Browsing by Author "Soyalp, Celaleddin"

Now showing 1 - 20 of 23

Comparison of Ketamine, Fentanyl and Remifentanyl in Terms of Sedoanalgesia for Colonoscopy: a Randomized Prospective Double-Blind Study
(Galenos Yayincilik, 2019) Simsek, Lokman; Yuzkat, Nureddin; Soyalp, Celaleddin; Gulhas, Nurcin
Aim: The aim of this study was to compare the effects of fentanyl, remifentanyl and ketamine applied for analgesia during colonoscopy on hemodynamics and sedo-analgesia quality. Methods: A total of 81 patients, who were scheduled for elective colonoscopy, were included in the study. Groups were randomized according to closed envelope method. Group K received 0.5 mg/kg ketamine, group F, 1 mu g/kg fentanyl, and group R received 1 mu g/kg remifentanil. Anaesthetist administered the analgesic agents at a dose of 1 mL/10 kg body weight without knowing the ingredient. Hemodynamic variables, total amount of propofol consumed, time of the endoscope to reach the cecum, and duration of colonoscopy were recorded. After the procedure, Modified Aldrete Score, patient, colonoscopist and anesthesiologist satisfaction were evaluated. Statistical analysis of the data was performed. Results: The demographic characteristics of the patients included in the study and the distribution of the patients between the groups were similar. There were no significant differences in duration of colonoscopy, hemodynamic changes, oxygen saturation, satisfaction scores, quality of analgesia, recovery and recovery after the procedure between the groups. Conclusion: As a result, ketamine, fentanyl, and remifentanyl applied for analgesia during colonoscopy have similar hemodynamic alterations and analgesic quality, therefore these agents may be substituted for one another for colonoscopy procedures.
Comparison of the Effects of Desflurane and Sevoflurane on Cerebral Oxygen Saturation in Patients Undergoing Thyroidectomy: a Randomised Controlled Clinical Study
(Aves, 2019) Akcay, Lerzan; Soyalp, Celaleddin; Yuzkat, Nureddin; Gulhas, Nurcin
Objective: The commonly performed sitting position with head extended during thyroidectomy has been shown to cause adverse effects on cerebral regional oxygen saturation (CrSO2). Therefore, the present study aimed to investigate the effects of two well-known anaesthetic agents, desflurane and sevoflurane, on CrSO2 in patients undergoing thyroidectomy in the semi-sitting position by near-infra-red spectroscopy monitoring. Methods: The study included 60 patients aged 18-65 years, with an American Society of Anesthesiologists (ASA) physical status classification score I-III, who underwent elective thyroidectomy in the semi-sitting position. The patients were randomly divided into two groups, depending on the anaesthetic agent administered: (1) sevoflurane group (Group S; n=30) and (2) desflurane group (Group D; n=30). After intubation, the patients were placed in a 45-degree semi-sitting position. Vital signs and the CrSO2 levels in both hemispheres were recorded both pre-induction and at the induction minute 1, post-intubation, post-positioning, every 5 minutes intraoperatively and in the case of sudden changes. Results: No significant difference was found between the groups in terms of age, height, body weight, the ASA score, operative time and left- and right-hemisphere CrSO2 (p>0.05). Moreover, the two groups were statistically similar to each other with regard to peripheral capillary oxygen saturation, heart rate, systolic and diastolic blood pressure, mean artery pressure and end-tidal CO2 (ETCO2) levels. Conclusion: Desflurane and sevoflurane had similar effects in the preservation of CrSO2 in patients undergoing thyroidectomy in the semi-sitting position.
Comparison of the Effects of Dexmedetomidineremifentanil and Propofol-Remifentanil Combinations on Postoperative Cognitive Functions in Patients Undergoing Hysteroscopy: a Randomized Prospective Study
(2019) Soyalp, Celaleddin; Gülhaş, Nurçin; Atasoy, Idris
Aim: In the present study, we aimed to compare Dexmedetomidine-Remifentanil and Propofol-Remifentanil combinations in termsof postoperative cognitive functions in hysteroscopy attempts.Material and Methods: A total of 70 ASA I-II patients who were aged between 18 and 65 years were included in the study followingthe ethics committee approval. The patients were randomized into two groups (n=35), and standard routine monitoring were appliedto them. The sedation depth was evaluated with Ramsey Sedation Score (RSS) before and after the sedation; and cognitive functionsof the groups were evaluated with the Minimal Mental State Test (MMST).Propofol 1 mg/kg bolus 25-100 μg/kg/min infusion was administered to Group PR, and Dexmedetomidine 1 μg/kg bolus 0.4-0.7 μg/kg/h infusion dose was administered to Group DR. Remifentanil 0.25 μg/kg bolus 0.04 μg /kg/min infusion was administered to thegroups, and the groups were followed to ensure RSS≥4.Result: In cognitive functions, it was observed that there was significant regression in Group PR in postoperative period comparedto the preoperative period (p<0.05). The hemodynamic parameters were lower in Group DR than in Group PR at 5th, 10th and 15thminutes following the hysteroscopy (p<0.05). The Modified Aldrete Score in Group DR were high, and pain scores were lower (p<0.05).Satisfaction with the surgeon, patient and anesthetist scores were higher in Group DR. No respiratory depression was observed(p<0.05).Conclusion: We believe that administering Dexmedetomidine-Remifentanil combination in sedation in hysteroscopy ensures betterpostoperative cognitive function, recovery conditions, analgesia, and patient and surgeon satisfaction compared to the Propofol-Remifentanil combination.
Comparison of Three Video-Assisted Intubation Methods: Rigid Telescopes, C-Mac, Flexible Fiberoptic Bronchoscopy, for Anticipated Difficult Airways
(Elsevier Sci Ltd, 2022) Cetin, Yaser Said; Soyalp, Celaleddin
Objective: The aim of this study was to compare the efficiency and reliability of rigid telescopes with the two most used video-assisted intubation techniques. The primary outcome of the study is the first attempt orotracheal intubation success rate and the secondary outcomes include intubation time, mucosal injury, and complications during intubation. Materials and methods: All patients that were predicted to have difficult intubation were prepared according to the video-assisted intubation technique and were randomly divided into three groups: Group 1 (REI group; n = 49) included patients that were intubated using rigid endoscope-assisted orotracheal intubation (REI) (0 degrees, 45 degrees, and 70 degrees), 18-cm rigid telescope, full-HD camera, and Macintosh blade. Group 2 (V-MAC Group; n = 51) included patients that underwent tracheal intubation using a videolaryngoscope Macintosh (V-MAC). Group 3 (FFEI group; n = 53) included patients that underwent flexible fiberoptic tracheal intubation. Groups were compared with regard to intubation success rate, intubation time, number of intubation attempts, and intubation-related complications. Results: The study included a total of 153 patients aged 18-60 years who were predicted to have difficult intubation and underwent intubation with phonomicrosurgery and general anesthesia under elective conditions. Demographic and airway findings of the groups were similar, and no significant difference was found among the groups with regard to the number of intubation attempts (p > 0.05). Intubation was successful at the first attempt in 110 (72%), at the second attempt in 26 (17%), and at the third attempt in 17 (11%) patients. No significant difference was found among the three groups with regard to the number of intubation attempts (p > 0.05). Intubation time was significantly longer in the FFEI group compared to the other two groups (p < 0.05). The prevalence of mucosal injury to vocal cords was significantly lower in the REI group compared to other groups (p < 0.05). Conclusion: Rigid telescopes can be considered in elective surgeries of patients predicted to have difficult airway since they allow for rapid assessment of the airway, minimal mucosal damage, and rapid intubation. (C) 2022 Elsevier Ltd. All rights reserved.
Cost Analysis on Intensive Care Unit Costs Based on the Length of Stay
(Aves, 2019) Kilic, Mehmet; Yuzkat, Nureddin; Soyalp, Celaleddin; Gulhas, Nurcin
Objective: The present study aimed to determine the profit/loss ratio and the service casts in intensive care unit (ICU) based on the length of ICU stay. Methods: This retrospective study reviewed the medical records of 458 patients who were admitted to ICU between August 2016 and August 2017. Depending on the length of their ICU stay, the patients were divided into six groups: (I) 1 day, (II) 2 days, (III)3 days, (IV) 4 days, (V) 5 days and (VI) more than 5 days. These charges were evaluated under six categories: surgery, laboratory tests, drugs, tools and equipment, radiographic workup and others. Results: This study reviewed the medical records of patients including 273 (59.6%) men and 185 (40.4%) women. The mean age of the patients was 53.87 +/- 22.6 years. The profit/loss ratio was in favour of loss in group I (12,870.82 TL), group II (9,384.61 TL) and group III (371.18 TL). The ration was in favour of profit in group IV (16,505.4 TL). Total service costs comprised 38.31% drug costs, 24.45% tools/equipment, 13.14%, laboratory tests, 10% other costs, 4.92% surgical costs and 3.1% radiographic tests. Conclusion: The cost analysis based on the service costs in ICU with regards to the length of ICU stay revealed that due to the greater use of diagnostic, surgical and medical tools and equipment and laboratory and radiographic tests, the profit/loss ratio was in favour of loss within the first three days in ICU. This ratio turned to profit beginning from day 4 in ICU due to the decrease in the use of these equipment and tests. Moreover total ICU costs comprised 38.51% drug costs and 24.45% medical tools and equipment.
Drug-Drug Interactions in Intensive Care Units and Potential Clinical Consequences of These Interactions
(2019) Oto, Gökhan; Göçeroğlu, Rezzan Temelli; Berber, İlhami; Soyalp, Celaleddin; Buğday, M. Serdar; Öksüz, Ersoy; Karaaslan, Erol
Aim: Drug-drug interactions (DDIs) are an important factor that can lead to serious health problems by increasing or decreasing theeffects of drugs. This study aimed to evaluate the frequency of DDIs in the intensive care unit (ICU).Material and Methods: All patients who were hospitalized for more than 24 h in the ICU of our hospital between January andSeptember 2018 and received 2 or more medications were included in this retrospective study. Frequency and severity of the DDIswere detected using the Rx Mediapharma and Lexi-Interact programs.Results: Of the 972 patients enrolled in the study, 2742 incidences of DDIs were detected in 626 patients (64%). Of the differentdrug pairs administered, 422 had DDIs, and 64 of those had 10 or more DDIs, constituting 67% of all of the DDIs. The most commonpotential clinical consequences of DDIs were increased risk of bleeding (12.3%), hyperkalemia (8.2%), arrhythmia (7.9%), and CNSdepression (6.6%).Conclusion: The results indicated that DDIs in the ICU were very common in our hospital. Moreover, these results indicated thatpatients should be closely monitored for the prevention of adverse effects, such as electrolyte disturbance, bleeding risk, andarrhythmia of drugs.
The Effect of Adding Dexamethasone To Bupivacaine on Postoperative Analgesic Consumption in Superficial Cervical Plexus Block During Tympanoplasty Surgery
(2025) İşiyok, Muhammed Salih; Soyalp, Celaleddin
Bu çalışma, timpanoplasti cerrahisi sırasında yüzeyel servikal pleksus bloğunda bupivakain'e deksametazon eklenmesinin postoperatif analjezi tüketimi üzerindeki etkilerini değerlendirmektedir. Timpanoplasti cerrahisi, timpanik membranın onarılması ve işitme düzeyinin iyileştirilmesi amacıyla yaygın olarak uygulanan bir kulak burun boğaz (KBB) cerrahisidir. Cerrahi sırasında ve sonrasında ağrı yönetimi, hasta konforunun sağlanması ve komplikasyonların önlenmesi açısından kritik bir öneme sahiptir. Çalışmamızda, bupivakain ile kombine edilen deksametazonun yüzeyel servikal pleksus bloğu ile sağlanan analjezi üzerindeki etkinliği araştırıldı. Araştırmada, intraoperatif opioid tüketimi, postoperatif ağrı yönetimi, bulantı ve kusma gibi semptomların azaltılması ve hasta memnuniyeti gibi parametreler incelenmiştir. Sonuçlar, deksametazonun bupivakain ile birlikte kullanıldığında postoperatif analjezi ihtiyacını önemli ölçüde azalttığını ve hastaların genel memnuniyetini artırdığını göstermektedir.
The Effects of Bupivacaine and Bupivacaine-Ketamine Combination on Postoperative Vas Score and Opioid Consumption in the Erector Spina Plan Block in Lumbar Disc Hernia Surgery
(2022) Özdoğan, Ramazan; Soyalp, Celaleddin
Amaç: Lomber disk herni cerrahisine alınan hastalar sıklıkla ciddi postoperatif ağrıya maruz kalmakta ve yoğun bir analjezik tedavi ihtiyacı olmaktadır. Geleneksel opioid bazlı analjezi teknikleri, postoperatif ağrı tedavisinde sıklıkla kullanılmakla birlikte yan etkileri postoperatif deneyimin kötü olmasına ve bu sebeple de hasta memnuniyetinin azalmasına neden olabilmektedir. Hastaların postoperatif ağrılarının azaltılması, erken mobilizasyonu, taburculuk süresinin kısaltılması, ağrıya bağlı sistemik yanıtın baskılanması ve erken iyileşme programları çerçevesinde rejyonal anestezi tekniklerini de içeren multimodal analjezi sıklıkla kullanılmaktadır. Çalışmamızda, elektif lomber disk herni cerrahisi yapılacak hastalarda lomber erektör spina plan bloğu (ESPB) uygulanan hastalarda bupivakain ile bupivakain-ketamin kombinasyonunun postoperatif analjezik tüketimi ve vizüel ağrı skalası (VAS) skoru üzerine etkilerinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Bu çalışma Van 100. Yıl üniversitesi Tıp Fakültesi girişimsel etik kurul onamı alındıktan sonra başlatılacaktır. Y.Y.Ü Tıp Fakültesi Hastanesinde lomber disk hernisi tanısı ile cerrahi planlanan 60 hastada yapıldı. Çalışmaya 18 -65 yaş grubundaki ASA I-II hastalar dahil edildi. 18 yaş altı hastalar, daha önceden spinal cerrahi geçirenler, lokal anestezik ajanlara karşı alerjisi olduğu bilinenler, koagülasyon parametreleri bozuk olanlar, gebeler, asit-baz dengesi bozukluğu olanlar, kardiyovasküler instabilitesi olanlar, solunum yetmezliği olanlar, böbrek- karaciğer yetmezliği olanlar ve çalışmaya dahil olmak istemeyen hastalar çalışma dışı bırakıldı. Çalışmaya dahil edilen 60 hasta 30'ar kişilik 2 gruba kapalı zarf yöntemi iler randomize edilerek 30 kişi Grup B' ye 30 kişide Grup BK'ya dahil edilerek çalışma çift kör olarak başlatıldı. Olguların demografik verileri kayıt altına alındı. Çalışmaya dahil edilecek olan hastalar preoperatif bakım ünitesine alınarak sol elin dorsal yüzeyinde geniş damar yolu açılıp 10cc/kg dozunda i.v. kristalloid mayi verildikten sonra operasyon odasına alındı . Hastalar ameliyathane sedyesinde supin pozisyonda işleme uygun standart ASA monitörizasyonu ile monitörize edildi. Hastaların hemodinamik parametreleri olan KAH (Kalp Atım Hızı), SKB (Sistolik Kan Basıncı), DKB (Diyastolik Kan Basıncı), OKB (Ortalama Kan Basıncı), SpO2 (Oksijen Saturasyonu), preop ve işlem süresince on dakikada bir kayıt altına alındı. Ayrıca cerrahi süre ile demografik verileri kaydedildi. Yeterli preoksijenizasyon sonrası anestezi indüksiyonu her iki gruba da intravenöz 2 mg/kg propofol (Propofol-®Lipuro %1(10 mg/ml), B. Braun Indonesia ), 2 mcg/kg fentanil (Fentanyl Citrate®, Hospira, ABD), ve 0.6 mg/kg roküronyum (Esmeron®, Organon, Kloosterstraat, Hollanda) ile yapıldı. Hastalar gerekli anestezi derinlik sağlandıktan sonra 7-8 mm çapında spiralli tüple entübe edildi. Entübasyon sonrası hastalar uygun şekilde pron pozisyona alındı. Anestezi idamesi ise %8 desflurane, %40 O2 ve %60 Hava karışımıyla sağlandı. Hastanın ek doz ihtiyacı 0.15mg/kg rokuronyum ve 1mcg/kg fentanil ile sağlandı. Ameliyat bitiminde 1.Gruba cerrahi sonrası ultrason eşliğinde spinal cerrahi yapılan seviyenin bir üst erektör spina plan alanına önceden başka bir anestezi doktoru tarafından hazırlanan %0.25'lik bupivakain 20 cc ile bilateral erektör spina plan bloğu yapıldı. 2. Gruba ise ultrason eşliğinde spinal cerrahi yapılan seviyenin bir üst erektör spina plan alanına önceden başka bir anestezi doktoru 20 cc %0.25'lik bupivakaine 0.5 mg/kg ketamin adjuvan olarak eklenip bilateral erektör spina plan bloğu yapıldı. Daha sonra Ameliyat sonunda kas gevşetici etkisini antagonize etmek için intravenöz 0.04 mg/kg neostigmin ve 0.015 mg/kg atropin kullanıldı. Daha sonra hastalar ekstübe edilerek derlenme odasına alındı. Modifiye aldrete skoru 9 ve üzeri olan hastalar 0. Saat olarak kayıt edilerek servise gönderildi. Postoperatif dönemde 0., 2., 4., 6., 12. ve 24. saatlerde VAS skorları, VAS istirahat (yatarken) olarak kaydedildi. Hastaların VAS skorunu sorgulayan doktor, analjezi için kullanılan ilaçlardan ve gruplandırmadan habersizdi. VAS skoru ≥ 4 olan hastalara 50 mg tramadolol 100 cc mai içinde iv ek olarak uygulanması uygulandı. Uygulama zamanları ve miktar kaydedildi. Hastalarda ilk 24 saatte gelişen bulantı-kusma, ağız kuruluğu, kaşıntı, çarpıntı ve baş ağrısı (var-yok) kaydedildi. Ayrıca hastaların mobilizasyon süreleri ile total opioid tüketimi kaydedildi. Çalışma sonunda hastaların; operasyon sonrası ağrı veya diğer rahatsızlıkları ile ilgili memnuniyetleri kaydedildi. Memnuniyetleri; kötü=0, orta=1, iyi=2, mükemmel=3 olacak şekilde değerlendirildi ve sonuçlar kaydedildi. Bulgular: Gruplar arasında yaş, boy, ağırlık ve BMI değeri anlamlı farklılık görülmedi. Postoperatif gruplar arasında opioid tüketimde farklılık görülmedi. Postoperatif gruplar arasında VAS skoru, mobilizasyon başlama süresi ve hasta memnuniyetinde farklılık görüldü. Sonuç: Grup BK (bupivakain + ketamin) de, grup B (bupivakain) ye göre postoperatif VAS skoru düşük, mobilizasyon başlama süresi kısa ve hasta memnuniyeti daha yüksek saptandı. Ketamin, ESP blok için uygulanan bupivakaine adjuvan olarak eklendiğinde bloğun süresini ve kalitesini arttırdığını tespit ettik. Ketaminin bu etkilerinin hasta VAS skorlarını düşürerek, hasta memnuniyetini ve erken mobilizasyonu arttırdığını gördük.
Effects of Dexmedetomydin-Remifentanil or Propofol-Remifentaniline Postoperative Cognitive Functions in Hysteroscopies
(2018) Atasoy, İdris; Soyalp, Celaleddin
HİSTEROSKOPİLERDE DEKSMEDETOMİDİN-REMİFENTANİL VEYA PROPOFOL-REMİFENTANİLİN POSTOPERATİF KOGNİTİF FONKSİYONLAR ÜZERİNE ETKİLERİ Amaç: Çalışmamızda endometrial patolojilerin tanı ve tedavisinde altın standart olan histeroskopik girişimlerde; deksmedetomidin-remifentanil ile propofol-remifentanil kombinasyonlarını postoperatif kognitif fonksiyonlar, hemodinami, sedasyon, analjezi, derlenme, cerrah ve hasta memnuniyeti açısından karşılaştırılmayı amaçladık. Metod: Bu çalışma Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Etik Komitesi onayı alındıktan sonra prospektif olarak gerçekleştirildi. ASA I-II, 18-65 yaş arası 35'er kişilik 2 grupta toplam 70 hasta çalışmaya dâhil edildi. Operasyon günü işlem öncesi cerrahi masasına alınan hastalara supin pozisyonda işlemin gerektirdiği stantard rutin monitörizasyon yapıldı. Sedasyon öncesi ve sonrası sedasyon derinliği Ramsey sedasyon skoru (RSS) grupların kognitif fonksiyonları ise Minimal mental durum testi (MMDT) ile değerlendirildi. Hastalar Grup PR ve DR olmak üzere randomize iki gruba ayrıldı. Grup PR' ye Propofol 1 mg/kg bolus yapıldıktan sonra 25-100 µg/kg/dk infüzyon dozuna geçildi. Grup DR' ye Deksmedetomidin 1 µg/kg 10 dk bolus yapıldıktan sonra 0,4-0,7 µg/kg/sa infüzyon dozuna geçildi. Her iki gruba Remifentanil 0.25 µg/kg bolus sonrası 0.04 µg /kg/dk infüzyon dozuna geçildi. Tüm olgulara işlem boyunca nazal kanül ile 4-6 L dk -1 O2 verildi. Hastalar Ramsay Sedasyon Skalasına (RSS) göre RSS ≥4 olacak şekilde takip edildi. RSS <4 olması halinde gruba göre ek propofol yada deksmedetomidin yapıldı. Olguların operasyon masasında ilaç uygulaması öncesinde vital parametreleri, kontrol değer olarak kaydedildikten sonra yükleme dozu öncesi ve sonrası girişim süresince her 5 dk da bir kaydedildi. Derlenme skoru ise Modifiye aldrete skoru (MAS) ile ölçüldü. Ağrının değerlendirilmesinde Yüz ağrı ölçeği (YAÖ) kullanıldı. Bulgular: Her iki gruptaki olguların demografik özellikleri değerlendirildi. Gruplar arasında yaş, boy, kilo, ASA risk sınıflaması ve histeroskopi süreleri bakımından anlamlı istatistiksel fark yoktu (p>0.05). Grup DR' de Minimal mental durum testi (MMDT) değerleri açısından preop ve postop değişiklik olmazken; Grup PR'de Postop, Preop'a göre istatistiksel olarak anlamlı gerileme olduğu görüldü (p<0,05). Her iki gruptaki olgular periferik oksijen saturasyon (SpO2) değerleri açısından değerlendirildi. Grup DR'de sadece indüksiyon sonrası 5. dakikadaki değer Grup PR'ye göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde yüksek bulundu (p<0.05). Grup DR'de indüksiyon sonrası 1, 5, 10 ve 15. dakikalardaki ve histeroskopi sonrası 5, 10 ve 15. dakikalardaki KAH'ı değerleri Grup PR'ye göre istatistiksel olarak anlamlı düşüktü (p<0.05). Grup DR'de histeroskopi sonrası 5, 10 ve 15. dakikalardaki bakılan değerler SKB'ı, DKB'ı ve OKB'ı açısından değerlendirildiğinde Grup PR'ye göre istatistiksel olarak anlamlı düşüktü (p<0.05). Grup DR'de Modifiye aldrete skorlaması açısından Grup PR'ye göre yüksek, Yüz ağrı ölçeği skorları daha düşüktü (p<0,05). Grup DR'de Grup PR'ye göre işlem sonrası Cerrah, Hasta ve Anestezist memnuniyeti istatistiksel olarak anlamlı düzeyde yüksek bulundu (p<0,05). Grup DR'de Desatürasyon ve Solunum depresyonu gözlenmezken, Grup PR'de istatistiksel olarak anlamlı düzeyde yüksek bulundu (p<0,05). Sonuç: Histeroskopilerde sedasyon uygulamasında Deksmedetomidin-Remifentanil kombinasyonun; Propofol-Remifentanil kombinasyonuna göre daha iyi postoperatif kognitif fonksiyon, derlenme koşulları, analjezi, hasta ve cerrah memnuniyeti sağladığı kanısındayız. Bu kombinasyon çeşitli zaman periyotlarında kan basıncı düşüklüğüne neden olsa da hiçbir olguda tedavi gereksinimi olmadı. Anahtar kelimeler: Histeroskopi, sedasyon, deksmedetomidin, propofol, kognitif fonksiyonlar
Effects of Menstrual Cycle Phases on Preoperative Anxiety: a Randomized Prospective Observational Trial
(Bayrakol Medical Publisher, 2020) Yuzkat, Nureddin; Soyalp, Celaleddin; Demir, Canser Yilmaz; Kilic, Mehmetlig; Gulhas, Nurcin
Aim: Women experience physical and psychological changes as a result of their menstrual cycle. This study aimed to investigate whether the menstrual cycle had any effect on the preoperative anxiety experienced by women who were scheduled to have an operation. Material and Method: One hundred female patients who were scheduled to undergo a septorhinoplasty, and who met the inclusion criteria, were enrolled in the present study. The patients were divided into two groups according to the phase of their menstrual cycle: Group F (follicular phase) and Group L (luteal phase). The patients' anxiety level was measured preoperatively using the State-Trait Anxiety Inventory Scale. The patients' heart rate and blood pressure measurements were performed preoperatively as well as at 1 min, 5 min, and 10 min after intubation. Results: The preoperative anxiety scores of the patients in the luteal phase (41.14) were statistically significantly higher than those of the patients in the follicular phase (36.04). The blood pressure, heart rate, and peripheral oxygen saturation values were found to be similar between the two groups. Discussion: We believe that preoperative anxiety is higher during the luteal phase of the menstrual cycle than during the follicular phase, but the hemodynamic data were similar in both phases.
Effects of Propofol-Dexmedetomidine and Propofol-Remifentanil on Recovery and Hemodynamics in Hysteroscopic Operations, One of the Ambulatory Anesthesia Practi̇ce: Arandomized Controlled Study
(2022) Oğuz, Ali Kendal; Soyalp, Celaleddin
Çalışmamızda günübirlik girişimlerden histeroskopilerde; deksmedetomidin- propofol ile remifentanil-propofol birleşimlerinin perioperatif spontan solunum, hemodinami, derlenme, hasta, cerrah ve anestezist memnuniyeti üzerine etkilerini karşılaştırmayı amaçladık. Yöntem: Bu çalışma Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Etik Komitesi onayı alındıktan sonra prospektif olarak gerçekleştirildi. ASA I-II, 18-65 yaş arası 40'ar kişilik 2 grupta toplam 80 hasta çalışmaya dâhil edildi.Operasyon günü işlem öncesi tüm hastalara 20 G branül ile damar yolu açıldı ve jinekoloji masasına alınan hastalara supin pozisyonda işlemin gerektirdiği stantard rutin monitörizasyon yapıldı. Tüm hastalara nazal kanül ile 2 lt/dk'dan oksijen başlandıktan sonra;0.025 mg/kg Midazolam (Demizolam®, Dem, Türkiye) ile premedike edildi. Hastalar Grup DP ve RP olmak üzere randomize iki gruba ayrıldı. Her iki gruba da Propofol (Propofol-®Lipuro %1(10 mg/ml), B. Braun Indonesia ) 1mg/kg bolus yapıldı. Grup DP' ye Deksmedetomidin (Sedadomid 200 μg/2 ml, KOÇAK FARMA Türkiye) 1mcg/kg 10 dakikada bolus yapıldıktan sonra 0,2-1,4 mcg/kg/saat infüzyon dozuna geçildi. Grup RP' ye Remifentanil (Ultiva®, GlaxoSmithKline, Belgium) 0,25mcg/kg bolus sonrası 0,025-0,1mcg/kg/dakika infüzyon dozunda başlandı. Sedayon öncesi ve sonrası grupların hemodinamik verileri, solunum fonksiyonları kaydedildi. Anestezi derinliği ramsey sedasyon skalası kullanılarak, derlenme skorları ise Modifiye aldrete skoru(MAS) ile kayıt altına alındı. Ağrının değerlendirilmesinde yüz ağrı ölçeği(YAÖ) kullanıldı. Hastaların Ramsey Sedasyon Skalası dörtten büyük olacak şekilde anestezi derinliği sağlandı. RSS<4 olan hastalara ek propofol uygulanarak ve çalışma dışı bırakıldı. Bulgular: Gruplar arasında yaş, boy, ağırlık ve BMI değeri anlamlı farklılık görülmedi. Gruplar arasında anestezi indüksiyon sonrası vital bulgular, solunum sayısı, end-tidal karbondioksit değerleri ve derlenme süreleri istatistiksel olarak anlamlı farklılık gösterdi. Sonuç: Deksmedetomidin-propofol kombinasyonun histeroskopi gibi derin sedoanaljezi gerektiren durumlarda spontan solunumu korumada remifentanil-propofol kombinasyonundan daha üstün olduğunu bulduk. Öte yandan remifentanil-propofol kombinasyonu ile derlenmenin deksmedetomidin-propofol kombinasyonundan daha hızlı olduğunu saptadık. Ancak günübirlik cerrahilerde aynı gün taburculuk planlandığını göz önüne aldığımızda, derlenmedeki bu gecikmenin aynı gün taburculuğa engel teşkil etmeyeceği kanısındayız. Tüm bu veriler ve litaratürdeki çalışmalar incelendiğinde, deksmedetomidinin günübirlik anestezi pratiğinde güvenle kullanılabileceği kanısındayız
Effects of Showing the Operating Room on Preoperative Anxiety and Hemodynamics Among Patients With Hypertension: a Randomized Controlled Trial
(Taylor & Francis inc, 2020) Yuzkat, Nureddin; Soyalp, Celaleddin; Turk, Omer; Keskin, Siddik; Gulhas, Nurcin
Purpose: Anxiety is one of the most important causes of hypertension, increasing direct blood pressure and affecting postoperative morbidity and mortality. The aim of this study was to investigate the effects of showing the operating room on preoperative anxiety and hemodynamics among patients with hypertension. Methods: We enrolled 90 patients with hypertension undergoing cholecystectomy in this trial. Patients were randomly divided into two groups using a sealed-envelope system. Group STOR was shown the operating room the day before surgery, while Group No STOR was not shown the operating room. Results: State-Trait Anxiety Inventory scores measured on the day of surgery were lower for Group STOR (43.2 +/- 6.0) than Group No STOR (49.8 +/- 7.9) (p = .001). Systolic (p = .001, p = .006, respectively), diastolic (p = .001, p = .004, respectively), and heart rate (p = .018, p = .031, respectively) values in the operation room and preoperative unit were lower in Group STOR than in Group No STOR. The number of postponed operations in Group STOR was lower than in Group No STOR (p = .043), and the patient satisfaction score in Group STOR was higher than in Group No STOR (p = .031). Conclusion: In patients with hypertension, preoperative anxiety, blood pressure, heart rate, and respiratory rate all increase in the preoperative unit and operation room. Our findings indicate that showing the operating room to patients with hypertension decreases preoperative anxiety, as well as blood pressure and heart rate inside the operating room and preoperative unit. It also reduces the number of postponed operations and increases patient satisfaction.
Effects of Tracheal Intubation Without Muscle Relaxants on Postoperative Recovery Conditions in Patients With Obstructive Sleep Apnea: a Double-Blind Randomized Controlled Study
(2019) Soyalp, Celaleddin; Gülhaş, Nurçin; Yüzkat, Nureddin; Tuncdemir, Yunus Emre
Aim: We aimed to compare intubation with and without neuromuscular blocking agents with regard to intubation success,hemodynamic parameters, and postoperative recovery in Obstructive sleep apnea patients.Materials and Methods: The study included 60 patients with a STOP-Bang (Snoring, Tiredness during daytime, Observed apnea,high blood Pressure, Body mass index, Age, Neck circumference, Gender) score of ≥3. The patients were randomly divided into twogroups: (I) rocuronium group (Group E) and (II) remifentanil group (Group R). Group R received 4 mcg/kg remifentanil and Group Ereceived 0.6 mg/kg rocuronium and then the patients’ intubation difficulty scale scores and their responses to train-of-four (TOF)nerve stimulation, and postoperative recovery were evaluated in both groups.Results: The median time to recovery of the TOF ratio to 0 following anesthetic induction was significantly higher in Group Rcompared to Group E (p<0.001). The overall incidences of postoperative sore throat and hoarseness were remarkably high (p<0.002and p<0.001, respectively). The numbers of patients with relaxed vocal cords and complete jaw relaxation were significantly higherin Group E compared to Group R (p<0.001).Conclusion: The results indicated that rocuronium provides better intubation conditions and leads to less peri- and post-operativecomplications compared to remifentanil.
Evaluation of Healthcare Workers at Intensive Care Units Towards Aging
(Yerkure Tanitim & Yayincilik Hizmetleri A S, 2018) Naldan, Muhammet Emin; Kara, Duygu; Soyalp, Celaleddin; Gurol, Ayse
Objective: This study was performed descriptively to evaluate the attitudes of physicians and nurses toward ageism at the Intensive Care Units. Methods: This study was conducted between January 2015 and January 2016 in the Intensive Care Units at the Erzurum Regional Research and Training Hospital, which was one the most common location of elderly patient care in Erzurum. A total number of 121 nurses and physicians who were not on vacation or absent and accepted to participate were included in the study. Rate of participation in the study was 92%. "Patient Introduction Form" and "Ageism Attitude Scale" were used for data collection. Statistical evaluation of the data was conducted with SPSS for Windows 20.0. Results: Most of the healthcare professionals are women (52.9%), 57 were men (47.1%); 31 were physicians (25.6%), and 90 were nurses (74.4%). It was determined that total score of the Ageism Attitude Scale of healthcare professionals was 83.04 +/- 10.43, subscale of life limitation of elderly was 35.23 +/- 5.64, subscale of positive discrimination of elderly was 29.80 +/- 5.77, and subscale of negative discrimination of elderly was 18.00 +/- 3.92 points. Conclusions: It was found that healthcare workers at intensive care units had a positive attitude towards elderly, majority of the participants defined senility by the negative statements such as weakness, illness and mental decline, and healthcare workers who did not live at the same house with their elderlies, got high scores in negative attitude subscale towards elderlies. As a conclusion, it is suggested that information about aging and aging process should be better integrated in service training programs of healthcare professionals
Fournier Gangrene: Association of Mortality With the Complete Blood Count Parameters
(Lippincott Williams & Wilkins, 2018) Demir, Canser Yilmaz; Yuzkat, Nureddin; Ozsular, Yavuz; Kocak, Omer Faruk; Soyalp, Celaleddin; Demirkiran, Hilmi
Background: The authors studied the alterations in mean platelet volume, neutrophil-to-lymphocyte ratio, and red blood cell distribution width values together with the platelet count in hospitalized patients diagnosed with Fournier gangrene to determine their association with disease prognosis. Methods: Records of patients diagnosed with Fournier gangrene were analyzed retrospectively. Results: Seventy-four patients (49 men and 25 women) with a mean age of 57.60 +/- 15.34 years (range, 20 to 95 years) were included. Sixty-eight participants were discharged and six died during follow-up. In the discharged group, during hospitalization, there was a trend downward in neutrophil-to-lymphocyte ratio and mean platelet volume values, whereas platelet count increased significantly. In the nonsurvivor group, the neutrophil-to-lymphocyte ratio and mean platelet volume after first debridement and at the end of hospitalization were significantly higher; platelet counts at admission, after the first debridement, and at the end of hospitalization were significantly lower compared with the survivor group (p < 0.05). In correlation analysis, mortality rate was negatively correlated with platelet count at admission and after first debridement and positively correlated with the neutrophil-to-lymphocyte ratio and mean platelet volume after first debridement. Regarding the receiver operating characteristic curve analyses, a platelet count of 188,500/mu l at admission and 196,000/mu l after the first debridement, a neutrophil-to-lymphocyte ratio of 13.71, and a mean platelet volume of 9.25 fl after the first debridement were defined as the cutoff levels having the best sensitivities and specificities. Conclusions: This study suggests that platelet count at admission and platelet count, mean platelet volume, and neutrophil-to-lymphocyte ratio after first debridement and during discharge may be included among the prognostic scores of Fournier gangrene. The authors defined some threshold values that can be used during patient follow-up. Larger prospective studies are warranted to determine the exact role of those parameters in the prognosis of Fournier gangrene.
Investigation of the Effects of Preoperative Warming on Patient Hemodynamics and Post Operative Tremors in Transurethral Surgeries Performed With Spinal Anesthesia
(2020) Mulamahmutoğlu, Yusuf Can; Soyalp, Celaleddin
Giriş ve Amaç: Titreme, spinal anestezi sonrası %39 oranında görülebilen bir komplikasyon olmasına rağmen klinik uygulamalarda çoğu zaman dikkatten kaçan bir durumdur. Ancak titremenin oksijen tüketimini (%400'e kadar), karbondioksit üretimini ve metabolik hızı arttırdığı, böylece arteriyel hipoksi ve asidoza katkıda bulunduğu gösterilmiştir. Basınçlı hava ısıtıcılar ile hipotermi ve titreme gelişmesi engellenebilir, ancak bu cihazların intraoperatif etkisi kısıtlıdır. Bu çalışmayla preoperatif basınçlı hava ısıtıcılarının 45-80 yaş arası hastalarda perioperatif hipotermi ve titreme üzerine etkilerini araştırmayı amaçladık. Materyal ve Metod: Çalışma için etik kurul onamı Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Klinik Araştırmalar Etik Kurulundan (17.04.2019/09) alındı. Elektif transüretral cerrahi planlanan, ASA skoru I-II, yaşları 45-80 arasında değişen, 120 hasta çalışmaya dahil edildi. Hastalar kapalı zarf yöntemi ile randomize edilerek, 3 gruba ayrıldı. Hastalar operasyondan 60 dakika önce preoperatif değerlendirme odasına alındı. Bütün hastalara geniş damar yolu açılıp i.v. 10cc/kg dozunda kristalloid mayi verildi. Non invaziv kan basıncı, kalp atım hızı, periferik oksijen saturasyonu ve timpanik membran sıcaklıkları değerlendirildi. Grup A operasyondan 60 dakika önce, Grup B operasyondan 30 dakika önce 38 0C'ye ayarlanmış basınçlı hava ısıtma sistemiyle ısıtıldı. Grup C ise preoperatif değerlendirme odasına alınıp değerlendirildi ancak ısıtma işlemi uygulanmadı. Hastalar oturur pozisyonda gerekli asepsi ve antisepsi koşulları sağlandıktan sonra L2-L3 veya L3-L4 spinal aralıktan, 25 G Quincke tip, spinal iğne kullanılarak spinal anestezi işlemi uygulandı. Cerrahi süre, hasta ve cerrah memnuniyeti (iyi, kötü ve orta olarak) değerlendirilip kayıt edildi. Postoperatif dönemde titreme Crossley ve Mahajan tarafından oluşturulan titreme testi ile değerlendirildi. Verilerin istatiksel analizi yapılarak yorumlandı. Anlamlılık düzeyi p<0.05 olarak kabul edildi. Bulgular: Gruplar arasında demografik veriler arasında fark saptanmadı (p>0.05). Grup A ve Grup B'de, Grup C'ye kıyasla hipotermi ve titreme dereceleri anlamlı derecede daha düşük bulundu (p<0.05). Tüm gruplarda hemodinamik parametreler arasında ise anlamlı bir farklılık saptanmadı (p>0.05). Sonuç: Preoperatif ısıtmanın, intraoperatif hipotermi ve titreme derecelerini düşürdüğü, kan basınçları, kalp atım hızı ve periferik oksijenasyon üzerine anlamlı etkileri olmadığı, hasta ve cerrah memnuniyetini ise arttırdığı sonucuna vardık.
A New Described Mechanisms of Intestinal Glandular Atrophy Induced by Vagal Nerve/Auerbach Network Degeneration Following Subarachnoid Hemorrhage: the First Experimental Study
(Elsevier Sci Ltd, 2019) Cakir, Murtaza; Ahiskalioglu, Ali; Karadeniz, Erdem; Aydin, Mehmet Dumlu; Malcok, Umit Ali; Soyalp, Celaleddin; Yayik, Ahmet Murat
Stress ulcers is a trouble complication of subarachnoid hemorrhage (SAH). Although gastrointestinal ulcerations may be attributed to increased HCL secretion in SAH; the exact mechanism of that complication has not been investigated definitively. We studied if vagal network degeneration may cause intestinal atrophy following SAH. Study was conducted on 25 rabbits, with 5 control group (Group-A), 5 SHAM group (Group-B), and 15 SAH group via injection of autologue blood to cisterna magna. Seven animals followed for seven days (Early Decapitated-Group-C) and eight animals followed 21 days (Late Decapitated-Group-D). The vagal nodosal ganglia (NGs), Auerbach plexuses and goblet cells of duodenums were examined by current stereological methods and compared statistically. The mean numbers of degenerated axon density/mm(2) of gastric branches of vagal nerves was 8 +/- 2, 34 +/- 11, 189 +/- 49 and 322 +/- 81 in the Group A, B, C, and D respectively. The mean numbers of degenerated neuron density/mm(3) of NGs was 5 +/- 2, 54 +/- 7, 691 +/- 87 and 2930 +/- 410 in the Group A, B, C, and D respectively. The mean numbers of degenerated Auerbach neurons 2 +/- 1, 4 +/- 1, 12 +/- 3 and 27 +/- 5/mm(3) in the Group A, B, C, and D respectively. The mean numbers of degenerated goblet cells/mm(3) were 4.3 +/- 1.02, 11.5 +/- 0.26, 143 +/- 26 and 937 +/- 65 Group A, B, C, and D respectively. Statistical analysis showed that vagal network ischemia could cause intestinal bleeding and so atrophy in SAH progression. Statistical analyses of groups were; Group-D/Group-A < 0.001, Group-D/Group-B < 0.005, Group-C/Group-A < 0.005. Undiscovered effect of ischemic vagal network injuries should be regarded as a major cause of stress ulcerations following SAH which has not been mentioned in the literature. (C) 2018 Elsevier Ltd. All rights reserved.
New Determinants for Casual Peripheral Mechanism of Neurogenic Lung Edema in Subarachnoid Hemorrhage Due To Ischemic Degeneration of Vagal Nerve, Kidney and Lung Circuitry. Experimental Study
(Acta Cirurgica Brasileira, 2019) Soyalp, Celaleddin; Kocak, Mehmet Nuri; Ahiskalioglu, Ali; Aksoy, Mehmet; Atalay, Canan; Aydin, Mehmet Dumlu; Ozmen, Sevilay
Purpose: To evaluate whether there is a relationship between renal artery vasospasm related low glomerular density or degeneration and neurogenic lung edema (NLE) following subarachnoid hemorrhage. Methods: This study was conducted on 26 rabbits. A control group was formed of five animals, a SHAM group of 5 to which saline and a study group (n=16) injected with homologous blood into the sylvian cisterna. Numbers of degenerated axons of renal branches of vagal nerves, atrophic glomerulus numbers and NLE scores were recorded. Results: Important vagal degeneration, severe renal artery vasospasm, intrarenal hemorrhage and glomerular atrophy observed in high score NLE detected animals. The mean degenerated axon density of vagal nerves (n/mm(2)), atrophic glomerulus density (n/mm(3)) and NLE scores of control, SHAM and study groups were estimated as 2.40 +/- 1.82, 2.20 +/- 1.30, 1.80 +/- 1.10, 8.00 +/- 2.24, 8.80 +/- 2.39, 4.40 +/- 1.14 and 154.38 +/- 13.61, 34.69 +/- 2.68 and 12.19 +/- 1.97 consecutively. Degenerated vagal axon, atrophic glomerulus and NLE scores are higher in study group than other groups and the differences are statistically meaningful (p<0.001). Conclusion: Vagal complex degeneration based glomerular atrophy have important roles on NLE following SAH which has not been extensively mentioned in the literature.
Operative and Prognostic Parameters Associated With Elective Versus Emergency Surgery in a Retrospective Cohort of Elderly Patients
(Springer, 2019) Soyalp, Celaleddin; Yuzkat, Nureddin; Kilic, Mehmet; Akyol, Mehmet Edip; Demir, Canser Yilmaz; Gulhas, Nurcin
AimTo evaluate operative and prognostic parameters associated with elective versus emergency surgery in a retrospective cohort of elderly patients.MethodsA total of 533 geriatric patients (aged65 years, median age: 73.0 years, 50.7% were females) who underwent either elective surgery (n=285) or emergency surgery (n=248) were included in this study. Data on patient demographics, co-morbid disorders, type of surgery and anesthesia, American Society of Anesthesiologists (ASA) physical status (PS) classification, length of hospital stay, length of ICU stay, hospitalization outcome, prognosis (survivor, non-survivor) were obtained from medical records.ResultsEmergency surgery group was associated with higher prevalence of ASA-PS III (48.8 vs. 25.6%, p<0.001) and ASA-PS IV (19.0 vs. 0.4%, p<0.001) categories and higher mortality rates (20.6 vs. 4.9% vs. p<0.001) when compared to the elective surgery group. ASA-PS IV category was associated with oldest patient age (median 82.0 vs. 71.0years for ASA-PS I and II, p<0.001 for each and versus 75.0years for ASA-PS III, p<0.05) and highest mortality rate (35.4 vs. 3.4% for ASA-PS I, 6.0% for ASA-PS II and 16.5% for ASA-PS III, p<0.001) as compared with other categories.ConclusionIn conclusion, our findings in a retrospective cohort of elderly surgical patients revealed high prevalence of co-morbidities, predominance of ASA-PS II or ASA-PS III classes and an overall in-hospital mortality rate of 12.2%. Emergency as compared with elective surgery seems to be associated with older age, male gender, ASA-PS III and IV classes, higher likelihood of postoperative ICU transfer and higher mortality rates.
Pediatrik Hastalarda Ameliyathane Dışı Anestezi Uygulamalarımız: Retrospektif Çalışma
(2019) Yüzkat, Nureddin; Soyalp, Celaleddin
Amaç: Dünya genelinde pediyatrik hastalara yöneliktanısal ve girişimsel işlemler için ameliyathane dışıanestezi uygulamaları giderek artmaktadır. Bu çalışmada,hastanemizde pediyatrik vakalarda yapılan ameliyathanedışı anestezi uygulamalarının retrospektif olarakincelenmesi amaçlandı.Gereç ve Yöntem: Kliniğimizde son 2 yıl içerisindeameliyathane dışında sedoanaljezi verilen 18 yaş altıolgular retrospektif tarandı ve toplam 218 hasta çalışmayadahil edildi. Hastaların yaşları, cinsiyeti, ASA skorları, ekhastalıkları, yapılan cerrahi işlem, anestezi süresi,kullanılan anestezik ilaçlar, komplikasyon gelişmedurumları kaydedildi.Bulgular: Çalışmaya dahil edilen hastaların 108 (%49,5)’ikız, 110 (%50,5)’u erkekti. Yaş ortalamaları 9,17±5,13’tü.Ortalama anestezi süresi 30,74±28,46, işlem süresi ise25,07±27,25 dakika idi. Hastaların 170 (%78.0)’i ASA I,48 (%22)’i ise ASA II idi. 46 (%21,1) hastada ek hastalıkvardı. Hastalara en fazla yapılan işlem endoskopi (102/%46,8). En fazla uygulanan anestezik ilaçpropofol+midazolamdı (152/%69,7). Hastaların 206(%94,5)’sında komplikasyon görülmezken, 12 (%5,5)hastada komplikasyon meydana geldi. En fazla görülenkomplikasyon bradikardi (%50), ikinci sıklıkta isedesatürasyon 5 (%41,7) olarak saptandı.Sonuç: Pediyatrik dışı anestezi uygulamaları en sıkgastroenteroloji biriminde uygulanmaktadır. Kliniğimizpratiğinde sık uygulanan propofol midazolamkombinasyonunun pediyatrik dış anestezide uygunvakalar için güvenle kullanılabilen bir kombinasyonolduğunu düşünmekteyiz.