The Effect of Glitazones on Levels of Asymmetric Dimethylarginin in Type 2 Diabetes

Abstract

Tip 2 diabette ölüm nedeninin en çok kardiyovasküler hastalıklar olduğu düşünüldüğünde bu hastalarda kullanılacak antidiabetik ilaçların glisemik kontrolü sağlamasının yanısıra kardiyovasküler sistem üzerine olan etkilerinin de iyi bilinmesi gerekir. Tiazolidinedionlar (TZD) tip 2 diabetin glisemik kontrolünde kullanılan etkili bir ilaç grubudur. Bu çalışmada tip 2 diabet hastalarında TZD kullanımının kardiyovasküler risk faktörleri ve oksidatif stres üzerine etkilerinin araştırılması amaçlanmıştır. Bu amaçla çalışmaya TZD kullanımına karar verilmiş toplam 40 tip 2 diabet hastası alındı. Hastalar pioglitazon (Grup 1) ve rosiglitazon (Grup 2) kullananlar olarak ikiye ayrıldı. Hastalardan tedaviye başlamadan önce ve tedaviden 3 ay sonra kan örneği alındı. Alınan kan numunelerinde yeni kardiyovasküler risk markerleri olan ADMA, hsCRP, homosistein (Hcy) ve lipid peroksidasyon ürünü malondialdehit (MDA) seviyeleri ölçüldü. Her iki grubun tedavi sonrası serum ADMA ve homosistein seviyeleri tedavi öncesine göre anlamlı bir değişiklik göstermedi (p>0.05). HsCRP düzeyleri her iki grupta da tedavi öncesine göre anlamlı olarak düşüktü (p<0.05). MDA seviyeleri grup 1'de tedavi öncesine göre düşmesine rağmen bu azalma anlamlı bulunmazken (p>0.05), grup 2'de tedavi öncesine göre anlamlı olarak düşük bulundu (p<0.01). Bu çalışmanın sonuçları; tip 2 diabetli hastalarda pioglitazon ve rosiglitazon kullanımının aterosklerotik risk faktörlerinden hsCRP düzeyini düşürdüğünü ve özellikle rosiglitazonun oksidatif stresi azaltmada olumlu etki sağladığını göstermiştir. Ancak her iki ilacın da serum ADMA ve homosistein seviyelerine olumlu bir etkisi gözlenmemiştir.Anahtar Sözcükler: Tip 2 diabet, glitazonlar, oksidatif stres, kardiyovasküler markerler

Cardiovasculer events are the leading cause of death in type 2 diabetic. Therefore, it is very important to know cardiovascular effects of antidiabetic drugs. Thiazolidinediones (TZD) are effective drugs in glysemic control of type 2 diabetes. The aim of this study was to assess the effects of TZDs on cardiovascular risk factors and oxidative stress in patients with type 2 diabetes. Fourty patients whose therapies were modified by adding either pioglitazone (group 1) or rosiglitazone (group 2) in addition to their previous therapies were observed for three months. Blood samples were taken before and after the treatment. Cardiovascular risk markers such as asymmetric dimethylarginin (ADMA), hsCRP, homocysteine and lipid peroxidation and poduct malondialdehyde (MDA) were measured in the samples. In none of the groups serum ADMA and homocysteine levels showed a significant difference after the (p>0.05). In both groups, the levels of hsCRP were significantly lowered (p<0.05). Although there was a non-significant decrease of MDA levels in group 1 it was significant in group 2 (p>0.05 and p<0.01 respectively). The results of this study showed that the use of pioglitazone and rosiglitazone in patients with type 2 diabetes reduced the level of hsCRP, a arteriosclerotic risk factor, and especially the use of rosiglitazone decreased the oxidative stress. However, both drugs had no positive effect on serum levels of ADMA and homocysteine.Keywords: Type 2 diabetes, glitazones, oxidative stress, cardiovascular markers