Browsing by Author "Gündoğdu, Mustafa"

Now showing 1 - 1 of 1

Evaluation of Patients With Asphixia and Hipoxic Ischemic Encephalophaty Retrospectively
(2010) Gündoğdu, Mustafa; Kırımi, Ercan
Perinatal asfiksi, tanı ve tedavi yöntemlerindeki tüm gelişmelere rağmen gelişmiş ülkelerde bile yenidoğan mortalite ve morbiditesinin en başta gelen sebeplerindendir. Bu çalışmada perinatal asfiksi nedeniyle yenidoğan ünitesinde yatırılmış hastalarımızın antenatal, natal ve postnatal risk faktörlerini incelemek, Sarnat&Sarnat HİE evrelemesine göre sınıflandırılmasını, konvülziyonun ve mortalite oranlarının belirlenmesini, demografik veriler ve diğer parametreler arasında ilişki olup olmadığını saptamayı ve yıllar içerisinde olguların birçok parametre açısından değişim olup olmadığını göstermeyi amaçladık.Çalışmada Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tıp Fakültesi Araştırma Hastanesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Kliniği Yenidoğan Servisine Ocak 2005-Aralık 2008 tarihleri arasındaki dört yıllık süre içerisinde perinatal asfiksi tanısı ile yatırılan 225 yenidoğan retrospektif olarak değerlendirildi. Bu süre içinde perinatal asfiksi sıklığı %9 olarak bulundu. Perinatal asfiksi tanısı alan 225 olgunun 153'ü (%68) erkek ve 72'si (%32) kız bebeklerden oluşmaktaydı. Sarnat&Sarnat evrelemesine göre olgularımızın 90'ı (%40) evre I, 77'si (% 34.2) evre II ve 58'i (% 25.8) evre III olarak değerlendirildi. Perinatal asfiksili olguların 90'ı (%40) yenidoğan döneminde eksitus oldu. Tüm olgular arasında 90 (%40) olgu konvulziyon geçirirken, konvülziyon geçiren hastalar evrelere göre karşılaştırıldığında; evre I olguların 17'si (%20.2), evre II olguların 50'si (%64.9), evre III olguların 23'ü (%39.6) konvülziyon geçirmişti. Evre II ve III te evre I'e göre konvülziyon oranı daha yüksekti. Bu durum istatistiksel olarak anlamlıydı. (p <0.05). Tüm olgularda Apgar skor ortalaması evre I'de 1. dk 3,2±1,2 ve 5. dk 6,2±1,4, evre II'de 1. dk. 2,7±1,9 ve 5. dk. 5,1±2, evre III'de ise 1.dk. 3±1,3 ve 5.dk 4,6±1,8 olarak tespit edildi.Bu çalışmada; dört yıllık süre içerisinde perinatal asfiksi sıklığı ortalama %9 olarak saptandı. Asfiksili hastaların yıllara göre dağılımı incelendiğinde hastaların 58(%25.7)'i 2005 yılında, 70(%31.1)'i 2006 yılında, 52(%23.1)'i 2007 yılında ve 45(%20)'i 2008 yılında tanı almıştı. Yıllara göre dağılım incelendiğinde 2007 ve 2008 yıllarında asfiksi oranının düştüğü görüldü. Bu durum bölgemizde sağlık hizmetlerinin iyileşmesi ile ilişkilendirildi. Çalışmamızda 4 yıllık süre içerisinde evre III olguların oranı 2008 yılında en düşük düzeyde saptandı (%26) ve 2007 yılından sonra bu düşüş daha belirgindi. Evrelerin yıllar içerisinde dağılımı istatistiksel olarak anlamlıydı (p <0.05).Son yıllarda artan perinatal bakım, personel eğitiminin artırılması ve özellikle neonatal resusitasyonun ve yenidoğan ünitelerinin teknik özelliklerin iyileştirilmesine bağlı olarak perinatal asfiksi görülme oranında düşüş sağlanmışsa da ileri evrelerde mortalite hala yüksek seyretmektedir. Perinatal asfiksi tedavisinin asfiksi oluşumunu önlemek olduğu gözönüne alınarak, riskli gebeliklerin tanınması, doğumların uygun şartlarda yapılması ve uygun resüsitasyon girişimlerinin uygulanmasının yaygınlaştırılması ve bebeklere doğum sonrası yeterli tedavi verilmesinin sağlanmasında gerekli önlemlerin alınması asfiksiye bağlı mortalite ve morbiditeyi azaltmaya katkıda bulunacaktır.Anahtar kelimeler: Perinatal asfiksi, insidans, mortalite