İndirekt Hiperbilirubinemili Term Yenidoğanların Etiyolojik Değerlendirmesi

Abstract

Amaç: İndirekt hiperbilirubinemi, yenidoğanlarda sık görülen birçok risk faktörü olan bir hastalıktır. Çalışmamızda, yenidoğan yoğun bakım ünitemize indirekt hiperbilirubinemi tanısı ile yatırılan hastaların öykü, fizik muayene ve tetkiklerinin, hastaların tedavi ve takipleri üzerine olan etkileri incelenmesi amaçlandı. Yöntemler: Kesitsel ve retrospektif olarak yapılan çalışmamıza, miadında doğan, indirekt hiperbilirunemi tanısıyla yatırılan 226 hasta alındı. Hasta dosyalarından öyküleri, fizik muayene ve tetkik verileri değerlendirildi. Bulgular: Çalışmaya alınan 226 hastanın 126’sı (%55,8) erkek, 100’ü (%44,2) kızdı. Gestasyon haftaları ortalama 38,3±0,4 hafta, ortalama doğum ağırlıkları 3146±32 gramdı. Hastaların yatış anındaki ortalama postnatal günleri 4,1±0,1 gün, yatış bilirubinleri 17,1±0,2 mg/dl, fototerapi alma süreleri ise 38,2±1 saat, yatış sırasında tartı kaybı ise %3,7±0,3 olarak görüldü. Hastalardaki en sık tanının ABO uygunsuzluğu (%27,9) olduğu görüldü. Tartı kaybı olan hastaların bilirubin düzeyleri istatiksel açıdan anlamlı yüksekti. Kan uyuşmazlığı ve diğer tanılar karşılaştırıldığında; kan uyuşmazlığı olan hastalarda bilirübin ve hemoglobin düzeyi ve yatış anındaki postnatal yaş istatistiksel açıdan anlamlı daha düşük, yatış süresi ise istatistiksel açıdan anlamlı daha yüksekti. Sonuç: Cinsiyet ve doğum şekli ile yatış total bilirübin ve fototerapi alma süresi arasında anlamlı ilişki görülmedi. Tartı kaybı olan hastaların olmayanlara göre yatış total bilirübin istatistiksel olarak daha yüksekti. Ek olarak ABO uygunsuzluğu olan hastaların yatış sürelerinin de diğer tanılarla yatan hastalara göre istatistiksel açıdan anlamlı daha uzun olduğu görüldü.