Browsing by Author "Toprak, Murat"

Now showing 1 - 20 of 27

Association of Pain and Clinical Factors on Disability and Quality of Life in Systemic Sclerosis: a Cross-Sectional Study From Turkish League Against Rheumatism Network
(Turkish League Against Rheumatism, 2023) Cevik, Remzi; Em, Serda; Nas, Kemal; Toprak, Murat; Cengiz, Gizem; Calis, Mustafa; Ecesoy, Hilal
Objectives: In this study, we aimed to evaluate the factors associated with disability and quality of life (QoL) in Turkish patients with systemic sclerosis (SSc). Patients and methods: Between January 2018 and January 2019, a total of 256 SSc patients (20 males, 236 females; mean age: 50.9 +/- 12.4 years; range, 19 to 87 years) who were diagnosed with SSc were included in the study. Disability and health-related QoL (HRQoL) were evaluated by the Health Assessment Questionnaire (HAQ), scleroderma HAQ (SHAQ), Duruoz Hand Index (DHI), and Short Form-36 (SF-36). Linear regression analysis methods were used to describe factors associated with disability and QoL of the patients. Results: All disability scores were higher and HRQoL scores were lower in diffuse cutaneous SSc patients compared limited cutaneous SSc, and differentiations were significant (p= 0.001 and p= 0.007). In multiple regression, pain (VAS) was the strongest predictor for high disability and low QoL scores (p<0.001) as HAQ (beta=0.397, 0.386, 0.452), SHAQ (beta=0.397, 0.448, 0.372), DHI (beta=0.446, 0.536, 0.389), PCS (beta=- 0.417,- 0.499, -0.408) and MCS (beta=-0.478, -0.441, -0.370) in combined, lcSSc and dcSSc patients respectively. The factors associated with high disability and low QoL scores were forced vital capacity for HAQ (beta=- 0.172, p=0.002) and SF-36 PCS (beta= 0.187, p= 0.001); disease duration for HAQ (beta=0.208, p<0.001), DHI (beta=0.147, p=0.006), and SF-36 PCS (beta=-0.134, p= 0.014); 6-minute walk test for HAQ (beta=- 0.161, p= 0.005) and SF-36 PCS (beta= 0.153, p=0.009); and modified Rodnan skin score for SHAQ (beta= 0.250, p<0.001) and DHI (beta=0.233, p<0.001) in SSc patients. Diffusing capacity of the lungs for carbon monoxide for HAQ (beta=- 0.189, p=0.010) and SHAQ (beta=-0.247, p= 0.002); erythrocyte sedimentation rate for DHI (beta=0.322, p<0.001); age for SF-36 PCS (beta=-0.221, p=0.003) and body mass index for SF-36 PCS (beta=-0.200, p=0.008) and MCS (beta=-0.175, p=0.034) were the other variables associated with high disability or low QoL scores in SSc subsets. Conclusion: Clinicians should consider the management of the pain and its sources as a key to improve better functional state and quality of daily life in SSc.
Comparison Between Radial and Focused Types of Extracorporeal Shock-Wave Therapy in Plantar Calcaneal Spur: a Randomized Sham-Controlled Trial
(Taylor & Francis Ltd, 2023) Sah, Volkan; Kaplan, Seyhmus; Ozkan, Sezai; Adanas, Cihan; Toprak, Murat
Objectives Both radial and focused types of extracorporeal shock wave therapy (ESWT) have been used in patients with plantar calcaneal spur (PCS). However, no study has yet addressed the comparative effects of these treatments on the condition. Considering radial and focused waves are different from each other, their effectiveness may also be different in clinical practice. The aim of this study was to compare the effects of radial and focused types of ESWT on PCS. Methods Ninety-nine patients with plantar calcaneal spur were randomised into three groups according to ESWT types: focused, radial, and sham. ESWT was applied as three sessions, with 2-4 days intervals (excluding weekends). All patients were evaluated at baseline (week 0) and weeks 1, 5, and 13. The Foot Function Index (FFI) scores were used as outcome measures. Results Compared with baseline (week 0), at the end of treatment (week 1) and at the follow-up periods (weeks 5, and 13) the FFI scores were significantly reduced in both focused and radial ESWT groups (for all, p < 0.001). When considering the change in data from baseline to follow-up periods (weeks 5, and 13), both focused and radial ESWT groups were significantly superior to the sham group in the all outcome measures (for all, p < 0.05). Importantly, the radial group was significantly superior to focused group based on the changes in the FFI scores (for all, p < 0.05). Conclusion Both focused ESWT and radial ESWT are effective in plantar calcaneal spur. When considering the degree and continuity of the positive effects, radial ESWT is superior to focused ESWT in plantar calcaneal spur.
Duloxetine-Induced Sleep Bruxism and Tooth Fracture in Fibromyalgia
(Duzce Univ, Fac Medicine, 2024) Tuncekin, Ismail; Toprak, Murat
Duloxetine is a serotonin-norepinephrine reuptake inhibitor that is approved for the treatment of fibromyalgia. Duloxetine has many side effects such as nausea, somnolence, insomnia, decreased appetite, dry mouth, and constipation. ASleep bruxism is also a very rare side effect of duloxetine. In this case report, a case of a 35-year-old male patient who developed sleep bruxism in the 4th week after duloxetine use, and fracture of the 1st upper molar tooth which had previously undergone root canal treatment after severe bruxism in the 6th week was presented. Duloxetine treatment was stopped and treatment was continued with amitriptyline. The patient had a significant reduction in both bruxism and fibromyalgia symptoms after the amitriptyline treatment. Bruxism symptoms were not observed after one year of follow-up.
The Effect of Anti-Ccp Antibodies on Synovial Fluid Oxidant and Anti-Oxidant Activities in Patients With Rheumatoid Arthritis
(Oxford Univ Press, 2011) Ediz, Levent; Tuluce, Yasin; Ozkol, Halil; Hiz, Ozcan; Gulcu, Elif; Toprak, Murat
The Effect of Anti-Tnf Group Drugs on Thyroid Function in Patients Wi̇th Rheumatoid Arthritis and Ankylosing Spondylitis
(2023) Tunçekin, İsmail; Toprak, Murat
Giriş ve Amaç: Romatoid Artrit(RA) ve Ankilozan Spondilit(AS), romatolojik hastalıklar içerisinde yaygın olarak karşılaşılan otoimmün ve inflamatuar hastalıklardandır. Bu hastalıkların patogenezinde TNF-alfa gibi çok önemli bir sitokinin yer alması sebebiyle son yıllarda TNF-alfayı hedefleyen ajanlar geliştirilmiştir. Günümüzde RA ve AS tedavi yönetiminde yer alan Anti TNF-alfa ajanlar, bu hastalıkların iyileşmesi üzerine çok etkili bulunmuştur. TNF-alfa, inflamatuar ve immünolojik reaksiyonların önemli bir sitokini olup otoimmün hastalıklar da dahil olmak üzere birçok hastalığın patogenezinde rol oynar. TNF-α aynı zamanda otoimmün tiroid hastalığını (OİTH) da içeren tiroid hastalıklarının patogenezinde yer alan önemli bir faktördür. Bu çalışmadaki hedefimiz; RA ve AS hastalarında otoimmün tiroid hastalığı varlığı, tiroid bezi fonksiyon bozukluğu ve RA ve AS hastalarında son yıllarda tedavide daha çok kullanılmaya başlanan ve başarılı sonuçlar elde edilen anti-TNF ajanların tiroid fonksiyonu üzerindeki etkisinin karşılaştırılması ve değerlendirilmesidir. Materyal ve Metod: Bu araştırma prospektif bir çalışma olup Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Anabilim Dalı, Romatoloji Polikliniğinde Ekim 2022- Temmuz 2023 tarihlerinde yaşları 18-85 arasında olan 60 Romatoid Artrit ve 60 Ankilozan Spondilit tanılı hastalar ile yapılmıştır. Ancak çoklu sebeplerden dolayı 50 RA hastası ,51 AS hastası ile çalışmaya devam edilmiştir. RA ve AS grubunda yer alan hastalar 2 gruba ayrılarak ilk gruba hastalık modifiye edici antiromatizmal ilaçlar ve NSAİD/sulfasalazin, ikinci gruba ise Anti-TNF ajanlar verilmiştir. Başlangıç ve 6 ay sonraki takipte TSH, serbest T4 ve Anti-TPO ölçümleri yapılmıştır. Her iki hastalıkta da başlangıç ve 6 ay sonraki değerlendirmeler ile gruplar arası karşılaştırmalar yapılmıştır. Bulgular: RA hasta kolunda DMARD tedavisi alan grupta 2 hastada subklinik hipertiroidi , Anti-TNF grubunda ise 1 hastada hipotiroidi, 1 hastada subklinik hipotiroidi ve 2 hastada subklinik hipertiroidi görüldü. 6 aylık takip süresi sonunda DMARD kolunda 1 hastada biyokimyasal olarak düzelme görülürken Anti-TNF kolunda hipotiroidi ve 1 subklinik hipertiroidi hastasında düzelme tespit edildi. Anti-TPO sıklığına baktığımızda DMARD grubunda %19 ve Anti-TNF alan grupta %16 olarak hesaplandı. Ancak 2 grup arasında anlamlı bir ilişki saptanmadı (p>0.05). RF ve Anti-CCP gibi otoantikorlarla otoimmün tiroid hastalığı arasında anlamlı bir korelasyon görülmedi (p>0.05). AS hasta kolunda temel etkili tedavi alan grupta başlangıç değerlendirmesinde tiroid disfonkiyonu olan hasta bulunmazken 6 aylık takip süresi sonunda 1 hastada santral hipertiroidi saptandı. Anti TNF alan grupta ise başlangıçta 1 hastada subklinik hipotiroidi mevcut iken 6 ay takip süresi sonunda bu hastada düzelme görülürken başka bir hastada santral hipotiroidi saptandı. Anti-TPO sıklığına baktığımızda temel etkili tedavi alan hasta grubunda %18, Anti TNF alan hasta grubunda %3,4olarak hesaplandı. Ancak 2 grup arasında istatistiksel olarak anlamlı bir korelasyon saptanmadı (p>0.05). RA ve AS'nin tüm gruplarında 6 aylık takip süresi sonunda TSH değişimine baktığımızda sadece RA DMARD kullanan hasta grubunda anlamlı bir değişiklik saptandı (p<0.05). Serbest T4 değerleri için herhangi bir grupta anlamlı bir değişiklik izlenmedi (p>0.05). Sonuç: RA ve AS gibi otoimmün ve inflamatuar romatolojik hastalıkların otoimmün tiroid hastalıkları ile ilişkisini araştırdığımız bu çalışmada; her iki hastalığın da OİTH ile anlamlı ilişkisinin olmadığı ve Anti-TNF ajan kullanımının her iki hastalık grubunda da otoimmün tiroid hastalık durumunu anlamlı şekilde değiştirmediği gözlenmiştir.
The Effect of Biological Agents on Clinical and Labaratory Findings in Hla B27 Positive and Negative Ankylosing Spondylitis Patients
(2021) Abay, Metehan; Toprak, Murat
Spondiloartropatiler (SpA), benzer klinik bulgular, genetik ve epidemiyolojik özellikler gösteren bir hastalık grubudur. SpA'ları ankilozan spondilit (AS), psöriatik artrit (PsA), reaktif artrit (ReA), enteropatik artrit ve sınıflandırılamayan spondiloartritler oluşturur. SpA'lar, inflamatuar bel ağrısı (sakroileit veya spondilit kaynaklı), entezit, oligoartrit, anterior üveit, psöriazis, inflamatuar barsak hastalığı gibi ortak klinik özelliklere sahiptir. Özellikle AS'de SpA'lar ve HLA-B27 arasında bir bağlantı vardır. HLA-B27 ile AS arasında bir ilişki olduğu bilinmesine rağmen bunun fonksiyonu nasıl etkilediği hala tam olarak açıklanamamıştır. HLA-B27'nin toplumdaki insidansı AS hastalarında %6-8, %90- 95'tir. Türkiye'de AS hastalarında HLA-B27 insidansı %70'dir. Çalışmamızda tedavi olarak biyolojik ajan kullanan 30 HLA-B27 pozitif AS ve 30 HLA B27 negatif AS hastası incelenmiştir. Hastaların biyolojik ajan tedavisi öncesi ve sonrası klinik ve laboratuvar bulguları değerlendirildi. Hastaların klinik değerlendirmesi BASDAI skalalarına göre yapıldı. Laboratuvar değerleri olarak Sedimentasyon, CRP, WBC, Platelet, Hemoglobin (Hgb), ALT ve AST incelendi. Materyal ve Metod: Van, Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Anabilim Dalı'nda takip edilen, biyolojik ajan kullanan 60 AS hastasının, laboratuvar bulguları, hastalık aktivitesi, HLA-B27 genetik sonuçları retrospektif olarak incelendi. Bulgular: Çalışmaya alınan 60 hastanın 43'ü (%71,7) erkek, 17'si (%28,3) kadın, HLA B27 negatif hastaların 9'u kadın (%30,0), 21'i erkek (%70,0), HLA-B27 pozitif hastaların 22'si erkek (%73,3), 8'i kadın (%26,7) cinsiyetteydi. HLA-B27 pozitif ve negatif hastalarda, altı farklı biyolojik ajan ile tedavi öncesi ve sonrası Sedimentasyon, CRP, WBC, Platelet değerlerinde anlamlı düşüş; Hemoglobin, ALT ve AST değerlerinde anlamlı artış saptanmıştır. HLA-B27 pozitif olan grupta tedavi sonrası CRP, Sedim ve PLT düşüşü, HLA-B27 negatif gruba göre anlamlı yüksekti (p<0.05). HLA-B27 negatif ve pozitif olan gruplar arasında tedavi sonrası WBC düşüş miktarı ile Hemoglobin, ALT ve AST değerlerindeki artışı miktarı anlamlı (p>0.05) farklılık göstermemiştir. Sonuç: Biyolojik ajan kullanan HLA-B27 pozitif ve negatif hastalarda, tedavi sonrası Sedim, CRP ve Platelet değerlerinde anlamlı değişiklik saptandı. WBC, Hemoglobin, ALT ve AST değerlerinde HLA-B27 pozitif ve negatif hastalarda, tedavi sonrası anlamlı değişiklik saptanmadı. HLA-B27 pozitif olan grupta HLA-B27 negatif olan gruba göre tedavi sonrası CRP, Sedim ve PLT düşüşleri daha anlamlıydı. BASDAİ ve WBC düşüş miktarı ile Hemoglobin, ALT ve AST değerlerindeki artışı miktarında ise her iki grup arasında bir farklılık görülmedi.
The Effect of Laser Treatment on Pain and Functionality in Lateral Epicondylitis
(2019) Demir, Nazım; Toprak, Murat
AMAÇ: Çalışmanın amacı; lazer tedavisi uygulamasının konvansiyonel fizik tedavi ile birlikte lateral epikondiliti olan hastalarda, ağrı ve fonksiyonellik üzerine etkinliğini değerlendirmektir. GEREÇ VE YÖNTEM: Çalışmaya 25-64 yaş arasındaki 21'i erkek, 19'u kadın 40 hasta alındı. Hastalar kapalı zarf yöntemiyle 20 kişiden oluşan 2 gruba ayrıldı. Tüm hastalara şikayetin olduğu dirsek bölgesine 2 hafta boyunca; 10 seans 20 dk Hotpack, 20 dk TENS, 8 dk kesikli US fizik tedavisi ve ev egzersiz programı verildi. 2. gruba ek olarak 10 seans, 5 dk lazer tedavisi uygulandı. Tüm hastalar tedavi öncesi ve tedavi sonrası değerlendirildi. Değerlendirmede istirahat, gece ve aktivite esnasındaki ağrı için VAS, el kavrama kuvveti için el dinamometresi, fonksiyonel değerlendirme için Hasta Bazlı Tenişçi Dirseği Değerlendirme Anketi (PRTEE), Hızlı Kol, Omuz ve El Özürlülük Ölçeği (Quick DASH) ve yaşam kalitesi için Kısa form-12 (SF-12) kullanıldı. BULGULAR: Gruplar kendi içinde değerlendirildiğinde tedavi öncesine göre tedavi sonrası istirahat, gece ve aktivite esnasında VAS skorlarında, kavrama kuvvetinde, SF-12 fiziksel bileşen değerlerinde, PRTEE skoru ve Quick DASH skorunda anlamlı düzelme saptandı. 2. grubun tedavi sonrası SF-12 mental bileşen değerleri ile tedavi öncesi SF-12 mental bileşen değerleri arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulundu. Gruplar arasında bakılan değerlendirme parametrelerinden sadece tedavi sonrası SF-12 mental bileşen değerinde, 2. Grup lehine anlamlı farklılık saptandı. Diğer değerlendirme parametrelerinde istatistiksel olarak anlamlı fark görülmedi. SONUÇ: Sonuç olarak fizik tedavi uygulamalarına lazer tedavisi ilave edilmesinin ağrının azalmasında, kavrama kuvvetinin artmasında, fonksiyonel durumun iyileşmesinde ve yaşam kalitesinin artmasında olumlu gelişmeler sağladığı görülse de etkinliği gösterilemedi. Lazer tedavisinin belirgin bir yan etkisinin olmaması, tedavi süresinin kısa olması ve kolay uygulanabilir bir tedavi olması LE tedavisinde avantajlı ve güvenilir bir yöntem olarak kabul edilebilir. Anahtar kelimeler: Lateral Epkondilit, Lazer, Konvansiyonel Fizik Tedavi
Evaluation of Distal Femoral Cartilage by B-Mode Ultrasonography and Shear Wave Elastography in Patients With Knee Osteoarthritis: a Preliminary Study
(Sage Publications Ltd, 2021) Yokus, Adem; Toprak, Murat; Arslan, Harun; Toprak, Nursen; Akdeniz, Huseyin; Gunduz, Ali Mahir
Background Degenerative change in articular cartilage is one of the most important factors in the development of osteoarthritis. Shear wave elastography can be used to identify pathologic cartilage. Purpose To evaluate distal femoral cartilage by shear wave elastography in patients with symptomatic knee osteoarthritis. Material and methods Twenty patients with bilateral knee osteoarthritis (study group) and 20 volunteers with the same demographic characteristics but without symptomatic knee pain (control group) were included in the study. A total of 80 knee joints of 40 individuals were evaluated. At the medial, intercondylar, and lateral condylar levels distal femoral cartilage thickness was measured by B-mode ultrasonography and stiffness was measured by shear wave elastography. Results The medial, intercondylar, and lateral cartilage thickness measurements were similar between the two groups and no statistically significant difference was observed (P = 0.711,P = 0.766, andP = 0.575, respectively). The shear wave velocity values in the medial and intercondylar cartilage were significantly higher in the study group (P = 0.002). Shear wave velocity values measured from lateral cartilage were higher in the study group and the difference between the groups had a borderline statistical significance (P = 0.053). Conclusion Shear wave elastography seems to be a reliable, non-invasive, and acceptable method for the assessment of pathologic cartilage.
Evaluation of Hepatitis Serology and Frequency of Viral Reactivation in Patients With Inflammatory Arthritis Receiving Biologic Agents: a Multicenter Observational Study
(Springer Heidelberg, 2023) Capkin, Erhan; Yazici, Ali; Karkucak, Murat; Durmaz, Yunus; Toprak, Murat; Ataman, Sebnem; Yilmaz, Gurdal
To evaluate of hepatitis serology and reactivation frequency in patients with rheumatic disease receiving biologic agents. Our study included patients with inflammatory rheumatic diseases from 23 centers, who were followed up with biological therapy. Demographic and clinical characteristics of the patients, duration of drug use and hepatitis serology and the state of viral reactivation were analyzed. A total of 4060 patients, 2095 being males, were included in our study. Of the patients, 2463 had Ankylosing Spondylitis (AS), 1154 had Rheumatoid Arthritis (RA), 325 had Psoriatic Arthritis (PsA), and 118 had other inflammatory rheumatic diseases. When the viral serology of the patients was evaluated, 79 patients (2%) who were identified as HBs Ag positive, 486 (12%) patients who were HBs Ag negative and anti-HBc IgG positive and 20 patients (0.5%) who were anti-HCV positive. When evaluated on a disease-by-disease basis, the rate of HBsAg was found to be 2.5% in RA, 2% in AS and 0.9% in PsA. Viral reactivation was detected in 13 patients while receiving biologic agents. HBs Ag was positive in nine patients with reactivation and negative in four patients. Anti-HBc IgG, however, was positive. Six of these patients had AS, four had RA, and three had PsA. The development of hepatitis reactivation in 11.4% of HBs Ag positive patients and 0.82% of anti-HBc IgG positive patients due to the use of biologic agents is an important problem for this group of patients. Antiviral prophylaxis is recommended to be started especially in patients who are HBs Ag positive and who are using biologic agents due to viral reactivation. Therefore, it is important to carry out hepatitis screenings before biologic agent treatment and to carefully evaluate the vaccination and prophylaxis requirements.
Evaluation of Nutritional Status of Fibromialgia Patients
(2024) Toprak, Murat; Toğuç, Hakan
Amaç: Fibromiyalji sendromu, sıklıkla iskelet ve kas sistemlerinde gözlenen yaygın ağrı ile gelişen multifaktöriyel bir sağlık sorunudur. Hastalığa ilişkin kullanılan tedavi yöntemleri ile beraber beslenme ve diyet tedavisinin etkili olabileceği düşünülmektedir. Bu araştır - mada fibromiyalji sendromuna sahip hasta bireylerin besin tüketim- lerinin ve antropometrik ölçümlerinin (vücut ağırlığı, boy uzunluğu, beden kütle endeksi) değerlendirilmesi amaçlanmaktadır. Materyal ve Metot: Bu araştırma Van Eğitim ve Araştırma Hastanesi Fizik Tedavi ve Romatoloji Bölümü Poliklinikleri’ne başvuran fibromi - yalji tanısı almış, 33,7±6,4 yıl yaş ortalamalarına sahip olan 100 kadın birey ile gerçekleştirilmiştir. Araştırmayı kabul eden katılımcılara anket formu (sosyo-demografik bilgiler, beslenme alışkanlıkları ve antro - pometrik ölçümlerine ilişkin veriler içeren) araştırmacı tarafından yüz yüze görüşme tekniği ile uygulanmıştır. Bulgular: Katılımcıların büyük çoğunluğu ev hanımı (%72) iken, katılımcıların %93’ünde yorgunluk ve kas ağrısı, %91’inde uyku bozuklukları olduğu tespit edilmiştir. Katılımcıların %59’unda be - den kütle endeksi (BKİ) 25,0–29,9 kg/m² ve %8’inde 30,0–39,9 kg/ m² olduğu bulunmuştur. Bireylerin BKİ’lerinin fibromiyalji hastalık sempromlarından depresyon (p<0,001), anksiyete (p<0,001) ve yor- gunluk (p=0,011) ile arasında anlamlı bir fark olduğu saptanmıştır. Sonuç: Fibromiyalji tedavi aşamasında hastalık semptomların - da azalma ve yaşam kalitesinde artış sağlayabilmek amacıyla bi- reylerin diyetisyenlere yönlendirilmesi ve beslenme durumlarının değerlendirilirken antropometrik ölçümerin de dikkate alınması gerekmektedir.
Fibromyalgia in Behcet's Disease Is Associated With Anxiety, Depression, Sleep Quality and Quality of Life
(2009) Toprak, Murat; Tekeoğlu, İbrahim
Fibromiyalji sendromu (FMS), otoimmün hastalıklar içinde yaygındır. Behçet hastalığındaki (BH) disabilitenin ve semptomların birçoğu FMS'den köken alır. Psikiyatrik semptomlar ve yaşam kalitesi ölçümü BH'de önemli outcome faktörlerdir. BH'de FMS, psikiyatrik semptomlar ve yaşam kalitesinin değerlendirildiği çalışmalar sınırlıdırBizim amacımız, BH'de FMS prevelansini tespit etmek, anksiyete, depresyon, uyku ve yaşam kalitesi arasında ilişkiyi değerlendirmektiÇalışmaya Üniversite kliniğine başvuran 97 BH hastası ile benzer sosyodemografik özelliklerde 95 sağlıklı-kontrol seçildi. Hasta ve kontrol grubu Beck Depresyon indeksi (BDİ), Beck Anksiyete indeksi (BAİ), Pitsburg uyku kalitesi indeksi (PUKİ) ve Yaşam kalitesi indeksi (SF-36 ve WHOQOL-Bref) ile değerlendirildiBH grubunda Amerikan Romatoloji Kriterlerine göre 19 (%20.1) hasta FMS tanısı aldı ve FMS'li hastaların tamamı bayandı. BH'de BDİ ve BAİ skorları kontrol grubuna göre anlamlı derecede yüksekti. PUKİ skorları açısından grublar arasında anlamlı bir farklılık bulunmadı. BH'de yaşam kalitesi skorlarında SF-36 ölçeğinin vitalite ve mental, WHOQOL-Bref ölçeğinde ise fiziksel ve psikolojik subskala skorları dışındaki skorlar anlamlı derecede düşüktü. BH grubunda FMS olan hastalarda BDİ ve PUKİ skorları anlamlı derecede yüksekti, SF-36 ölçeğinde fiziksel fonksiyon, fiziksel rol, ağrı, vitalite, sosyal fonksiyon, emosyonel rol ve mental sağlık ile WHOQOL-Bref ölçeğindeki psikolojik alanlardaki skorlar anlamlı derecede düşüktü. BH'de SF-36, WHOQOL-Bref alan skorları ile BDİ, BAİ, PUKİ arasında anlamlı derecede negatif korelasyon bulunduBu çalışmada BH'de FMS oldukça yaygın bulundu, anksiyete, depresyon, uyku ve yaşam kalitesi ile ilişkiliydi. Bu yüzden BH ile FMS'nin tedavilerine psikiyatrik değerlendirmenin eklenmesi faydalı olabilir.Anahtar Kelimeler: Behçet hastalığı, Fibromiyalji, Anksiyete, Depresyon, Uyku Kalitesi, Yaşam Kalitesi
The Frequency and Effect of Fibromyalgia in Patients With Behcet's Disease
(Baycinar Medical Publ-baycinar Tibbi Yayincilik, 2017) Toprak, Murat; Erden, Metin; Alpayci, Mahmut; Ediz, Levent; Yazmalar, Levent; Hiz, Ozcan; Tekeoglu, Ibrahim
Objectives: This study aims to investigate the scores of depression, anxiety, sleep and quality of life (QoL), to identify the prevalence of fibromyalgia (FM) in Behcet's disease (BD), and to evaluate whether there is a difference between BD patients with and without FM in these scores. Patients and methods: Between March 2008 and January 2009, 97 patients with BD and 95 age- and sex-matched healthy controls were included in the study. The patients with BD were divided into two groups according to the presence or absence of FM. All participants were evaluated by the Beck Depression Inventory (BDI), Beck Anxiety Inventory (BAI), Pittsburgh Sleep Quality Index (PSQI), and Medical Outcomes Study Short Form-36 (SF-36). Results: Compared to the controls, FM prevalence was higher (19.6% vs 3.2%) with increased BDI and BAI scores, while the subscores of SF-36 including physical function, physical role, pain, general health, social function, and emotional role decreased in BD patients (for all p<0.001). All BD patients with FM were females (n=19), while only 46% of BD patients without FM were females (n=36) (p<0.001). In BD patients with FM, compared to female BD patients without FM, the mean age (p=0.017), disease duration (p=0.028), and BDI scores (p=0.017) were significantly higher, while the PSQI scores (p=0.001) and SF-36 subscores, except general health (p=0.114), were significantly lower (for all p<0.05). Conclusion: Our study results suggest that patients with BD have an increased severity of depression and anxiety, higher frequency of FM, and worsened QoL than healthy individuals. In addition, the presence of FM seems to be related with female sex, longer disease duration, older age, depression, sleep disturbance, and poor QoL in BD patients.
Is Idiopathic Granulomatous Mastitis a Subgroup of Systemic Lupus Erythematosus? a Preliminary Study
(Mdpi, 2024) Toprak, Murat; Toprak, Nursen
Objective: The study aimed to use the systemic lupus erythematosus risk probability index (SLERPI) to assess if patients with idiopathic granulomatous mastitis (IGM) meet the criteria for systemic lupus erythematosus (SLE). Methods: A total of 62 patients with IGM and 55 age- and sex-matched healthy controls (HC) were enrolled. The study included patients who were over 18 years old and had been diagnosed with IGM using a true-cut biopsy. The participants' demographic, clinical, and laboratory data were recorded in detail. The presence of autoantibodies, such as RF, CCP, C3, C4, ANA, ENA profile, and Anti-dsDNA was documented. For the detection of SLE in IGM patients, we used the SLERPI (SLE risk probability index). Results: A total of 62 patients diagnosed with idiopathic granulomatous mastitis (age 35.22 +/- 8.34, BMI 27.15 +/- 3.41) were compared to 55 healthy controls (age 32.54 +/- 8.67, BMI 26.97 +/- 3.54). The present study assessed the performance of SLERPI in IGM, and SLERPI positivity was observed in 12 out of 62 (19.4%) IGM patients. There was a significant difference in arthritis and ANA levels in the SLERPI subgroups (p < 001). Conclusions: The SLERPI index can be utilized to identify patients suspected of having systemic lupus erythematosus (SLE) in the IGM cohort.
Multipl Skleroz ve Antifosfolipid Sendromu Birlikteliği
(2009) Gülcü, Elif; Toprak, Murat; Hız, Özcan; Tombul, Temel; Tekeoglu, Ibrahım
Antifosfolipid sendromu (AFS) ve Multip Skleroz (MS) benzer klinik ve radyolojik bulgular gösterebilen ve bazen tanıda karışıklığa yol açan iki hastalıktır. Tromboz, tekrarlayan düşük hikâyesi, lupus antikoagülan antikorları veya antikardiolipin antikorlarının varlığında AFS düşünülmelidir. Ancak, yapılan çalışmalarda MS hastalarında da otoantikor düzeyleri normal popülâsyona oranla yüksek tespit edilmiştir.1995 yılında ateş, halsizlik, eklem ağrısı ve ayak bileklerinde morarma şikâyetleri başlayan ve özgeçmişinde iki kez 6 haftalık düşük öyküsü tespit edilen hastanın laboratuarında; C-reaktif protein: (++++), eritrosit sedimantasyon hızı: 70 mm/saat, antinükleer antikor (ANA): 1/1000 homojen, LE hücresi pozitif, tespit edilmiş. 1999 yılında yürümesinde bozulma, dengesizlik ve halsizlik şikâyetleri ile Nöroloji kliniğine başvuran hastanın yapılan beyin magnetik rezonans görüntüleme, vizüel uyarılmış potansiyel, somatosensoriyel uyarılmış potansiyel ve oligoklonal bant tetkikleri MS ile uyumlu gelmiş. Bu tarihten itibaren birçok kez atak geçiren ve son olarak 2007'de dizlerinde ağrı, sağ ayak bileğinde makuler tarzda cilt lezyonu gelişmesi üzerine Sistemik Lupus Eritematozus ön tanısı ile kliniğimize yönlendirilen hastanın altı hafta ara ile yapılan tetkiklerinde antikardiolipin IgG: pozitif, antikardiolipin IgM: negatif, ANA pozitif bulundu. Hastadaki ANA ve antikardiolipin IgG pozitifliği ve düşük hikâyesi birlikte değerlendirildiğinde MS'ye eşlik eden AFS olduğuna karar verildi ve tedaviye günde 100mg aspirin eklendi.Sonuç olarak; MS ve AFS birlikte görülebildiği gibi birbirlerini taklit edebilirler. Bu nedenle MS tanısı konmuş olgular AFS'nin klinik ve laboratuar bulguları açısından dikkatli değerlendirilmelidir.
Overlap of Multiple Sclerosis and Antiphospholipid Syndrome
(Turkish League Against Rheumatism, 2009) Tekeoglu, Ibrahim; Tombul, Temel; Hiz, Ozcan; Gulcu, Elif; Toprak, Murat
Antiphospholipid syndrome (APS) and multiple sclerosis (MS) are two diseases that may show similar clinical and radiological findings and sometimes cause confusion. In the presence of thrombosis, repetitious abortion history, and lupus anticoagulant antibodies or anticardiolipin antibodies, APS should be considered. However, in previous studies, autoantibody levels were detected as being high in MS patients when compared to the normal population. Laboratory study of a patient with fever, fatigue, joint pain and cyanosis in the ankles since 1995 and history of two abortions at 6 weeks gestation revealed: C-reactive protein: (++++), erythrocyte sedimentation rate: 70 mm/hour, antinuclear antibodies: 1/1000 homogeneous, and LE cell positivity. Brain magnetic resonance imaging, visual evoked potantial, somatosensorial evoked potential, and oligoclonal band investigations of the patient, who applied to the Neurology Clinic of the hospital in 1999 with complaints of disruption in walking, imbalance and fatigue, were found compatible with MS. The patient had suffered from recurrent attacks and had been directed to our clinic with probable diagnosis of systemic lupus erythematosus when pain in knees and macular style skin lesion on the right ankle finally developed in 2007. Investigations conducted at six-month time intervals revealed anticardiolipin IgG: positive, anticardiolipin IgM: negative and antinuclear antibody (ANA): positive. When ANA and anticardiolipin IgG positivity and abortion history of the patient were evaluated together, APS accompanying MS was diagnosed and 100 mg aspirin was added to the treatment. In conclusion, MS and APS can not only appear together but may also imitate each other. Thus, cases diagnosed as MS should be carefully evaluated in terms of clinical and laboratory findings of APS. (Turk J Rheumatol 2009; 24: 106-9)
Pain-Diminishing and Quality of Life-Related Outcomes of Kinesio Taping in Patients on Non-Steroidal Anti-Inflammatory Drug Therapy for Post-Thoracotomy Pain Syndrome
(Baycinar Medical Publ-baycinar Tibbi Yayincilik, 2020) Saruhan, Hulya Kurt; Toprak, Murat
Objectives: This study aims to evaluate pain-diminishing and quality of life-related outcomes of Kinesio taping in patients on non-steroidal anti-inflammatory drug (NSAID) therapy for post-thoracotomy pain syndrome (PTPS). Patients and methods: Between February 2016 and May 2017, a total 60 patients (39 males, 21 females; median age 43.5 years; range, 18 to 76 years) with PTPS were included in this single-center, prospective, randomized study. The patients were randomized into two groups based on five-day pain management protocol including NSAIDs per se (NSAID group; n=30) and NSAIDs plus Kinesio taping (NSAID-KT group; n=30) groups. Pain intensity (via visual pain scale [VAS]), neuropathic pain (Leeds Assessment of Neuropathic Symptoms and Signs [LANSS] Pain Scale), major chronic pain symptoms (via Short-Form McGill Pain Questionnaire [SF-MPQ-2]), and quality of life (via Nottingham Health Profile [NHP]) were assessed before and after five-day treatment period. Results: In both NSAID and NSAID-KT groups, treatment was associated with a significant decrease in the VAS-pain (p<0.001), LANSS Pain Scale scores (from median 8.0 to 3.0 and from median 18.5 to 15.0, respectively, p<0.001 for each), SF-MPQ scores (p<0.001), and physical mobility and pain domains of NHS (p<0.001 for each). Conclusion: In conclusion, our study findings indicate no additional benefit of KT application on further amelioration of long-term PTPS in patients under NSAID analgesia. Both NSAID and NSAID-KT treatments produced a significant improvement in the VAS, LANSS, SF-MPQ scores, and in the quality of life after five-day treatment.
Physical Medicine and Rehabilitation Consultations in Patients Hospitalized in a University Hospital
(derman Medical Publ, 2011) Hiz, Ozcan; Ediz, Levent; Toprak, Murat; Tekeoglu, Ibrahim
Aim This study was designed to overview our limitations, the point of view of other clinical disciplines about our department, and to outline the sphere of our interests by analysing the consultation data requested from the Department of Physical Medicine and Rehabilitation (PM& R) for patients hospitalized in other departments. Material and Methods This trial was performed using the data of consultations made by our PM& R department in patients hospitalized in other clinical departments between December 2007 and December 2008. The department which requested the consultation, the reason for the consultation request, the diagnosis made and the treatment recommended by our PM& R Department were all recorded. The results were given in the number of patients and percentages. Results A total of 373 consultations were requested by 17 different departments (186 females and 187 males) throughout the study. The most common diagnoses made by our department were neurological and rheumatological diseases. Conclusions The results of our study suggest that our department is primarily regarded as a rehabilitation unit, while it is also known as a therapeutic clinic, particularly for rheumatological diseases, which we mainly attribute to the presence of a rheumatology division in our department. In the light of our findings, we concluded that diagnosis and therapy of rheumatological diseases should be particularly included in the educational programs of PM& R residents.
The Prevalence and Risk Factors of Decreased Bone Mineral Density in Firstly Diagnosed Ulcerative Colitis Patients in the Eastern Region of Turkey
(E-century Publishing Corp, 2011) Ediz, Levent; Dulger, Ahmet Cumhur; Toprak, Murat; Ceylan, Mehmet Fethi; Kemik, Ozgur
The prevalance of osteoporosis or osteopenia in Turkish population with ulcerative colitis (UC) at the diagnosis time has not been evaluated so far. Therefore we aimed to determine the prevelance and risk factors of decreased bone mineral density (BMD) in UC patients at the diagnosis time in Turkey. We retrospectively evaluated dexa results, demographic and clinical characteristics, and some biochemical markers of bone turnover of the UC patients at the diagnosis time between June 2005 and February 2010 from the gastroenterology clinic records of the university hospital. The study population consisted of firstly diagnosed 63 UC patients (male: female = 27: 36; mean age 41.8 years). 38.1% at lumbar spine and 44.4% at femoral neck of the Turkish UC patients patients had low BMD at the diagnosis time. The occurrence of osteoporosis among Turkish UC patients at the diagnosis time were 8% at lumbar spine and 11% at femoral neck. 30.1% at lumbar spine and 33.3% at femoral neck of the patients had osteopenia at the diagnosis time. Pearson's coefficient of correlation showed significant correlations between low BMD and pancolitis (p<0.01), age, menopause, and symptom duration before the diagnosis (p<0.05). In conclusion, the prevelance of low bone density at the diagnosis time in Turkish UC patients is in accordance with Western and Eastern societies. Pancolitis, age, duration of symptoms, and menopause are predictive factors for low bone density in these patients.
The Prevelance of Restless Legs Syndrome in Turkish Patients With Rheumatoid Arthritis
(Oxford Univ Press, 2011) Ediz, Levent; Hiz, Ozcan; Ceylan, Mehmet Fethi; Toprak, Murat; Tekeoglu, Ibrahim
Pulmonary Involvement in Rheumatic Diseases: Hrct Findings
(derman Medical Publ, 2011) Tokeoglu, Ibrahnn; Hiz, Ozcan; Ozbay, Bulent; Toprak, Murat; Avcu, Serhat
Aim Systemic rheumatic disease (SRD) may affect all the components of the pulmonary system. This study was designed to investigate the frequency and pattern of pulmonary involvement of systemic collagen tissue diseases. Material and Methods A total of 128 patients -44 with rheumatoid arthritis (RA), 8 with giant cell arteritis, 14 with systemic lupus erythematosus (SLE), 8 with juvenile chronic arthritis, 24 with ankylosing spondylitis (AS), 6 with scleroderma, 12 with Behcet's disease, 4 with mixed connective tissue disease (MCTD), 4 with polymyositis and 4 with dermatomyositis-who had presented to the Department of Physical Medicine and Rehabilitation/Rheumatology between January 2007 and December 2008 were included in the study. All the patients were informed about the study in detail and all gave written consent before enrollment. HRCT was performed in all patients. Results Pulmonary involvement was detected in 21 patients with RA (48%), in 8 patients with SLE (57%), in 16 patients with AS (67%), in 4 patients with scleroderma (67%), and in 4 patients with MCTD (50%). No pulmonary involvement was observed in patients with Behcet's disease, polymyositis and dermatomyositis. Conclusions Our results suggest that patients with SRD may present with pulmonary involvement in varying degrees. Pulmonary symptoms may be underdiagnosed due to limited capacity of exercise secondary to musculoskeletal involvement. Therefore, a routine pulmonary X-ray should be performed in the process of the diagnosis and prior to treatment, even in the lack of complaints suggesting pulmonary involvement. Further investigations including HRCT should be performed if needed.