Derek Walcott'ın Omeros Adlı Eserinde Klasisizmin Postmodern Nostaljisi

Abstract

Bu çalışmanın amacı, çağdaş epik şiir ve klasik epik şiir arasındaki ilişkiyi şiirsel form, yapı ve kültürel farklılık açısından incelemektir. Çalışma, klasik epik şiir ve Omeros arasındaki ilişkiyi ortaya çıkarmak için edebi eserlerin metinlerarası niteliğine dikkat çeker. Walcott'ın, politik bir tür olarak, epik şiire dönüşü St. Lucia adasının sömürge sonrası bugünü ile sömürge altındaki geçmişini tasvir etmek için bir fırsat olarak yorumlanır. Bu çalışmada ilk olarak, Walcott'ın Omeros'u postmodern bir şekilde ele alışı üzerinde durulur. Oluşturulduğu çağdaş vizyon açısından Walcott'ın eserinde geleneksel klasik epik şiire pek de bağlı kalmadığını söylemek yanlış olmayacaktır. Bu eser klasik epik şiirlerin basit bir tekrarı veya taklidi değildir; aksine efsanevi, tarihi ve gerçek hayata dayalı olayların Karayip'lere uyarlamasını içeren özgün bir anlatıdır. Bu çalışmada, Walcott'ın kullandığı esnek Dantesk terza rima ve hece ölçüsü, farklı kafiye ve uyak şemaları, katmanlı ve çoklu anlatım, umulmadık zaman mekân geçişleri, üstkurmaca ve öz düşünümsel teknikleri açısından klasik modellerinden çarpıcı bir şekilde ayrıştığı savunulur. Tez, ikinci olarak, Walcott'ın klasik epik şiirin edebi mirasını koruma çabasını göstermek için klasisizmin postmodern nostaljisine yer verir. Walcott, yapıtları klasik edebiyat geleneğinin temelini oluşturan Homer, Virgil, Dante, Walt Whitman ve James Joyce gibi isimlerin edebi dünyasına nostaljik bir yolculuk yapar. Walcott gelenekleri anmak ve onları farklı şekillerde yeniden yaşatmak için klasik epik şiire dönüş yaparak geçmişi ve günümüzü tek noktada buluşturur. O, bu şekilde epik şiire yeni bir dünya yaratmayı amaçlamaktadır; özellikle eski Yunan ve Roma kültürü ile edebiyatına dayalı ilkelerin ve estetik değerlerin yeniden gözden geçirildiği bir dünya.

The aim of this study is to explore the relationship between contemporary epic poem and classical epic poetry in terms of poetic form, structure, and cultural diversity. The study draws attention to intertextual nature of literary texts to reveal interrelationship between classical epic poetry and Omeros. Walcott's turning to classical epic poetry, as a political genre, is interpreted as an opportunity to depict St. Lucian postcolonial present and colonial past. The study firstly discusses the postmodern way Walcott handles Omeros. It would be fair to say that Walcott is somewhat less dependent on classical epic poetry in terms of contemporary vision it is constructed. It is not a simple retelling of classical epic poetry; however, it is an original narrative which approaches mythical, historical, and real-life events appropriated to Caribbean setting. The study argues that Walcott?s separation from his classical models is just as striking in the terms of its loosely stanzaic design of Dantesque terza rima and Homeric meter, varying rhyme schemes, layered narration, unexpected time space transitions, metafiction, and self-reflexivity. The thesis secondly explores postmodern nostalgia of classicism to demonstrate Walcott?s intention to preserve the literary heritage of classical epic poetry. Walcott makes a nostalgic journey to literary world of Homer, Virgil, Dante, Walt Whitman, and James Joyce, whose works form the basis of classical literary canon. In turning to classical epic poetry, Walcott juxtaposes past and present world which is joined by respect for traditions. In this way, he intends to create a new world of epic poetry; particularly to reassess the aesthetic values and principles based on culture, art, and literature of ancient Greek and Rome.