Burial Traditions in Iron Age Van Lake and Its Surroundings in Light of New Data

Abstract

Son dönemler de Van Bölgesi ve çevresinde gerçekleştirilen kazılar da ölü gömme gelenekleriyle ilgili yeni veriler ortaya çıkmıştır. Bu bağlamda Van Gölü ve Çevresi Demir Çağları mezar tipleri ve gömü gelenekleri yeni veriler ışığında yeniden değerlendirilmiştir. Körzüt Kalesi Nekropolü, Çatak Kaniya Bekan Nekropolü, Çavuştepe Nekropolü ve Babacan Nekropolü güncel verileri bu tezin ana başlıklarını oluşturmaktadır. Babacan mezarlarında Erken Demir Çağına tarihlendirilen seramikler ortaya çıkarılmış ancak iskeletler üzerinde yapılan radyokarbon analizleri bu mezarlığın yaklaşık M.Ö. 1300 yıllarına tarihlendiğini belirtmektedir. Bu tez çalışması Demir Çağı mezarlarında, buluntular ve mimari açıdan yapılan değerlendirmelerin yeterli olmadığını mezarlık alanlarının radyokarbon tarihlendirmeleriyle desteklenmesi gerektiğini göstermektedir.

Recent excavations in the Van region and its surroundings have revealed new data on burial traditions. In this context, burial types and traditions of the Iron Ages in the Van Lake and its surroundings have been reassessed in light of these new findings. The updated data from the necropoleis of Körzüt Kale, Çatak Kaniya Bekan, Çavuştepe, and Babacan constitute the case studies of this thesis. While ceramics from the Babacan graves were initially dated to the Early Iron Age, radiocarbon analyses conducted on the skeletons indicate that this cemetery dates back to approximately 1300 BCE. This thesis demonstrates that evaluations of Iron Age graves based solely on artifacts and architectural features are insufficient and that cemetery sites must be supported by radiocarbon dating analyses.