Browsing by Author "Denek, Nihat"

Now showing 1 - 9 of 9

Değişik Şekillerde Üretilen Şeker Pancarı Posası Silajının Kuzu ve Süt İneği Rasyonlarında Kulanılma Olanakları 3. Sindirilebilirlik ve Kuzu Besisi Denemeleri
(2002) Oğuz, M. Numan; Nursoy, Hüseyin; Deniz, Suphi; Denek, Nihat
-
Değişik Şekillerde Üretilen Şeker Pancarı Posası Silajının Kuzu ve Süt İneği Rasyonlarında Kullanılma Olanakları
(1999) Bolat, Duran; Oğuz, M. Numan; Kaplan, Oktay; Tuncer, Şakir D.; Denek, Nihat; Nursoy, Hüseyin; Aksu, Taylan
Bu çalışmada, enerji bakımından zengin ve ucuz bir yem maddesi olan şeker pancarı posasının, daha verimli ve uzun süre kullanma olanağı sağlayacak silolanma yöntemleri araştırılmış ve bu silaj kuzu besisi ve süt ineği rasyonlarında kullanılmıştır. Bu amaçla, şeker pancarı posası, kuru maddesi % 20, 25 ve 30'a yükseltilecek şekilde buğday samanı ya da kuru ot ile karıştırılıp, farklı düzeylerde üre (buğday samanı içeren örnekler için % 0, 1, 1.5 ve 2; kuru ot içeren örnekler için % 0, 0.5 ve 1) ve % 5 melas ile desteklenerek, birer kg'lık cam kavanozlarda iki ay süreyle suçlanmıştır (Denemel). İnkubasyon süresinin sonunda yapılan analizlerde silaj pH'larmın 3.72-4.40 arasında değiştiği ve silajda ağılıklı olarak asetik asit yönlü fermentasyonun gerçekleştiği (31.17-71.51 g/kg KM), laktik asit miktarının daha düşük olduğu (13.38-35.35 g/kg KM), bütirik asit oluşumunun ise çok düşük düzeyde kaldığı (0.06-1.84 g/kg KM) gözlenmiştir. Silaj örneklerinin rumende yıkılabilirliği (Deneme 2) silajların kuru madde düzeyini yükseltmek için katılan buğday samanı düzeyinden olumsuz etkilenirken, kuru ot düzeyinin genelde olumsuz bir etkisi olmamıştır. Silajlara katılan üre miktarı silajların yıkılma düzeyini etkilememiştir. Deneme l ve 2 sonuçları dikkate alınarak yapılan karşılaştırmalarda en iyi silaj örnekleri buğday samanı içeren grupta % 20 KM ve % l üre içeren örnek (BSYŞPP), kuru ot içeren grupta ise % 20 KM ve % O üre içeren örnek (KOYSPP) olarak belirlenmiş ve sözü edilen örneklerin içeriğine uygun hazırlanan silajlar (12'şer ton ) mısır silajı ve çayır kuru otu ile birlikte deneme 3, 4 ve 5'te kullanılmıştır. Sindirim denemesinde (Deneme 3), organik maddenin sindirilebilirliği mısır silajı, BSYŞPP silajı, KOYŞPP silajı ve çayır kuru otu tüketen gruplarda sırasıyla % 60.39, %58.99, %55.80 ve % 60.03 (P>0.05) olarak bulunmuştur. Denemede ham selülozun sindirilebilirliğide benzer bulunurken, ham protein sindirilebilirliği BSYŞPP grubunda üstün bulunmuştur (P<0.05). Ham proteinin sindirilme derecesi yukarıdaki sıraya göre % 65.98, % 86.26, % 70.27 ve % 70.66 olarak belirlenmiştir. Süt ineği denemesinde (Deneme 4) grupların yem tüketimi kuru madde esasına göre silaj tüketen gruplarda benzer, çayır kuru otu tüketen grup üstün bulunmuştur (P<0.01).Grupların süt verimi, yağa göre düzeltilmiş süt verimi, kuru maddeye göre düzeltilmiş süt verimi ve sütün kompozisyonu benzer bulunmuştur. Denemede, yemlemeden 3 saat sonra hayvanlardan alınan rumen sıvısında pH gruplar arasında benzer bulunurken, NHi-N değeri BSYŞPP silajı tüketen grupta çayır kuru otu tüketen gruptan üstün bulunmuştur. Rumen sıvısında laktik asit ve propiyonik asit konsantrasyonları arasında farklılık belirlenmezken, asetik asit konsantrasyonu KOYSPP silajı tüketen grupta daha düşük bulunmuştur (P<0.05). Grupların serum total protein, glikoz, kalsiyum ve trigliserid düzeyleri benzer; serum üre-N, fosfor ve kolesterol düzeyleri arasında farklılıklar belirlenmiştir. Kuzu besi denemesine (Deneme 5) ilişkin sonuçlar, gerek mısır silajı, gerekse şeker pancarı posası silajlarının kuzuların besi performansını tatmin edici bir düzeye yükseltmediği şeklindedir. Sonuç olarak; bu çalışmada, yaş şeker pancarı posasının kuru madde düzeyinin % 20'ye yükseltilmesi ve melas ile desteklenmesi durumunda kaliteli bir silaj elde edilebileceği; bu silajm besleyici değerinin mısır silajı ile eşdeğer olarak kabul edilebileceği sonucuna varıldı. Süt ineği denemesinden olumlu sonuçlar elde edilmesine karşın, kuzu besisinde şeker pancarı posası silajınm kullanılabilirliği tartışmalıdır.
Değişik Şekillerde Üretilen Şeker Pancarı Posası Silajının Kuzu ve Süt İneği Rasyonlarında Kullanılma Olanakları Iv. Süt Verimi ve Kompozisyonu ile Bazı Kan ve Rumen Sıvısı Parametreleri
(2001) Denek, Nihat; Deniz, Suphi; Demirel, Murat; Tuncer, Şakir D.
Bu çalışmada, enerji bakımından zengin ve ucuz bir yem maddesi olan şeker pancarı posası, buğday samanı içeren grupta silaja % 5 melas ve % 1 üre (BSYŞPP), kuru ot içeren grupta ise % 5 melas içerecek şekilde (KOYŞPP), buğday samanı yada kuru ot ilavesiyle kuru maddesi % 20'ye yükseltilerek silolanmış ve bu silajlar mısır silajı ve çayır kuru otu ile birlikte süt ineği rasyonlarında kaba yem kaynağı olarak kullanılmıştır. Deneme 4x4 latin kare desenine göre düzenlenmiştir. Gruplarda yem tüketimi, kuru madde esasına göre, silaj tüketen gruplarda benzer, çayır kuru otu tüketen grupta ise daha yüksek bulunmuştur (P<0.05). Grupların süt verimi, yağa göre düzeltilmiş süt verimi, kuru maddeye göre düzeltilmiş süt verimi ve sütün kompozisyonu benzer bulunmuştur. Yemlemeden 3 saat sonra hayvanlardan alınan rumen sıvısında pH değeri, gruplar arasında benzer bulunurken, NH3-N değeri BSYŞPP silajı tüketen grupta çayır kuru otu tüketen gruptan yüksek bulunmuştur (P<0.05). Rumen sıvısında laktik asit ve propiyonik asit konsantrasyonları arasında farklılık belirlenmezken, asetik asit konsantrasyonu KOYŞPP silajı tüketen grupta daha düşük bulunmuştur (P<0.05). Grupların serum total protein, glikoz, kalsiyum ve trigliserid düzeylerinde benzerlik, serum üre-N, fosfor ve kolesterol düzeyleri arasında farklılıklar belirlenmiştir (P<0.05). Bu çalışmada, yaş şeker pancarı posasının kuru madde düzeyinin % 20'ye yükseltilmesi ve melas ile desteklenmesi durumunda kaliteli bir silaj elde edildiği ve bu silajın besleyici değerinin, süt inekleri için mısır silajı ile eşdeğer kabul edilebileceği sonucuna varılmıştır. .
Effect of Dried Thyme Pulp (Tymbra Spicata L-Spicata) on Fermantation Quality and in Vitro Organic Matter Digestibility of Meadow Grass and Alfalfa Silages
(Kafkas Univ, veteriner Fakultesi dergisi, 2017) Aksu, Taylan; Denek, Nihat; Aydin, Sadik Serkan; Dogan Das, Besime; Savrunlu, Mehmet; Ozkaya, Serkan
The aim of the study was to evaluate the possible effect of dried Thyme (Thymbra spicata L.) pulp (DTP) on first-cut meadow grass (Poa trivialis L.) and alfalfa (Medicago sativa L.) silage fermantation parameters and in vitro organic matter digestility. Experimental silage consisted of four replicates for each silage group (Grass, (G) and Alfalfa (L), respectively). Each silages groups were supplemented with DTP at 0, 0.5, 1.0, 3.0, and 5.0% level, respectively. The silos were stored for 60 d at room temperature (about 22(circle)C). Results showed that silages added with DTP had higher amounts of NDF, acetic acid and propionic acid whlist lower amounts of lactic acid and NH3N-TN compared to those of control (P<0.001). DTP significantly reduced microbial load of silage opened at 60 days without changing lactobacilli (P<0.001). It was concluded that the reducing in the load of undesirable microorganisms (Enterobacter, yeast and mould) without causing a decline in the number of lactobacilli could be provided significantly advantages in terms of improving the aerobic stability of the silages.
Evaluation of Nutritive Value of Forages Grown Around Van Lake
(2002) Deniz, Suphi; Gündüz, Akif; Denek, Nihat; Karslı, Mehmet Akif
Bu çalışma da, Van gölü havzasından toplanan yonca, korunga ve çayır kuru otlarının in situ naylon kese yöntemiyle KM ve HP yıkılım kinetiklerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Yonca, korunga ve çayır kuru otları Van, Erciş ve Tatvan olmak üzere Van gölü havzasındaki üç değişik bölgeden toplanmıştır. Çalışmada yem örneklerinin OM, NDF, ADF, HP ve ADIN-N içerikleri belirlenmiştir. In situ naylon kese yıkılım değerleri ve azotun fraksıyonlarınnın belirlenmesi için, % 10.75 HP ve 53.5 NDF içeren yonca ve çayır kutru otu tüketen 3 adet rumen flstüllü koç kullanılmıştır. Örnekler O, 3, 6, 12, 24 ve 48 saat süreyle koçların rumeninde inkube edilmiştir. Korunga örneklerinin OM, ADF ve ADIN-N içerikleri yonca örneklerine oranla önemli derecede yüksek (P< 0.05), fakat HP içeriği önemli derecede düşük (P<0.05) bulunmuştur. Yonca örneklerinin HP içeriği kuru ot numunelerine oranla önemli derecede yüksek bulunurken, ADIN-N içeriklerinin düşük olduğu gözlemlenmiştir (P< 0.05). Yonca ve kuru otun OM ve ADF içerikleri benzer bulunmuştur. Korunga örneklerinin OM ve HP içerikleri kuru ota oranla önemli derecede yüksek (P<0.05), ADF ve ADIN-N içerikleri ise benzer bulunmuştur. 48 saat inkubasyon süresi baz alındığında, yonca örneklerinin KM yıkılım bakımından kuru ottan; HP ytktlımı bakımından ise hem kuru ot hem de korungadan daha iyi yıkımlandığı gözlenmiştir (P<0.05). Bütün örnekler arasında, Van bölgesinden toplanan yonca örnekleri, rumende en yüksek yıkılım hızına sahipken, Erciş bölgesinden toplanan korunga örnekleri en düşük rumen yıkılım hızına sahip olarak bulunmuştur. Bölgenin incelen parametreler üzerine etkisi bütün inkubasyon süreleri için belirgin olmamıştır. Rumende yıkımlanamayan ve by-pass protein oranı bakımında en yüksek değer kuru ottan elde edilmiştir. Bu çalışmada, incelenen kuru otlar arsında, kuru yoncanın en yüksek besleyici değere sahip olduğu kanısına varılmıştır.
Ruminant Beslemede Enerji Kaynağı Olarak Kullanılan Bazı Yemlerin Enerji İçeriklerinin Naylon Kese Tekniği ile Belirlenmesi
(2003) Denek, Nihat; Deniz, Suphi
Bu çalışmada, ruminantlarm beslenmesinde yaygın olarak kullanılan bazı enerji kaynağı yem maddelerinin nay-lon kese tekniği ile yıkımlanabilirlik ve enerji içerikleri belirlenmiştir. Bu amaçla, farklı bölgelerden toplanan 6'şar adet mısır, arpa, buğday, çavdar, yulaf ve tritikale örneği kullanılmıştır. Denemede kullanılan her yem maddesi 3 hayvanda 2'şer tekerrür halinde 2, 4, 8, 16, 24 ve 48 saat süreyle rumende inkube edilmiştir. Arpa, buğday, çavdar, yulaf ve tritikalenin inkubasyonun ilk saatlerinde (2. saat) KM'lerinin büyük oranda yıkımlandığı (sırasıyla % 73.16, % 80.70, % 81.66, % 65.17 ve % 75.87) gözlenmiştir. Mısır ise daha yavaş bir yıkılım grafiği çizmiş ve inkubasyonun 2. saatinde KM'nin sadece % SS.OO'ı yıkıma uğramıştır. Mısırın yavaş yıkımlanma seyri inkubasyonun 48. saatine kadar devam etmiş ve 48. saat KM yıkılımı % 86.62'ye yükselmiştir. Arpa, yulaf ve tritikalede de KM yıkılımı 48. saate kadar yükselmiş ve bu inkubasyon saatinde bu yemlerin KM yıkılımı sırasıyla % 87.78, %72.58 ve % 93.76 olarak bulunmuştur. KM yıkılımı buğdayda 16. saatte (%90.73), çavdarda ise 24. saatte (%91.04) asimtota ulaşmıştır. Yem maddelerinin yıkılabilirlik (KM ve OM) düzeyleri ile SE ve ME değerlerinin paralellik gösterdiği, yıkılımın asimtot değere ulaştığı saatlerde, enerji değerinin de asimtota ulaştığı ve daha sonraki saatlere ait enerji değerinin, bu saate ait enerji değeri ile benzer olduğu gözlenmiştir. Buna göre yem maddelerinin ME değerleri mısır için (48.saat) 13.90, arpa için (48.saat) 13.55, buğday için (16.saat) 13.53, çavdar için (24.saat) 13.68, yulaf için (48.saat) 11.25, tritikale için (48.saat) ise, 14.47 MJ/kg KM olarak bulunmuştur.
Ruminantlar için Kimi Yemlerin Enerji İçeriği ile Protein Parçalanabilirlik Düzeylerinin İn Vivo ve İn Vitro Yöntemlerle Saptanması
(2001) Deniz, Suphi; Kutlu, M. Said; Nursoy, Hüseyin; Karslı, M. Akif; Denek, Nihat
Bu çalışmada, mısır, arpa, buğday, çavdar, yulaf ve tritikalenin enerji içerikleri in vivo (klasik sindirim denemesi), in situ (naylon kese denemesi) ve in vitro (enzim tekniği ve iki aşamalı sindirim yöntemi) yöntemle belirlenmiştir. Çalışmada; a) Arpa, buğday, çavdar ve tritikalenin ME ve NEL , mısır için ise NEL değerlerinin belirlenmesinde in vivo metot yerine enzim tekniğinin kullanılabileceği; b) arpa, çavdar ve yulafın ME ve NEL , mısır ve buğday için ise, NEL değerlerinin belirlenmesinde in vivo metot yerine iki aşamalı sindirim yönteminin kullanılabileceği, c) in vivo metot yerine naylon kesesi tekniğinin kullanılması durumunda, buğday ve çavdar için 4 ya da 8 saatlik, tritikale için 8 saatlik, arpa için 16 ya da 24 saatlik, mısır ve yulaf için ise 48 saatlik inkubasyon sürelerinin uygun olduğu sonucuna varılmıştır.
Süt Olum Döneminde Biçilen Kimi Mısır Hasıllarına Üre ve Melas Katkılarının Silaj Kalitesi ile Sindirilebilir Kuru Madde Verimine Etkisi
(2003) Demirel, Murat; Nursoy, Hüseyin; Denek, Nihat
Bu çalışmada, süt olum döneminde hasat edilen mısır hasılına üre yada üre+melas ilavesinin silaj kalitesi ve in vitro sindirilme derecesine etkisi araştırılmıştır. Bu amaçla, süt olum döneminde biçilen 4 farklı mısır variyetesi (Rx-947, 33-94, Frassino ve Arifiye) kullanılmıştır. Silaj örnekleri % 0.5 üre yada % 0.5 üre + % 4 melas ilave edilerek 1 litre hacimli cam kavanozlarda silolanmıştır. Silaj örneklerinde ham besin madde analizleri ile pH ve organik asit (laktik, asetik, propiyonik ve bütirik asit) analizleri yapılmıştır. Çalışmada ayrıca, silajların in vitro kuru madde (KM) sindirilebilirlikleri ile birim alandan sağlanan sindirilebilir KM verimleri (kg/da) de hesaplanmıştır. Üre ilavesi, silajların ham protein içeriğinin yanısıra silaj pH'sını da yükseltmiştir. Üre yada üre+melas katkısı genelde silajların laktik asit düzeyinde azalmaya neden olmuş ve bu azalma Rx-947 ve Frassino variyetelerinde önemli bulunmuştur. Asetik asit miktarı katkılardan etkilenmemiş, ancak bütirik asit miktarı Frassino çeşidinin üre katkılı örneklerinde yükselmiş, 33-94 çeşidinin üre +melas grubu ile Arifiye çeşidinin üre ve üre+melas katkılı gruplarında düşmüştür (P<0.05). Frassino variyetesinde üre+melas katkısı silajın in vitro KM sindirilebilirliğini arttırmıştır. Bu etki diğer variyetelerde önemsiz bulunmuştur. Katkıların birim alandan elde edilen sindirilebilir KM miktarına etkisi önemsiz bulunmuştur (P>0.05). Sonuç olarak, süt olum döneminde biçilen mısır hasıllarına % 0.5 üre yada % 0.5 üre + % 4 melas ilavesi silajların besin madde içeriğini olumlu yönde etkilemekle birlikte, silaj kalitesinde olumlu bir etki sağlamamıştır.
Vejetasyon Dönemininin Mera Kalitesi ve Hayvan Performansı Üzerine Etkilerinin Belirlenmesi
(2003) Akdeniz, Hakkı; Deniz, Suphi; Nursoy, Hüseyin; Denek, Nihat; Karslı, Mehmet Akif
Bu çalışmada, vejetasyon döneminin mera kalitesi ve merada otlayan erkek ve dişi tokluların canlı ağırlık artışına etkisi ile merada otlayan hayvanlara ek yem desteği gerektiren dönemin belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırma TİGEM Altındere Tarım İşletmesi meralarında yürütülmüştür. Mera döneminin başından itibaren hayvanların yoğun olarak otladığı üç bölgede, dörder değişik noktadan, 4 mz'lik alanlar tel örgü ile korunarak, değişik dönemlerde meranın ot verimi ve otlamaya bağlı kayıplar belirlenmiştir. Bu amaçla, korunmuş ve açık alanlardan, iki haftada bir olmak üzere, Mayıs ayının 2. haftasından Ağustos ayının 2. haftasına kadar, mera örneklemesi yapılmıştır. Mera örneklemesine paralel olarak, merada otlayan 20'şer adet erkek ve dişi toklunun canlı ağırlıkları da belirlenerek günlük canlı ağırlık artışları hesaplanmıştır. Çalışma süresince meradan toplanan ot örneklerinin ağırlıkları ve ham besin madde (KM, OM, HK, HP, NDF ve ADF) analizleri ile in vitro sindirilebilirlikleri belirlenmiştir. Vejetasyonun ilerlemesine bağlı olarak mera otlarının KM, NDF ve ADF düzeyleri artmış, HP düzeyi azalmış (P< 0.01), OM ve HK içeriği ise değişmemiştir. Otlamanın etkisi bu parametrelerde önemsiz bulunmuştur. Vejetasyon dönemi KM sindirilebilirliği, KM verimi ve sindirilebilir KM verimini önemli düzeyde etkilemiştir (P< 0.01). Deneme başında açık ve korunmuş alanlar için % 69.70 ve % 69.25 olan KM sindirilebilirliliği, 7. örnekleme döneminde % 42.91 ve % 43.45'e gerilemiştir. Bu parametrelerde de otlamanın etkisi önemsiz bulunmuştur. Meranın KM verimi 1., 2., 3., 4., 5., 6. ve 7. örnekleme dönemlerinde açık ve korunmuş alanlar için sırasıyla 54.46 ve 69.64; 81.88 ve 120.54; 50.55 ve 111.74; 59.10 ve 97.13; 32.82 ve 78.81; 38.06 ve 67.61; 26.96 ve 52.65 kg/da olarak bulunmuştur. Meranın sindirilebilir KM verimi ise aynı sıraya göre 37.82 ve 48.12; 51.50 ve 78.41; 28.29 ve 58.50; 30.15 ve 48.18; 16.12 ve 37.65; 17.76 ve 31.56; 11.96 ve 24.10 kg/da olarak bulunmuştur. Bu parametrede hem vejetasyon dönemi ve hem de otlamanın etkisi önemli bulunmuştur (P< 0.01). Mera örneklerine paralel olarak yapılan tartımlarda, 2., 3. ve 4. dönemlerde tokluların canlı ağırlık artışlarının iyi olduğu (erkekler için 228, 263 ve 182 g; dişiler için ise 252, 194 ve 184 g) belirlenmiş, sonraki tartımlarda ise oldukça düşük canlı ağırlık artışları elde edilmiştir. Bu çalışmada, Doğu Anadolu şartlarında meraların Mayıs ve Haziran aylarında besi hayvanlarının besin madde ihtiyaçlarını önemli ölçüde karşılayabileceği, ancak bu dönemden sonra ek yem desteğine ihtiyaç bulunduğu sonucuna varılmıştır.