1. Home
  2. Browse by Author

Browsing by Author "Keskin, Atilla Emre"

Filter results by typing the first few letters
Now showing 1 - 1 of 1
  • Results Per Page
  • Sort Options
  • Loading...
    Thumbnail Image
    Master Thesis
    Vsevolod Meyerhold'un Biyomekanik ve Theodoros Terzopoulos'un Biyodinamik Oyunculuk Yöntemlerinin Karşılaştırmalı İncelemesi
    (2025) Yorulmaz, Kader Durkadın; Keskin, Atilla Emre
    Bu tez çalışması oyunculuk sanatında önemli yere sahip iki tiyatro metodistyeninin yöntemlerinin karşılaştırılarak 'biyomekanik' ve 'biyodinamik' oyunculuk metotlarının arasındaki benzerlik ve farklılıkları kavrayabilmek adına karşılaştırılmalı inceleme önerisi sunmak amacıyla hazırlanmıştır. İnsanlık, tarihsel süreci boyunca, varoluşsal meraklarının bir sonucu olarak doğayı anlamlandırma ve onunla etkileşim kurma çabasında olmuştur. Bu çaba, doğayı taklit etme, gözlemleme ve anlam yükleme yoluyla çeşitli ritüellerin doğmasına zemin hazırlamış, zamanla bu ritüelistik ifadeler tiyatronun ilk biçimlerine dönüşmüştür. Tiyatro, yalnızca bir sanat biçimi olarak değil, aynı zamanda insanın kendini, toplumunu ve evreni anlama arayışının sahne üzerindeki yansıması olarak değerlendirilmektedir. Tiyatronun tarihsel gelişimi, öykü anlatıcılığından ritüelistik danslara, kolektif deneyimlerden sahne estetiğine doğru evrilirken, bu dönüşümün temelinde oyunculuk yöntemlerinin çeşitliliği yer almıştır. Türk Dil Kurumu tarafından 'bir amaca ulaşmak için izlenen sistemli yol' olarak tanımlanan metot, tiyatro sanatında da oyuncunun bedensel ve zihinsel ifadesini yönlendiren temel bir öğe olarak karşımıza çıkmaktadır. Tiyatro tarihinde ön plana çıkan birçok kuramcı, geliştirdikleri sistemlerle hem kendi dönemlerine yön vermiş hem de sonraki kuşaklara ilham olmuştur. Bu bağlamda, Çalışmanın birinci bölümünde Meyerhold'un 'biyomekanik' sistemi, tarihsel ve teorik temelleriyle incelenirken; ikinci bölümde Terzopoulos'un Antik Yunan tragedya mirasından beslenerek geliştirdiği 'biyodinamik' yaklaşım ele alınacaktır. Üçüncü ve son bölüm ise her iki yöntemi karşılaştırmalı olarak analiz edecek; bedensel anlatım, ritüel estetiği ve oyuncu-merkezli performans anlayışları üzerinden benzerlik ve farklılıklarını ortaya koyacaktır. Bu çalışma, çağdaş oyunculuk kuramlarında bedenin merkeziliğini vurgulayan iki önemli yaklaşımı derinlemesine inceleyerek, beden-oyunculuk ilişkisine yönelik yeni perspektifler sunmayı ve sahne pratiğinde farklı metodolojik arayışlara katkı sağlamayı hedeflemektedir.