Browsing by Author "Adanaş, Cihan"

Now showing 1 - 6 of 6

Comparison of Prolotherapy and Platelet-Rich Plasma (prp) Applications in Patients With Stage Ii-Iii Gonarthrosis in Terms of Effectiveness
(2022) Güzel, Fatih; Adanaş, Cihan
Giriş ve Amaç: Yaygın eklem hastalığı olarak karşımıza çıkan osteoartrit (OA) için birçok cerrahi olmayan (konservatif) ve cerrahi tedavi yöntemleri uygulanmıştır. Diz OA tedavisindeki konservatif tedavilerin amacı dizdeki ağrı şiddetini azaltmak kaydıyla semptomatik tedavi ile sınırlıdır. Nonsteroid antiinflamatuar ilaçlar, istirahat, buz uygulaması ve mobilizasyonun kısıtlanması önde gelen tedaviler olsa da son zamanlarda popülaritesi artan trombositten zengin plazma (PRP) ve proloterapi gibi yöntemler veya diz içi hyaluronik asit uygulamaları ve steroid uygulamaları da kısmen faydalı olduğu bildirilmiştir. Çalışmamızın amacı evre 2 ve 3 gonartroz olan diz OA hastalarının konservatif tedavilerinde uygulanan PRP ve Proloterapi uygulamalarının in vivo olarak diz OA tedavisindeki etkinliğini karşılaştırmaktır. Materyal ve Metod: Çalışma için Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tıp Fakültesi Klinik Araştırmalar Etik Kurulu'ndan etik izni alındı (25.11.2020 tarihli 08 nolu). Çalışmaya Kasım 2020 ile Nisan 2021 tarihleri arasında Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Ortopedi ve Travmatoloji Kliniği'nde Kellgren-Lawrence Radyolojik Evrelendirmesine göre evre 2 ve 3 gonartroz saptanan toplam 105 hasta dahil edildi. Bulgular: Çalışmamıza yaş ortalaması 54.14±9.12 yıl olan, 23 (%21.9)'ü erkek ve 82 (%78.1)'si kadın toplam 105 hasta alındı. Hastaların en çok ağrıyan dizi sorgulanarak sadece tek dizine işlem uygulandı. Hastalara 3 er haftalık aralıklarla 3 kez diz içi enjeksiyonu daha önce random şekilde düzenlenen dağılıma uygun olarak yapıldı. Yapılan intraartiküler tedavilerin VAS, aktif eklem hareket açıklığı (EHA) ve Lysholm skorlarının sonuçlarına etkisi değerlendirildi. Proloterapi ve PRP kullanılan hastalarda 3. ve 6. aylardaki VAS, aktif EHA ve Lysholm sorları açısından farklılık saptandı. Bununla birlikte PRP yapılan hastaların 6. ay skorlarında proloterapi uygulananlara göre anlamlı farklılık saptanmıştır. Sonuç: Çalışmamızdan elde ettiğimiz bulgulara göre PRP'nin OA tedavisinde proloterapiye göre semptomların azaltılması ve diz eklem hareket açıklığında fleksiyon derecesini arttırmada daha etkili bir yöntem olduğu görüldü. Elde ettiğimiz bu sonuçların gelecekte farklı yaş gruplarının da dahil edildiği, daha fazla katılımlı ve daha uzun süre takipli hastalardan elde edilecek sonuçlar ile desteklenmesi gerektiği kanaatindeyiz. Anahtar Kelimeler: Proloterapi, osteoartrit, PRP, gonartroz.
Diyabetik Ayağın Anatomik Bozukluğu: Charcot Nöropatisi
(2021) Türközü, Tülin; Tokyay, Abbas; Gökalp, Mehmet Ata; Özkan, Sezai; Adanaş, Cihan; Güven, Necip; Buru, Ece
Diyabetes mellitusun en önemli komplikasyonlarından biriside periferik dolaşım bozukluğuna bağlı meydana gelen diyabetik ayaktır. Diyabetik ayakta ileri dönemde meydana gelen charcot nöropatik artropatisi (CN) kronik, ilerleyici ve tedavisi oldukça zor bir hastalıktır. Bu çalışmada amacımız CN li hastaların ayak kemik ve ayak eklemlerinde meydana gelen değişikliklerin Sanders ve Frykberg sınıflamasına göre değerlendirmektir. Hastanemiz otomasyon kayıtlarından elde edilen verilere dayanılarak hastaların yaş, cinsiyet, diyabet tanı alma süreleri ve tutulan ekstremitelerinin yanı sıra ayak radyografileri Sanders ve Frykberg sınıflamasına göre incelendi. Çalışmaya dahil edilen 20 hastanın yaş ortalaması 66,7 yaş, 12 erkek ile 8 kadından oluşmakta idi. Sanders ve Frykberg anatomik sınıflamasına göre en çok 5 (%25) hasta ile Tip 2 hastaların olduğu görüldü. Diyabetes mellitusun tüm dünyada sıklığının artması bu hastalığa bağlı meydan gelen komplikasyonlarının iyi bilinmesi gereklidir. Çalışmamızda diyabetin önemli bir komplikasyonu olan CN' in erken teşhis edilmesi son derece önemli olup yapılacak erken müdahaleler ile ayak ampütasyonlarının önlenebileceği kanaatindeyiz.
Endojen Eritropoietinin Parathormon Salgısı Üzerine Etkileri
(2021) Kılıç, Esat; Özbay, Mehmet Fatih; Özkan, Sezai; Gönüllü, Edip; Adanaş, Cihan; Atmaca, Murat
Amaç: Hipotezimiz, doku hipoksisinin parathormon (PTH) kadar eritropoietin salgısını da artıracağıydı. Bu\rhipotezi doğrulamak için pnömatik turnike ile ortopedik cerrahi geçiren hastalar endojen doku hipoksisi\raçısından değerlendirildi.\rYöntem: Bu çalışmaya pnömatik turnike ile ortopedik cerrahi uygulanan 20 hasta dahil edildi. Altısına\rtanısal artroskopi, 14’üne ön çapraz bağ rekonstrüksiyonu yapıldı. Ameliyatların tamamı spinal anestezi\raltında yapıldı. Paratiroid hormonu, eritropoietin, kalsiyum ve fosfor düzeylerinin iskemi öncesi ve\rsonrasındaki seri konsantrasyonları arasındaki farkların saptanması için eşleştirilmiş t-testini kullandık,\rburada “p değerlerinin” <0,05 olması anlamlı kabul edildi.\rBulgular: Hastaların ameliyat sırasında maruz kaldıkları ortalama iskemi süresi 57,40±22,65 dakika idi.\rİskemi sonrası paratiroid hormonu ve eritropoietin seviyeleri anlamlı olarak yükseldi (p<0,001; p<0,001).\rİskemi öncesi ve sonrası hastalarda kalsiyum ve fosfor düzeylerinde anlamlı bir fark yoktu. Paratiroid\rhormonu ile eritropoietin düzeyleri arasında pozitif korelasyon vardı (p<0,05).\rSonuç: Çalışmamız doku hipoksisine yanıt olarak eritropoietin düzeylerindeki artışın PTH salınımını\rartırdığını gösteren ilk çalışma olması ile ayırt edilmektedir.
The Frequency and Causes of Pes Equinavarus in the Neonatal Intensive Care Unit in a Tertiary Care Center From Eastern in Anatolia
(2020) Özkan, Sezai; Başaranoğlu, Murat; Adanaş, Cihan
PEV is one of the most common deformities in the foot. The incidence of PEV varies between communities and many theories about its etiology have been proposed.In this study, we aimed to share our experience with the incidence and etiology of PEV in the neonatal intensive care unit of a tertiary hospital. 3658 patients who werefollowed up in a tertiary neonatal intensive care unit from 2014 to 2017 were included in the study. Data on the number and etiology of newborns with PEV deformitywere obtained from the automation records of our hospital. PEV deformity was diagnosed in 32 (0.87%) of 3658 babies treated in the neonatal intensive care unit overa period of 3 years. Of these 32 patients, 18 (56.25%) were bilateral, and 14 (43.75%) unilateral PEV. Two (6.25%) of our patients had a positive family history. While23(71.87%)) of our patients were delivered by cesarean, 9 (28,1%) of our patients were born normally. Considering birth weights, the number of babies born under 2500grams was 7 (21.8%), and the number of babies born above 2500 grams was 25 (78.1%). Considering the data we obtained at the end of the study, the incidence of PEVwas lower than in the literature. In fact, our hypothesis before starting the study was that the incidence of PEV was higher in the neonatal intensive care unit. Althoughthe frequency of PEV is known to vary between populations, the etiology of PEV is not fully known. We believe that future studies (such as genetic studies) will be morebeneficial to science than classical knowledge about PEV etiology.
Tetik Parmak Cerrahisinde Alternatif Bir Yöntem: Perkütan Gevşetme
(2019) Özkan, Sezai; Adanaş, Cihan
Amaç: Tetik parmak cerrahi tedavisinde uygulanan açıkcerrahi gevşetme yöntemi ile perkütan cerrahi gevşetmeninsonuçlarını kıyaslamak ve her iki tekniğin birbirlerine olanavantaj ve dezavantajlarını değerlendirmektir.Gereç ve Yöntem: Çalışmaya 55 hasta (36 kadın, 19 erkek;ortalama yaş 54 (19-77 yaş) dahil edildi. 31 hastaya perkütangevşetme uygulanırken 24 hastaya açık cerrahi ile gevşetmeyapıldı. Hastaların 1. hafta, 1. ay ve 6. ay sonraki klinik, QuickDisabilities of the Arm, Shoulder and Hand (QDASH) skorusonuçları ve işe başlama süreleri karşılaştırıldı.Bulgular: Perkütan gevşetme yapılan 1 hastada nüks gözlendi.Açık cerrahi yapılan hastalarımızın 3 tanesinde yara yeriskarından dolayı uzun süren ağrısı oldu. Bir hastada da yüzeyelenfeksiyon gelişti. İşe geri dönüş süreleri ve maliyet açısındaperkütan gevşetme daha iyi sonuçlar verdi.Sonuç: Tetik parmak cerrahi tedavisinde perkütan gevşetmeetkin ve kolay gevşetme sağlaması, komplikasyon riskinin azolması ve maliyetinin açık cerrahi tekniğe göre düşük olmasısebebiyle tercih edilebilecek bir yöntemdir.
Virtual Reality in Orthopedics and Traumatology; Randomized Controlled Clinical Trial on Benefits and Future
(2023) Ünal, Yunus Can; Adanaş, Cihan
Giriş ve Amaç: Sanal gerçeklik gözlükleri ile gerçeğe çok yakın simülasyonlar havacılık sektöründe uzun zamandır kullanılmaktadır. Fizik tedavi ve rehabilitasyon alanında literatür hızla gelişmektedir. Artroskopik cerrahi becerileri arttırmak için etkili bir yöntem olduğu literatürde mevcuttur. Sanal gerçeklikte cerrahi simülasyon eğitimi alan grup ile konvansiyonel yöntemlerle eğitim alan grubun; bilgi edinme süreçleri ve cerrahi teknik beceri gelişimlerini kıyaslayacak bu çalışmada; mevcut literatür gözden geçirilmesiyle sanal gerçeklik simülasyonlarının ortopedik cerrahideki kullanım olanaklarını, asistan hekimlerin eğitimlerine olası katkılarını ve geleceğini değerlendirmektedir. Materyal ve Metod: Bu randomize klinik çalışmada sanal gerçeklik gözlüğü ile total diz artroplastisi simülasyonu pratiği yapan ortopedi ve travmatoloji araştırma görevlisi grup ile konvansiyonel eğitim alan grubun cerrahi performansları kıyaslanacaktır. Bulgular: Sanal gerçeklik cerrahi simülasyonu ile ameliyat öncesi pratik yapan grup kontrol grubuna göre cerrahi işleyiş ve akıcılık, zaman ve hareketin etkin kullanımı açısından üstün bulundu. Dokuya saygı ve cerrahi aletlere hakimiyet açısından kontrol grubu ile benzer sonuçlar verdi. Sonuç: Sanal gerçeklik cerrahi simülasyonları ile total diz protezi gibi çok adımlı cerrahilerin basamaklarını öğrenip pratik yapmak, gerçek cerrahi performansa katkı sağlar. Cerrahi eğitim alan asistan hekimlerin cerrahi işleyiş, akıcılık ve zaman açısından gelişmesi için kullanılabilir. Sanal gerçeklik cerrrahi simülasyonlarının açık cerrahilerdeki etkinliği ile ilgili daha çok çalışmaya ihtiyaç vardır