Browsing by Author "Karaca, Cebrail"

Now showing 1 - 8 of 8

Acute Neurotoxicity and Hyperlactatemia Due To Hemodialysis Water System Contamination: a New Relationship
(2023) Karaca, Cebrail
Objectives: Many acute complications may develop in hemodialysis (HD) patients. Among these, life-threatening poi- soning due to HD water system contamination has an important place. In this study, we aimed to investigate the rela- tionship between acute neurotoxicity and hyperlactatemia, which developed after HD in HD patients. Methods: This retrospective study includes intoxication cases treated in two tertiary centers. The laboratory and clini- cal parameters, treatments and outcomes of the patients were recorded during their hospitalization. Results: A total of 15 patients were included in the study. Almost all patients had headache, dizziness, and nausea. The mean lactate was 23.7±5 mmol/L. All patients underwent a mean of 5.6±0.8 HD session. Dimercaprol, a heavy metal chelator, was administered to one patient due to its severe clinical course. The same patient died on the 8th day of hospitalization. Other patients' neurotoxicity findings were mostly resolved. Conclusion: HD patients have a high risk of heavy metal toxicity due to direct blood contact. We report the association of neurotoxicity and hyperlactatemia for the first time in this patient group.
Effects of Chronic Kidney Diseaseassociated Pruritus on Quality of Life in Hemodialysis and Non-Dialysis Patients: a Cross-Sectional Study
(Dustri-Verlag Dr Karl Feistle, 2025) Ucar, Abdullah; Dincer, Mevlut Tamer; Mirioglu, Safak; Keskin, Siddik; Karaca, Cebrail
Aims: Chronic kidney diseaseassociated pruritus (CKD-aP) is a common and distressing symptom, particularly in hemodialysis (HD) patients, significantly impacting their quality of life. This study aimed to investigate the effects of CKD-aP frequency and severity on quality of life in both HD and non-HD stage 3-5 CKD patients. Materials and methods: This cross-sectional casecontrol study was conducted from January to May 2024. Pruritus was assessed using the 5-D itch scale, and quality of life was evaluated with the World Health Organization Quality of Life Scale-Short Form (WHO-QoL-BREF) questionnaire. Correlations between pruritus severity and patient characteristics were analyzed. Results: The study involved 169 patients, comprising 80 non-HD stage 3-5 CKD patients and 89 HD patients, with a mean age of 55.2 +/- 16.7 years. Pruritus was significantly more prevalent in the HD group than in the non-HD group (61.8 vs. 41.3%, p = 0.008). HD patients had more pruritic body areas and higher 5-D itch scale scores (0 (0-8.5) vs. 0 (0-3.75), p = 0.002; 9.3 (8.0-14.8) vs. 8.0 (8.0-10.3), p = 0.003). In the HD group, pruritus was associated with lower quality of life in the psychological health, social relationships, and environment domains of the WHOQoL-BREF questionnaire (50.0 (35.4-58.3)% vs. 54.2 (42.7-66.7)%, p = 0.027; 50.0 (33.3-58.3)% vs. 50.0 (41.6-66.7)%, p = 0.046; 53.1 (40.6-65.5)% vs. 56.3 (50.0-68.8)%, p = 0.026, respectively). Pruritus also correlated with lower hemoglobin levels, higher serum creatinine levels, and poorer overall quality of life in both groups, with female sex and erythropoiesis-stimulating agent use as significant contributing factors. Conclusion: Pruritus significantly impairs the quality of life in HD patients.
Effects of Nutritional Protocol Changes on Hemodialysis Adequacy and Patient Health During the Covid-19 Pandemic
(int Scientific information, inc, 2024) Karaca, Cebrail; Mirioglu, Safak; Alan, Aydan Mutis; Usakli, Saadet; Keskin, Beyza Nur Aydin; Erdem, Mehmet; Trabulus, Sinan
Background: During the COVID-19 pandemic, strict feeding restrictions were implemented in many dialysis centers to minimize transmission between patients. This study aims to evaluate the effects of these feeding restrictions on dry weight, intradialytic hypotension (IDH), and dialysis adequacy in hemodialysis patients. Material/Methods: In this retrospective single-center study involving 76 hemodialysis patients, data from 2 consecutive 6-month periods were analyzed: the first before the COVID-19 pandemic when intradialytic nutrition was supported, and the second during the pandemic when intradialytic nutrition was restricted. Data from the patients' monthly visits during both periods were evaluated, averages were recorded, and a comparison was made between the Results: The frequency of IDH was significantly higher during the feeding period compared with the no-feeding period (1.4 +/- 1.2/month vs 0.81 +/- 0.86/month, P=0.01). Conversely, the urea reduction ratio was greater in the no-feeding period [72.5% (69-76) vs 71% (68-75), P=0.01], as were the single-pool Kt/V values (1.59 +/- 0.23 vs 1.52 +/- 0.26, P=0.004) and ultrafiltration rates (mL/h/kg) (11.4 +/- 3.0 vs 10.4 +/- 3.2, P=0.01). However, the dry weight of the patients was similar in the 2 periods (65.4 +/- 13.7 kg vs 65.7 +/- 14.2 kg, P=0.62). Conclusions: During the COVID-19 pandemic, mandatory feeding restrictions for hemodialysis patients, aimed at reducing transmission, were linked to a decrease in IDH frequency and improved dialysis adequacy. However, no significant reduction in patients' dry weights was observed.
Hyperkalemia and Use of Raas Inhibitors in Stage 3-5 Chronic Kidney Disease Non-Dialysis Patients: a Single-Center Experience
(2023) Karaca, Cebrail; Özcan, Şeyda Gül
Objectives: Despite the risk of hyperkalemia, renin angiotensin aldosterone system inhibitors (RAASi) are widely used in chronic kidney disease (CKD) because of their positive effects on mortality. In this study, we aimed to investigate the frequency of hyperkalemia, the use of RAASi, and potassium binders in Stage 3-5 CKD non-dialysis patients. Methods: In this cross-sectional study, non-dialysis patients with Stage 3-5 CKD were recruited and evaluated at two visits with a 3-month interval. The use of RAASi and potassium-lowering therapy of the patients were followed up. Pres- ence of hyperkalemia at both visits was defined as persistent hyperkalemia. Results: A total of 182 patients were included in the study. The mean serum potassium was 4.8±0.5 mmol/L, and the prevalence of hyperkalemia was 27.5%. Serum potassium level was similar between CKD groups. RAASi use was sig- nificantly higher in CKD Stages 3a and 3b than the other groups (p<0.001). Potassium binder use was highest in CKD Stage 5. Despite persistent hyperkalemia, most of the patients continued to use the RAASi. Potassium binder use was also high to tolerate hyperkalemia. Conclusion: Our study reveals that RAASi continues to be used in daily practice even in cases of persistent hyperkale- mia due to its positive effects.
Otomozal Dominant Polikistik Böbrek Hastalığında Tolvaptan Kullanımı: Tek Merkez Deneyimi
(2023) Karaca, Cebrail; Dincer, Mevlüt Tamer
Amaç: Otozomal dominant polikistik böbrek hastalığı (ODPBH) son dönem böbrek hastalığına (SDBH) ilerleyen, sık görülen bir genetik hastalıktır. Tolvaptan ODPBH’de kist büyümesini ve böbrek hastalığı progresyonunu yavaşlatan bir hastalık modifiye edici ajandır. Bu çalışmada tolvaptan kullanan yüksek riskli ODPBH hastalıklarda tolvaptanın etki ve yan etkilerini inceledik. Bu çalışmaya ait deneyimimizi paylaşıyoruz. Yöntemler: Mayo Klinik Sınıflaması’na göre yüksek riskli olan ve tedaviyi kabul eden 27 ODPBH hastası çalışmaya dâhil edildi. Hastalara ODPBH’yı yavaşlatmak için tolvaptan 60 mg/gün ağız yoluyla başlandı. Hastaların tolvaptan tedavisine cevabına ve yan etkilerini tolere edebilmelerine bağlı olarak günlük doz 120 mg’ye arttırıldı. Hastalar tolvaptan tedavisi süresince ilacın etki ve yan etkilerini gözlemlemek için takip edildi. Bulgular: Hastaların ortalama yaşı 40,3±8,2 idi. Hipertansiyon hastaların %81,5’inde vardı ve çoğunlukla renin anjiyotensin aldosteron sistemi inhibitörlerini kullanıyorlardı. Tolvaptan tedavisinin aquaretik yan etkileri olarak; 14 hastada (%51,9) susama, 10 hastada (%37) polidipsi, 5 hastada (%18,5) ağız kuruluğu, 4 hastada (%14,8) noktüri vardı. Ek olarak birer hastada karaciğer enzim yüksekliği, hipernatremi ve akut böbrek hasarı gözlenmesine rağmen bu yan etkiler kalıcı olarak ilacın kesilmesine neden olmadı. Bütün hastalarda poliüri görüldü, ancak hastalar poliüriyi iyi tolere ederek tolvaptan tedavisini kullanmaya devam etti. Sonuç: Hastalarda tolvaptan tedavisine bağlı yan etkiler görülmesine rağmen hiçbir hasta ilacı kalıcı olarak bırakmadı. Hastaların genel olarak tolvaptan tedavisini iyi tolere ettiğini gözlemledik.
A Rare Case of Hydatid Cyst-Associated Aa Amyloidosis and Literature Review of Hydatid Cyst-Associated Nephropathy
(Taylor & Francis Ltd, 2024) Seyhan Erdogan, Duygu; Karaca, Cebrail; Bektas, Murat; Akman Ilik, Zehra; Erdem, Mehmet
Hydatid disease is an infective picture caused by echinococcus, which progresses with cysts in various organs, especially in the liver. Renal involvement is an unusual location in the course of the disease. Although mostly asymptomatic renal cysts are seen, rarely glomerular or tubular associated nephropathy develops. In addition, the development of amyloidosis has been shown previously in patients with untreated chronic hydatid cysts. We wanted to bring a 27-year-old female patient with a 10-year history of hydatid cyst and AA amyloidosis to the literature. In addition, in our literature review for hydatid disease-associated nephropathies, we brought together data from 12 studies involving a total of 21 cases. Of these cases, 3 were membranous glomerulonephritis (MGN), 5 were, membranoproliferative glomerulonephritis (MPGN), 1 was minimally change disease (MCD), 5 were AA amyloidosis (including our case), 3 were immunoglobulin A nephropathy (IgAN), 1 was tubulointerstitial nephritis (TIN), 1 was chronic kidney disease (CKD), 1 was TIN with mesangioproliferative glomerulonephritis (MesPGN), 1 was TIN with IgAN, 1 was MPGN with immunoglobulin M nephropathy (IgMN). In this way, we wanted to shed light on the relationship between Echinococcus and nephropathy. In this way, we wanted to emphasise the necessity of doing renal examinations in the follow-up of hydatid cyst patients.
The Relationship Between Uremic Pruritus and Quality of Life in Haemodialysis Patients and Non-Dialysis Patients With Stage 3-5 Chronic Kidney Disease
(2024) Uçar, Abdullah; Karaca, Cebrail
Kronik böbrek hastalığı (KBH) böbreğin mevcut fonksiyonlarını yerine getirememesi nedeniyle sıvı elektrolit dengesi, endokrin ve metabolik fonksiyonları gibi işlevleri tam olarak gerçekleştirememesi ile karakterize klinik bir tablodur. KBH son dönem böbrek hastalığına (SDBH) ilerlediğinde renal replasman tedavileri (RRT) gerekmektedir. Hemodiyaliz (HD) en sık başvurulan RRT'dir. Hemodiyaliz ve kronik böbrek hastalığı (KBH) olan hastalarda üremik pruritus (ÜP) çok sık görülen ve yaşam kalitesini etkileyen bir semptomdur. Etiyolojisi tam olarak aydınlatılamayan ÜP'nin tedavisi konusuda tartışmalı ve zordur. Bu çalışmada HD hastaları ve diyaliz dışı evre 3-5 KBH hastalarının kaşıntı varlığı, sıklığı, etiyolojisi ve vücut bölgesi ile yaşam kalitesi arasındaki ilişkiyi değerlendirmeyi amaçladık. Demografik ve laboratuvar parametreleri hasta dosyalarından ve hastane otomasyon sisteminden kaydedildi. Hastaların kaşıntı varlığı, derecesi, vücut bölgesi ve yaşam kalitesi değerlendirildi. Çalışmamıza toplam 169 hasta dahil edildi. Çalışmaya katılan hastaların % 55,0' ı erkek %45,0' ı kadındı. Hastaların yaş ortalaması 55,2 ± 16,7 yıldı. SDBH en sık sebebi diyabetes mellitustu (DM) (% 26,0). İkinci en sık neden ise hipertansiyondu (HT) (% 18,9). Hastaların % 52,1'inde kaşıntı mevcuttu ve 5- D kaşıntı puanı toplamı 10,6 ± 4,0 idi. Kaşıntısı olan hastaların %21,9' inde kaşıntı şiddeti hafif düzeydeydi. Hastaların önemli bir kısmı kaşıntı seyirlerinin günler içinde değişmediğini bildirdiler (%63,9). En sık kaşıntı olan vücut bölgeleri sırt ve ayak/ayak parmakları olarak görüldü (sırasıyla %37,9, %32,5). Kaşıntı olan grupta hemoglobin, serum ferritin, total kolesterol ve LDL kolesterol değerleri istatistiksel olarak anlamlı düşük, kreatinin değeri ise yüksekti. PTH değerinde ise anlamlı bir fark yoktu. Kaşıntısı olan hastalar kaşıntı olmayanlara kıyasla WHOQoL- BREF içeriklerinin hepsinde; genel sağlık durumu, fiziksel sağlık durumu, psikolojik durumu, sosyal i̇lişkiler durumu ve çevre durumunda istatistiksel olarak anlamlı şekilde daha kötü performansları vardı. 5-D kaşıntı ölçeğin toplam puanı ile Hgb düzeyi arasında; tüm hasta grubunda düşük düzeyde negatif bir korelasyon varken, diyaliz dışı KBH grubu ve HD grubunda korelasyon yoktu. 5-D kaşıntı ölçeği toplam puanı ile WHOQoL- BREF içeriklerinin hepsinde; genel sağlık durumu, fiziksel sağlık durumu, psikolojik durumu, sosyal i̇lişkiler durumu ve çevre durumunda düşük düzeyde negatif bir korelasyon görüldü. 5-D kaşıntı ölçeğinin toplam puanı ile kadın cinsiyeti ve eritropoez stimüle edici ajan (ESA) kullanımı (ESA tipinden bağımsız) arasında istatistiksel olarak anlamlı düzeyde bir kolerasyon vardı. ÜP HD hastaları ile diyaliz dışı KBH hastalarında yaşam kalitesini etkileyen parametrelerden biridir. Kaşıma eylemi sonucunda ortaya çıkan lezyonlar kronikleşebilir ve hastaların dermatolojik ve genel yaşam kalitesini düşürebilir. Özellikle uyku kalitesinin etkilenmesi mortalitenin önemli bir göstergesidir. Kaşıntı ile ilişki faktörler hususunda çalışmalar arasındaki çelişkili sonuçlar bu konuda uzun takip süreli, çok merkezli, geniş hasta katılımlı yeni çalışmalara olan ihtiyaca işaret etmektedir. Kaşıntının doğru yorumlanması için multidisipliner tedavi yaklaşımı hastaların mortalite ve morbiditesini azaltılabilmesi için büyük önem taşımaktadır.
Study of Clinical Characteristics of Patients Initiating Hemodialysis as Initial Renal Replacement Therapy,
(2024) Turğut, Tuba; Karaca, Cebrail
Son dönem böbrek hastalığı (SDBH) görülme sıklığı giderek artmaktadır. Dünyada ve ülkemizde SDBH'ta en sık uygulanan renal replasman tedavisi (RRT) hemodiyaliz (HD)'dir. Ġlk RRT olarak HD'ye baĢlanılan hastalarda acil baĢlangıç artmaktadır. Buna paralel olarak arteriyovenöz fistül (AVF) kullanımı azalmakta, kateter kullanımı artmaktadır. Biz bu çalıĢmada ilk RRT olarak HD'ye baĢlanan hastaların klinik ve demografik özelliklerini değerlendirmeyi amaçladık. Ocak 2021-Aralık 2023 tarihleri arasında hastanemiz nefroloji kliniğinde yatan veya ayaktan baĢvuran ve ilk RRT olarak HD'ye baĢlanan SDBH olan 136 hasta dahil edildi. HD baĢlangıcındaki laboratuvar parametreleri (kreatinin, tahmini (estimating) glomerüler filtrasyon hızı (eGFR), hemoglobin (Hgb), pH, bikarbonat (HCO3), transferrin saturasyonu, ferritin, parathormon, albümin, ürik asit, potasyum, fosfor, kalsiyum, kolesterol) değerlendirildi. SDBH'nın etyolojisi, damar eriĢim yolu, HD baĢlangıcının nasıl olduğu (acil veya programlı), kullandığı ilaçlar, prediyaliz eritropoez stimüle edici ajan (ESA) ve demir tedavisi alıp almadığı değerlendirildi. Elde ettiğimiz veriler, Amerikan Böbrek Veri Sistemi (The United States Renal Data System (USRDS)) ve Türk Nefroloji Derneği (TND) registry verileri ile karĢılaĢtırıldı. Hastaların verileri hastane otomasyon sisteminden ve hasta dosyalarından elde edildi. eGFR CKD-EPI (2021) kreatinin denklemine göre hesaplandı. Hastaların ilk HD'ye alınma esnasındaki yaĢ ortalaması 59,6±15,7 idi. Hastaların %75,7'sinde HD'ye acil olarak baĢlandı. Damar eriĢim yolu olarak çoğunlukla (%78,7) tünelsiz santral venöz kateter (SVK) kullanıldı. HD baĢlangıcında Hgb <10 gr/dL olan hasta sayısı 90 (%66,2) idi. Prediyaliz ESA kullanımı %14 idi. SDBH'nın etyolojisinde ilk sırada %39 ile diyabetes mellitus (DM), 2. sırada %16,9 ile hipertansiyon (HT) gelmekteydi. Hastaların çoğunluğu HD'ye tünelsiz SVK ile acil baĢlangıç yaptı. Anemi sıklığına rağmen ESA kullanımı düĢüktü. HD'ye AVF ile programlı baĢlangıç yapılabilmesi ve SDBH'ya bağlı komplikasyonları yönetebilmek için prediyaliz dönemde yakın takip önemlidir. Hastanemizde nefroloji ve kalp damar cerrahisi branĢlarındaki uzman hekimlerin az sayıda olması, düĢük sosyo-ekonomik düzey, ileri yaĢ gibi faktörler merkezimizdeki acil baĢlangıçların diğer nedenleri arasında sayılabilir.