Browsing by Author "Küçüker, Emine"

Now showing 1 - 5 of 5

Kiraz (Prunus Avium L.)’da Hasat Sonrası Melatonin Uygulamasının Depolamada Meyve Kalitesi Üzerine Etkisi
(2023) Küçüker, Emine; Aglar, Erdal; Çelik, Kenan; Özcengiz, Ceyda Kızgın; Oğurlu, Ferhat
Hassas bir meyve yapısına sahip olan kiraz (Prunus avium L.)’ın depolama ve raf ömrü süresi kısadır. Bu problemin çözümüne katkı sunmak için yapılmış bu çalışmada, kirazda hasat sonrası farklı dozlarda melatonin uygulamasının 0.00 (kontrol), 0.01, 0.10 ve 1.00 mM depolama süresince meyve kalite özellikleri ve biyokimyasal içerik üzerine etkisi belirlenmiştir. Bitkisel materyal olarak 2005 yılında MaxMa 60 anacı üzerine aşılı Lapins kiraz çeşidine ait ağaçlar ile kurulmuş bahçeden hasat edilen meyveler kullanılmıştır. Araştırma sonucunda, depolama süresi ile birlikte artış gösteren ağırlık kaybı melatonin uygulanmış meyvelerde daha düşük olduğu ve uygulama dozuna bağlı olarak farklılıkların oluştuğu belirlenmiştir. Melatonin uygulaması depolamada meyve eti sertliğinin korunmasında etkili olmuştur. Depolama süresince 0.01 mM melatonin uygulanmış meyvelerde et sertliği daha yüksek bulunmuştur. Depolama süresince renk değerlerinde önemli değişiklikler meydana geldiği, renk değişimi üzerine melatonin uygulamasının etkili olduğu ve bu etkinin doza bağlı olarak değişiklik gösterdiği saptanmıştır. Kiraz meyvelerinde suda çözünür kuru madde miktarı değerleri muhafaza süresince doğrusal olarak azalmıştır. Melatonin ile muamele edilmiş meyvelerde azalma daha düşük olmuştur. Titre edilebilir asitlik değerleri muhafaza süresince tüm uygulamalarda azalmış ve en düşük değerler kontrol uygulamasından elde edilmiştir. Depolama süresince tüm organik asitlerde konsantrasyonun muhafaza edilmesinde melatonin uygulamasının etkili olduğu, ancak konsantrasyona bağlı olarak olumlu ve olumsuz etkilerinin olduğu görülmüştür. Sonuç olarak çalışmada depolamada meyve eti sertliğin korunmasında ve ağırlık kaybının azaltılmasında melatoninin kullanılabileceği ortaya konulmuştur.
Pre-Harvest Application of Aminoethoxyvinylglycine, Salicylic Acid and Plant Growth Promoting Rhizobacteria on Fruit Quality of ‘sweetheart’ Sweet Cherry
(2023) Özcengiz, Ceyda Kızgın; Oğurlu, Ferhat; Küçüker, Emine; Çelik, Kenan; Aglar, Erdal
Sweet cherry, which affects consumers’ preferences with its aroma, taste and sensory properties, is a significant fruit species for human health with its bioactive compounds such as organic acids, vitamins and anthocyanins. However, its post-harvest shelf life is very short due to its sensitive fruit structure. Thus, the significant economic losses occur. In the study, effects of pre-harvest Aminoethoxyvinylglycine (AVG), Salicylic acid (SA) and plant growth promoting rhizobacteria (PGPR) applications on fruit quality characteristics and biochemical content in sweet cherry were determined. SA and PGPR treatments increased fruit size, but AVG decreased (If the fruit weight is 4.51 in the control application, 4.49 in the SA application and 4.10 in the PGPR, how can it be said that SA and PGPR increase the fruit weight). The fruits treated with SA, AVG and PGPR had higher fruit firmness values than the control’-fruits. Salisylic acid treatmens did not affect the rate of soluble solids content(SSC) in fruit, SSC rate was higher in PGPR treated-fruit, but AVG decreased the SSC. Titratable acidity (TA) was lower in PGPR treated-fruit, but was higher in the AVG and SA treated-fruit. Fruits treated with the SA and AVG had higher fruit color values than control fruits, while the lowest color values was obtained with PGPR treatment. In general; PGPR, SA and AVG were effective in the concentration of organic acids, but their effects varied depending on the organic acid compounds. As a result, AVG and SA delayed fruit ripening and fruit softening while PGPR, AVG and SA improved fruit quality (It is not clear how this idea was reached). These applications can be considered as a promising method for improving fruit quality at harvest and maintaining post-harvest fruit quality of sweet cherry.
Şanlıurfa Yöresinde Selekte Edilen Nar (Punica Granatum L.) Genetik Kaynaklarının Agromorfolojik ve Fiziko-kimyasal Özellikleri
(2024) Polat, Yakup; Çelik, Ferit; Kafkas, Ebru; Küçüker, Emine
Bu çalışma, Şanlıurfa’nın Birecik, Halfeti ve Suruç ilçelerinde nar popülasyonun yoğun olarak bulunduğu lokasyonlarda, UPOV kriterleri baz alınarak belirlenen 127 adet nar genotipi üzerinde yürütülmüştür. Çalışmada pomolojik ve kimyasal analizler sonucunda ilk yıl 127 adet genotip, ikinci yıl 45 adet genotip tartılı derecelendirmeye tabii tutulmuş ve her bir özelliğe ait önem derecelerinin, yüzdelik dilimleri alınarak puanların toplanmasıyla ikinci yılın sonunda üstün özelliğe sahip 17 adet genotip elde edilmiştir. Yürütülen çalışmada üstün özelliklere sahip ümitvar olarak seçilen 17 genotipin 2022 yılı pomolojik analizler sonucunda meyve ağırlığı 211.2-498 g, meyve boyu 70.85-86.22 mm, meyve eni 73.15-98.53 mm, meyve kabuk kalınlığı 2.34-3.00 mm, dane randımanı %52.55-75.01, meyve suyu randımanı 37.46-58.4 ml, kaliks boyu 9.35-20.54 mm, kaliks eni 8.06-21.14 mm, şekil indeksi 0.82-1.00 mm, meyve hacmi 212-517, meyve yoğunluğu 0.93-1 g/cm3, meyve suyu hacmi 92.4-270.5 ml arasında, meyve posası 39.6-92 g değerleri arasında saptanmıştır. Çalışmada kimyasal analizler incelendiğinde ise suda çözünür kuru madde miktarı % 13.10-16.95, pH değeri 3.06-4.17, titre edilebilir asitlik % 0.28-2.58 arasında değiştiği saptanmıştır.Çalışmamızda sofralık tüketime uygun olan tatlı-mayhoş ve tatlı olan 63 HAL 28, 63 HAL 29, 63 HAL 35, 63 SUR 54, 63 SUR 56 ve 63 SUR 65 genotiplerinin; meyve suyu verimlerinin yüksek olması, tatlarının tatlı-ekşi olması, renklerinin sofralık tüketime ve meyve suyu işleme sanayine uygun olması bu çeşitlerin farklı alanlarda değerlendirilmesine olanak sağlayabileceği düşünülmektedir.
Şeftalide Farklı Dozlarda Putresin Uygulamasının Depolamada Meyve Kalitesi ve Biyokimyasal Bileşikler Üzerine Etkisi
(2024) Küçüker, Emine; Aglar, Erdal
Klimakterik bir meyve türü olan ve hasattan sonra meyve hızlı bir şekilde bozulan şeftalide raf ömrü kısa ve hasat sonrası kayıplar yüksektir. Bu nedenle şeftalide hasat sonrası kaybı azaltmak ve raf ömrünü uzatmak temel hedeflerden birisidir. Bu amaç doğrultusunda yapılmış çalışmada, 2005 yılında Tokat Merkez Kemalpaşa köyünde şeftali çöğür anacı üzerine aşılı Monreo şeftali çeşidine ait ağaçlar ile kurulmuş bahçeden hasat edilen meyvelere hasat sonrası farklı dozlarda (0.0, 0.5, 1.0, 2.0 ve 4.0 mM) uygulanan putresinin depolama süresince meyve kalite özellikleri ve biyokimyasal içerik üzerine etkisi belirlenmiştir. Depolama süresinin uzaması ile birlikte artan ağırlık kaybı ve çürüme oranı putresin uygulanmış meyvelerde daha düşük bulunmuş ve uygulama konsantrasyonuna bağlı olarak değişmiştir. Putresin uygulaması meyvede et sertliğinin korunmasında etkili olmuştur, ancak uygulama konsantrasyonunun etkisi olmamıştır. Depolamada suda çözünür kuru madde miktarında (SÇKM) oranında artış, titreedilebilir asitlik (TA) oranında ise azalma meydana gelmiştir ve SÇKM ve TA oranlarında meydana gelen değişimler putresin uygulaması ile daha düşük bulunmuştur. Genel olarak, organik asitlerin, fenolik bileşikler, flavonoidler gibi polyphenol bileşiklerin konsantrasyonun ve antioxidant kapasitenin muhafaza edilmesinde putresin uygulamasının etkili olmuştur, ancak bu etki konsantrasyona ve bileşiğe bağlı olarak değişmiştir. Çalışma ile putresin uygulamasının şeftalide hasat sonu kalitenin muhafaza edilmesinde kullanılabileceği ortaya konulmuştur.
Soğuk Depolama Sırasında Çilek (Kabarla Çeşidi) Meyve Kalite Özellikleri Üzerinde Putresin ve Modifiye Atmosfer Paketleme (Map) Uygulamalarının Etkisi
(2024) Oğurlu, Ferhat; Ogurlu, Hikmet; Özcengiz, Ceyda Kızgın; Küçüker, Emine; Aglar, Erdal
Çilek tam olgunlaştığında hasat edilmesi gereken ve aynı zamanda raf ömrü son derece kısa olan ve hızla bozulan bir meyve türüdür. Bu nedenle hasat sonrası raf ömrünün uzatılması önemlidir. Bu çalışmada, çilek meyvesinin kalitesini korumak ve pazar ömrünü uzatmak amacıyla soğuk depolama sırasında putresin ve modifiye atmosfer paketleme (MAP) uygulanmıştır. Ticari olgunlaşan meyveler 1 mM putresin ile muamele edilmiş ve 20 gün boyunca MAP içinde depolanmıştır. Ağırlık kaybı, çözünür katı madde içeriği, titre edilebilir asitlik, meyve rengi, organik asit ve fenolik içerik gibi kalite özellikleri depolamanın 4, 8, 12, 16 ve 20. günlerinde ölçülmüş ve analiz edilmiştir. Soğuk depolamanın 20. gününün sonunda en yüksek ağırlık kaybı kontrol uygulamasında (%) gerçekleşmiştir. Soğuk depolama sırasında SSC ve TA değerlerindeki düşüş MAP ve putresin uygulamaları ile yavaşlatılmıştır. Organik asitler ve fenolik bileşikler depolama süresi ile MAP ve putresin uygulamalarından önemli ölçüde etkilenmiştir. Soğuk depolamanın 20. gününden sonra, bazik organik asitler olarak belirlenen sitrik asit (748,91 mg 100 g -1) ve malik asit (258,34 mg 100 g-1) putresin uygulamasında en yüksekti. Fenolik bileşiklerden şikimik asit (0.77 mg 100 g-1) ve izositrik asit (112.58 mg 100 g-1) sırasıyla MAP ve MAP+ putresin uygulamalarında en yüksek bulunmuştur. Bu sonuçlar, çileklerin soğuk depolama sırasında putresin ve modifiye atmosfer paketleme (MAP) uygulamalarının, kalite özelliklerini koruyarak pazar ömrünü önemli ölçüde uzattığını göstermektedir.