The Effect of Two Different Methods Applied During the Debonding on Pain and Mobility

Abstract

Bu araştırmanın amacı iki farklı debonding yönteminin ağrı kontrolü ve debonding sonrası dişlerde meydana gelen mobiliteye etkisinin değerlendirilmesidir. Araştırmamıza Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Ortodonti Anabilim Dalı'na ortodontik tedavi amacıyla başvuran daimi dentisyonunu tamamlamış, sistemik ve periodontal olarak sağlıklı 30 birey dahil edilmiştir. Çalışma yöntemi olarak split-mouth tekniğinin kullanıldığı araştırmada üst çenede bir yarım çeneye silikon düzlem ısırtma veya parmak basısı uygulanırken, diğer yarım çenede konvansiyonel debonding tekniği uygulanmıştır. Araştırma anterior bölgede üst santral kesici dişler, posterior bölgede ise birinci büyük azı dişleri üzerinde gerçekleştirilmiştir. İki farklı debonding tekniğinin ağrı kontrolüne etkisinin değerlendirilmesinde, dişeti oluğu sıvısındaki Prostaglandin E2 (PGE2) ve Substans P (SP) miktarları ile beraber ayrıca Vizüel Analog Skala (VAS) yöntemi debonding öncesi (T0), debonding sonrası 1. saat (T1), debonding sonrası 24. saat (T2) zamanlarında ölçülmüştür. Aynı ölçüm aralıklarında da dişlerin mobilite değerleri ise Periotest M cihazı kullanılarak değerlendirilmiştir. Ağrı düzeyleri bakımından iki yöntem arasında 11 ve 21 numaralı dişlerde debonding sonrası 1.saat SP değerinin ve VAS skorunun, 16 ve 26 numaralı dişlere göre yüksek olması istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur. T0, T1, T2 dönemlerinde 11 ve 21 numaralı dişlerin debonding sonrası 1.saat mobilite değerinin, 16 ve 26 numaralı dişlere göre yüksek olması istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur. Ağrı değerlerinin karşılaştırıldığı VAS değerleri ile PGE2 ve SP düzeyleri bakımından da parmak basısı ve silikon ısırtma yöntemleri arasındaki fark istatistik olarak anlamlı bulunmamıştır. Mobilite düzeylerine bakıldığında T0, T1 ve T2 dönemleri arasında istatistik olarak anlamlı bulunmuş. Uygulanan yönteme göre ise mobilite T0, T1 ve T2 dönemleri arasında istatistik olarak anlamlı farklılık bulunmamıştır.

The aim of this study is to evaluate the effect of two different debonding methods on pain control and mobility in teeth after debonding. Thirty systemic and periodontally healthy individuals who applied to Van Yüzüncü Yıl University Faculty of Dentistry Department of Orthodontics and completed their permanent dentition for orthodontic treatment were included in our study. In the study, in which the split-mouth technique was used as the study method, silicone plane biting or finger pressure was applied to one half chin in the upper jaw, while the conventional debonding technique was applied to the other half chin. The research was carried out on the upper central incisors in the anterior region and the first molars in the posterior region. In the evaluation of the effect of two different debonding techniques on pain control, the amounts of Prostaglandin E2 (PGE2) and Substance P (SP) in the gingival groove fluid, as well as Visual Analog Scale (VAS) method before debonding (T0), 1 hour after debonding (T1), debonding It was measured at the 24th hour (T2) time after the debonding. Mobility values of the teeth were evaluated using the Periotest M device at the same measurement intervals. In terms of pain levels, it was statistically significant that the 1st hour SP value and VAS score after debonding in teeth 11 and 21 were higher than those of teeth 16 and 26 between the two methods. It was found statistically significant that the 1st hour mobility value of teeth 11 and 21 at T0, T1, T2 periods after debonding was higher than that of teeth 16 and 26. There was no statistically significant difference between finger pressure and silicone biting methods in terms of VAS values compared to pain values and PGE2 and SP levels. Considering the mobility levels, it was found to be statistically significant between the T0, T1 and T2 periods. According to the method applied, there was no statistically significant difference between the mobility T0, T1 and T2 periods.