Van Y.y.u. Applying To Dursun Odabaş Medical Center With Dyspepsia Loneliness and Depression Level in Patients

Abstract

Dispepsi, tüm dünya genelinde artmakta olan, hastaların yaşam kalitesinde azaltmasıyla beraber dispepsi nedeniyle yapılan sağlık harcamaları, iş gücü ve zaman kaybı oluşturan bir durumdur. Organik veya fonksiyonel bir nedene bağlı olan dispepsinin etyolojisinde birçok patoloji rol alır. Bu araştırmadaki amacımız aile hekimliği ve dahiliye polikliniklerine dispepsi şikayetleri ile başvuran hastaların yalnızlık ve depresyon düzeylerini araştırmaktır. Gereç ve Yöntem: Kesitsel tanımlayıcı tipte olan bu araştırmanın evreni Van ilinde, Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Dursun Odabaş Tıp Merkezinin Aile Hekimliği ve Dahiliye polikliniklerine başvuran 18-65 yaş arası bireylerdir. Araştırmamıza 87'si erkek ve 113 kadın olmak üzere 200 kişi katıldı. Araştırmamızda 14 sorudan oluşan sosyodemografik veri formu, UCLA yalnızlık ölçeği ve Beck depresyon ölçeği (BDÖ) uygulandı. Bulgular: Araştırmamızda 200 dispepsi şikayeti olan 87'si erkek ve 113'ü kadın katıldı. Yaş ortalaması 32,76±10,30 ve BKİ ortalaması 24,49±4,09 idi. UCLA yalnızlık ölçeğine göre ortalama puan 50,50 ve BDÖ'ye göre ortalama puan 16,61 ve araştırmamıza katılan hastaların %29,5'inde depresyon yokken %14,5'inde şiddetli depresyon bulunmuştur. Araştırmamıza katılan dispepsi şikayeti olan hastalarda dul/boşanmış olanlarda, okuma yazma bilmeyenlerde, ilkokul ve lise mezunlarında, çalışmayanlarda, mide şikayetleri şiddetli olanlarda, beraber yaşadığı kişilerin sayısı çok olanlarda depresyon istatistiksel olarak fark anlamlı bulunmuştur. Kamuda çalışanlar ve öğrenciler diğer meslek gruplarına ve çalışmayanlara göre kendilerini daha yalnız hissedip istatistiksel olarak fark anlamlı bulunmuştur (p<0.05). Sonuç: Araştırmamızda dispepsi etyolojisinde psikolojik sorunların olabileceği gösterilmiştir. Dispepsi tanı ve tedavisinde psikolojik yönüyle de göz önünde bulundurulup gerekirse ileri bir üst merkeze sevk edilmeli. Dipepsi şikayetleri olan hastaların yalnızlık düzeyi yüksek olabileceğinden, bu hastaların gerektiğinde çeşitli sosyokültürel faaliyetlere yönlendirmesi, yalnızlık düzeylerini düşürmeye ve dispepsi şikayetlerin azalmasına yardımcı olabilir.Dyspepsia is a condition that is increasing all over the world, with a decrease in the quality of life of patients, and a loss of healthcare costs, workforce and time due to dyspepsia. Many pathologies play a role in the etiology of dyspepsia due to an organic or functional cause. Our aim in this study is to investigate the loneliness and depression levels of patients with dyspepsia complaints in family medicine and internal medicine outpatient clinics. Materials and Methods: The population of this cross-sectional descriptive study is individuals aged 18-65 who applied to the Family Medicine and Internal Medicine outpatient clinics of Van Yüzüncü Yıl University Dursun Odabaş Medical Center in Van. 200 people, 87 men and 113 women, participated in our research. In our study, a sociodemographic data form consisting of 14 questions, UCLA loneliness scale and Beck depression scale (BDI) were used. Results: 87 men and 113 women with 200 complaints of dyspepsia participated in our study. The mean age was 32.76 ± 10.30 and the mean BMI was 24.49 ± 4.09. The mean score according to UCLA loneliness scale was 50.50 and the average score according to BDI was 16.61 and while 29.5% of the patients participating in our study did not have depression, 14.5% had severe depression. Depression was statistically significant in patients with dyspepsia who participated in our study, in those who were widowed / divorced, illiterate, primary and high school graduates, those who did not work, those who had severe stomach complaints, and those with a large number of people living together. Public employees and students felt more lonely than other occupational groups and those who did not work, and the statistically significant difference was found (p <0.05). Conclusion: In our study, it has been shown that there may be psychological problems in the etiology of dyspepsia. The diagnosis and treatment of dyspepsia should also be taken into consideration in terms of psychological aspects and referred to an advanced center if necessary. Since the level of loneliness of patients with dipeptic complaints may be high, directing these patients to various sociocultural activities when necessary may help to reduce their loneliness and dyspepsia complaints.