Clinical Evaluation of the Effect of Using of Probiotics in Patients With Psorihiasis Who Receiving Systemic Conventional Treatment

Abstract

Psoriyazis vulgaris sık ataklarla predispoze olan, deride eritemli sedefi skuamlı plaklar ile ortaya çıkan kronik inflamatuvar bir hastalıktır. Etyopatogenezi net olmamakla beraber immünolojik yolaklar, genetik faktörler, epidermal keratinosit bozuklukları, büyüme faktörleri, lökosit kemotaktik faktörleri, poliaminler, siklik nükleotidler ve proteinazlar gibi çok sayıda etken suçlanmaktadır. Probiyotikler hastaya yararlı etkiler sağlayan canlı organizmalardır. Sık kullanılan probiyotiklerden bazıları Lactobacillus, Bifidobacterium, Enterococcus, Pronionibacterium, Saccharomyces boulardii'dir. Psoriyaziste hastalığın klinik şiddetini belirlemek amacıyla PAŞİ, VYA ve DYKİ ölçekleri kullanılmaktadır. AMAÇ: Bu çalışmamızda amacımız topikal tedaviye yanıt alınamayan ve sistemik konvansiyonel tedavi ile takip edilen psoriyazis hastalarına ek olarak probiyotik verilmesiyle, hastalarda probiyotik desteğinin klinik etkinliği değerlendirmek ve tedavi yanıtlarınının PAŞİ, VYA, DYKİ gibi klinik şiddet skorları ile karşılaştırarak probiyotiklerin tedaviye katkısını araştırmaktı. MATERYAL METOT: Bu çalışmaya; Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tıp Fakültesi Dermatoloji Anabilim Dalı'na başvuran, klinik ve histopatolojik olarak psoriyazis tanısı almış 100 hasta katıldı. Bu hastalar topikal tedaviye dirençli olup sistemik konvansiyonel tedavi (asitretin, siklosporin, metotreksat) ile takip edilen psoriyazis hastalarıydı. Bu hastaların 50'sine sistemik konvansiyonel tedaviye ek olarak Enterococcus faecium CBT EF4, Lactobacillus acidophilus CBT LA1, Lactobacillus rhamnosus CBT LR5, Bifidobacterium longum CBT BG7, Bifidobacterium bifidum CBT BF3 içeren probiyotik verildi, diğer 50 hasta sadece sistemik konvansiyonel tedavi ile takip edildi. Probiyotik alan ve almayan her iki grup hastanın tedavi öncesi ve 12 haftalık tedavi sonrası PAŞİ, VYA, DYKİ gibi ölçekler kullanılarak klinik değerlendirmeleri yapıldı. Her iki grup hastaların skorlamaları yapıldı ve kaydedildi. Sonuçlar istatistiksel olarak analiz edildi. BULGULAR: Çalışmamızda tedavi öncesi başlangıç PAŞİ değeri ortalaması probiyotik alan ve probiyotik almayan grupta sırasıyla 20,4 ± 9,2, 18,7 ± 7,3 olarak hesaplandı, tedavi sonrası 12. haftadaki PAŞİ değerleri ortalaması sırasıyla 7,5 ± 5,7, 11,0 ± 4,7 olarak hesaplandı. Her iki grup tedavi öncesi ve sonrası değerler için karşılaştırıldığında PAŞİ'deki azalma istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p <0.05). Her iki gruptaki hastaların 12. haftalık PAŞİ ortalamalarını grup içi alınan konvansiyonel tedaviye göre değerlendirdiğimizde; probiyotik grubundaki asitretin, siklosporin ve metotreksat hastalarının değerleri sırasıyla 6,3 ± 3,6/9,4 ± 5,1/7,0 ± 6,8 olarak bulundu, probiyotik almayan grupta ise sırasıyla 10,8 ± 5,3/10,8 ± 5,1/11,3 ± 4,3 hesaplandı. Gruplar arası ilaçların tedavi sonuçlarını karşılaştırdığımızda; metotreksat ve asitretin alan probiyotik grubundaki hastalar ile 2. gruptaki metotreksat ve asitretin alan hastaların PAŞİ değerleri arasında anlamlı bir fark bulduk (p<0,05) ve probiyotik grubundaki hastaların PAŞİ sonuçlarının daha düşük olduğunu saptadık. Siklosporin kullanılan hastalarda, gruplar arasında PAŞİ değerleri yönünden istatistiksel olarak anlamlı bir fark olmadığı (p>0,05) sonucuna vardık. Hastaların VYA'larına baktığımızda; 12. Hafta ölçülen VYA ortalamaları her iki grup arasında ve aynı ilacı kullanan hasta grubu ile karşılaştırıldığında anlamlı bir fark olmadığını bulduk (p>0,05). 12. hafta sonunda her iki grup arasında yapılan karşılaştırmalarda; siklosporin kullanılan hastalarda, gruplar arasında DYKİ değerleri yönünden istatistiksel olarak anlamlı bir fark olmadığı (p>0,05) bulunurken, Asitretin ve Metotreksat kullanılan hastalarda, gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark olduğu (p<0,05), probiyotik almayan gruptaki hastaların değerlerinin daha yüksek olduğu bulunmuştur. SONUÇ: Orta-şiddetli konvansiyonel tedavi alan psoriyazisli hastalarda; probiyotik ilavesinin plasebo'ya göre klinik etkinliğini değerlendirmeye çalıştık ve özellikle metotreksat ve asitretin hasta grubunda probiyotik kullanımının tedaviye pozitif yönde olan katkısını PAŞİ, VYA, DYKİ gibi klinik şiddet skorlarıyla karşılaştırarak plaseboya göre klinik iyileşmede etkili olduğunu gördük.

Psoriasis vulgaris is a chronic inflammatory disease with erythematous psoriasis scaly plaques on the skin, predisposed to frequent attacks. Although its etiopathogenesis is not clear, many factors such as immunological pathways, genetic factors, epidermal keratinocyte disorders, growth factors, leukocyte chemotactic factors, polyamines, cyclic nucleotides and proteinases are blamed. Probiotics are living organisms that provide beneficial effects to the patient. Some of the common probiotics are Lactobacillus, Bifidobacterium, Enterococcus, Pronionibacterium, Saccharomyces boulardii. PASI, BSA and DLQI scales are used to determine the clinical severity of the disease in psoriasis. Objective: In this study, our aim was to evaluate the clinical efficacy of probiotic supplementation in patients with additional probiotic administration to patients with psoriasis who did not respond to topical therapy and were followed up with conventional systemic therapy, and to investigate the contribution of probiotics to treatment by comparing treatment responses with clinical severity scores such as PASI, BSA, and DLQI. Material method: 100 patients who applied to Van Yüzüncü Yıl University Faculty of Medicine, Department of Dermatology and were diagnosed with psoriasis clinically and histopathologically participated in this study. These patients were psoriasis patients who were resistant to topical therapy and were followed up with systemic conventional therapy (acitretin, cyclosporine, methotrexate). In addition to conventional systemic therapy, 50 of these patients were given probiotics containing Enterococcus faecium CBT EF4, Lactobacillus acidophilus CBT LA1, Lactobacillus rhamnosus CBT LR5, Bifidobacterium longum CBT BG7, Bifidobacterium bifidum CBT BF3, the other 50 patients were followed up with only systemic conventional therapy. Clinical evaluations of both groups of patients who received and did not take probiotics were made using scales such as PASI, BSA, and DLQI before and after 12 weeks of treatment. Both groups of patients were scored and recorded. Results were analyzed statistically. XVIII Results: In our study, the mean initial PASI value before treatment was calculated as 20.4 ± 9.2, 18.7 ± 7.3, respectively, in the probiotic and non-probiotic group, the mean PASI values in the 12th week after treatment were calculated as 7.5 ± 5.7 and 11.0 ± 4.7, respectively. When both groups were compared for values before and after treatment, the decrease in PASI was found to be statistically significant (p <0.05). When we evaluate the 12-week average PASI of both groups according to the conventional treatment taken within the group; The values of acitretin, cyclosporine and methotrexate patients in the probiotic group were 6.3 ± 3.6 / 9.4 ± 5.1 / 7.0 ± 6.8, respectively and inn the group not taking probiotics, it was calculated as 10.8 ± 5.3 / 10.8 ± 5.1 / 11.3 ± 4.3, respectively. When we compare the treatment results of the drugs between the groups; We found a significant difference between the PASI values of the patients in the probiotic group who received methotrexate and acitretin and the patients who received methotrexate and acitretin in the second group (p <0.05) and we found that the PASI results of the patients in the probiotic group were lower. We concluded that there was no statistically significant difference (p> 0.05) between the groups in terms of PASI values in patients using cyclosporine. When we look at the BSA of the patients; We found that there was no significant difference between the two groups and the patient group using the same drug (p> 0.05). In the comparisons between both groups at the end of the 12th week; It was found that there was no statistically significant difference (p> 0.05) between the groups in terms of DLQI values in patients using cyclosporine, however It was found that there was a statistically significant difference (p <0.05) between the groups in the patients who used acitretin and methotrexate, and the values of the patients in the group not taking probiotics were higher. Results: We tried to evaluate the clinical efficacy of probiotic supplementation compared to placebo in patients with psoriasis receiving moderate-severe conventional therapy and we compared the positive contribution of the use of probiotics to the treatment, especially in the patient group of methotrexate and acitretin, with clinical severity scores such as PASI, BSA, and DLQI, and we found that it was effective in clinical improvement compared to placebo.