İkinci Yeni Poetry Sample in the Context of the Intermediality Method

Abstract

Teknolojik gelişmelerle birlikte sanat disiplinleri arasındaki farklılıklar, sınırlar ve türlerin özerkliği gün geçtikte süratle ortadan kalkmaya devam etmektedir. Sınırların silinmeye başlamasıyla birlikte dijital çağda değişim ve dönüşümün etkilediği disiplinlerden biri olan edebiyata ait metinlerin yeni yöntemlerle incelenmesine ihtiyaç duyulmaktadır. Sanatın çeşitlilik arz eden türlerinin medya kavramıyla özdeşleşmesi ve medya kavramının da birer sanat olarak görülmesine dair görüşlerin artmaya başlaması; edebiyat, medya ve iletişim disiplinlerinin etkileşimleri üzerine karşılaştırmalı edebiyat sahasında çalışmalar yapılmaya başlanmasını gerekli kılmaktadır. Yeni yöntem ve araçlarla incelenme ihtiyacının baş gösterdiği edebi metinler, 20. yüzyılın sonlarına doğru Avrupa'da yoğun çalışmaların odağında olan medyalararasılık yöntemi tarafından mercek altına alınan konuların en önde geleni konumundadır. Modern çağda edebiyat ve medya ilişkilerinin teknolojik gelişmelerin ışığında daha güçlü ilerlemesi, edebiyat biliminde yeni bir yaklaşım olan medyalararasılığın önemini daha da ön plana çıkarmaktadır. 1990'ların başında bir sistematiğe oturulmuş olan medyalararasılık kavramının, adı konmamışsa da, geçmiş yıllarda edebi metinlerde izlerine rastlanılabileceğini söyleyebiliriz. Bu bağlamda tezimizde İkinci Yeni şiirinde medyalararasılığın izleri aranacaktır. Yeni Edebiyat alanında medyalararasılık yöntemi çerçevesinde şiir türünü konu alan çalışmaların azlığı bizi bu çalışmayı yapmaya sevk etti. Bu bağlamda İkinci Yeni şiirinin kurucu üyeleri Cemal Süreya'nın, Ece Ayhan'ın, Edip Cansever'in, İlhan Berk'in, Sezai Karakoç'un, Turgut Uyar'ın ve Ülkü Tamer'in İkinci Yeni çevresinde kaleme aldıkları şiir kitapları incelemeye tabi tutulacaktır.

With advancements in technology, the differences, boundaries, and autonomy of artistic disciplines continue to rapidly diminish day by day. As the boundaries begin to blur, there is a need to examine literary texts belonging to the discipline of literature, which is one of the disciplines affected by change and transformation in the Digital age, through new methods. The increasing convergence of art's diverse forms with the concept of media, as well as the increasing recognition of media as forms of art, have led to a rise in the views supporting this Notion. Consequently, it has become necessary to initiate studies in the field of comparative literature that focus on the interactions among literature, media and communication disciplines. Literary texts, which require examination through new methods and tools, have been chosen as the foremost subjects under scrutiny by the method of intermediality, which has been the focal point of intensive studies in Europe towards the end of the 20th century. In the modern age, the advancement of technology has led to a stronger progression of the relations between literature and media, further highlighting the significance of intermediality as a new approach in literary studies. Although not explicitly named of the 1990s, traces of intermediality can be found in literary texts from previous years. In this context, our thesis will explore the traces of intermediality in the İkinci Yeni poetry movement. The scarcity of studies focusing on poetry within the framework of intermediality in the field of new literature motivated us to undertake this research. In this context, the poetry collections written by the founding members of the İkinci Yeni poetry movement, namely Cemal Süreya, Ece Ayhan, Edip Cansever, İlhan Berk, Sezai Karakoç, Turgut Uyar and Ülkü Tamer will be subject to examination.