The Effect of the Use of Subanesthetic Dose of Propofol Before Extubation in Aesthetic Nose Surgery on Recovery From Anesthesia, Awakening Agitiation and Patient Satisfaction

Abstract

Giriş ve Amaç: Rinoplasti, fonksiyonel veya estetik amaçlarla yapılan en yaygın cerrahi girişimlerden biridir. Bu operasyon sonrası genel anestezinin en yaygın komplikasyonlarından biri, uyanma sırasında yaşanan ajitasyondur. Uyanma döneminde hastalar genellikle ödem, sekresyonlar veya nazal tamponların yarattığı tıkanma hissi nedeniyle boğulma hissi yaşar ve bu durum ajitasyonu tetikler. Ayrıca, postoperatif dönemde ödem ve ekimozun azaltılması, hastaların iyileşme sürecini hızlandırırken sosyal hayata dönüşlerini kolaylaştırır. Bu komplikasyonların yönetimi hasta konforunu artırmak ve estetik sonuçları iyileştirmek için kritik öneme sahiptir. Ödemin azaltılmasında fiziksel yöntemlerin yanı sıra farmakolojik ajanlar yaygın olarak kullanılmaktadır. Kortikosteroidler, anti-inflamatuar ilaçlar ve propofol gibi ajanlar bu amaçla tercih edilmektedir. Propofol, sedatif etkileri nedeniyle genel anestezide sıklıkla kullanılan bir ilaçtır ve uyanma ajitasyonu üzerinde olumlu etkiler gösterebilir. Ancak, bu konuda literatür sınırlıdır. Bu çalışmanın amacı, rinoplasti yapılan hastalarda ekstübasyon öncesi uygulanan subanestezik dozda propofolün uyanma ajitasyonu ve hasta memnuniyeti üzerindeki etkilerini incelemektir. Gereç ve Yöntem: Çalışma, Dursun Odabaş Tıp Merkezi'nde, Plastik Cerrahi tarafından açık rinoplasti planlanan, ASA I-II sınıfında, 18-65 yaş aralığında, solunum yolu enfeksiyonu bulunmayan toplam 80 hasta üzerinde gerçekleştirildi. Hastalar, yazılı onamları alındıktan sonra rastgele iki gruba ayrıldı: Grup P (n=40): Cerrahinin bitiminden 10 dakika önce 0.5 mg/kg propofol %1 intravenöz uygulandı. Grup S (n=40): 5 ml %0.9'luk serum fizyolojik intravenöz uygulandı. Tüm hastalar 0.05 mg/kg midazolam ile premedike edildikten sonra ameliyat odasına alındı. Genel anestezi indüksiyonu için 2 µg/kg fentanil, 1 mg/kg lidokain, 2 mg/kg propofol ve 0.6 mg/kg rokuronyum uygulandı. Anestezi idamesi sırasında sevofluran (%1 MAC) ve %40 oksijen + %60 kuru hava kullanıldı. İndüksiyondan önce ve intraoperatif dönemde (cerrahi insizyondan sonra 0.dk, 5.dk, 10.dk, 15.dk, 20.dk, 30.dk, 45.dk, 60.dk, 75.dk, operasyon sonu, ekstubasyon sonrası) MAP, KH, SPO2 ve EtCO2 değerleri takip çizelgesine kaydedildi. Ekstübasyon sonrasında ajitasyon varlığı için Ramsey Sedasyon Sklası ve Hasta Memnuniyet Skalası dolduruldu.Postoperatif analjezi amacıyla 50 mg tramadol ve 1 g parasetamol intravenöz uygulandı. Ekstübasyon sonrası ajitasyon değerlendirmesi için Ramsey Sedasyon Skalası (RSS) ve Hasta Memnuniyet Skalası kullanıldı. Bulgular: Çalışmaya 46 kadın ve 34 erkek olmak üzere toplam 80 hasta dahil edildi (ortalama yaş: 26.8±7.4 yıl). Grup P de VAS skoru, ajitasyon şiddeti Grup S den anlamlı (p<0.05) olarak daha düşüktü. Grup P de derlenme süresi serum fizyolojik grubundan anlamlı (p<0.05) olarak daha yüksekti. Propofol grubunda postop 1.dakika, 5.dakika kafa sallanma, el kol hareketleri serum fizyolojik grubundan anlamlı (p<0.05) olarak daha düşüktü. Propofol ve serum fizyolojik grupları arasında postop 1.dakika, 5.dakika bulantı-kusma oranı anlamlı (p>0.05) farklılık göstermemiştir. Propofol grubunda hasta memnuniyeti serum fizyolojik grubundan anlamlı (p<0.05) olarak daha yüksekti. Grup P'de sinirli, ajite ve/veya huzursuz hasta oranı Grup S'den anlamlı (p<0.05) olarak daha düşük, koopere, oryante ve sakin hasta oranı Grup S den daha yüksekti. Bu sonuçlar Grup P de kullanılan propofolun uyanma ajitasyonu üzerine etkili olduğunu göstermektedir. Sonuç: Ekstübasyon öncesi subanestezik dozda propofol uygulaması, rinoplasti sonrası uyanma ajitasyonunu azaltmış, hasta memnuniyetini artırmış ve derlenme sürecini iyileştirmiştir. Bulgular, bu uygulamanın rinoplasti hastalarında standart bir yaklaşım olarak benimsenebileceğini göstermektedir. Bu yöntem, hem hastaların ameliyat sonrası konforunu artırır hem de komplikasyon riskini artırmaz. Anahtar Kelimeler: Propofol, ajitasyon, rinoplasti

Aim: Rhinoplasty is one of the most common surgical procedures performed for functional or aesthetic purposes. One of the most frequent complications of general anesthesia in this operation is emergence agitation. During the emergence phase, patients often experience a sense of suffocation due to swelling, secretions, or the obstructive sensation caused by nasal packing, which can trigger agitation. Additionally, reducing postoperative edema and ecchymosis facilitates quicker recovery and easier reintegration into social life. Managing these complications is critical for enhancing patient comfort and improving aesthetic outcomes. In addition to physical methods, pharmacological agents are commonly used to reduce swelling. Agents such as corticosteroids, anti-inflammatory drugs, and propofol are preferred for this purpose. Propofol, frequently used in general anesthesia for its sedative effects, may have beneficial effects on emergence agitation. However, the literature on this subject is limited. This study aims to investigate the effects of subanesthetic doses of propofol administered before extubation on emergence agitation and patient satisfaction in patients undergoing rhinoplasty. Materials and Methods: The study was conducted at Dursun Odabaş Medical Center on a total of 80 patients scheduled for open rhinoplasty by the Plastic Surgery Department. Patients were classified as ASA I-II, aged between 18 and 65 years, and had no respiratory infections. After obtaining written informed consent, patients were randomly divided into two groups: • Group P (n=40): Received 0.5 mg/kg of 1% propofol intravenously 10 minutes before the end of the surgery. • Group S (n=40): Received 5 ml of 0.9% saline intravenously. All patients were premedicated with 0.05 mg/kg midazolam before being brought to the operating room. General anesthesia induction included 2 µg/kg fentanyl, 1 mg/kg lidocaine, 2 mg/kg propofol, and 0.6 mg/kg rocuronium. Maintenance of anesthesia was achieved using sevoflurane (1 MAC) with 40% oxygen + 60% dry air. Mean arterial pressure (MAP), heart rate (HR), SpO2, and EtCO2 were recorded at baseline and intraoperatively (at 0, 5, 10, 15, 20, 30, 45, 60, and 75 minutes after surgical incision, at the end of surgery, and after extubation). Emergence agitation was assessed using the Ramsey Sedation Scale (RSS) and Patient Satisfaction Scale post-extubation. For postoperative analgesia, 50 mg tramadol and 1 g paracetamol were administered intravenously. Results: A total of 80 patients (46 females and 34 males, mean age 26.8±7.4 years) were included in the study. The VAS scores and agitation severity in Group P were significantly lower (p<0.05) than in Group S. Recovery time was significantly longer (p<0.05) in Group P compared to the saline group. The incidence of head shaking and hand-arm movements at 1 and 5 minutes postoperatively was significantly lower (p<0.05) in the propofol group than in the saline group. No significant difference (p>0.05) was found between the two groups regarding nausea and vomiting at 1 and 5 minutes postoperatively. Patient satisfaction was significantly higher (p<0.05) in the propofol group. In Group P, the proportion of patients who were calm, cooperative, and oriented was significantly higher (p<0.05), while the proportion of patients who were nervous, agitated, and/or restless was significantly lower compared to Group S. These results demonstrate the effectiveness of propofol in reducing emergence agitation. Conclusion: Administration of subanesthetic doses of propofol before extubation reduced emergence agitation, improved patient satisfaction, and enhanced the recovery process after rhinoplasty. The findings suggest that this approach could be adopted as a standard practice for rhinoplasty patients. This method enhances postoperative comfort without increasing the risk of complications. Keywords: Propofol, agitation, rhinoplasty