Browsing by Author "Mete, Rafet"

Now showing 1 - 9 of 9

Analysis of Cases With Tuberculous Peritonitis: a Single-Center Experience
(Aves, 2014) Dulger, A. Cumhur; Karadas, Sevdegul; Mete, Rafet; Turkdogan, M. Kursat; Demirkiran, Davut; Gultepe, Bilge
Background/Aims: Tuberculous peritonitis (TP) is a rare form of tuberculosis and is caused by peritoneal involvement with Mycobacterium tuberculosis. A distinctive correlation exists between socioeconomic state and disease prevalence. We aimed to evaluate the clinical, laboratory, and radiological findings of patients with TP. Materials and Methods: We conducted a retrospective study in patients with peritoneal tuberculosis from January 2004 to October 2008 at Yuzuncu Yil University Medical School Education and Research Hospital. During this time, the data of 21 patients (17 females) with TP were reviewed. Results: Fever, abdominal pain, and anorexia were the most common symptoms. An analysis of ascites showed lymphocyte predominance and low albumin gradient in all patients. Patients with TP had a median ascites adenosine deaminase (ADA) level of 139 U/L (range, 25 to 303U/L). Peritoneal involvement (wet peritonitis) was seen in all the cases. Following 6-month administration of combined anti-TBC treatment, mean serum CA-125 levels were within the normal range among patients who had previously higher serum CA-125 level. Mortality rate in the total cases was 4.6%. Conclusion: Peritoneal tuberculosis should be considered in the differential diagnosis of exudative ascites in eastern Turkey. A high level of suspicion is required, especially in high-risk populations living in rural areas. ADA seems to be a sufficient, safe, and inexpensive method to perform the diagnosis of peritoneal tuberculosis. Serum CA-125 levels may play a key role to support the diagnosis as well as disease management of TP.
Atropa Belladonna ile Zehirlenme: Bir Olgu Sunumu
(2006) Mete, Rafet; Dilek, İmdat; Demir, Cengiz; Dülger, Cumhur; Arslan, Şevket
Antikolinerjik zehirlenme zamanında tanınmadığında ölümcül klinik tablo oluşturabilmektedir. Atropa belladonna Linnaeus (L.), antikolinerjik etkiyle zehirlenme yapar. Bu yazıda bu bitkinin alımı sonucu zehirlenme gelişen bir olgu sunulmuştur. Altmış dört yaşında erkek hasta, bulantı, kusma, baş ağrısı, anlamsız konuşma, çarpıntı, vücudunda ve yüzünde kızarma ve idrar yapamama şikayetleriyle acil servisimize getirildi. Fizik muayenesinde hipertansiyon, ateş, taşikardi, midriazis, yüzünde kızarıklık ve ağız mukozasında kuruluk olduğu tespit edildi. Lökositoz dışında laboratuar bulgularında herhangi bir anormallik yoktu. Hastada antikolinerjik semptom ve bulguların varlığı ve hikayesinde de şikayetlerinin bir bitki alımından sonra başlamış olması nedeniyle zehirlenme düşünüldü. Daha sonra getirtilen bitkinin Atropa belladonna L. olduğu anlaşıldı. Fizostigmin olmadığından hastanın tedavisine konservatif olarak yaklaşıldı. Gastrik lavaj uygulandıktan sonra, aktif kömür başlandı. Hasta monitorize edildi ve ajitasyonu benzodiazepin ile kontrol altına alındı. Hipertermisi için de periferik soğutma uygulandı. Üriner retansiyonu idrar sondası ile giderildi. Sonuç olarak, ajitasyonu veya konfüzyonu olup zor konuşan ve dilate pupiller ile birlikte ateşi, antikolinerjik zehirlenme bulguları olan hastalarda Atropa belladonna L. ile zehirlenmenin de düşünülmesi ve zamanında müdahalenin hayati önem taşıyacağı bilinmelidir.
Buld-Chiari Syndrome Due To Echinococcus Multilocularis Infection: a Case Report
(2007) Dülger, A.cumhur; Bora, Aydın; Mete, Rafet; Gündüz, A.mahir; Türkdoğan, M. Kürşat
Hepatik ven obstruksiyonu; Budd- Chiari Sendromu olarak adlandırılan ve hepatik sinuzoidal dilatasyon, konjesyon, asit ve karın ağrısına neden olan klinik ve patolojik bir durumdur. Ekinokokkal hastalık ekinokokun metasestod evresiyle infeksiyon sonucu gelişir. En sık başvuru semptomları; halsizlik, kilo kaybı ve hepatomegaliye bağlı sağ üst kadran ağrısıdır. Echinococcus multilocularis infeksiyonuna bağlı Hepatik ven invazyonu nadiren tanımlanmıştır. Bizler burada E. Multilocularis infeksiyonuna bağlı Budd – Chiari sendromunu tanımlıyoruz. Bu infeksiyonun seyrinde Budd Chiari sendromunun tesbit edilmesi uygun tedavi için önemlidir.
A Case of Complete Heart Block Induced by Octreotide
(Aves, 2010) Tuncer, Mustafa; Gumrukcuoglu, Hasan Ali; Mete, Rafet; Gunes, Yilmaz; Guntekin, Unal
A Familial Outbreak of Fascioliasis in Eastern Anatolia: A Report With Review of Literature
(Elsevier, 2011) Karahocagil, Mustafa Kasim; Akdenin, Hayrettin; Sunnetcioglu, Mahmut; Cicek, Muttalip; Mete, Rafet; Akman, Nevzat; Yapici, Kubilay
Aim: To present the results of a cross-sectional epidemiological analysis of a familial outbreak of fascioliasis in Eastern Anatolia and to discuss the clinical, diagnostic and therapeutic properties of the patients. Materials and methods: A screening group consisting of 92 individuals from the same family with a history of watercress ingestion and a control group consisting of 30 individuals from neighboring families were included in the study. In both groups, full blood count, erythrocyte sedimentation rate, liver function tests and total IgE levels were assessed. Stool analysis was performed on three consecutive days with native, lugol and sedimentation methods. The diagnosis was based on the detection of parasite ova in the stool or alternatively based on consistent clinical, laboratory, and radiological findings or positive clinical findings in combination with a positive ELISA test. Abdominal ultrasonography and computerized tomography scans were performed on all patients. Results: 24 patients (21 women and 3 men) were diagnosed with fascioliasis. The mean age was 24.5 +/- 18.6 years (range, 5-64 years). All cases had a history of watercress ingestion, malaise, fatigue, lack of appetite, and abdominal pain. Clinical features included: weight loss was present in 18 cases (75%). dyspepsia in 12 (50%), headache in 11(45.8%), sweating in 10 (41.7%), fever and dyspnea each in 8 (33.3%), nausea and vomiting in 6 (25%), and itching in 4 (16.75). The most common laboratory abnormalities were total IgE elevation in 19 cases (79.2%) and eosinophilia in 17 (70.8%). The eosinophilia was >20% in 14 cases (58.3%) and the total IgE was >500 IU/ml in 15 cases (62.5%). Stool examination for ova was positive in 11 cases. 10 patients had positive clinical, laboratory and radiological findings. A further three patients were diagnosed based on their clinical findings and their ELISA results. All cases had positive ELISA results. All patients, except one pregnant woman, were treated with 10 mg/kg triclabendazole. Two patients required a second treatment course of triclabendazole 20 mg/kg in two divided doses due to persistence of ova in the stool. One patient who developed acute urticaria as a side effect of the drug was given three additional courses of 10 mg/kg triclabendazole in combination with prednisolone and antihistamines. The pregnant woman initially received four courses of 25 mg/kg praziquantel treatment for 1 week. As ova were still detected in her stool following delivery, she was subsequently treated with triclabendazole. Conclusions: One case of fascioliasis may indicate a familial outbreak. In the acute stage radiological investigations can assist in confirming the diagnosis. ELISA testing is a reliable and sensitive method for the diagnosis of fascioliasis during any stage of the disease and may also be useful during follow-up. (C) 2008 Elsevier B.V. All rights reserved.
Multipl Miyeloma ve Sistemik Lupus Eritematozus: Bir Olgu Sunumu
(2010) Mete, Rafet; Dülger, Cumhur; Demir, Cengiz
Multipl miyeloma (MM) ve sistemik lupus eritematozus (SLE) birlikteliği çok nadir olarak bildirilmiştir. 20 yaşındaki kadın saç dökülmesi, soğukta el ve ayaklarda morarma, tekrarlayan eklem ve bel ağrısı şikayetleriyle kliniğimize başvurdu. Tetkiklerinde sedimantasyon: 96 mm/saat, Anti nükleer antikor 1:1000 granüler pozitif, C3 ve C4 düşüktü. Hastanın vertebra MR tetkikinde spinal korda bası yapan kitleler ve batın tomografisinde dalak alt pol komşuluğunda 5x2.5 cm çapında kitle lezyon saptandı. Batındaki kitle ve kemik iliği biyopsisinde malin plazma hücre infiltrasyonu tespit edildi. Bu bulgularla hastaya SLE, MM ve ekstramedüler plazmasitom tanısı kondu.Sonuç olarak SLE’li hastalarda monoklonal gammopati tespit edildiğinde MM şüphesiyle etraflıca araştırılması gerektiğini düşünmekteyiz.
Oktreotid ile İndüklenen Bir Tam Kalp Bloğu Olgusu (Editöre Mektup)
(2010) Mete, Rafet; Güntekin, Ünal; Tuncer, Mustafa; Gümrükcüoğlu, Hasan Ali; Gunes, Yilmaz
Peripheral Blood Levels of Cellular and Humoral Immunity Parameters in Esophageal and Gastric Cancer Patients
(Termedia Publishing House Ltd, 2013) Begenik, Huseyin; Turkdogan, Mehmed Kursad; Dulger, Ahmet Cumhur; Aldemir, Mehmet Naci; Esen, Ramazan; Mete, Rafet
Aim: To evaluate parameters of cellular and humoral immunity in gastric and esophageal cancer patients. Material and methods: In this study, we recruited 40 patients with newly diagnosed esophageal cancer (20 of them) or stomach cancer (20 of them) and 20 healthy individuals of similar age as a control group. In the study and control groups we measured CD3, CD4, CD8, CD19, CD4/CD8 ratio and the ratio of natural killer cells using the flow cytometer device. Results were evaluated with factorial analysis of variance and Duncan test. Results: The CD3 and CD8 ratios were significantly higher in patients with esophageal cancer (p = 0.012, p = 0.003, respectively) and the ratio of NK cells was significantly higher in patients with stomach cancer (p = 0.001) when compared to the control group. The ratio of CD19 was significantly lower in the two cancer groups (p = 0.031). There were no significant differences in the ratio of CD4 and CD4/CD8 between the groups. No correlation between the stage of cancer and the ratio of CD cells was detected. Discussion: In conclusion, understanding of the cancer immunology of esophageal and stomach cancer will provide insight into the pathogenesis of the cancer Therefore, further and extensive cancer immunology studies should be conducted to understand the nature of the upper gastrointestinal tract cancers.
The Comparison of the Treatment of Lamivudin and Pegile Interferon Alfa 2 With Chronic Hepatitis B.
(2008) Mete, Rafet; Türkdoğan, M. Kürşad
Bu çalışmaya 2003-2007 yılları arasında YYÜ Tıp Fakültesi Gastroenteroloji klini-ğine baş vuran ve kronik hepatit B infeksiyonu tanısı konup tedavi edilen toplam 61 hastanın (Erkek:48,Kadın:13) tedaviye cevapları retrospektif olarak izlendi.16 hasta HBeAg pozitif, 45 hasta HBeAg negatifdi ve 34 hastaya (HBeAg-pozitif = 8, HBeAg-negatif= 26) lamivudin (LAM) monoterapisi ortalama 24.4±2.3 ay ve 27 hastaya (HBeAg-pozitif = 8, HBeAg-negatif = 19) Pegileinterferon alfa (Peg-İFN) monoterapisi 12±0 ay verilmiş her iki grup tedavi son-rası 6 ay izlendi.Tedavi öncesi dönemde rutin hematolojik, biyokimyasal testler, hepatit serolojisi, HBV-DNA, ANA, AMA ve tiroid fonksiyon testleri yapıldı. Hastaların 46'sına karaciğer biyopsisi yapıldı. Onbeş hasta ise biyopsiyi kabul etmedi. Histopatalojik değerlendirmede Knodell skorlama sistemi kullanıldı. Tedavi bitiminde hiçbir hasta karaciğer biyopsisini kabul etmedi-ği için tedavi sonu histopatolojik değerlendirme yapılamadı.Virolojik cevap; tedavi sonunda serum HBV-DNA`nın kaybı, biyokimyasal cevap; tedavi sonunda serum ALT düzeylerinin normal sınırlara dönQmesi, tedavi sonu tam cevap; tedavi sonunda biyokimyasal ve virolojik cevabın olması ve /ve2ya HBsAg `nin kaybı, kalıcı cevap; tedavisi kesildikten altı ay sonra biyokimyasal ve virolojik cevapların devam etmesi ,cevapsızlık; tedavinin üç-altı ayında yüksek serum ALT düzeyi ve HBV-DNA pozitifliğinin devam etmesi, nüks; tam cevap veren hastalarda tedavi kesildikten altı ay sonra serum ALT düzeyinin yükselmesi ve /veya HBV-DNA `nın pozitifleşmesi tedaviye cevap kriterleri olarak tanımlandı.BULGULARYaşlar arasında istatistiksel olarak fark yoktu.(E:39.8, K:38.2, p>0,05 )Her iki tedavi grubunda HBeAg pozitifliği oranları arasında fark istatistik olarak anlamlı değildiHastaların HAİ ortalaması 9 p (LAM alanlarda 8 p, Peg-İFN alanlarda 10 p), FİB or-talaması 1 p (LAM alanlarda 1 p, Peg-İFN alanlarda 1 p) olup her iki tedavi grubunda HAİ ve FİB özelliklerinin Ortalama değerleri (Medyanları) arasındaki farklar anlamlı değildi ( p>0,05Tedavi öncesi HBV DNA düzeyleri; HBeAg pozitiflerde 105 kopy/ml, negatiflerde 104 kopy/ml yüksek olarak tanımlanmış olup tüm hastalar bu kriteri taşımaktaydıTedavi öncesi hastaların ortalama ALT düzeyi 129.0±15,5, (LAM alanlarda 136,7±25, Peg-İFN alanlarda 119,3±17,7) olup başlangıçtaki ALT ortalamaları arasındaki farklar anlamlı değildi (p>0,05).Tedavi sonrası cevaplar.1. HBeAg serokonversiyonu: Lam alanlarda 3(%37.5), İNF alanlarda 3(%37.5) olmak üzere toplam 6 hastada gözlendi. Her iki tedavi grubuna göre serokonversiyon yüzdeleri ara-sında istatistik olarak fark yoktu.2.Viral klirens (HBV DNA negatifleşmesi):LAM alan hastalarda %59, Peg-İFN alan hastalarda %59 klirens sağlandı. HBV DNA klirensinde LAM ve Peg-İFN eşit başarı göster-mişlerdir3.Biyokimyasal cevap (ALT normalleşmesi): LAM alanlarda ALT normaleşmesi %70.5, İFN alanlarda % 66.6 olup toplamda her iki tedavi grubu arasında fark anlamsızdır. (P>0.05).4.HBs Ag kaybı: Hiçbir hastada HBs Ag kaybı olmadı.5.Tedavi sonu tam cevap: LAM teavisi alanlarda %59, Peg-İFN alanlarda %59 olup eşit-tir.6.Nüks: LAM tedavisi alanlarda 4, Peg-İFN alanlarda 2 hastada gözlendi ancak istatistik fark yoktu (p>0.05).7.Kalıcı cevap:LAM alanlarda %47, Peg-İFN alanlarda %52 olup aralarında istatistik fark yoktur (p>0.05)Sonuç olarak: LAM ve Peg-İFN tedavileri arasında kalıcı cevap benzerdir. Literatürle karşılaştırıldığında her iki tedavide de daha başarılı olunmuştur, ancak bu bu durum istatistik olarak fark oluşturmamıştır. Ayrıca tedavi sonu izlem süremizin kısa olması ve hasta uyumu başarı oranımızın yüksekliğini etkilemiş olduğu kanaatindeyiz.