Evaluation of the Dentin Tubule Penetrations of Two Different Sodium Hypochlorite Solutions Activated by Different Irrigation Methods

Abstract

Bu tez çalışmasının amacı, sürfaktanlı (S-NaOCl) veya sürfaktansız (NaOCl) sodyum hipoklorit solüsyonlarının geleneksel iğne, sonik ve ultrasonik irrigasyon yöntemleriyle uygulanmasının dentin tübül penetrasyonuna etkisinin değerlendirilmesidir. Çekilmiş 56 adet tek köklü insan dişinin kronları uzaklaştırıldı. Kök kanallarına kemomekanik preparasyon yapılmasının ardından örnekler %10'luk bakır sülfat ve %1'lik rubeanik asit solüsyonu ile boyandı. Dişler final irrigasyon prosedürüne göre, her birinde 8 diş olacak şekilde rastgele yedi gruba ayrıldı: Grup 1: Kontrol grubu, Grup 2: Geleneksel iğne + NaOCl, Grup 3: Sonik + NaOCl, Grup4: Ultrasonik + NaOCl, Grup 5: Geleneksel iğne + S-NaOCl, Grup 6 Sonik + S-NaOCl ve Grup7: Ultrasonik + S-NaOCl. İrrigasyon prosedüründen sonra kök kanalı açığa çıkacak şekilde kökler dikey olarak iki eşit parçaya ayrıldı. Her bir parça stereomikroskoba bağlı dijital kamera ile fotoğraflandı. Solüsyonun dentin tübüllerine penetrasyonu Image J programında ölçüldü. Verilerin istatistiksel olarak değerlendirilmesinde İki Faktörlü Varyans analizi ve çoklu karşılaştırmalar için Duncan testi kullanıldı. Bulgular, sürfaktanlı NaOCl ile sürfaktansız NaOCl arasında dentin tübüllerine penetrasyon açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark olmadığını gösterdi. Koronal üçlüde, sonik ve ultrasonik aktivasyon yöntemleri geleneksel iğne ile irrigasyona göre dentin tübül penetrasyonu açısından istatistiksel olarak anlamlı derecede daha etkili bulundu. Orta üçlüde, sürfaktansız NaOCl grubunda sonik teknik aktivasyonsuz yönteme göre istatistiksel olarak daha etkili bulunurken, ultrasonik ve geleneksel yöntem arasında istatistiksel bir fark bulunamadı. Ultrasonik yöntem sürfaktanlı NaOCl ile birlikte kullanıldığında, geleneksel yöntemden anlamlı düzeyde daha iyi penetrasyon gösterdi. Kullanılan solusyon türünden bağımsız olarak sonik ile ultrasonik uygulamaların etkinliklerinin her bölgede istatistiksel olarak benzer olduğu görüldü. Sonuç olarak, irrigasyon aktivasyon yöntemleri genel olarak irrigasyon solüsyonlarının dentin tübül penetrasyonuna olumlu katkı sağlamıştır. NaOCl'ye sürfaktan ilavesi hiçbir aktivasyon grubunun değerlerinde önemli bir fark yaratmasa da penetrasyon derinliklerini bir dereceye kadar artırmıştır. Anahtar kelime: İrrigasyon aktivasyon yöntemleri, Sürfaktan, Kök kanal tedavisi, Penetrasyon

This thesis study aimed to evaluate the effect of the traditional needle, sonic, and ultrasonic irrigation methods on dentinal tubule penetration of sodium hypochlorite (NaOCl) and surfactant added sodium hypochlorite (S-NaOCl) solutions. The crowns of 56 extracted single-rooted human teeth were removed. After the chemomechanical preparation of the root canals, the samples were stained with 10% copper sulfate and 1% rubeanic acid solution. According to the final irrigation procedure, the teeth were randomly divided into seven groups, each with eight teeth: Group 1: Control group, Group 2: Conventional needle + NaOCl, Group 3: Sonic + NaOCl, Group 4: Ultrasonic + NaOCl, Group 5: Conventional needle + S-NaOCl, Group 6: Sonic + S-NaOCl and Group 7: Ultrasonic + S-NaOCl. After the irrigation procedure, the roots were seperated vertically into two equal halves so that the root canal was exposed. Each half was photographed with a digital camera attached to a stereomicroscope. Penetration of the solution into the dentinal tubules was measured in the Image J program. Two-way ANOVA was used for statistical evaluation of the data, and Duncan's test was used for multiple comparisons. The results showed no statistically significant difference between S-NaOCl and NaOCl in terms of penetration into dentinal tubules. In the coronal third, sonic and ultrasonic activation methods were significantly more effective than conventional needle irrigation in terms of dentin tubule penetration. In the middle third, the sonic technique was statistically more effective than conventional irrigation, with both irrigants. The ultrasonic method showed significantly better penetration than the conventional method when used with S-NaOCl. Regardless of the solution type, the efficacy of sonic and ultrasonic applications was statistically similar in each region. In the apical third, no significant difference was found among the three irrigation methods. In conclusion, irrigation activation methods generally made a positive contribution to the dentin tubule penetration of irrigation solutions. Although the addition of surfactant to NaOCl did not make a significant difference in any activation group's values, it increased the penetration depths to a degree. KeyWords: Irrigation activation methods, Surfactant, Root canal treatment, Penetration