Browsing by Author "Nursoy, Hüseyin"

Now showing 1 - 17 of 17

Bazı Tane Sorgum Çeşitlerinin Besin Madde Kompozisyonu ve Sindirilebilir Kuru Madde Veriminin Belirlenmesi
(2003) Nursoy, Hüseyin; Akdeniz, Hakkı; Yılmaz, İbrahim Hakkı; Karslı, Mehmet Akif
Bu çalışmada, Doğu Anadolu bölgesi koşullarına uygun ve yüksek besin madde verimine sahip tane sorgum çeşitlerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla, bitki materyali olarak Öğretmenoğlu, Akdarı, Aldan, Beydan, Ramada, A-298, DK-64 ve KS-397 olmak üzere sekiz adet tane sorgum çeşidi kullanılmıştır. Tanelerini olgunlaştıran sorgum çeşitlerinin önce başakları ve hemen sonra hasılları elle hasat edilmiştir. Örneklerin kuru madde (KM), organik madde (OM), ham protein (HP), nötral deterjant fiber (NDF) ve asit deterjant fiber (ADF), in vitro sindirilebilirlik düzeyleri ile KM verimi ve Sindirilebilir KM verimleri belirlenmiştir. Hasılların KM düzeyleri % 26,64-35,36 arasında bulunmuştur (P < 0,05). Ramada ve Aldan çeşitlerinin hasıllarına ait OM düzeyleri diğer çeşitlerin hasıllarına ait OM düzeylerinden daha düşük olarak bulunmuştur (P < 0,05). Hasıllara ait NDF ve ADF içeriği Beydarfda en yüksek, DK-64 çeşidinde ise en düşük olduğu görülmüştür (P < 0,05). Hasıllara ait en yüksek in vitro sindilebilirlik, KM verimi ve Sindirilebilir KM verimi DK-64 ve Aldan çeşitlerinde elde edilmiştir (P < 0,05). Çeşitler içerisinde Öğretmenoğlu'na ait taneler en yüksek HP, ancak Beydarı ile birlikte en düşük in vitro sindirilebilirliliğe sahip olduğu görülmüştür (P < 0,05). KM verimi ve Sindirilebilir KM verimi bakımından en yüksek verim Ramada çeşidine ait tanelerden elde edilmiştir (P < 0,05). Toplam (tane + hasıl) KM verimi, Sindirilebilir KM verimi ve HP verimi Ramada ve A-298 çeşitlerinde diğer çeşitlere oranla daha yüksek bulunmuştur (P < 0,05). Sonuç olarak, Sindirilebilir KM ve HP verimleri baz alındığında, yetiştirilen sorgum çeşitleri arasında bölge şartlarına uygun en yüksek verim Ramada çeşidinden alınmış ve bunu sırasıyla A-298 ve Aldan çeşitleri izlemiştir.
Değişik Şekillerde Üretilen Şeker Pancarı Posası Silajının Kuzu ve Süt İneği Rasyonlarında Kulanılma Olanakları 3. Sindirilebilirlik ve Kuzu Besisi Denemeleri
(2002) Oğuz, M. Numan; Nursoy, Hüseyin; Deniz, Suphi; Denek, Nihat
-
Değişik Şekillerde Üretilen Şeker Pancarı Posası Silajının Kuzu ve Süt İneği Rasyonlarında Kullanılma Olanakları
(1999) Bolat, Duran; Oğuz, M. Numan; Kaplan, Oktay; Tuncer, Şakir D.; Denek, Nihat; Nursoy, Hüseyin; Aksu, Taylan
Bu çalışmada, enerji bakımından zengin ve ucuz bir yem maddesi olan şeker pancarı posasının, daha verimli ve uzun süre kullanma olanağı sağlayacak silolanma yöntemleri araştırılmış ve bu silaj kuzu besisi ve süt ineği rasyonlarında kullanılmıştır. Bu amaçla, şeker pancarı posası, kuru maddesi % 20, 25 ve 30'a yükseltilecek şekilde buğday samanı ya da kuru ot ile karıştırılıp, farklı düzeylerde üre (buğday samanı içeren örnekler için % 0, 1, 1.5 ve 2; kuru ot içeren örnekler için % 0, 0.5 ve 1) ve % 5 melas ile desteklenerek, birer kg'lık cam kavanozlarda iki ay süreyle suçlanmıştır (Denemel). İnkubasyon süresinin sonunda yapılan analizlerde silaj pH'larmın 3.72-4.40 arasında değiştiği ve silajda ağılıklı olarak asetik asit yönlü fermentasyonun gerçekleştiği (31.17-71.51 g/kg KM), laktik asit miktarının daha düşük olduğu (13.38-35.35 g/kg KM), bütirik asit oluşumunun ise çok düşük düzeyde kaldığı (0.06-1.84 g/kg KM) gözlenmiştir. Silaj örneklerinin rumende yıkılabilirliği (Deneme 2) silajların kuru madde düzeyini yükseltmek için katılan buğday samanı düzeyinden olumsuz etkilenirken, kuru ot düzeyinin genelde olumsuz bir etkisi olmamıştır. Silajlara katılan üre miktarı silajların yıkılma düzeyini etkilememiştir. Deneme l ve 2 sonuçları dikkate alınarak yapılan karşılaştırmalarda en iyi silaj örnekleri buğday samanı içeren grupta % 20 KM ve % l üre içeren örnek (BSYŞPP), kuru ot içeren grupta ise % 20 KM ve % O üre içeren örnek (KOYSPP) olarak belirlenmiş ve sözü edilen örneklerin içeriğine uygun hazırlanan silajlar (12'şer ton ) mısır silajı ve çayır kuru otu ile birlikte deneme 3, 4 ve 5'te kullanılmıştır. Sindirim denemesinde (Deneme 3), organik maddenin sindirilebilirliği mısır silajı, BSYŞPP silajı, KOYŞPP silajı ve çayır kuru otu tüketen gruplarda sırasıyla % 60.39, %58.99, %55.80 ve % 60.03 (P>0.05) olarak bulunmuştur. Denemede ham selülozun sindirilebilirliğide benzer bulunurken, ham protein sindirilebilirliği BSYŞPP grubunda üstün bulunmuştur (P<0.05). Ham proteinin sindirilme derecesi yukarıdaki sıraya göre % 65.98, % 86.26, % 70.27 ve % 70.66 olarak belirlenmiştir. Süt ineği denemesinde (Deneme 4) grupların yem tüketimi kuru madde esasına göre silaj tüketen gruplarda benzer, çayır kuru otu tüketen grup üstün bulunmuştur (P<0.01).Grupların süt verimi, yağa göre düzeltilmiş süt verimi, kuru maddeye göre düzeltilmiş süt verimi ve sütün kompozisyonu benzer bulunmuştur. Denemede, yemlemeden 3 saat sonra hayvanlardan alınan rumen sıvısında pH gruplar arasında benzer bulunurken, NHi-N değeri BSYŞPP silajı tüketen grupta çayır kuru otu tüketen gruptan üstün bulunmuştur. Rumen sıvısında laktik asit ve propiyonik asit konsantrasyonları arasında farklılık belirlenmezken, asetik asit konsantrasyonu KOYSPP silajı tüketen grupta daha düşük bulunmuştur (P<0.05). Grupların serum total protein, glikoz, kalsiyum ve trigliserid düzeyleri benzer; serum üre-N, fosfor ve kolesterol düzeyleri arasında farklılıklar belirlenmiştir. Kuzu besi denemesine (Deneme 5) ilişkin sonuçlar, gerek mısır silajı, gerekse şeker pancarı posası silajlarının kuzuların besi performansını tatmin edici bir düzeye yükseltmediği şeklindedir. Sonuç olarak; bu çalışmada, yaş şeker pancarı posasının kuru madde düzeyinin % 20'ye yükseltilmesi ve melas ile desteklenmesi durumunda kaliteli bir silaj elde edilebileceği; bu silajm besleyici değerinin mısır silajı ile eşdeğer olarak kabul edilebileceği sonucuna varıldı. Süt ineği denemesinden olumlu sonuçlar elde edilmesine karşın, kuzu besisinde şeker pancarı posası silajınm kullanılabilirliği tartışmalıdır.
Değişik Şekillerde Üretilen Şeker Pancarı Posası Silajının Kuzu ve Süt İneği Rasyonlarında Kullanılma Olanakları 2. Ruminal Yıkımlanabilirlik
(2002) Nursoy, Hüseyin; Kaplan, Oktay; Deniz, Suphi; Bolat, Duran
-
Effect of Urea or Urea Plus Molasses Supplementation To Silages With Different Sorghum Varieties Harvested at the Milk Stage on the Quality and in Vitro Dry Matter Digestibility of Silages
(2005) Nursoy, Hüseyin; Karslı, M. Akif; Yılmaz, İbrahim H.; Keskin, Bilal
Bu araştırmanın amacı süt olum döneminde hasat edilen dört farklı sorgum varyetesinden (Grass 11, Grazer, Gözde ve P-988) elde edilen silajlara % 0,5 üre veya % 0,5 üre ve % 4 melas katkısının etkilerini belirlemektir. Bitki materyalleri 1 kg'lık kavanozlarda silaj yapılmış ve silajın kimyasal bileşim, pH, organik asitler, iv vitro sindirilebilirlik (1VDMD) ve sindirilebilir kuru madde verimleri (DDMY) tespit edilmiştir. Silaja üre veya üre ve melas katkısı ham protein oranını önemli derecede (P < 0,01) artırmıştır. Bununla birlikte, üre ve melas katkısı silajın NDF ve ADF içeriğini önemli derecede azaltmıştır. Ayrıca katkı maddeleri silajın pH değerini artırmıştır. Silaja üre veya üre ve melas katkısı genellikle sorgum silajlarının asetik ve propiyonik asit içeriğini etkilememiştir. Bununla birlikte üre veya üre ve melas gruplarının bütirik asit içeriği kontrol gruplarından daha yüksek olmuştur. Bütün sorgum çeşitlerinin in vitro kuru madde sindirilebilirliği üre veya üre ve melas katkısıyla azalmıştır. Katkılar (üre veya üre ve melas) sindirilebilir kuru madde verimini etkilememiştir. Sonuç olarak, süt olum döneminde hasat edilen sorgumlardan elde edilen silajlara % 0,5 üre veya % 0,5 üre ve % 4 melas katkısı silajın protein içeriğini iyileştirmiştir, ancak silaj kalitesi, in vitro kuru madde sindirilebilirliği ve sindirilebilir kuru madde verimi üzerine pozitif bir etki yapmamıştır.
Ekmek Mayasının (Saccharomyces Cerevisiae) Süt İneği Rasyonlarında Kullanılmasının Süt Verimi, Bazı Rumen Sıvısı Parametreleri ve Kan Metabolitleri Üzerine Etkisi
(2003) Baytok, Erol; Nursoy, Hüseyin
Bu çalışma, süt ineklerinin konsantre yemlerinde protein kaynağı olarak soya küspesi yerine ekmek mayasının kullanılma olanaklarını incelemek amacıyla yapılmıştır. Araştırmada 4 süt ineği kullanılmış ve 4x4 Latin Kare deneme planı uygulanmıştır. Süt ineklerine verilen konsantre yemlerde, canlılık oranı 3,56x108 Saccharomyces cerevisiae hücre/g olan ekmek mayası % 0,0 (Kontrol yemi), % 6,6 (1. yem), % 13,2 (2. yem) ve % 19,8 (3. yem) oranlarında bulundurulmuştur. Süt ineklerinin günlük kuru madde ihtiyaçlarının % 40'ı konsantre yemden karşılanmış kaba yem ise ad libitum verilmiştir. Araştırmada kontrol yemi, 1., 2. ve 3. yemleri tüketen hayvanların yem tüketimi, süt verimi ve kompozisyonu birbirine benzer bulunmuştur. Maya içeren yemleri tüketen hayvanların genel olarak rumen sıvısı NH3-N miktarlarının yemlemeden sonraki 3. saatte düşük (p<0.05), asetik asit konsantrasyonlarının ise 12. saatte yüksek (p<0.05) olduğu belirlenmiştir. Yemlemeden 3 saat sonra alınan rumen sıvılarındaki propiyonik asit konsantrasyonlarının ise 2 ve 3. yemleri tüketen hayvanlarda kontrol yemi ve 1. yemi tüketen hayvanlara göre düşük (p<0.01) olduğu saptanmıştır. Mayalı yemlerin tüketilmesi sonucu süt ineklerinin kan serumlanndaki trigliserid düzeylerinin önemli derecede arttığı (p<0.05) gözlenirken; incelenen protein, üre, glükoz, kalsiyum ve fosfor miktarları ile Gamma Glutamyl Transferase (GGT) ve Aspartate Aminotransferase (AST) enzimlerinin düzeyleri bakımından önemli bir farklılık gözlenmemiştir. Araştırmada, ekmek mayasının süt ineklerine yedirilmesinin rumen sıvısındaki asetik asit miktarını arttırması ve NH3 azotu düzeyini azaltmaları gibi bazı parametreler üzerine olumlu etkilerinin olduğu, süt ineklerinin konsantre yemlerine protein kaynağı olarak katılabileceği sonucuna varılmıştır.
Erken Süt Olum Döneminde Biçilen Farklı Sorgum Hasıllarına Üre ve Melas Katkılarının Silaj Kalitesi ile İn Vitro Sindirilebilik Üzerine Etkisi
(2002) Deniz, Suphi; Karslı, M. Akif; Kaplan, Oktay; Nursoy, Hüseyin
Bu araştırmada, erken süt olum döneminde hasat edilen sorgum hasıllarına üre yada üre+melas ilavesinin silaj kalitesi ile in vitro sindirilme dereceleri ve sindirilebilir kuru madde verimi üzerine etkisi araştırılmıştır. Bu amaçla, erken süt olum döneminde biçilen 4 farklı silajlık sorgum çeşidinin (Grass II, Grazer, Gözde ve P-988 ) hasılları kullanılmıştır. Bu hasıllara ağırlık esasına göre % 0.5 üre yada % 0.5 üre + % 4 melas ilave edilerek, 1 litre hacimli cam kavanozlarda si-lolanmıştır. Silaj örneklerinde ham besin madde analizleri ile pH ve organik asit (laktik, asetik, propiyonik ve bütirik asit) analizleri yapılmıştır. Çalışmada ayrıca, silajların in vitro kuru madde (KM) sindirilebilirlikleri ile birim alandan sağlanan sindirilebilir KM miktarları da hesaplanmıştır. Üre ve üre+melas katkıları, silajın ham protein içeriğinin yanısıra silaj pH'sını da yükseltmiştir (P<0.05). Üre yada üre+melas katkısı, silajların propiyonik ve bütirik asit düzeyleri üzerine önemli bir etki gös-termezken; Gözde ve P-988 çeşitlerinde üre+melas katkısı asetik asit düzeyini azaltırken, laktik asit düzeyini önemli ölçüde yükseltmiştir (P<0.05). Grass II çeşidinde üre+melas katkısı silajın in vitro KM sindirilebilirliğini arttırmıştır (P<0.05). Bu etki diğer çeşitlerde gözlenmemiştir. Katkıların birim alandan elde edilen sindirilebilir KM miktarına etkisi önemsiz bulunmuştur (P>0.05). Sonuç olarak, erken süt olum döneminde biçilen sorgum hasıllarına % 0.5 üre yada % 0.5 üre + % 4 melas katkısı, silajların ham protein ve kuru madde içeriğini artırmakla beraber, silaj kalitesinde ve sindirilebilir kuru madde verimlerinde olumlu bir etki sağlamamıştır.
Hamur Olum Döneminde Biçilen Kimi Sorgum Çeşitlerine Üre Yada Üre ve Melas Katkısınınsilaj Kalitesi ile Sindirilebilir Kuru Madde Verimine Etkisi
(2004) Demirel, Murat; Deniz, Suphi; Nursoy, Hüseyin; Yılmaz, İbrahim Hakkı
Bu araştırmada, hamur olum döneminde biçilen kimi sorgum çeşitlerinin (Gözde, P-988, Grazer ve Grass-ll) katkısız, ağırlık esasına göre % 0,5 üre ya da % 0,5 üre + % 4 melas ilave edilerek silolanmasının, silaj fermentasyon kalitesi, in vitro kuru madde sindirilebilirliği ve sindirilebilir kuru madde verimi üzerine etkisi incelenmiştir. Bu amaçla, her çeşit ve muamele grubu için 3'er adet olmak üzere, toplam 36 adet silaj örneği, bir litrelik cam kavanozlara konulmuş ve 90 gün süreyle inkübasyona bırakılmıştır. Silajların kuru madde (KM) düzeyleri % 29,56-% 33,46 arasında, ham protein (HP) düzeyleri ise % 7,16-% 12,63 arasında değişmiştir. Silajların HP miktarı, üre ve üre + melas katkısı ile artarken; KM üre + melas katkısı ile artmış, NDF miktarı ise azalmıştır (P < 0,05). Silajların pH'sı 4,08-4,71 arasında değişmiş; üre ve üre + melas ilavesi Silajların pH'sını yükseltmiştir (P < 0,05). Silajların organik asit konsantrasyonu KM'de laktik asit için % 3,50-% 8,01 arasında, asetik asit için % 0,58-% 1,44 arasında, bütirik asit ise % 0,01 -% 0,14 arasında değişmiştir (P < 0,05). Üre ya da üre + melas katkısı, Silajların laktik asit düzeyini artırırken, propiyonik asit düzeyini düşürmüş (P < 0,05); bütirik asit düzeyini ise etkilememiştir. Asetik asit düzeyini üre ilavesi etkilemezken, üre + melas ilavesi artırmıştır (P < 0,05). Gözde, P-988, Grazer ve Grass-ll çeşitlerinin katkısız silajlarmda in vitro kuru madde sindirilebilirlikleri sırasıyla % 52,85, % 54,20, % 54,96 ve % 54,39 olarak bulunmuştur. Gözde çeşidinde, üre + melas katkısı, silajın in vitro kuru madde sindirimini artırırken; diğer çeşitlerde Silajların in vitro kuru madde sindirimini azaltmıştır (P < 0,05). Birim alandan (da) en yüksek sindirilebilir kuru madde verimi (804,38 kg/da) P-988 çeşidinden elde edilmiştir. Bu çalışmada, silaj fermantasyon kalitesi ve sindirilebilir kuru madde verimi bakımından, P-988'çeşidinin, Van yöresi ekolojik koşulları için, diğer çeşitlere oranla daha uygun olacağı ve katkısız olarak suçlanabileceği sonucuna varılmıştır.
Milk Yield Characteristics of Norduz Sheep
(2004) Nursoy, Hüseyin; Yılmaz, Orhan; Denk, Hüseyin
Bu çalısma Akkaraman koyun ırkının bir varyetesi oldugu bildirilen Norduz koyunlarının süt verimini ve süt kompozisyonunu arastırmak amacıyla yapılmıstır. Arastırma, Van ili Gürpınar ilçesindeki özel bir koyun çiftliginde 71 bas Norduz koyunu üzerinde yürütülmüstür. Norduz koyunlarının laktasyon süt verimi, günlük süt verimi ve laktasyon süresi sırasıyla 125,09±0,93 kg, 695,76±5,06 g ve 179,17±0,80 gün olarak saptanmıstır. Laktasyon süt verimi üzerine yas, dogum tipi ve beden agırlıgının etkisi farklı düzeylerde önemli olmustur (P<0.05, P<0.001). Günlük süt verimi üzerine yas ve dogum tipinin etkisi çok önemli (P<0.001), beden agırlıgının etkisi ise önemsiz olmustur (P>0.05). Laktasyon süresi üzerine yas, dogum tipi ve beden agırlıgının etkisi farklı düzeylerde önemli olmustur (P<0.05, P<0.001). Sütte yag, toplam kuru madde, protein, laktoz ve kül oranları sırasıyla % 6,49±0,07, 16,29±0,18, 6,11±0,08, 5,07±0,17 ve 0,81±0,02 olarak tespit edilmistir. Süt yagı üzerine yas ve beden agırlıgının etkisi yüksek düzeyde (P<0.001), dogum tipinin etkisi ise önemsiz olmustur (P>0.05). Toplam kuru madde, protein, laktoz ve kül oranları üzerine yas, dogum tipi ve beden agırlıgının etkisi önemsiz olmustur (P>0.05). Laktasyon süt verimi ve laktoz arasında pozitif korrelasyon (rp=0,40, P<0.001), laktasyon süt verimi ve süt yagı arasında (rp=-0,45, P<0.001), laktasyon süt verimi ve toplam kuru madde (rp=-0,49, P<0.001) arasında negatif korrelasyonlar bulunmustur. Sonuç olarak, Norduz koyunlarının laktasyon süt verimi ve süresi Türkiye’de yetistirilen birçok yerli ırka göre daha yüksek düzeyde oldugu, etkin bir seleksiyonla Norduz koyunlarında süt veriminin daha da artabilecegi kanaatine varılmıstır
Mısır ve Sorgumun Silaj ve Kuru Ot Olarak Konserve Edilmesinin Ruminantlarda Duodenuma Geçen Gerçek Protein Miktar Üzerine Etkisinin Belirlenmesi
(2003) Nursoy, Hüseyin; Karslı, M. Akif
Bu çalışmada, mısır ve sorgum-sudan olunun silaj veya kuru ot olarak değerlendirilmesinin koyunlarda yem tüketimi, sindirilebilirlik ve duodenuma geçen gerçek protein miktan üzerine etkilerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Hayvan materyali olarak, rumen ve duodenum kanüllü dört adet koyun kullanılmıştır. Mısır ve sorgum-sudan otu hasılları kuru ve silaj olarak konserve edilerek, KM tüketimlerinin % 30'u kadar pamuk tohumu küspesi İle birlikte, koyunlara 4x4 Latin kare deneme desenine göre yedirilmiştİr. Deneme, her periyotu 10 gün alıştırma ve 6 gün örnek alma dönemi olan 4 periyottan oluşturulmuştur. Sindirmin belirlenmesi için. NDF'ye bağlanmış kromiyum indikatör olarak kullanılmıştır. Mikrobiyal protein sentezinin belirlenmesi için mikrobiyal pürin bazları (RNA) indikatör olarak kullanılmıştır. Denemede her pcrİyotun son gününde (16.gün) yemleme öncesi ve yemleme sonrasında her iki saatte bir rumen sıvısı alınmış ve bu sıvılarda organik asit ve NH3-N düzeyleri belirlenmiştir. Günlük KM ve OM tüketimleri, sorgum-sudan otunun silajında diğerlerine oranla yüksek bulunmuştur (P<0.05). En yüksek gerçek rumen OM sindirimi mısır silajı tüketen koyunlarda, en yüksek total OM sindirimi ise kuru mısır hasılı tüketen koyunlarda görülmüştür (P<0.05). Sorgum-sudan otunun silaj olarak konserve edilmesi NDF ve ADI sindirimini artırmıştır (P< 0.05). Tüm yemlere ait zahiri rumen 1 İP sindirilebilirlikleri arasında bir farklılık görülmediği (P>0.05). ancak kuru sorgum-sudan otu hasılının gerçek rumen HP sindirimi ile aynı bitkinin silajına ait total HP sindirim değerlerinin diğerlerine oranla daha düşük olduğu görülmüştür (P<0.05). Her 4 grupla duodenumuna geçen eCiıılük I İP miklarkın genel olarak benzer olmakla beraber, sorgum-sudan otu silajı tüketen koyunlarda kuru mısır hasılı tüketen koyunlara oranla bu değerin yüksek olduğu tespit edilmiştir (PO.05). Duodenuma geçen günlük HP miktarı kuru mısır ve sorgum-sudan otu hasılları ile bunların silajları için sırasıyla 87.78, 92.48, 95.23 g ve 115.71 g olarak belirlenmiştir. Duodenuma geçen günlük mikrobİyal HP miktarları ve günlük mikrobiyal protein sentezinin duodenuma geçen total HP'e oranı silaj tüketenlerde bu bitkilerin kuru hasıllarını tüketenlere oranla yüksek bulunurken, by-pass protein miktarı kuru mısır ve sorgum-sudan otu hasılları lüketen hayvanlarda daha yüksek bulunmuştur (P<0.05). Mikrobiyal protein sentez etkinliği ise gruplar arasında benzer olarak belirlenmiştir. Sonuç olarak, mısır ve sorgum-sudan otu için silaj olarak saklamanın yem tüketimi. sindirilebilirlik ve duodenuma geçen günlük HP miktarları bakımından kurutmaya oranla daha avantajlı olduğu, ancak silaj yapımı için gerekli ekipman ve olanakların olmadığı durumlarda kurutularak saklanmasının da uygun olabileceği kanısına varılmıştır.
Ruminantlar için Kimi Yemlerin Enerji İçeriği ile Protein Parçalanabilirlik Düzeylerinin İn Vivo ve İn Vitro Yöntemlerle Saptanması
(2001) Deniz, Suphi; Kutlu, M. Said; Nursoy, Hüseyin; Karslı, M. Akif; Denek, Nihat
Bu çalışmada, mısır, arpa, buğday, çavdar, yulaf ve tritikalenin enerji içerikleri in vivo (klasik sindirim denemesi), in situ (naylon kese denemesi) ve in vitro (enzim tekniği ve iki aşamalı sindirim yöntemi) yöntemle belirlenmiştir. Çalışmada; a) Arpa, buğday, çavdar ve tritikalenin ME ve NEL , mısır için ise NEL değerlerinin belirlenmesinde in vivo metot yerine enzim tekniğinin kullanılabileceği; b) arpa, çavdar ve yulafın ME ve NEL , mısır ve buğday için ise, NEL değerlerinin belirlenmesinde in vivo metot yerine iki aşamalı sindirim yönteminin kullanılabileceği, c) in vivo metot yerine naylon kesesi tekniğinin kullanılması durumunda, buğday ve çavdar için 4 ya da 8 saatlik, tritikale için 8 saatlik, arpa için 16 ya da 24 saatlik, mısır ve yulaf için ise 48 saatlik inkubasyon sürelerinin uygun olduğu sonucuna varılmıştır.
Ruminantların Beslenmesinde Yaygın Olarak Kullanılan Proteince Zengin Bazı Yem Hammaddelerinin Protein Parçalanabilirlik Özelliklerinin İn Sacco Yöntemle Belirlenmesi
(2004) Nursoy, Hüseyin; Kutlu, M. Sait; Deniz, Suphi; Karslı, M. Akif
Bu çalışma, ruminantların beslenmesinde yaygın olarak kullanılan bazı protein kaynağı yem maddelerin (ayçiçeği küspesi, pamuk tohumu küspesi, soya küspesi), rumende yıkılım özelliklerini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Çalışmada üç baş rumen fistüllü koç kullanılmış ve hayvanlar deneme süresince KM ihtiyaçları düzeyinde yonca ve konsantre yem karışımı (96 60 yonca, % 40 konsantre yem) ile beslenmiştir. Denemede por büyüklüğü 45 $\\mu^2$ olan ve 15 x 7 cm ebatlarında dakron kumaştan dikilmiş keseler kullanılmıştır. Denemede kullanılan yem örnekleri 2 mm'lik elek takılı değirmende öğütülmüştür. Örnekler rumende 0, 2, 4, 8, 12, 24 ve 48 saat süreyle inkube edilmiş ve her inkubasyon süresi için üç hayvanda ikişer tekerrür olarak denenmiştir. Keselere yaklaşık 3,5 g örnek konulmuştur. Çalışmada kullanılan AÇK, PTK ve SK'nin OM, HY, HS, HP ve ADIN-N değerleri sırasıyla % 93,16, % 94,43 ve % 93,40 (P < 0,05); % l ,70, % 7,12 ve % 2,79 (P < 0,05); % 21,64, % 19,81 ve % 6,77 (P < 0,05); % 32,03, % 30,07 ve % 50,02 (P < 0,05); % 11.57, % 11,00 ve % 10,45 (P < 0,05) olarak belirlenmiştir. Yem örneklerinin rumen kuru madde yıkılımı bütün inkubasyon saatleri için SK örneklerinde en yüksek bulunmuş, bunu sırasıyla AÇK ve PTK izlemiştir (P < 0,05). Örneklerin HP yıkılım değerleri, 12. saate kadar AÇK'nde, PTK ve SK'ne ait değerlerden yüksek bulunmuş; ancak 24. ve 48. saatlerde, bu değerin PTK'nden yüksek (P < 0.05), SK ile benzer olduğu görülmüştür. HP yıkılım değerleri AÇK, PTK ve SK'nde 8. saat için sırasıyla % 55,72, % 41,08 ve % 66,06; 48. saat için ise sırasıyla % 90,14, % 67,14 ve % 91,51 olarak bulunmuştur (P < 0,05). Çalışmada, AÇK, PTK ve SK'nin suda çözünebilen protein oranı sırasıyla % 45,93, % 37,65 ve % 35,79 (P < 0,05); potansiyel yıkımlanabilir protein oranı sırasıyla % 44,21, % 29,48 ve % 55,72 (P < 0,05); yıkımlanamayan protein oranı sırasıyla % 9,86, % 32,87 ve % 8,49 (P < 0,05); K, $h^{-1}$ sırasıyla 0,173, 0,066 ve 0,114 (P < 0,05); bypass protein oranı sırasıyla % 18,41, % 42,50 ve % 33,55 (P < 0,05); by-pass protein miktarı ise sırasıyla 57,90, 130,30 ve 167,80 g/kg KM (P < 0,05) olarak bulunmuştur. Sonuç olarak; çalışmada kullanılan protein kaynağı yem hammaddeleri arasında, suda kolay çözünebilir protein oranı bakımından AÇK, rumende potansiyel yıkımlanabilir protein oranı bakımından SK, yıkımlanamayan protein oranı bakımından ise, PTK'nin en yüksek değere sahip olduğu gözlenmiştir. By-pass protein miktarı bakımından en yüksek değer (167,8 g/kg KM) SK'nden elde edilmiştir.
Süt Olum Döneminde Biçilen Kimi Mısır Hasıllarına Üre ve Melas Katkılarının Silaj Kalitesi ile Sindirilebilir Kuru Madde Verimine Etkisi
(2003) Demirel, Murat; Nursoy, Hüseyin; Denek, Nihat
Bu çalışmada, süt olum döneminde hasat edilen mısır hasılına üre yada üre+melas ilavesinin silaj kalitesi ve in vitro sindirilme derecesine etkisi araştırılmıştır. Bu amaçla, süt olum döneminde biçilen 4 farklı mısır variyetesi (Rx-947, 33-94, Frassino ve Arifiye) kullanılmıştır. Silaj örnekleri % 0.5 üre yada % 0.5 üre + % 4 melas ilave edilerek 1 litre hacimli cam kavanozlarda silolanmıştır. Silaj örneklerinde ham besin madde analizleri ile pH ve organik asit (laktik, asetik, propiyonik ve bütirik asit) analizleri yapılmıştır. Çalışmada ayrıca, silajların in vitro kuru madde (KM) sindirilebilirlikleri ile birim alandan sağlanan sindirilebilir KM verimleri (kg/da) de hesaplanmıştır. Üre ilavesi, silajların ham protein içeriğinin yanısıra silaj pH'sını da yükseltmiştir. Üre yada üre+melas katkısı genelde silajların laktik asit düzeyinde azalmaya neden olmuş ve bu azalma Rx-947 ve Frassino variyetelerinde önemli bulunmuştur. Asetik asit miktarı katkılardan etkilenmemiş, ancak bütirik asit miktarı Frassino çeşidinin üre katkılı örneklerinde yükselmiş, 33-94 çeşidinin üre +melas grubu ile Arifiye çeşidinin üre ve üre+melas katkılı gruplarında düşmüştür (P<0.05). Frassino variyetesinde üre+melas katkısı silajın in vitro KM sindirilebilirliğini arttırmıştır. Bu etki diğer variyetelerde önemsiz bulunmuştur. Katkıların birim alandan elde edilen sindirilebilir KM miktarına etkisi önemsiz bulunmuştur (P>0.05). Sonuç olarak, süt olum döneminde biçilen mısır hasıllarına % 0.5 üre yada % 0.5 üre + % 4 melas ilavesi silajların besin madde içeriğini olumlu yönde etkilemekle birlikte, silaj kalitesinde olumlu bir etki sağlamamıştır.
Vejetasyon Dönemininin Mera Kalitesi ve Hayvan Performansı Üzerine Etkilerinin Belirlenmesi
(2003) Akdeniz, Hakkı; Deniz, Suphi; Nursoy, Hüseyin; Denek, Nihat; Karslı, Mehmet Akif
Bu çalışmada, vejetasyon döneminin mera kalitesi ve merada otlayan erkek ve dişi tokluların canlı ağırlık artışına etkisi ile merada otlayan hayvanlara ek yem desteği gerektiren dönemin belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırma TİGEM Altındere Tarım İşletmesi meralarında yürütülmüştür. Mera döneminin başından itibaren hayvanların yoğun olarak otladığı üç bölgede, dörder değişik noktadan, 4 mz'lik alanlar tel örgü ile korunarak, değişik dönemlerde meranın ot verimi ve otlamaya bağlı kayıplar belirlenmiştir. Bu amaçla, korunmuş ve açık alanlardan, iki haftada bir olmak üzere, Mayıs ayının 2. haftasından Ağustos ayının 2. haftasına kadar, mera örneklemesi yapılmıştır. Mera örneklemesine paralel olarak, merada otlayan 20'şer adet erkek ve dişi toklunun canlı ağırlıkları da belirlenerek günlük canlı ağırlık artışları hesaplanmıştır. Çalışma süresince meradan toplanan ot örneklerinin ağırlıkları ve ham besin madde (KM, OM, HK, HP, NDF ve ADF) analizleri ile in vitro sindirilebilirlikleri belirlenmiştir. Vejetasyonun ilerlemesine bağlı olarak mera otlarının KM, NDF ve ADF düzeyleri artmış, HP düzeyi azalmış (P< 0.01), OM ve HK içeriği ise değişmemiştir. Otlamanın etkisi bu parametrelerde önemsiz bulunmuştur. Vejetasyon dönemi KM sindirilebilirliği, KM verimi ve sindirilebilir KM verimini önemli düzeyde etkilemiştir (P< 0.01). Deneme başında açık ve korunmuş alanlar için % 69.70 ve % 69.25 olan KM sindirilebilirliliği, 7. örnekleme döneminde % 42.91 ve % 43.45'e gerilemiştir. Bu parametrelerde de otlamanın etkisi önemsiz bulunmuştur. Meranın KM verimi 1., 2., 3., 4., 5., 6. ve 7. örnekleme dönemlerinde açık ve korunmuş alanlar için sırasıyla 54.46 ve 69.64; 81.88 ve 120.54; 50.55 ve 111.74; 59.10 ve 97.13; 32.82 ve 78.81; 38.06 ve 67.61; 26.96 ve 52.65 kg/da olarak bulunmuştur. Meranın sindirilebilir KM verimi ise aynı sıraya göre 37.82 ve 48.12; 51.50 ve 78.41; 28.29 ve 58.50; 30.15 ve 48.18; 16.12 ve 37.65; 17.76 ve 31.56; 11.96 ve 24.10 kg/da olarak bulunmuştur. Bu parametrede hem vejetasyon dönemi ve hem de otlamanın etkisi önemli bulunmuştur (P< 0.01). Mera örneklerine paralel olarak yapılan tartımlarda, 2., 3. ve 4. dönemlerde tokluların canlı ağırlık artışlarının iyi olduğu (erkekler için 228, 263 ve 182 g; dişiler için ise 252, 194 ve 184 g) belirlenmiş, sonraki tartımlarda ise oldukça düşük canlı ağırlık artışları elde edilmiştir. Bu çalışmada, Doğu Anadolu şartlarında meraların Mayıs ve Haziran aylarında besi hayvanlarının besin madde ihtiyaçlarını önemli ölçüde karşılayabileceği, ancak bu dönemden sonra ek yem desteğine ihtiyaç bulunduğu sonucuna varılmıştır.
Vejetasyonun Farklı Devrelerinde Hasat Edilmenin Bazı Mısır Varyetelerinde Besin Madde İçeriği ve Silaj Kalitesi ile Sindirilebilir Kuru Madde Miktarına Etkisi
(2001) Karslı, M. Akif; Nursoy, Hüseyin; Deniz, Suphi; Yılmaz, İbrahim Hakkı
Vejetasyonun farklı dönemlerinde biçilen mısır varyetelerinin (RX-947, 33-94, Frassino, Arifiye) besin madde içerikleri ile silaj kalitesi ve birim alandan üretilen sindirilebilir kuru madde miktarını belirlemek amacıyla yapılan bu çalışmada, hasıllar püsküllenme, süt olum ve hamur olum devrelerinde biçilmiştir. Anılan dönemlerde biçilen mısır hasılları, her dönem ve varyete için 3'er tekerrür olmak üzere, bir litre hacimli cam kavanozlara iyice bastırılarak doldurulmuş ve 60 gün süreyle inkubasyona bırakılmıştır. İnkubasyon süresinin sonunda kavanozlar açılmış ve silajların ham besin madde (kuru madde, ham kül, ham protein, ADF ve NDF) analizleri ile pH, organik asit (laktik asit, asetik asit, propiyonik asit ve bütirik asit) ve in vitro kuru madde sindirilebilirlilik analizleri yapılmıştır. Denemede, vejetasyon döneminin ilerlemesine bağlı olarak, hasılların kuru madde ve organik madde düzeylerinin arttığı (P<0.05), NDF ve ADF düzeylerinin azaldığı (P<0.05), ham protein düzeyinin ise varyetelere göre farklılık gösterdiği gözlenmiştir. Silaj örneklerinin pH düzeyleri, varyete ve dönemlere göre farklılık göstermekle birlikte, bütün değerler, silajlar için öngörülen 3.5-4.5 değerleri arasında bulunmuştur. Silajların organik madde içerikleri ise, genellikle arzu edilen düzeylerde (düşük asetik ve bütirik asit - yüksek laktik asit) gerçekleşmiştir. Silajlarda vejetasyonun ilerlemesine bağlı kuru madde düzeyindeki artış, laktik asit düzeylerinde düşüşe neden olmuştur. Örneklerin in vitro kuru madde sindirilebilirlikleri açısından püsküllenme ve süt olum devrelerinde en yüksek değerler 33-94 (%77.16 ve %76.80) ve Frassino (%79.18 ve %78.48) varyetelerinde elde edilirken, hamur olum döneminde bütün varyeteler benzer bulunmuştur (P>0.05). Birim alandan elde edilen sindirilebilir kuru madde miktarı, püsküllenme ve süt olum dönemlerinde 33-94 adlı varyetede (1142.43 kg/da ve 1363.68 kg/da), hamur olum döneminde ise Arifiye varyetesinde (1232.86 kg/da) en yüksek bulunmuştur. Çalışmada, birim al andan elde edilen hasıl miktarı ve sindirilme derecesi dikkate alınarak hesaplanan sindirilebilir kuru madde miktarı göz önüne alındığında, Rx-947, 33-94 ve Frassino varyetelerinin süt olum döneminde, Arifiye varyetesinin ise hamur olum döneminde hasat edilmesinin uygun olacağı sonucuna varılmıştır.
Vejetasyonun Farklı Dönemlerinde Biçilen Macar Fiği Buğday Karışımının Besin Madde Kompozisyonu, Rumende Yıkılım Özellikleri, İn Vitro Sindirilebilirlik ve Rölatif Yem Değerinin Belirlenmesi
(2010) Nursoy, Hüseyin; Aksoy, İhsan
Bu çalışma, sonbaharda ekilen ve kıraçta yetiştirilen %50 Macar fiği ve %50 buğday karışımının Haziran ortasından Temmuz sonuna kadar 7 kez 1 hafta arayla biçiminin besin madde içerikleri, in vitro kuru madde sindirilebilirlikleri, rölatif yem değeri (RYD) ve rumen yıkılabilirlik parametrelerinin incelenmesi amacıyla yapıldı. Macar fiği ve buğdaya ait kuru otların kuru madde (KM), ham kül ve organik madde değerleri biçim zamanlarına göre değişmezken, NDF ve ADF oranları arttı, ham protein oranları ise 20 Temmuz biçim dönemine kadar artış gösterdi, sonra azaldı. Biçim dönemlerine göre yeşil ot verimi 1385-1643 kg/da, kuru ot verimi 363-654 kg/da ve kuru madde verimi 344-621 kg/da arasında gerçekleşti. Yeşil ot verimi 6 Temmuz biçim döneminden itibaren istatistiksel olarak (P<0.01) yüksek bulundu. İn vitro kuru madde sindirilebilirliği ilk biçimden son biçime doğru vejetasyonun ilerlemesine bağlı olarak hızla azaldı (P<0.01). Karışımların RYD değerleri 106-180 aralığında belirlendi. Karışımların rumendeki KM yıkılabilirlikleri biçim döneminin artışıyla birlikte azaldı. Karışımların rumende yıkılım hızı sabitesi 0.015-0.033/saat aralığında ve istatistiksel olarak önemsiz bulundu. Efektif KM yıkılabilirliği %30.10-%53.24 olarak belirlendi ve vejetasyonun ilerlemesiyle azaldı (P<0.01). Sonuç olarak; kuru ot olarak kullanılacak Macar fiği ve buğday karışımının incelenen parametreler bakımından en uygun biçim zamanın karışım kuru maddesinin %30.10-36.68 aralığı veya buğdayın süt olum dönemi olduğu kanaatine varıldı.
Yumurtacı Tavuklarda Yosun Ekstraktı (Ascophyllum Nodosum) Kullanmanın Verim Üzerine Etkileri
(1996) Deniz, Suphi; Nursoy, Hüseyin; Muruz, Habip; Bolat, Duran; Baytok, Erol
Bu araştırmada, bitkilerde büyüme hızlandırıcı olarak kullanılan yosun ekstraktırun yumurta tavuklarında yumurta verimi, yumurta ağırlığı, yem tüketimi, yemden yararlanma ve yumurta sarısı rengi üzerine etkileri incelendi. Çalışmada 280 adet 34 haftalık yaşta Babcock ticari yumurtacı tavuk kullanıldı. Tavuklar 4 gruba ve her grup kendi içerisinde 7' şer alt gruba ayrıldı. Gruplardan birine yosun ekstraktı içermeyen (kontrol) karma yem, diğerlerine sırasıyla % 0.01, % 0.05, ve % 0.1 düzeylerinde yosun ekstraktı içeren karma yemler verildi. Araştırma 75 gün sürdürüldü. Deneme boyunca kontrol, % 0.01,0.05 ve 0.1 Maxicrop içeren gruplarda yumurta verimi sırasıyla% 78.73,73.70,77.28 ve 82.29 (P<0.05); yumurta ağırlığı 59.28, 60.36, 59.95 ve 60.75 g (P<0.05); günlük yem tüketimi 118.82,120.59,112.07 ve 123.96 g (P<0.01); bir kg yumurta üretimi için tüketilen yem miktarı ise 2.83, 3.02, 2.73 ve 2.57 kg (P>0.05) olarak bulundu. Çalışma sonunda, bu yosun ekstraktının verimi artırmak amacı ile, yumurta tavuklarının karma yemlerine katılmasının faydalı olup olmadığını belirlemek için daha detaylı çalışmaların yapılması gerektiği kanaatine varıldı.