Van’da Birinci Basamakta Çalışan Hekimlerin Göz Hastalıklarına Yaklaşımı ve Uygulamaları

Abstract

Amaç: Van İlinde sağlık ocaklarında çalışan hekimlerin birinci basamakta göz hastalıklarına yaklaşımlarını ve göz hastalıkları ile ilgili uygulamalarını saptamak amaçlanmıştır. Yöntem: Van merkezi ve 10 ilçesindeki 41 sağlık ocağında 66 hekime ulaşılmıştır. Veriler hekimlerin kendilerinin doldurduğu 23 soruluk bir anket formu ile toplanmıştır. Verilerin frekans dağılımları incelenmiş ve iki değişkenli karşılaştırmalar yapılmış, istatistiksel anlamlılık ki-kare testi ile değerlendirilmiştir. Sonuçlar: Hekimlerin çalıştıkları kurumda cep feneri %57,6, topikal antibiyotik %47,0, oftalmoskop %31,8, Snellen görme eşeli %10,6 oranında bulunmaktadır. Birinci basamakta uygulanabilecek göz hastalıkları tanı ve tedavi yöntemlerini ve koruma uygulamalarını bilme ve uygulama oranları çok düşük oranlarda bulunmuştur. Göz sağlığı ile ilgili başvurular arasında çocuk yaş grubunun önemli oranlarda olduğu, ancak şikayeti olanlar dışında göz hastalıklarına yönelik erken tanı amaçlı tarama testlerinin çok düşük oranlarda uygulandığı saptanmıştır. Hekimlerin mezuniyet sonrası bu alanla ilgili hiçbir eğitim almadıkları ve bilgi kaynağı olarak en sık genel tıp kitaplarına başvurdukları (%83,3), alana özgü kaynakların %10,6, ilaç tanıtım materyallerinin ise %18,2 oranında bilgi kaynağı olarak kullanıldığı saptanmıştır. Tartışma: Koruyucu ve tedavi edici göz sağlığı hizmetlerinin birinci basamak sağlık hizmetlerine entegre edilmesi toplumun geniş kesimlerine bu hizmetlerin ulaştırılması ve ikinci basamak kuruluşlarının yükünün hafifletilmesi açısından önem taşımaktadır. Bunun için, hekimlerin mezuniyet öncesi eğitimlerinin birinci basamak hizmet gereksinimlerine uygun olarak gözden geçirilmesi, mezuniyet sonrası eğitimlerle bilgi ve becerilerinin artırılması ve yararlanacakları bilgi kaynaklarının sağlanması gereklidir.