Browsing by Author "Kaplan, Oktay"

Now showing 1 - 7 of 7

Değişik Şekillerde Üretilen Şeker Pancarı Posası Silajının Kuzu ve Süt İneği Rasyonlarında Kullanılma Olanakları
(1999) Bolat, Duran; Oğuz, M. Numan; Kaplan, Oktay; Tuncer, Şakir D.; Denek, Nihat; Nursoy, Hüseyin; Aksu, Taylan
Bu çalışmada, enerji bakımından zengin ve ucuz bir yem maddesi olan şeker pancarı posasının, daha verimli ve uzun süre kullanma olanağı sağlayacak silolanma yöntemleri araştırılmış ve bu silaj kuzu besisi ve süt ineği rasyonlarında kullanılmıştır. Bu amaçla, şeker pancarı posası, kuru maddesi % 20, 25 ve 30'a yükseltilecek şekilde buğday samanı ya da kuru ot ile karıştırılıp, farklı düzeylerde üre (buğday samanı içeren örnekler için % 0, 1, 1.5 ve 2; kuru ot içeren örnekler için % 0, 0.5 ve 1) ve % 5 melas ile desteklenerek, birer kg'lık cam kavanozlarda iki ay süreyle suçlanmıştır (Denemel). İnkubasyon süresinin sonunda yapılan analizlerde silaj pH'larmın 3.72-4.40 arasında değiştiği ve silajda ağılıklı olarak asetik asit yönlü fermentasyonun gerçekleştiği (31.17-71.51 g/kg KM), laktik asit miktarının daha düşük olduğu (13.38-35.35 g/kg KM), bütirik asit oluşumunun ise çok düşük düzeyde kaldığı (0.06-1.84 g/kg KM) gözlenmiştir. Silaj örneklerinin rumende yıkılabilirliği (Deneme 2) silajların kuru madde düzeyini yükseltmek için katılan buğday samanı düzeyinden olumsuz etkilenirken, kuru ot düzeyinin genelde olumsuz bir etkisi olmamıştır. Silajlara katılan üre miktarı silajların yıkılma düzeyini etkilememiştir. Deneme l ve 2 sonuçları dikkate alınarak yapılan karşılaştırmalarda en iyi silaj örnekleri buğday samanı içeren grupta % 20 KM ve % l üre içeren örnek (BSYŞPP), kuru ot içeren grupta ise % 20 KM ve % O üre içeren örnek (KOYSPP) olarak belirlenmiş ve sözü edilen örneklerin içeriğine uygun hazırlanan silajlar (12'şer ton ) mısır silajı ve çayır kuru otu ile birlikte deneme 3, 4 ve 5'te kullanılmıştır. Sindirim denemesinde (Deneme 3), organik maddenin sindirilebilirliği mısır silajı, BSYŞPP silajı, KOYŞPP silajı ve çayır kuru otu tüketen gruplarda sırasıyla % 60.39, %58.99, %55.80 ve % 60.03 (P>0.05) olarak bulunmuştur. Denemede ham selülozun sindirilebilirliğide benzer bulunurken, ham protein sindirilebilirliği BSYŞPP grubunda üstün bulunmuştur (P<0.05). Ham proteinin sindirilme derecesi yukarıdaki sıraya göre % 65.98, % 86.26, % 70.27 ve % 70.66 olarak belirlenmiştir. Süt ineği denemesinde (Deneme 4) grupların yem tüketimi kuru madde esasına göre silaj tüketen gruplarda benzer, çayır kuru otu tüketen grup üstün bulunmuştur (P<0.01).Grupların süt verimi, yağa göre düzeltilmiş süt verimi, kuru maddeye göre düzeltilmiş süt verimi ve sütün kompozisyonu benzer bulunmuştur. Denemede, yemlemeden 3 saat sonra hayvanlardan alınan rumen sıvısında pH gruplar arasında benzer bulunurken, NHi-N değeri BSYŞPP silajı tüketen grupta çayır kuru otu tüketen gruptan üstün bulunmuştur. Rumen sıvısında laktik asit ve propiyonik asit konsantrasyonları arasında farklılık belirlenmezken, asetik asit konsantrasyonu KOYSPP silajı tüketen grupta daha düşük bulunmuştur (P<0.05). Grupların serum total protein, glikoz, kalsiyum ve trigliserid düzeyleri benzer; serum üre-N, fosfor ve kolesterol düzeyleri arasında farklılıklar belirlenmiştir. Kuzu besi denemesine (Deneme 5) ilişkin sonuçlar, gerek mısır silajı, gerekse şeker pancarı posası silajlarının kuzuların besi performansını tatmin edici bir düzeye yükseltmediği şeklindedir. Sonuç olarak; bu çalışmada, yaş şeker pancarı posasının kuru madde düzeyinin % 20'ye yükseltilmesi ve melas ile desteklenmesi durumunda kaliteli bir silaj elde edilebileceği; bu silajm besleyici değerinin mısır silajı ile eşdeğer olarak kabul edilebileceği sonucuna varıldı. Süt ineği denemesinden olumlu sonuçlar elde edilmesine karşın, kuzu besisinde şeker pancarı posası silajınm kullanılabilirliği tartışmalıdır.
Değişik Şekillerde Üretilen Şeker Pancarı Posası Silajının Kuzu ve Süt İneği Rasyonlarında Kullanılma Olanakları 2. Ruminal Yıkımlanabilirlik
(2002) Nursoy, Hüseyin; Kaplan, Oktay; Deniz, Suphi; Bolat, Duran
-
Değişik Şekillerde Üretilen Şeker Pancarı Posası Silajının Süt İneği ve Kuzu Rasyonlarında Kullanılma Olanakları 1. Kaliteli Şeker Pancarı Posası Silajının Elde Edilmesi
(2001) Tuncer, Şakir Doğan; Kaplan, Oktay; Demirel, Murat; Deniz, Suphi; Aksu, Taylan
-
The Determination of Nutrient Value, Digestibility and Energy Levels of Compound Feeds Used for Ruminant Nutrition by in Vitro Methods
(2017) Deniz, Suphi; Baran, Murat Sedat; Kaplan, Oktay; Altaçli, Selçuk
There are small number of tables that show digestibility and energy contents of compound feeds produced by feed factory in different regions of Turkey. Thus, in this paper, four different compound feed types (dairy cattle, beef cattle, calf and lamb growing feeds), totalling 78 compound feeds were analysed to determine their feeding value, dry matter (DM), organic matter (OM) digestibility and energy content (digestible energy (DE), metabolisable energy (ME) and net energy for lactation (NEL). As a result of this study, the crude fiber (CF) levels were higher than standard values in calf and lamb compound feeds and beef cattle compound feeds; however, in the dairy cattle and calf and lamb compound feeds, the crude protein (CP) values were lower than standard values. These findings are considered highly important for the region’s animal feeding. According to our results, the compound feeds for dairy cattle and lamb being used for ruminant nutrition in Diyarbakir Province of Turkey were found to have low nutrient qualities; however, in the calf feed both the metabolisable energy level and nutrient quantities were low.
The Effects of Varying Dietary Na/K Ratio and Electrolyte Balance of Diets on Growth, Blood Gases, Hematological Variables, Ionized Calcium and Carcass Traits in Broiler Chickens
(Kafkas Univ, veteriner Fakultesi dergisi, 2011) Nursoy, Huseyin; Sogut, Bunyamin; Tasal, Turkan; Aldemir, Resit; Kaplan, Oktay; Altacli, Selcuk
The effects of 12 different diets which regulated 0.1-0.7 mol Na/K ratio and 176-422 mEq/kg Dietary Electrolyte Balance, DEB, (Na+K-Cl) were investigated on growth, blood gases, hematological variables, biochemical parameters and carcass traits in broiler chickens. Two-day old Ross-308 male chicks (n=180) having individual thirty replicates for 6 groups were used and the study lasted 42 days in the experiment. The S group diet was based on corn and soybean meal and 0.25% salt. This group diet was accomplished by adding 1-0.5% NH4Cl as A1 and A2 of anionic groups and 0.5-1-1.5% NaHCO3 as C1, C2 and C3 of cationic groups in starter and grower phases, respectively. Increasing Na/K and DEB of the diets had no effect on live weight, body weight gain and feed per gain in 0-42 days (P>0.05). Blood pH quantitatively increased in S, C1 and C2 groups (P<0.05). A1, A2 and S groups of pO(2) levels were higher than those of cationic groups (P<0.05), (R-2=0.59). The values of HCO3-, HCO3std, TCO2, BEecf, Be(b), Hct and THbc were lower anionic groups than cationic groups (P<0.05), (R-2=0.63-0.82). SO2c level was the lowest in C1 group (P<0.05). Anion gaps of the broilers were calculated as 7.97-20.84 mEq/l. Ionized calcium was quantitatively the highest in A1 group. Hot carcass and abdominal fat were not affected by the experimental diets with varying Na/K and DEB (P>0.05). Based on the results of this study, anionic diet such as A1 or 0.1 of Na/K ratio and 212 mEq/kg of DEB could be fed for broilers in case of insufficient Ca. In normal case, it is concluded that C1 and C2 of diets or 0.3-0.5 of Na/K ratios and 259-344 mEq/kg of DEB were appropriate for broilers.
Erken Süt Olum Döneminde Biçilen Farklı Sorgum Hasıllarına Üre ve Melas Katkılarının Silaj Kalitesi ile İn Vitro Sindirilebilik Üzerine Etkisi
(2002) Deniz, Suphi; Karslı, M. Akif; Kaplan, Oktay; Nursoy, Hüseyin
Bu araştırmada, erken süt olum döneminde hasat edilen sorgum hasıllarına üre yada üre+melas ilavesinin silaj kalitesi ile in vitro sindirilme dereceleri ve sindirilebilir kuru madde verimi üzerine etkisi araştırılmıştır. Bu amaçla, erken süt olum döneminde biçilen 4 farklı silajlık sorgum çeşidinin (Grass II, Grazer, Gözde ve P-988 ) hasılları kullanılmıştır. Bu hasıllara ağırlık esasına göre % 0.5 üre yada % 0.5 üre + % 4 melas ilave edilerek, 1 litre hacimli cam kavanozlarda si-lolanmıştır. Silaj örneklerinde ham besin madde analizleri ile pH ve organik asit (laktik, asetik, propiyonik ve bütirik asit) analizleri yapılmıştır. Çalışmada ayrıca, silajların in vitro kuru madde (KM) sindirilebilirlikleri ile birim alandan sağlanan sindirilebilir KM miktarları da hesaplanmıştır. Üre ve üre+melas katkıları, silajın ham protein içeriğinin yanısıra silaj pH'sını da yükseltmiştir (P<0.05). Üre yada üre+melas katkısı, silajların propiyonik ve bütirik asit düzeyleri üzerine önemli bir etki gös-termezken; Gözde ve P-988 çeşitlerinde üre+melas katkısı asetik asit düzeyini azaltırken, laktik asit düzeyini önemli ölçüde yükseltmiştir (P<0.05). Grass II çeşidinde üre+melas katkısı silajın in vitro KM sindirilebilirliğini arttırmıştır (P<0.05). Bu etki diğer çeşitlerde gözlenmemiştir. Katkıların birim alandan elde edilen sindirilebilir KM miktarına etkisi önemsiz bulunmuştur (P>0.05). Sonuç olarak, erken süt olum döneminde biçilen sorgum hasıllarına % 0.5 üre yada % 0.5 üre + % 4 melas katkısı, silajların ham protein ve kuru madde içeriğini artırmakla beraber, silaj kalitesinde ve sindirilebilir kuru madde verimlerinde olumlu bir etki sağlamamıştır.
Şanlıurfa Doğal Barınak Besiciliğinde Zeolit Mineralinin Hayvan Refahı Üzerine Etkisi
(2018) Selcukbiricik, Halil; Avcı, Mehmet; Kaplan, Oktay; Aksoy, Gürbüz; Yertürk, Mugdat
Sunulan çalışmada; Şanlıurfa yöresinde yaygın bir şekilde yapılan doğal barınak/mağara besiciliğinde hayvan refahının iyileştirilmesi amaçlanmıştır. Bu kapsamda; Şanlıurfa yöresi mağara hayvancılığında yeme katılan ve altlık olarak kullanılan Zeolit mineralinin kan serumu ve rumen parametreleri, hayvanların canlı ağırlıkları ve ahır havası üzerine etkisi araştırıldı. Çalışma; mağara şartlarında sığır besiciliği yapılan işletmelerde yürütüldü. Her birinde 40-50 baş kültür melezi ve 1-1.5 yaşları arasında sağlıklı erkek besi sığırı bulunan, 40 mağara kullanıldı. Bu mağaralar; her bir grupta 10 adet mağara olacak şekilde toplam 4 gruba ayrıldı. Kontrol grubunda, yemlerine zeolit katılmadı, altlık olarak zeolit kullanılmadı. Grup I’de altlık olarak zeolit kullanıldı, yemlerine zeolit katılmadı. Grup 2’de, yem katkısı olarak %2 zeolit içeren rasyon uygulandı, altlık olarak zeolit kullanılmadı. Grup 3’te ise hem %2 zeolit içeren rasyon uygulandı, hem de altlık olarak zeolit kullanıldı. Her gruptan 10 hayvan olmak üzere, toplam 40 hayvanda kan serumu biyokimyasal analizleri (total protein, üre, kolesterol, trigliserit, NEFA (Esterleşmemiş yağ asitleri), Ca, P, Mg, Na, K), rumen sıvısı analizleri (uçucu yağ asitleri, amonyak, pH) ve ahır amonyak gazı ölçümleri yapıldı. Deneme ortası ve sonunda rumen sıvısı amonyak düzeyi Grup 2 ve 3’te, rumen pH’sı ise Grup 3’te belirgin derecede düştü. Deneme ortası ve sonunda Grup 2’de serum kolesterol ve fosfor, Grup 3’te ise serum potasyum düzeyinde azalma gözlendi. Mağara ortamı amonyak gazı değerleri açısından Grup 1 ve 3’te, Kontrol ve Grup 2’ye göre azalma görüldü. Böylece, Grup 1 ve 3’te ahır kokusu önemli derecede azaldı (P<0.01). Sonuç olarak, besi sığırlarında yem katkı maddesi ve altlık olarak kullanılan zeolitin incelenen hematolojik ve biyokimyasal parametreler açısından önemli düzeyde bir değişiklik yapmadığı; hayvanların sağlığı, canlı ağırlıkları, ahır havası ve kokusuna olumlu etki yaparak hayvan refahına katkısı olduğu belirlendi.