Evaluation of the Treatment Results of Children With Lymphoma Diagnosis and the Retrospective in Terms of Endocrinological Side Effects in Long-Term Follow-Up

Abstract

Bu çalışmamızda Van YYÜ Dursun Odabaşı Tıp Merkezi Çocuk Sağlığı Kliniği'ndeOcak 2007-Aralık 2020 yılları arasında 0-18 yaş aralığındaki izlenen lenfoma hastalarının epidemiyolojik özellikleri ve takibinde tiroid, gonadal ve kemik metabolizması ilişkili uzun dönem yan etkilerinin retrospektif olarak değerlendirilmesi amaçlandı. Materyal ve Metod: Bu çalışma için Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Çocuk Hematolojisi Kliniği'nde 2007-2020 tarihleri arasında HL ve NHL tanısı almış hastaları dosya arşivinden ve hastane veri tabanından retrospektif olarak taranmış ve olgular elde edildi. Çalışma için Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi İlaç Dışı Klinik Uygulamalar Etik Kurul'undan etik izni alındı. Bulgular: Çalışmamıza 55'i HL ve 43'ü NHL tanılı toplam 98 çocuk alındı. HL tanılı çocukların tanı aldığı yaş ortalaması 96 (IQR: 84) ay olup Non-Hodgkin Lenfoma tanılı hastaların ise 96 (IQR: 92) ay olduğu saptandı. Hastaların çalışmaya alındığı dönemdeki güncel yaş ortalamaları ise sırasıyla 15±5 ve 16±6 yıl saptandı. Çalışmamızdaki 98 çocuktan 74 (%75.5)'ünün erkek ve 24 (%24.5)'ünün kız olduğu saptandı. HH ve NHL tanılı çocukların tanı aldıkları yaş, güncel yaş ve cinsiyet dağılımları açısından istatistiksel düzeyde anlamlı fark saptanmadı (sırasıyla; p=0,347, p=0,389 ve p=0,095). Çocukların 26 (%60,5)'sı Burkitt Lenfoma, 5 (%11,6)'inde T-hücreli lenfoma, 4 (%9,3)'ünde pre-B-hücreli lenfoma, 3 (%7)'ünde B-hücreli lenfoma, 2 (%4,7)'sinde DBBHL saptandı. Diğer dört çocukta ise yüksek dereceli NHL (n=1, %2,3), histiyositik lenfoma NHL (n=1, %2,3) ve anaplastik lenfoma NHL (n=1, %2,3) saptandı. Çalışmamızda yer alan lenfoma tanılı çocukların tanı aldığı dönemdeki hastalık evrelerinin dağılımı benzerdi. Hastaların en sık Evre-3'te yer aldığı (HL için n=42, %42,9); NHL için n=17, %39,5) saptandı. Çalışmamızdaki 98 çocuktan 4 [%4 (3 HL ve 1 NHL)] 'ünde relaps izlendi. Çalışmamızdaki 98 çocuktan 79 (%80,6) çocukta remisyona ulaşıldığı saptandı. Çalışmamızdaki 98 çocuktan HL tanılı 45 (%81,8) çocukta remisyon sağlanır iken NHL tanılı çocuklardan 34 (%79)'unda remisyon sağlandı. Lenfoma tanılı 98 çocuktan 6 (%6,1)'inde hastalık ilişkili mortalite saptandı. HL tanılı çocuklardan 4 (%7,2)'ü ve NHL tanılı çocuklardan 2 (%4,6)'sinde mortalite gelişti. Çalışmamıza alınan çocukların ortanca LDH düzeyleri 397 (175-5113) IU/L olup bu değer HH grubunda 340 (175-1272) ve NHL grubunda 873 (185-5113) IU/L saptandı. NHL grubunda LDH düzeyleri HH grubundan istatisiksel açıdan daha yüksekti (p<0.001). NHL grubunda ve HH grubunda bakılan TSH (KT öncesi ve sonrası) ile Dvit düzeyleri benzerdi (sırasıyla; p=0,241, p=0,399 ve p=0,187). Çalışmamızdaki çocukların 5 (%5,1)'inde KT-RT öncesinde hipotirodi olduğu saptandı. HL tanılı çocuklardan 4 (%,3)'ünde ve NHL tanılı çocukların 1 (%2,3)'inde hipotiroidi tanısı olduğu saptandı. HL tanılı 21 (%84) çocukta ve NHL tanılı 10 (%71,4) çocukta vitD eksikliği saptandı. Çalışmamıza katılan 2 (2%) çocukta büyüme ve gelişme geriliği saptandı. 4 (4,1%) çocukta erken puberte geliştiği gözlenir iken 3 (%5,5) çocukta ise gecikmiş puberte saptandı. Sonuç: Sonuç olarak, HL ve NHL tanılı çocuklardaki tanı dağılımları, tedavi rejimleri ve sağkalım (PFS, OS) durumları, relaps ve remisyon oranları literatüre benzer özelliklerde saptanmıştır. Hastalarda RT sonrası hipotiroidi gelişimi beklenenden daha düşük oranda olmakla birlikte vitD eksikliğinin oldukça yaygın görüldüğü saptanmıştır. Bu çalışmanın sonuçlarından yola çıkarak lenfoma tanılı hastaların tedavi öncesi TFT, raşitizm paneli, pubarj ve telarj durumlarının değerlendirilmesi önemli bir yere sahiptir. Tedavi sürecinde ve uzun dönem takiplerde hastaların KT ve RT ilişkili endokrinolojik ve metabolik yan etkiler açısından düzenli aralıklar ile değerlendirilmesinin önemli olduğunu düşünmekteyiz.In this study, it was aimed to retrospectively evaluate the epidemiological characteristics and long-term side effects related to thyroid, gonadal and bone metabolism in the follow-up of lymphoma patients between the ages of 0-18 between January 2007 and December 2020 in Van YYÜ Dursun Odabaşı Medical Center Child Health Clinic. Methods: For this study, patients who were diagnosed with HL and NHL between 2007-2020 in the Van Yüzüncü Yıl University Pediatric Hematology Clinic were retrospectively scanned from the file archive and the hospital database, and the cases were obtained. Ethical permission was obtained from Van Yüzüncü Yıl University Non-Pharmaceutical Clinical Practices Ethics Committee for the study. Results: A total of 98 children, 55 with Hodgkin's disease and 43 with non-Hodgkin's lymphoma were included in our study. The mean age at diagnosis of HL children was 96 (IQR: 84) months, and the patients diagnosed with NHL were 96 (IQR: 92) months. Mean age of the patients at the time they were enrolled in the study was 15±5 and 16±6 years, respectively. It was determined that 74 (75.5%) of 98 children in our study were boys and 24 (24.5%) were girls. No statistically significant difference was found in terms of age at diagnosis, current age and gender distribution of children diagnosed with HH and NHL (p = 0.347, p = 0.389 and p = 0.095, respectively). Of the children, 26 (60.5%) were Burkitt's Lymphoma, 5 (11.6%) had T-cell lymphoma, 3 (7%) had pre-B-cell lymphoma, 4 (9,3%) had B- cellular lymphoma and DBBCL were found in 2 (4.7%). In the other four children, high-grade NHL (n = 1, 2.3%), histiocytic lymphoma NHL (n = 1, 2.3%), and anaplastic lymphoma NHL (n = 1, 2.3%) was found. The distribution of the disease stages at the time of diagnosis in the children with lymphoma in our study was similar. Patients were most frequently in Stage-3 (for HL, n = 42, 42.9%); For NHL, n = 17, 39.5%) was found. Relapses were observed in 4 [4% (3 HL and 1 NHL)] of 98 children in our study. Overall remission rates was achieved in 79 (80.6%) of 98 children in our study. While remission was achieved in 45 (81.8%) children diagnosed with HL among 98 children in our study, remission was achieved in 34 (79%) children with a diagnosis of NHL. Disease-related mortality was detected in 6 (6.1%) of 98 children diagnosed with lymphoma. Mortality developed in 4 (7.2%) of the children diagnosed with HL and in 2 (4.6%) of the children with a diagnosis of NHL. The median LDH levels of the children included in our study were 397 (175-5113) IU / L, and this value was found to be 340 (175-1272) in the HH group and 873 (185-5113) IU / L in the NHL group. LDH levels were statistically higher in the NHL group than in the HH group (p <0.001). TSH (before and after chemotherapy) and vitD levels were similar in NHL group and HH group (p = 0.241, p = 0.399 and p = 0.187, respectively). It was found that 5 (5.1%) of the children in our study had hypothyroidism before CT-RT. It was found that 4 (.3%) of the children with a diagnosis of HL and 1 (2.3%) of the children with a diagnosis of NHL had a diagnosis of hypothyroidism. VitD deficiency was found in 21 (84%) children with a diagnosis of HL and 10 (71.4%) children with a diagnosis of NHL. Growth and developmental delay was found in 2 (2%) children participating in our study. Early puberty was observed in 4 (4.1%) children, while delayed puberty was detected in 3 (5.5%) children. Conclusion: In conclusion, the distribution of diagnosis, treatment regimens and survival (PFS, OS), relapse and remission rates in children with HL and NHL were found to be similar to the literature. Although the development of hypothyroidism after RT was lower than expected, vitD deficiency was found to be quite common. Based on the results of this study, it is important to evaluate the pre-treatment TFT, rickets panel, pubarche and thelarge status of patients diagnosed with lymphoma. We conclude that it is important to evaluate patients regularly in terms of endocrinological and metabolic side effects related to LT and RT during the treatment process and long-term follow-up.