Bağımsızlık Sonrası Kırgızistan’da Hayvancılıkta Gelişmeler

Abstract

Kırgız halkının tarihi geleneği olan pastoralist hayvancılık, sosyoekono-mik yaşamsal önemini günümüzde de devam ettirmektedir. Sanayi, inşaat, hiz-metler sektörü ve diğer sektörlerdeki istihdam olanaklarının gelişkin olmaması-na bağlı olarak iş imkânlarının kıtlığı nedeniyle, özellikle ülkenin yüksek dağlık bölgelerinde ve ücra yerlerde yapılan hayvancılık, kırsal kesim ailelerinin başat gelir kaynağıdır. Hayvancılık, Kırgız nüfusunun üretim ve tüketim alışkanlıkla-rını belirleyen, yoksulluğun azaltılmasını sağlayan, sosyoekonomik kalkınmayı destekleyen, iç ve dış göç hareketleri üzerinde azaltıcı etkisi olan doğal kaynak yönetimine dayalı bir ekonomik faaliyet koludur. Bağımsızlıktan sonra, gelenek-sel hayvancılık sistemleri (pastoral, agro-pastoral ve yarı entanstif) pazar ekono-misine uygun biçimde yeniden düzenlenmeye başlanmıştır. Kırgızistan’da toplam nüfusun %14’ü tarım sektöründe istihdam edilmektedir. Hayvan sayısı, bağımsız-lığın ilan yılı olan 1991’den başlayarak 2001’e kadar hızla gerilemiştir. Koyun ve sığır sayılarındaki en dramatik düşüş 1989 ile 1995 yılları arasında görülmüştür. Üretim artışı, hayvan sayısının artışından ileri gelmektedir. 2014 yılına gelindi-ğinde, kişi başına hayvansal ürün tüketim değerleri bağımsızlık öncesi döneme ait değerlerin gerisindedir.