Farklı Üst Kesici Diş Protrüzyon Miktarlarının Üst Dudak Üzerindeki Etkilerinin Değerlendirilmesi

Abstract

Amaç: Bu araştırmada sabit ortodontik tedavi sonrasında pozisyonu değişen üst santral kesici dişlerin üst dudak üzerine etkisinin değerlendirilmesi amaçlanmaktadır. Gereç ve Yöntem: Bu retrospektif araştırmada bireylerin tedavi başı ve sonu lateral sefalometrik radyografilerinin değerlendirildiği yaşları 202 ay ila 278 ay arasında 30 birey dahil edilmiştir. Araştırma üst kesici dişlerin 0-1 mm protrüze olduğu grup A ve 1-3 mm protrüze olduğu grup B olarak iki gruba ayrılmıştır. Her iki grupta tedavi başı ve sonu yumuşak doku nasolabial açı, üst dudak kalınlığı ve üst dudak protrüzyonu değerleri karşılaştırılmıştır. Elde edilen sürekli değişkenler bakımından grup Mann-Whitney U testi, Kategorik değişkenler arasındaki ilişkiyi belirlemede Spearman korelasyon katsayısı kullanılmıştır. Bulgular: Ortalama üst kesici protrüzyonu grup A için 0.49±0.3 mm; grup B için ise 2.29±0.56 mm olduğu gözlenmiştir. Nasolabial açının grup A’da -0.57±1.13°; grup B’de ise -3.78±76° değiştiği tespit edilmiştir. Dudak kalınlığı grup A’da 0.18±0.14 mm; grup B’ de ise -0.73±0.49 olarak belirlenmiştir. Üst dudak protrüzyonu için grup A 0.34±0.45 mm; grup B için ise 1.48±0.45 mm olarak belirlenmiştir. Her üç değer için de gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık göstermiştir (p=0.001). Sonuç: Üst kesici protrüzyonu ile nasolabial açıda azalma ve üst dudak protrüzyonunda azalma belirlenmiştir. Ancak protrüzyonu miktarı arttığında dudak kalınlığında azalma olduğu gözlenmiştir.