the two groups. Intraoperative FIST maneuver was significantly associated with reduced operative hemorrhage, the need for transfusion of erythrocyte suspension, admission to intensive care unit, and hospitalization days (p < .005). The operative time was statistically significantly shorter in Group A than Group B, respectively (90 +/- 18.6 vs 120 +/- 20.5 min) (p < .05). Conclusion FIST maneuver is a very practical, easy to apply, and effective method that reduces the obstetrical bleeding during cesarean hysterectomy in placenta percreta cases.
The Role of Tenascin-C and Hepcidin Levels in Predicing Early Rupture of Membrane in Pregnant Patients With Ruptured Preterm Early Membranes
(2022) İldoğan, Betül Tuncer; Karaaslan, Onur
Amaç: Bu çalışmada tenascin-C ve hepsidin değerlerinin preterm-erken membran rüptürü (P-EMR) erken tanısını öngörmedeki yeri araştırılmıştır. Yöntem: Bu çalışma Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi (YYÜ) Dursun Odabaşı Tıp Merkezi Kadın Hastalıkları ve Doğum Polikliniği'nde, 31.03.2021-15.03.2022 tarihleri arasında gerçekleştirilmiş prospektif kohort çalışmasıdır. 18-45 yaş P-EMR tanısı almış 24. - 37. gebelik haftası aralığında, 100 hasta 'vaka grubu' olarak, 24.-37. gebelik haftası arasında bulunan 100 sağlıklı gebe ise 'kontrol grubu' olarak çalışmaya dahil edildi. Gebelere ait özellikler (yaş, gebelik haftası, beden kitle indeksi, gravida, parite, doğum şekli) ve laboratuvar parametreleri (C-reaktif protein [CRP], lökosit, nötrofil, hepsidin, tenascin-C) düzeyleri kaydedildi. Bulgular: Gebelik haftası kontrol grubunda ortalama 31.47 ± 3.73 iken, P-EMR grubunda 31.35 ± 4.49 idi (p = 0.954). Kontrol grubu ile karşılaştırıldığında, P-EMR grubunda CRP, lökosit ve nötrofil düzeyleri istatistiksel olarak anlamlı düzeyde daha fazlaydı (p<0.05). Kontrol grubunda ortalama hepsidin değeri 41.03 ± 1.66 ng/mL, P-EMR grubunda ise 37.57 ± 19.31 ng/mL idi. Kontrol grubu ile karşılaştırıldığında P-EMR grubunda hepsidin değeri istatistiksel olarak anlamlı düzeyde daha düşüktü (p = 0.003). Kontrol grubunda ortalama tenascin-C değeri 4.29 ± 1.89 pg/mL, P-EMR grubunda ise 3.85 ± 1.64 pg/mL idi. Kontrol grubu ve P-EMR grubu arasında tenascin-C düzeyi istatistiksel olarak anlamlı düzeyde farklı değildi (p = 0.161). Sağlıklı kontrollerle P-EMR olgularını ayırt edebilmek açısından CRP, lökosit, nötrofil sayıları ve hepsidin düzeyinin istatistiksel olarak anlamlı olduğu belirlendi (p<0.05). Hepsidin düzeyinin P-EMR'yi öngörmede 33.606 ve altı değerlerde %48 sensitivite ve %77 spesifiteye sahip olduğu bulundu (AUC: 0.623 [%95GA: 0.544 – 0.701], p = 0.003). Tenascin-C düzeyinin P-EMR'yi öngörmede herhangi bir kesim noktasında istatistiksel olarak anlamlı sonuç vermediği belirlendi (AUC: 0.557 [%95GA: 0.488 – 0.638], p = 0.161). Sonuç: Hepsidin düzeyi P-EMR tanılı olguları istatistiksel olarak anlamlı düzeyde ayırt edebiliyorken, tenascin-C düzeyinin bu açıdan anlamlı olmadığı görüldü. Çok merkezli, daha fazla olgunun ve parametrenin değerlendirildiği randomize kontrollü çalışmalar ile klinik pratikte hepsidin düzeyinin P-EMR olgularını öngörmede kullanılabilirliği daha detaylı olarak ortaya konabilir.
Üçüncü Basamak Bir Merkezde Plasenta Previa ve Yenidoğan Olumsuz Sonuçları
(2024) Bestel, Melih; Alpay, Verda; Ekiz, Ali; Bestel, Aysegul; Karaaslan, Onur; Yildirim, Dogukan; Polat, İbrahim
Amaç: Plasentanın, serviksi tam ya da kısmen kapatarak anormal loklizasyonda olmasına plasenta previa denir. Plasenta previa, gebeliklerin yaklaşık %0,3-0,5’inde görülür. Bu çalışmada plasenta previa nedeniyle sezaryan olmuş hastaların yenidoğan sonuçları ile başka endikasyonlarla sezaryan olmuş hastaların yenidoğan sonuçları karşılaştırılarak risk faktörleri ve olumsuz fetal sonuçları tespit etmeyi amaçladık. Yöntem: Plasenta previa tanısı almış tekil gebeliği olan hastalar retrospektif olarak analiz edildi. Plasenta previa, risk faktörleri ve bu durumun oluşturabileceği olumsuz neonatal sonuçlar çok değişkenli lojistik regresyon modelleri ile tahmin edildi. Bulgular: Toplam 61.110 doğum analiz edilmiş ve 632 doğum (288 hasta, 344 kontrol) çalışmaya dahil edilmiştir. Plasenta previa prevalansı %0,47 idi. İleri anne yaşı [olasılık oranı (OO)=3,03], multigravida (≥5) (OO=2,31), önceki abortus (OO=1,58) ve küretaj (OO=2,32) plasenta previa risk faktörleri için anlamlı bulunmuştur. Bununla beraber bu hastalarda 1. dakika Apgar skoru <7 (OO=1,59) ve yenidoğan yoğun bakım ünitesine (YYBÜ) (OO=2,15) kabul riski artmıştır. Aynı zamanda <34 hafta hafta olan plasenta previa bulunan hastaların bebeklerinde 1. dakikada (OO=5,59) ve 5. dakikada (OO=3,94) Apgar skorunun <7 olması ve YYBÜ’ye kabul (OO=28,47) riski artmıştır. Plasenta previa bulunan >37 haftalık gebelik yaşı grubundaki yenidoğanların daha düşük doğum ağırlığına (OO=4,21) ve 5. dakikada <7 Apgar skoruna (OR=1,89) sahip olma olasılığı daha yüksektir. Sonuç: Plasenta previa tanısı konan gebelikler, doğum zamanlamasından bağımsız olarak, diğer tüm endikasyonlar için sezaryen ile yapılan doğumlara kıyasla ciddi fetal sonuç riski ile ilişkilendirilmiştir.
Umblical Cord Coiling Index and Relation To Umblical Artery Doppler S D in Risky Pregnancyes
(2023) Çakır, Ali; Karaaslan, Onur
Amaç: Birçok çalışmada umblikal kordun sarmal yapısının, az kıvrımlı veya çok kıvrımlı olmasının gebelik üzerine olumsuz etkileri olduğu öngörülmüştür. Bu çalışmanın amacı; Riskli gebeliklerde, postpartum ölçülen umblikal kord koiling indeks (UCİ) ile antenatal doppler parametreleri arasında ki ilişkinin ortaya konulmasıdır. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya 491 tane 24 hafta üstü gebe dahil edildi. Hastalar, riskli gebeliği olan 241 hasta ve normal gebeliği olan 250 hasta olacak şekilde iki gruba ayrıldı. Tüm hastalarda antenatal ultrasonografik olarak umblikal arter (UA) doppler S/D oranları ve postpartum UCİ hesaplandı. Veriler SPSS.26 istatistiksel program kullanılarak değerlendirildi. Bulgular: UCİ ile UA doppler S/D oranı, gruplar içinde, gruplar arasında ve genel olarak tüm hastalarda karşılaştırıldığın da UCİ ile UA doppler S/D arasında istatistiksel olarak anlamlı sonuç bulunmamıştır. Sonuçlar: UCİ'nin patolojik etkileriyle ilgili yapılan çalışmalar da UCİ ile umblikal damar basınçları arasında ilişki olduğu bulunmuştur. UA doppler paterni ile UCİ ilişkisine literatürde bir çalışma olmayıp, doppler velosimetrisinin UCİ ile ilişkisine bakan yeni çalışmalara ihtiyaç vardır. Anahtar Kelimeler : Umblikal koiling indeks, Umblikal arter doppler, Umblikal kord, Riskli gebelik