A Review Of Afşar Timuçin's Stories

Abstract

Afşar Timuçin, birçok farklı edebî türde eser vermiş bir aydındır. İnceleme ve araştırma yazılarından çeviri ve denemelere, şiir ve romandan felsefe ve öyküye değin birçok dalda eser veren yazar, oldukça üretken bir isimdir. Felsefeci kimliğiyle dikkat çeken Timuçin'in emek verdiği dallardan biri de öykü olmuştur 1950'li yıllardan sonra öykü yazmaya başlayan yazar, daha ziyade toplumcu gerçekçi bir çizgiyi sürdürür. Samimi bir dil ve gerçekçi bir bakış üzerine kurulu olan öykülerinde Timuçin, sıradan insanları esas alır. Derin bir gözleme dayanan bu öykülerde olaylardan çok durum ve kesitlerden faydalanır. Timuçin'in öykülerinde küçük insanın acıları, sevinçleri, aldanışları, zaafları, erdemleri ve yaşam mücadelesi önemli yer tutar. Siyasi bir dil kullanılmasa da birtakım göndermelerle kişilere, topluma ya da bazı toplumsal kabullere karşı eleştirel bir yaklaşım sergilenir. Bu çalışmada evvela öykü türüne ve türün edebiyatımızdaki seyrine değinilmiş; yazarın hayatı, sanat anlayışı ve eserleri hakkında bilgiler paylaşılmıştır. Ardından yazarın kitap hâlinde basılmış olan öyküleri yapı ve muhteva bakımından incelenmiştir. Elde edilen sonuçlar doğrultusunda, daha önce hakkında herhangi bir akademik çalışma yapılmamış olan Afşar Timuçin'in öykü anlayışı ve Türk öykücülüğündeki yeri belirlenmeye çalışılmıştır.Afşar Timuçin is an intellectual who has produced many different literary works. The author, who produces works in many branches from reviews and research articles to translations and essays, from poetry and novel to philosophy and short story, is a very productive person. One of the branches in which Timuçin, who draws attention with his philosopher identity, worked was short stories. The writer, who started to write short stories after the 1950s, pursues a rather socialist realist line. Timuçin takes ordinary people as a basis in his stories, which are based on a sincere language and a realistic perspective. These stories, which are based on deep observation, make use of situations and sections rather than events. In Timuçin's stories, the pains, joys, delusions, weaknesses, virtues and struggle for life of the little person have an important place. Although a political language is not used, a critical approach is displayed against individuals, society or some social acceptances with some references. In this study, first of all, the type ofstory and the course of the genre in our literature were mentioned; information about the author's life, understanding of art and works were shared. Then, the author's stories, which were published as a book, were examined in terms of structure and content. In line with the results obtained, Afşar Timuçin's understanding of story and his place in Turkish storytelling, about which no academic study has been done before, has been tried to be determined.