Population Change and Resilience in the City of Van After the 2011 Van Earthquake

Abstract

Kentlerin değişen ve dönüşen sosyal ve doğal çevreye uyum sağlaması için, birçok bilim insanı yeni 'rezilyans (resilience)' kavramına odaklanmaktadır. Çünkü kentlerin, doğal felaketlerden veya insan kaynaklı tehditlerden hızlı ve sağlıklı bir şekilde toparlanmasına ve dönüştürülmesine ihtiyaç her geçen gün artmaktadır. Dolaysıyla tehditlere karşı kentlerin göstermiş olduğu direnç ve kendini yenileme süreci önem kazanmaktadır. Bu bağlamda, Van kentinin 2011 depremi sonrası yaşadığı (2019 yılına kadar) nüfus değişimini ele alan bu çalışmada, rezilyans teorisini esas alan bir yöntem geliştirilmiştir. Geliştirilen yöntem sayesinde hem kent düzeyinde hem de mahalle boyutunda analizler yapılmıştır. Uygulanan çalışmada yaşam alanı ilk olarak istatistiksel analiz birimi ile belirlenmiş ve nüfus değişikliği temel istatistiksel yöntemler kullanılarak analiz edilmiştir. Ayrıca korelasyon analizi, mahalleye göre nüfus sıralama değişikliği ve ağırlıklı nüfus merkezi noktası ölçümü yapılmıştır. Rezilyans ölçümü çok boyutlu analiz için kent, yaşam alanı ve mahalle boyutuna bölünerek analiz edilmiştir. Geliştirilen rezilyans yöntemi sayesinde 2011 depreminin Van kenti yaşam alanında ve mahalle boyutunda büyük değişikliklere neden olduğu anlaşılmaktadır. Rezilyansın bakış açısıyla değerlendirildiğinde, Van kentinin 2019 yılına kadar kent boyutunda depremden önceki nüfusun büyüme eğilimini geri kazanmadığını göstermektedir. Ayrıca depremin konutlar üzerinde yaptığı olumsuz etkiye hızlı bir şekilde yanıt vermek amacıyla yürütülen TOKİ projesinin, 2013 yılında yaşam alanı ve kent boyutunda depremin ötesinde daha fazla rezilyans değişikliğine yol açan bir faktör olduğu da gözlemlenen bir başka gerçektir. Kentsel yaşam alanı ve mahalle boyutunda bir analizi hedef alan bu çalışmanın, Van kentinin sürdürülebilir bir yerleşme olmasını sağlamada ve değişimin kaçınılmaz olduğu bir ortamda etkin ve esnek bir rezilyans kentine dönüştürülmesine katkı sunmayı ve bundan sonraki çalışmalar için de temel teşkil etmesi beklenmektedir.

In order for cities to adapt to the changing and/or transforming social and natural environment, many researchers are focusing on a new concept called 'resilience'. The need for cities to recover and transform rapidly and healthily from natural disasters or human-induced threats is increasing day by day. Therefore, the resistance and self-renewal process of cities against threats gain importance. In this context, a method based on resilience theory has been developed in this study, which deals with the population change in Van city (until 2019) after the 2011 earthquake. Thanks to the developed method, analyzes were made both at the city level and at the neighborhood level. In the applied study, the residential zone was firstly set as a statistical analysis unit, and the population change was analyzed using basic statistical methods. In addition, correlation analysis, change in demographic ranking by neighborhood level, and weighted population center point measurement were performed. Resilience measurement was analyzed by dividing it into city, residential zone, and neighborhood dimensions for multidimensional analysis. Thanks to the resilience method developed, it is understood that the 2011 earthquake caused great changes in the residential zone and the neighborhood level of Van city. When evaluated from the perspective of resilience, it shows that the city of Van did not regain the growth trend of the population before the earthquake until 2019. In addition, it is another fact that the TOKI project, which was carried out to quickly respond to the negative impact of the earthquake on houses, was a factor that led to more resilience changes in the residential zone and city dimension beyond the earthquake in 2013. This study, which aims at an analysis of city, residential zone and neighborhood level, is expected to contribute to the city of Van to be a sustainable settlement and to transform it into an effective and flexible city of resilience in an environment where change is inevitable, and will be the basis for further studies.