Prediction of the Risk of Gastric Cancer Development and Early Diagnosis of Gastric Cancer in Van and Surrounding Provinces With High Incidence of Gastric Cancer With Stomach Specific Biomarkers (Gastropanel)

Abstract

Mide kanseri genellikle ileri evrelerde tanı alan ve mortalitesi oldukça yüksek olan bir kanser türüdür. Erken tanı mide kanserinin mortalitesini önemli ölçüde azaltmaktadır. Bu çalışmada mide kanseri insidansının yüksek olduğu Van ve çevresindeki illerde Gastropanel biyobelirteçlerinin, mide kanseri gelişme riskini öngörmedeki ve erken teşhis koymadaki etkinliğini araştırmaktır. Çalışmada, mide kanseri riski taşıyan bireylerin erken dönemde tespit edilmesine yönelik Pepsinojen A(1),Pepsinojen C(2), Pepsinojen A(1)/C(2) oranı, H. pylori IgG, H. pylori IgA ve Gastrin-17 gibi biyobelirteçlerin rolü incelenmektedir. Hastalar ve Yöntemler: Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tıp Fakultesi Genel Cerrahi Anabilim Dalı, Genel Cerrahi Polikliniği'nde üst gis semptomları olan yaşları 18-99 arasında değişen toplam 88 hasta çalışmaya dahil edildi. Bu çalışma kapsamında üst gis semptomu olan hastalardan onam alınıp vaka grubu içine dahil edildi. Hastaların endoskopisi yapılıp eş zamanlı olarak 1 tüp biyokimya kanı alınıp santrifüj edildikten sonra plazma -80 derecede saklandı. Patoloji raporu sonucuna göre 41 hasta malign, 47 hasta ise benign grup olarak değerlendirilmiştir. Demografik özellikler (yaş,cinsiyet), patolojik sonuçlar ve mideye özgü biyobelirteçler (H. pylori IgG, H. pylori IgA, Gastrin-17, Pepsinojen A(1), Pepsinojen C(2), Pepsinojen A(1)/C(2) oranı) arasındaki ilişkiler incelenmiştir. Veriler SPSS 15.0 for Windows programında analiz edilmiştir. Tanımlayıcı istatistikler, Ki Kare testi, Mann Whitney U testi, çok değişkenli lojistik regresyon analizi ve ROC Curve analizi kullanılmıştır. Kesim değeri belirlemesi ve doğru sınıflandırma oranları belirlenmiştir. Bulgular : Çalışmaya 44 kadın 44 erkek olmak üzere toplam 88 hasta dahil edilmiştir. Hastaların 47' si benign patoloji , 41'i malign patolojiye sahip idi. Malign hastaların ortalama yaşı 65,4±10,0, benign hastaların ortalama yaşı 43,7±15,7 olarak hesplandı. Malign hastaların yaş ortalaması, erkek cinsiyet oranı benign hastalara göre anlamlı derecede yüksek bulunmuştur (her ikisi için p˂0,001). Patolojik değerlendirmeye göre Malign grup hastalarının çoğunluğunu adenokarsinom (97,6%) oluştururken, benign grup hastalarının çoğunluğu hafif kronik gastrit (68,1%) tanısı almıştır. Gastropanel biyobelirteç sonuçlarına göre; Pepsinojen C(2) düzeyi, malign grup hastalarında anlamlı derecede yüksek bulunmuşken (p˂0,001), Pepsinojen A(1)/C(2) oranı malign grupta daha düşük olmuştur (p˂0,001). H. pylori IgG ve H. pylori IgA seviyeleri her iki grupta da benzer bulunmuş, ancak Gastrin-17 düzeyleri malign grupta daha yüksek olmuştur. Çok değişkenli lojistik regresyon analizine göre yaş ve Pepsinojen C(2) düzeyi, maligniteyi öngörmede anlamlı faktörler olarak belirlenmiştir (p˂0,001 ve p=0,006). Bu sonuç, yaşın ve Pepsinojen C(2)'nin, mide kanseri riskinin belirlenmesinde önemli rol oynadığını göstermektedir.ROC Curve analizlerine göre; Pepsinojen C(2) için AUC değeri 0,761 (p<0,0001) olarak bulunmuş ve kesim değeri 465,4 olarak belirlenmiştir. Bu biyobelirteç, yüksek sensitiflik (68,29) ve spesifite (87,23) ile mide kanseri riskinin öngörülmesinde güçlü bir araçtır. Pepsinojen A(1)/C(2) oranı için AUC değeri 0,705 (p=0,0013) olarak bulunmuş ve kesim değeri 0,23 olarak saptanmıştır. Sensitivite (70,73) ve spesifite (80,85) oranları da oldukça yüksektir. Benign grup hastalarında H. pylori pozitif olan hastaların Pepsinojen A(1) düzeyleri negatif olanlara göre anlamlı derecede düşüktü (p=0,010). İntestinal metaplazi olan ve olmayan hastaların biyobelirteç sonuçlarında ise istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmamıştır. Benign grup için Pepsinojen A(1): ROC Curve analizi ile Pepsinojen A(1), H. pylori tanısını öngörmede %85 sensitivite ve %71,43 spesifite ile ≤103,5 kesim değeriyle anlamlı bir biyobelirteç olarak belirlenmiştir. Bu sonuçlar, Pepsinojen A(1)'in benign hastalarda H. pylori enfeksiyonunu tespit etmede potansiyel bir belirteç olduğunu göstermektedir. Sonuç: Çalışma, Gastropanel biyobelirteçlerinin, özellikle Pepsinojen C(2) düzeyinin, mide kanseri riskini öngörmede önemli bir rol oynadığını ortaya koymuştur. Ayrıca, Pepsinojen A(1)/C(2) oranı ve H. pylori IgG, H. pylori IgA biyobelirteçlerinin erken teşhis stratejilerinde kullanımı önemlidir. Gastrin-17 ve Pepsinojen A(1) gibi biyobelirteçler ise, klinik uygulamalarda daha fazla araştırılmalıdır. Bu bulgular, Gastropanel biyobelirteçlerinin, özellikle yüksek riskli hastaların erken teşhisinde kullanılabilirliğini artıracak şekilde yönlendirebilir.Gastric cancer is a cancer type that is often diagnosed in its advanced stages and has a high mortality rate. Early diagnosis significantly reduces the mortality associated with gastric cancer. This study aims to investigate the effectiveness of Gastropanel biomarkers in predicting the risk of gastric cancer and in early diagnosis in the provinces around Van, where the incidence of gastric cancer is high. The study examines the role of biomarkers such as Pepsinogen A (1), Pepsinogen C (2), Pepsinogen A (1)/C (2) ratio, H. pylori IgG, H. pylori IgA, and Gastrin-17 in the early detection of individuals at risk for gastric cancer. Patients and Methods: A total of 88 patients, aged 18–99 years, with upper gastrointestinal (GI) symptoms, were included in this study at the General Surgery Clinic of the Department of General Surgery, Van Yüzüncü Yıl University Faculty of Medicine. In this study, patients presenting with upper GI symptoms were enrolled after obtaining informed consent. Endoscopic examination was performed on all patients, and simultaneously, a blood sample was taken for biochemical analysis. The blood samples were centrifuged, and the plasma was stored at -22°C. According to the pathology reports, 41 patients were classified as the malignant group, and 47 patients were classified as the benign group. The relationships between demographic characteristics (age, gender), pathological results, and gastric-specific biomarkers (H. pylori IgG, H. pylori IgA, Gastrin-17, Pepsinogen A (I), Pepsinogen C (II), Pepsinogen A (I)/C (II) ratio) were investigated. The data were analyzed using SPSS 15.0 for Windows. Descriptive statistics, Chi-square test, Mann-Whitney U test, multivariate logistic regression analysis, and ROC curve analysis were employed. The cutoff values and correct classification rates were determined. Results: A total of 88 patients, including 44 women and 44 men, were included in the study. Of the patients, 47 had benign pathology and 41 had malignant pathology. The average age of malignant patients was 65.4 ± 10.0 years, while the average age of benign patients was 43.7 ± 15.7 years. The average age and male gender ratio of malignant patients were significantly higher compared to benign patients (both p < 0.001). According to pathological evaluation, the majority of malignant patients had adenocarcinoma (97.6%), while the majority of benign patients were diagnosed with mild chronic gastritis (68.1%). According to the Gastropanel biomarker results, the Pepsinogen C (II) level was significantly higher in malignant patients (p < 0.001), while the Pepsinogen A (I)/C (II) ratio was lower in the malignant group (p < 0.001). The levels of H. pylori IgG and H. pylori IgA were similar in both groups, but Gastrin-17 levels were higher in the malignant group. Multivariate logistic regression analysis revealed that age and Pepsinogen C (II) level were significant factors in predicting malignancy (p < 0.001 and p = 0.006). These results indicate that age and Pepsinogen C (II) play an important role in determining the risk of gastric cancer. According to ROC Curve analysis, the AUC value for Pepsinogen C (II) was 0.761 (p < 0.0001) with a cutoff value of 465.4. This biomarker is a strong tool for predicting gastric cancer risk, with high sensitivity (68.29) and specificity (87.23). The AUC value for the Pepsinogen A (I)/C (II) ratio was 0.705 (p = 0.0013) with a cutoff value of 0.23. The sensitivity (70.73) and specificity (80.85) rates were also quite high. In the benign group, patients who were H. pylori positive had significantly lower Pepsinogen A (I) levels compared to those who were negative for H. pylori (p = 0.010). There was no statistically significant difference in the biomarker results between patients with and without intestinal metaplasia. For the benign group, Pepsinogen A (I) was found to be a significant biomarker for predicting H. pylori infection, with an ROC Curve analysis showing 85% sensitivity and 71.43% specificity at a cutoff value of ≤103.5. These results suggest that Pepsinogen A (I) could be a potential marker for detecting H. pylori infection in benign patients. Conclusion: The study demonstrated that Gastropanel biomarkers, particularly Pepsinogen C (II) levels, play a significant role in predicting gastric cancer risk. Additionally, the Pepsinogen A (I)/C (II) ratio and H. pylori IgG, H. pylori IgA biomarkers are important for early detection strategies. Biomarkers such as Gastrin-17 and Pepsinogen A (I) should be further investigated in clinical applications. These findings may guide the increased applicability of Gastropanel biomarkers in the early diagnosis of high-risk patients.