Browsing by Author "Karasu, Abdullah"

Now showing 1 - 20 of 29

Artritis ve Omfalitisli Buzağılarda Serum İmmünoglobulin ve Nitrik Oksit Seviyeleri
(2023) Gençcelep, Musa; Karasu, Abdullah; Ozkan, Cumalı; Aslan, Logman; Sancak, Tunahan; Kayıkcı, Caner
Omfalitis ve artritis buzağılarda sıklıkla karşılaşılan ve ciddi ekonomik kayıplara sebep olan hastalıklardandır. Bu çalışmada omfalitisli ve artiritisli buzağılarda serum immünoglobulin ve NO düzeylerinin belirlenmesi ve sağlıklı buzağılara göre bu parametrelerdeki değişimlerin incelenmesi amaçlanmıştır. Bu çalışmanın hayvan materyalini Van ili ve çevresinden sağlanan 20 artritisli ve 20 omfalitisli değişik ırk, yaş ve cinsiyette buzağı (çalışma grubu) ile klinik olarak sağlıklı 15 buzağı (kontrol grubu) oluşturmuştur. Hayvanların klinik ve radyolojik muayeneleri yapılarak kan örnekleri toplandı. Kan örneklerinden, immünoglobulin A (IgA), immünoglobulin M (IgM), immünoglobulin G (IgG), gama glutamil transferaz (GGT) ve nitrik oksit (NO) düzeyleri ELİSA cihazı ile tespit edildi. Çalışmamızda artritisli buzağıların ortalama kan serum IgA, IgM, IgG, GGT ve NO seviyeleri sırasıyla 0.55 mg/ml, 4.63 mg/ml, 4.33 mg/ml, 29.63 ng/ml, 624.1 µmol/L olarak bulunmuştur. Omfalitisli buzağıların ortalama kan serum IgA, IgM, IgG, GGT ve NO seviyeleri sırasıyla 0.52 mg/ml, 4.39 mg/ml, 2.04 mg/ml, 28.51 ng/ml, 538.75 µmol/L olarak bulunmuştur. Sonuç olarak, omfalitis ve artritis tanısı konan hayvanların serum IgA, IgM, IgG ve GGT seviyelerinde istatistiki olarak anlamlı bir fark gözlemlenmemiştir. Serum NO seviyelerinde ise omfalitis grubunda istatistiki olarak anlamlı bir fark gözlemlenmezken, artritis grubunda anlamlı bir fark gözlemlenmiştir.
Bir Montafon İnekte Sekum Dilatasyonu ve Dislokasyonu
(2009) Karasu, Abdullah; Düz, Erkan; Aslan, Logman; Akgül, Yakup; Alkan, İsmail; Yavuz, Eda
Bu makalede 5 yaşlı Montafon bir inekte karşılaşılan sekum dilatasyon ve dislokasyonunun operatif sağaltımı ve sonuçları sunulmuştur. Ani iştahsızlık, süt veriminde gerileme ve gaita miktarında azalma şikayeti ile kliniğimize getirilen olguda gerekli fiziksel muayenelerin ardından sekum dilatasyonu ve dislokasyonu tanısı konularak operasyona karar verildi. Sekumun, ileo-ceacecolic bölgesinde tesbit edilen sekumun dilatasyonu ve torsiyonuna neden olduğu anlaşılan fitobezoar uzaklaştırıldı. Gerekli postopertif bakım yapılarak hayvan 20 gün izlendi ve herhangi bir komplikasyon şekillenmeksizin hayvanın iyileştiği gözlendi..
Bir Montofon Melezi Süt İneğinde Kutanöz Aktinobasilloz Olgusu
(2018) Karasu, Abdullah; Kayıkcı, Caner; Yildirim, Serkan; Kuşcu, Yağmur; Sancak, Tunahan
Bu çalışmada, montofon melezi bir inekte gözlenen kutanöz aktinobasilloz olgusunun klinik ve histopatolojik bulgularıile sağaltım sonuçlarının değerlendirilmesi amaçlandı. Anamnez bilgisinde, hayvanın sol açlık çukurluğu ile arkaekstremitelerin medial yüzlerinde değişik boyutlarda kitleler şekillendiği ve giderek büyüdüğü ifade edildi. Yapılan klinikmuayenede, sol açlık çukurluğunda yumurta büyüklüğünde bir adet, sol arka ekstremitenin medial yüzünde cevizbüyüklüğünde 2 adet ve sağ arka ekstremitenin medial yüzünde fındık büyüklüğünde 5 adet kutanöz granülomatöz kitlelergözlendi. Sol açlık çukurluğunda ve sol arka ekstremitede yer alan kitleler total olarak ekstirpe edildi ve sağ arka bacağınmedial yüzeyindeki kitlelere cerrahi müdahale yapılmadı. Ekstirpe edilen kitlelerin histopatolojik inceleme sonucunda kronikpiyogranülomatöz yangının sebebi olarak Actinobacillus-benzeri bakteri olduğu tespit edildi. Postoperatif oral sodyumiyodür ile birlikte parenteral prokain penisilin ve dihidrostreptomisin sülfat kombinasyonu uygulandı. Sonuç olarakActinobacillus lignieresii tarafından oluşturulan pyogranülamatöz kutanöz lezyonlar sığırlarda oldukça nadir şekillendiği içinderide şekillenen pyogranülamatöz lezyonların ayırıcı tanısında aktinobasillozun göz ardı edilmemesinin gerektiğidüşünülmektedir. Ayrıca lezyonların tedavisinde, cerrahi yöntemin yanı sıra sodyum iyodür ile birlikte uzun süre antibiyotikuygulaması ile tedavide başarılı sonuçlar alınabileceği kanısına varıldı.
Congenital Colo-Vesico Fistula With Atresia Coli, Rectal Agenesis and Atresia Ani Report in Kid
(Ankara Univ Press, 2017) Yildirim, Serkan; Karasu, Abdullah; Genccelep, Musa; Cakmak, Gamze
The material of this case was a four days old male Coloured Angora Goat with congenital anomaly. The purpose of this study was to present findings of congenital colo-vesico-urethral fistula and atresia coli, rectal agenesis and atresia ani clinically, radiographically, macroscopically and histopathologically. According to the clinical examination; anus did not form, animal was dehydrated and not able to get to its feet and had abdominal tension. Besides, few amounts of unclear urine and meconium were present in preputium. By taking into consideration these findings, it was decided to make surgical operation on suspicion of fistula presence between gastrointestinal system and urinary bladder. The animal died during operation. Subsequent to necropsy, colon was swollen and observed at the cranial of pelvis ending bluntly. The blunt end of colon adhered to both urinary bladder and urethra. In order to diagnosis anomaly, samples were obtained from the region where fistulas were present. According to histopathological examination, fistula formation of colon separately to both urethra and urinary bladder was observed. Observing congenital of colo-vesico-urethral fistula, atresia coli, rectal agenesis and atresia ani all in one only in materials rare and may present a good sample for congenital anomaly cases.
Congenital Extraneural Hemangioblastoma in a Lamb
(Sage Publications inc, 2019) Yaman, Turan; Karasu, Abdullah; Uyar, Ahmet; Kuscu, Yagmur; Keles, Omer Faruk
A 1-mo-old Ivesi male lamb was presented with 2 large red masses on the skin of the left ear. The tumors were removed using gentle dissection and submitted for histologic evaluation. The tumors consisted of numerous thin-walled capillaries lined by endothelial cells and nests of stromal cells. Immunohistochemically, the endothelial cells were positive for CD45, and the stromal cells were positive for neuron-specific enolase. GFAP-positive cells were occasionally present within the tumor. Endothelial and stromal cells were negative for S100, CD34, CD31, and factor VIII-related antigen. The tumor had strong gross, microscopic, and immunohistochemical similarities with human extraneural hemangioblastoma.
The Determination of Radius-Ulna Closure Time of Growth Plates in Mohair Goat Kids by Radiography
(Elsevier Science Bv, 2012) Genccelep, Musa; Karasu, Abdullah; Alpdogan, Osman
In the study, it was aimed to determine the radius-ulna closure time of growth plates in mohair goat kids by radiography and find out the effects of elongation in related bones, shoulders height and gender on closure in accordance to months. The study was carried out in a total 30 kids; 15 being male and 15 female. Until the closure of growth plates of related bones is completed (35 months), radiographies of related bones were taken every month and shoulder heights were measured. Radiographies were taken in ML and LM positions. The lengths of bones seen in the radiogram were measured using negatoscope. Developmental stages of proximal and distal growth plates of radius-ulna were evaluated in four periods according to a modified method. First sign of the start of closure in all the plates among males and females was observed in the proximal plates of radius in the 5th month. In both genders, proximal plates of radius closed in 11-13th month, proximal plate of ulna closed in 25-32nd month, distal plates of radius closed in 33-35th month, distal plate of ulna closed in 34-35th month. As a result, while distal growth plates of radius-ulna closes later compared to proximal plate, it gives an impression that growth in these bones occur mainly in distal plates. One of the reason of the lowerness of shoulder height in the females compared to males, is could be due to early closure time of radius-ulna plates in females compared to males. (C) 2011 Elsevier B.V. All rights reserved.
Devekuşu Yavrularında Görülen Sarıkese Enfeksiyonu ve Sağaltımı Üzerine Araştırmalar
(2008) Aslan, Logman; Karasu, Abdullah; Özkan, Cumali; Kaya, Abdullah
Bu çalışmada devekuşu yavrularında görülen sarı kese enfeksiyonun sağaltımında farklı sağaltım seçeneklerinin etkinliği araştırıldı. Bu enfeksiyon, deneme kapsamına alınan 120 yavrunun 36 tanesinde (%30) belirlendi. Hasta yavrular iki farklı tedavi grubuna ayrıldı. Birinci gruptaki (n=18) hasta yavrulara Amoksisilin+klavulonik asit ve B kompleks vitamin 5 gün süreyle kas içi yolla uygulandı. ikinci gruptaki (n=18) hasta yavrulara ise kese punksiyonla boşaltıldıktan sonra, kese içerisine % 0,1 rivanol solüsyonu ile lavaj yapıldı. Bunu takiben kese içerisine kristalize penisilin (20.000 IU) uygulandı. Aynı hayvanlara kas içi yolla da Amoksisilin+klavulonik asit ve B kompleks vitamin 5 gün süreyle uygulandı. Bu sağaltım uygulamaları sonucunda birinci grupta yer alan 16 hayvan tedaviye rağmen ölürken, ikinci grupta tedavi edilen hayvanlardan 12 tanesi öldü. Bu gruptaki 5 hayvan kombine uygulanan tedaviye olumlu cevap vererek iyileşti. Her ne kadar ölen hayvan sayısı çok görülse de ikinci tedavi grubunda 5 yavrunun tedaviye bağlı iyileşmiş olması önemlidir.Bu çalışma ile devekuşu yavrularında sarı kese enfeksiyonun morbidite ve mortalite oranın yüksek olduğu, devekuşu çiftliklerinde önemli bir yetiştirme sorunu olduğu ve hasta hayvanlarının tedavilerinde kombine ilaç kullanımının yanında kesenin lokal tedavisinin başarı şansını artıracağı ortaya konulmuştur
Diagnosis and Treatment of Umbilical Cord-Derived Tetanus in Neonatal Calves
(Tubitak Scientific & Technological Research Council Turkey, 2017) Altug, Nuri; Yuksek, Nazmi; Karasu, Abdullah; Ilhan, Fatma; Ceylan, Ebubekir; Ekin, Ismail Hakki; Arslan, Sezai
In this study, umbilical cord-derived neonatal tetanus in calves was identified in Turkey. Four calves with tetanus-specific history and clinical findings were used. Blood samples were taken before and after treatment, and clinical findings were recorded. A tetanus-specific treatment procedure was performed. However, the calves died from not responding to treatment. Pretreatment white blood cell, peripheral blood polymorphonuclear leukocyte, creatine kinase (CK), and lactate dehydrogenase (LDH) levels were determined to be high. Aspartate aminotransferase, alanine aminotransferase, CK, and LDH activities were found to increase after treatment compared to before treatment. Gram-positive terminal spore-forming bacilli were observed in bacterioscopic examination of the necrotic tissue and swab samples from the umbilical cord region. The umbilical cord region was determined to be infected in all calves. In histopathological examination, pyogranuloma formation was observed in the wound area, and in Gram staining agents morphologically concordant with Clostridium tetani in necrotic material were observed. Blood serum of the calves was inoculated into mice. All mice died within 2 days after the inoculation, showing tetanus-specific clinical findings. As a result, bacterioscopy and histopathology of the umbilical cord region may be useful for diagnosis in addition to clinical findings. Mice trials may be used in confirming the diagnosis.
Effect of Low- and High-Dose Methotrexate on Wound Healing in Rats
(Acta Cirurgica Brasileira, 2025) Karasu, Abdullah; Kuscu, Yagmur; Kayikci, Caner; Yildirim, Serkan; Kuscu, Oguzhan; Kiliclioglu, Metin
Purpose: To investigate the effect of intraperitoneal treatment with low- and high-dose methotrexate (MTX) on wound healing in rats. Methods: The study sample consisted of 54 healthy rats. Under aseptic conditions, skin wounds were created with two circular fullthickness punch tools, 10 mm in diameter, one on the right and the other one on the left of the dorsal vertebral line. The rats were randomly assigned to one of three main treatment groups. On the 0th day (2 hours before wound creation), 7th day, and 14th day, the control group received 0.3-mL saline, the low-MTX group received 3 mg/kg MTX, and the high-MTX group received 30 mg/kg MTX, all administered intraperitoneally. The wounds were evaluated seven, 14, and 21 days after injury through morphometrical, biochemical, histopathological, and immunohistochemical analyses. Results: MTX dose-dependently decreased the degree of inflammation and angiogenesis, tissue hydroxyproline level, and HSP70 and tumor necrosis factor-alpha expression in the early phase of wound healing. It also suppressed epithelialization and collagen 1 expression throughout the wound-healing process. Conclusion: The wounds treated with high-dose of MTX had statistically delayed wound closure on days 7, 14 and 21 compared to the saline group, while wounds treated with low-dose of MTX only had statistically delayed wound closure on day 14. In addition, weight loss was observed in rats treated with high-dose MTX, which was thought to reflect its toxicity. The dose-dependent adverse effect of MTX on wound healing may be due to its antiproliferative, antifibrotic, anti-inflammatory, and antiangiogenic effects.
The Effect of Theranekron on Femur Fracture Healing in an Experimental Rat Model
(Turkish Joint Diseases Foundation, 2022) Guven, Necip; Ozkan, Sezai; Turkozu, Tulin; Koc, Serap; Keles, Omer Faruk; Yener, Zabit; Karasu, Abdullah
Objectives: The aim of this study was to investigate the radiological, biomechanical, histopathological and immunohistochemical effects of Theranekron on fracture healing in an experimental rat model. Materials and methods: Forty-eight male albino Wistar rats were used. Four groups were formed, with 12 rats in each of Theranekron groups 1 and 2, and control groups 1 and 2. After a fracture was created in the right femur of the rats included in the study, fixation was performed with an intramedullary Kirschner wire. Theranekron was administered subcutaneously to Theranekron groups 1 and 2 at a dose of 0.3 mg/kg on days 0, 5 and 10. After radiographic analysis of the femurs of Theranekron group 1 and control group 1 rats at four weeks of the study was performed, both groups were divided into two equal subgroups (six femurs in each group). Histopathological and immunohistochemical examinations were performed in one subgroup and biomechanical examination in the other subgroup. At the end of six weeks, the rats in Theranekron group 2 and control group 2 were evaluated after applying the same procedure as in the fourth week. Results: When the mean radiological scores of the Theranekron and control groups were compared, a statistically significant difference was found in favor of the Theranekron group at four and six weeks (p=0.028 and p=0.006, respectively). At four weeks, statistically significant higher biomechanical forces were obtained in the Theranekron group compared to the control group (p=0.030). In the histopathological evaluation, the inflammation value of the control group at four weeks was statistically significantly higher than the Theranekron group (p=0.027). The angiogenesis, osteoblast proliferation, and bone formation values of the Theranekron group were significantly higher than the control group (p=0.014, p=0.014, and p=0.005, respectively). At six weeks, the bone formation values of the Theranekron group were statistically significantly higher than the control group (p=0.021). The difference between the Theranekron group and the control group scores of the immunohistochemical evaluation were statistically significantly different at four and six weeks (p=0.006 and p=0.011, respectively). Conclusion: Theranekron may play a role in accelerating fracture healing by reducing acute inflammation process in the early period of fracture union, increasing fracture strength, angiogenesis, osteoblast proliferation, and bone formation.
The Effect of Xylazine Hcl Used in Repeated Sedations for Sheep on Biochemical and Clinical Values
(Kafkas Univ, veteriner Fakultesi dergisi, 2015) Karasu, Abdullah; Genccelep, Musa
The objective of the study is to determine the sedative effects of xylazine HCl administered to sheep in repeated fixed doses clinically and biochemically. Five Akkaraman breed rams identified to be clinically healthy were used in the study. Xylazine HCl was administered 4 times at a dose of 0.4 mg/kg intramuscular (fixed dose) with 4 day intervals to induce sedation. Rectal temperature, heart rate and respiratory rate along with rumen motility of all animals were evaluated before and after the administration. The depths of sedation and analgesia, control of reflexes along with various biochemical parameters were studied. The results showed that xylazine HCl led to change of less physiological parameters in the following administration in comparison with the first application. Whereas only moderate and deep sedation were observed in the first application on sheep; mild, moderate and deep sedation were observed in all remaining administration. The degree of analgesic effect was 0 during mild and moderate sedation periods whereas it was 1-2 during deep sedation period. It was concluded that repeated sedations of xylazine HCl administration reduce the degree of sedation in third and fourth administration in sheep.
Evaluation of Analgesic and Sedative Effects of Repeated and Increasing Doses of Xylazine Hcl in Sheep
(Polish Soc veterinary Sciences Editorial office, 2017) Genccelep, Musa; Karasu, Abdullah
The aim of the study was to investigate the sedative and analgesic biochemical and clinical effects of repeated and increasing doses of xylazine HCl in sheep. Five clinically healthy Akkaraman rams were used. Xylazine was administered intramuscularly at an initial dose of 0.4 mg/kg to induce sedation. The second, third and fourth doses were 20% larger than the previous dose, that is, 0.48, 0.57 and 0.68 mg/kg doses, respectively. They were administered intramuscularly four times at 4-day intervals. The rectal temperature, heart rate and respiratory rate, as well as the rumen motility of all animals, were evaluated before and after xylazine administration. The depths of sedation and analgesia and the control of reflexes, along with various biochemical parameters, were studied. Although the respiration rate increased until the 15th min, it approached the control value at the 30th min and decreased after the 45th min. Ruminal contractions progressively decreased from the 5th min to the 60th min. All levels of sedation were observed in all sheep. The degree of analgesic effect was 0 during mild and moderate sedation periods, and 1-2 during deep sedation. Of all biochemical parameters assessed, only the glucose concentration increased. It was therefore concluded that in order to obtain the same sedation level in sheep in the 4 days following an administration of xylazine, the previous dose should be increased by 20%.
Evaluation of Cryptorchidism in Cats and Dogs
(2024) Karasu, Abdullah; Kuşcu, Yağmur; Kayıkcı, Caner; Gençcelep, Musa; Kavas, Berna; Ekin, Müslüm
Objective: Cryptorchidism, the failure of one or both testes to descend into the scrotum, is a common congenital condition in male dogs and cats. This study aimed to assess the incidence and characteristics of cryptorchidism in neutered dogs and cats. Materials and Methods: A retrospective analysis was conducted on 1622 animals (348 dogs and 1274 cats) brought for neutering between 2015 and 2023. Cryptorchid was diagnosed by clinical examination and its location was determined by ultrasound examination. Animals diagnosed with cryptorchid were castrated. Breed, age weight data and location of the retained testicle of all patients were recorded. Results: Dogs exhibited a higher prevalence (8.91%) compared to cats (3.30%). The affected testes were predominantly subcutaneous in both species (61.29% in dogs, 73.81% in cats). Unilateral cryptorchidism was more common, with equal distribution between the right and left sides in dogs and a higher incidence on the left in cats. Purebred animals, particularly small-sized breeds, showed a higher susceptibility to cryptorchidism. Conclusion: Our study provides valuable insights into the prevalence, localization, and characteristics of cryptorchidism in dogs and cats, emphasizing the importance of detection and intervention to safeguard the health of affected animals. The findings highlight the higher susceptibility of purebred dogs and cats.
İki Sığırda Oküler Yassı Hücreli Karsinom Olgusu
(2009) Karasu, Abdullah; Aslan, Logman; İlhan, Fatma; Atasoy, Nazmi; Tas, Abuzer
Bu makalede iki sığırda tespit edilen oküler yassı hücreli karsinom olgusunun klinik ve histopatolojik bulguları ile sağaltım sonuçlarının değerlendirilmesi amaçlandı. Çalışmanın materyalini; 6 yaşlı, Montafon melezi inek (I. olgu) ile 7 yaşlı Simental bir inek (II. olgu) oluşturdu. I. olgunun sol gözünde tespit edilen tümoral kitle göz küresi ve eklenti organları ile birlikte alındı. II. olgunun sağ gözünde tespit edilen tümoral kitle ise total olarak ekstirpe edildi. Operasyonla alınan kitlelerin histopatolojik incelemesinde I. olgunun bulbar, II. olgunun ise alt göz kapağı konjunktivasından köken alan oküler yassı hücreli karsinom olduğu saptandı. Sonuç olarak sığırlarda oküler yassı hücreli karsinom olgularında yaşın, ırkın, hayvanın bulunduğu ortamın ve uygulanacak tedavinin önemli olduğu ve erken teşhis ve uygun bir tedavi yöntemiyle başarı şansının daha yüksek olacağı düşünülmektedir.
Investigation of the Effects of Quercetin in the Treatment of Experimental Corneal Alkali Burns in Rats
(2025) Ekin, Müslüm; Karasu, Abdullah
ÖZET Ekin M. Ratlarda Deneysel Oluşturulan Kornea Alkali Yanıklarının Sağaltımında Kuersetin' in Etkilerinin Araştırılması. Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Veteriner Fakültesi Cerrahi Anabilim Dalı, Doktora Tezi, Van, 2025. Çalışmada ratlarda sodyum hidroksitle deneysel olarak oluşturulan kornea alkali yanıklarının sağaltımında damla formundaki kuersetin' in farklı uygulama dozlarının korneal iyileşme üzerine olan etkinliğinin klinik, biyokimyasal, histopatolojik ve immunohistokimyasal olarak araştırılması amaçlandı. Bu amaçla araştırmada toplam 64 adet Wister albino ırkı erkek rat kullanıldı. Genel anesteziye alınan ratların alkali yanık oluşturulacak sağ gözlerine lokal anestezi uygulandıktan sonra korneanın merkezinde 25 µl 1 N NaOH emdirilmiş 3 mm çaplı Whatman filtre kağıdı ile alkali yanık modeli oluşturuldu. Sağ kornealarında alkali yanık oluşturulan ratlar rastgele her bir grupta 16 rat olacak şekilde 4 ana gruba ayrıldı. Bu ana gruplardaki hayvanlar 7. ve 14. günlerde sakrifiye edilmek üzere kendi arasında her bir grupta 8 hayvan olacak şekilde rast gele 2 alt gruba ayrıldı. K (kontrol) grubuna kuersetin' in çözdürüldüğü taşıt madde olarak kullanılan %5' lik DMSO, D grubuna %0,1' lik kuersetin, O grubuna %0,5' lik kuersetin ve Y grubuna ise %1' lik kuersetin içeren damlalar, çalışma süresince günde 3 defa birer damla olarak ratların gözlerine damlatıldı. Klinik değerlendirme amacıyla, korneada alkali yanık oluşturulduktan sonraki 0, 3, 7, ve 14. günlerde fotoğrafları çekilerek, korneal neovaskülarizasyon ve epitel defekt alanının ölçümü yapıldı. 7. ve 14. günün sonunda sakrifiye edilen ratların kornealarından biyokimyasal olarak VEGF ve TGF-β düzeyleri, histopatolojik olarak neovaskülarizasyon, epitel ve kollajen kaybı, immunohistokimyasal olarak ise kaspaz-3, TNF-α ve IL-6 ekpresyonları değerlendirildi. Klinik olarak neovaskülarizasyon skoru kontrol grubuna göre 7. gün de D grubunda anlamlı düzeyde düşük olduğu saptandı (p<0.05). Epitel rejenerasyon ölçümlerinde ise 7. ve 14. günlerde korneal reepitelizasyon D ve O gruplarında kontrol grubuna göre kıyaslandığında istatistiksel olarak anlamlı derecede daha yüksek bulundu (p<0.05). VEGF düzeyi sadece 7. ve 14. günlerde D grubunda kontrol grubuna göre anlamlı düzeyde düşük olduğu belirlenirken TGF-β düzeyi ise sadece 14. günde Y ve O grubunda kontrol grubuna göre anlamlı düzeyde düşük olduğu gözlendi (p<0.05). Histopatolojik ve immunohistokimyasal bulgularda ise D ve O grubunun kontrol grubuna göre kornea iyileşmesinde daha iyi sonuç gösterdiği ortaya konuldu. Sonuç olarak, düşük dozlarda kuersetin neovaskülarizasyonu, kollajen lif kaybını, TNF-α ve IL-6 ekspresyonunu baskılayarak inflamasyonu, kaspaz-3 ekspresyonunu baskılayarak apoptozisi azaltarak, kornea epitelizasyonunu arttırarak kornea alkali yanıklarının tedavisinde kornea iyileşmesine katkı sağladığı ancak etkinliğini ve güvenilirliğini daha net ortaya koyabilmek için, farklı çözücülerde, farklı dozajlarda özellikle %0,5-0,1 aralığı dozlar olmak üzere ve daha düşük dozlarda ileri düzeyde kapsamlı araştırmalara ihtiyaç duyulduğu sonucuna varılmıştır. Anahtar Kelimeler: Göz, Kornea Alkali Yanığı, Kuersetin, Rat
Investigation of the Protective Role of Chrysin Within the Framework of Oxidative and Inflammatory Markers in Experimental Testicular Ischaemia/Reperfusion Injury in Rats
(Wiley, 2020) Belhan, Saadet; Yildirim, Serkan; Karasu, Abdullah; Komuroglu, Ahmet Ufuk; Ozdek, Ugur
This study was performed to evaluate the effect of chrysin on testicular torsion and detorsion damage in rats in terms of biochemistry, histopathology and immunohistochemistry. The study was performed on Wistar albino rats between 250 g and 300 g. A total of 40 rats were used. Five groups were created with eight rats in each group. Group 1 was the control group, and no torsion procedure was performed. In Group 2, 2 hr of torsion and 2 hr of detorsion were applied. In Group 3, 2 hr of torsion and 24 hr of detorsion were applied. In Group 4, 2 hr of torsion, 2 hr of detorsion and 50 mg/kg intraperitoneal chrysin were applied. In Group 5, 2 hr of torsion, 24 hr of detorsion and 50 mg/kg of chrysin were applied. In the torsion/detorsion groups, the study determined decreases in glutathione and testosterone levels, increases in tumour necrosis factor-alpha, interleukin-4, interleukin-6 and interleukin-10 levels, and increases in expression levels of caspase-3 and caspase-8. Chrysin application reduced malondialdehyde, tumour necrosis factor-alpha, caspase-3 and caspase-8 expression levels. We can say that chrysin can be used to reduce damage in cases of testicular ischaemia/reperfusion. For more reliable results, further clinical trials are recommended.
Konjenital Amorozisli Buzağılarda Serum Retinol, Alfa-tokoferol, Kolekalsiferol ve Bazı Mineral Madde Düzeyleri
(2018) Altuğ, Nuri; Karasu, Abdullah
Bu çalışmada konjenital amorozisli buzağılarda serum vitamin ve mineral madde düzeylerinin konjenital defektleilişkisinin araştırılması amaçlanmıştır. Çalışmanın materyalini klinik olarak konjenital amorozis tanısı konan 17 buzağı (çalışma grubu) ve klinik olarak sağlıklı 15 buzağı (kontrol grubu) oluşturdu. Buzağıların anamnezi alındıktan sonra genel fiziksel muayeneleri ve göz muayeneleri yapıldı. Amorozis tanısı; buzağıların görme muayenesinde tehdit testinin negatif, engel testinin pozitif, dilate olmuş pupillanın varlığı ve pupillar refleksin bulunmaması ile konuldu. Tüm buzağılardan biyokimyasal analizler için kan örnekleri alındı ve serumları çıkarıldı. Serum retinol (vitamin A), alfa tokoferol (vitamin E), kolekalsiferol (vitamin D) ve mineral madde (kalsiyum, magnezyum, bakır, demir, çinko ve mangan) düzeyleri ölçüldü. Amorozisli buzağılarda sağlıklı kontrol grubu buzağılara göre; serum vitamin A ve çinko düzeyleri düşük, bakır, demir ve mangan düzeyleri ise yüksek olarak belirlendi. Diğer vitamin (D, E) ve mineral madde düzeylerinde ise farklılık saptanmadı. Sonuç olarak; amorozisin etiyopatogenezinde serum vitamin A ve çinko düzeylerindeki eş zamanlı azalmaların rol oynadığı belirlendi. Bu nedenle Van yöresi gibi karasal iklim görülen ve fakir yeşil bitki örtüsüne sahip bölgelerde gebeliğin özellikle son 1/3 döneminde anneye paranteral vitamin A uygulamasıve rasyona ise çinko ilavesinin yararlı olacağı kanısına varılmıştır.
Köpeklerde Karbontetraklorür İntoksikasyonunda Serum ve Karaciğer Dokusu Mineral Madde Düzeylerinin Araştırılması
(2005) Karasu, Abdullah; Altuğ, Nuri; Yuksek, Nazmi; Ağaoğlu, Tevfik Zahid
Bu araştırmada akut CCl4 intoksikasyonunda serum, kronik CCl4 intoksikasyonunda ise serum ve doku mineral madde düzeylerinin belirlenmesi amaçlandı. Çalısmanın materyalini 24 saglıklı melez sokak köpeği olusturdu. Köpekler akut toksikasyon (n=10), kronik toksikasyon (n=10) ve kronik toksikasyon doku kontrol (n=4) grubu olmak üzere üç gruba ayrıldı. Akut CCl4 intoksikasyonu 12 saatlik açlıgı takiben bir kez 1,5 ml/kg dozunda ve kronik CCl4 intoksikasyonu ise haftada iki kez 12 hafta süreyle 0,5 ml/kg dozunda CCl4’ün zeytinyağındaki 1/1 oranındaki süspansiyonunun oro-gastrik sonda ile mideye verilmesi ile oluşturuldu. Akut toksikasyon grubunda serum Cu, Fe ve Zn degerlerinde artıs, kronik toksikasyon grubunda ise serum Cu ve Fe ile doku Fe ve Zn düzeylerinde artış, serum Mg ve doku Cu seviyelerinde ise azalma belirlendi.
Medical and Surgical Treatment of Gastric Impaction in Juvenile Ostriches
(Medwell online, 2009) Aslan, Logman; Karasu, Abdullah; Ozkan, Cumali; Duz, Erkan; Kaya, Abdullah; Akgul, Yakup
Radiological diagnosis and medical and surgical treatment options of the constipation problem seen in ostrich chicks were investigated in this study. The study was performed in a farm that 60 ostrich chicks were kept that are between 8 and 12 weeks of age. Our clinic was applied to upon seeing loss of appetite, weight loss and sudden death in 2 animals in the farm. Fifteen sick ostrich chicks that gastric impaction problem was found with clinical and radiological examination were included in the study. In the ostrich chicks that were found to be sick in clinical examination, clinical symptoms were observed like loss of appetite, weakness, dehydration, reduced number of defecations, drooping wings, messiness of feathers and inability to stand. Medical treatment was applied to 7 animals that general health status was not severe and that obstruction was found to be not complete in radiological examination and proventriculotomy operation was performed in 8 animals that stomachs were found to be full with foreign materials in radiological examinations and with serious health condition and also in 2 ostrich chicks that did not respond to medical treatment. Five patients out of 7 that medical treatment was applied and 8 patients out of 10 that were treated surgically responded to the treatment and got well. In the autopsies of the animals that did not respond to the treatment and died, macroscopic edema, erosion and hemorrhagic ulcers were found in proventriculus and ventriculus mucosa and in addition, stomach was filled with stones, sand, pieces of wood, metal and glass, rough feed particles and clover fibers. It was concluded that radiological examination will determine the level of obstruction, make the treatment easier and will direct it. It was also, concluded that emergency surgical treatment in cases with complete obstruction not responding to medical treatment would be beneficial if performed with no time loss.
Oğlaklarda Metakarpus ve Falanksların Epifiz Plaklarının Kapanma Sürelerinin Radyografi ile Belirlenmesi
(2018) Kayıkcı, Caner; Gençcelep, Musa; Karasu, Abdullah
Bu çalışmada; tiftik keçisi oğlaklarında metakarpus ile 1 ve 2. falanksların epifiz plaklarının kapanma sürelerinin radyografiyle tespiti, aylara göre ilgili kemiklerdeki uzamalar ve cinsiyetin kapanma üzerine etkisinin belirlenmesi amaçlandı. Çalışma 15 erkek 15 dişi olmak üzere toplam 30 oğlakta gerçekleştirildi. Oğlakların ilgili kemiklerindeki epifiz plaklarının kapanması tamamlanıncayakadar (24 ay), her ay D/P pozisyonda radyografileri çekildi. Radyografileri alınan kemiklerin uzunlukları negatoskop üzerinde ölçülerek kaydedildi. Radyogramlar üzerinden yapılan kemik uzunluğu ölçümlerinde; 12. ayda 1. falanks dişilerde ortalama 36.05 ± 1.57 mm, erkeklerde ortalama 36.40 ±1.67 mm, 2. falanks dişilerde ortalama 24.01 ± 1.83 mm erkeklerde ortalama 24.16 ± 1.32 mm olarak belirlendi. Metakarpus uzunluğu, dişilerde 23. ayda ortalama 104.00 ± 3.56 mm, erkeklerde 24. ayda ortalama 104.85 ± 2.75 mm olarak saptandı. Dişi ve erkek oğlaklarda ilk 5 ay boyunca metakarpusun distal epifiz plakları açıkken 6 -8. aylar arasında kapanmaya başladılar. Dişilerde distal epifiz plaklarının tamamen kapanması 20 -23. aylar arasında tamamlanırken, erkeklerde ise 21 -24. aylar arasında gerçekleşti. Her iki cinsiyette de 1 ve 2. falanksın proksimal epifiz plakları 5 -6. aylar arasında kapanmaya başlarken, tamamen kapanmaları ise 10 -12. aylar arasında gerçekleşti. Sonuç olarak, tiftik keçilerinde metakarpusundistalden, 1 ve 2. falanksların ise proksimalden uzunlamasına büyüdüğü, cinsiyetler arasında her üç kemik uzunluğu için de önemli bir fark olmadığı, metakarpusun distal epifiz plağı dişilerde 20 -23., erkeklerde ise 21 -24. aylar, 1 ve 2. falanksın proksimal epifiz plaklarının ise her iki cinsiyette de 10 -12. aylar arasında kapandığı saptandı.