Comparison of the Effects of Anti-Tnf and Non-Tnf Biological Drug Treatments on Clinical and Laboratory Findings With Rheumatoid Arthritis Patients

Abstract

Romatoid artrit (RA), primer olarak eklemleri etkileyen, etiyolojisi tam olarak bilinmeyen, sistemik, inflamatuvar ve kronik otoimmün bir hastalıktır. Hastalık modifiye edici antiromatizmal ilaçlar (DMARD), tedavide esas kullanılan ilaçlar olarak sinoviti ve sistemik inflamasyonu azaltır. Hastalık DMARD'lar ile kontrol edilemediğinde veya yan etkiler ortaya çıktığında biyolojik ajanlar tercih edilir. Bu çalışmadaki hedefimiz, RA hastalarında son yıllarda tedavide daha çok kullanılmaya başlanan ve başarılı sonuçlar elde edilen anti-TNF ile anti-TNF olmayan biyolojik ajanların karşılaştırılması ve değerlendirilmesidir. Materyal ve Metod: Haziran 2010-Haziran 2021 tarihleri arasında Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon bölümünde takipli, 22-74 yaş arası RA tanısı almış, anti-TNF ve anti-TNF olmayan biyolojik ajan kullanan 83 hastanın, laboratuvar bulguları, hastalık aktivitesi retrospektif olarak incelendi. Bulgular: Hastaların DAS28 skoru, beyaz küre, hemoglobin, platelet, nötrofil, lenfosit, sedimantasyon, CRP, ALT, AST, kreatinin değerleri; anti-TNF ve anti-TNF dışı biyolojik ajan kullanımına ve tedavi öncesi ile tedavi sonrası değerlerine göre karşılaştırıldı. Her iki grup ilaç kullanan hastalarda, tedavi öncesi ve sonrası sedimantasyon, CRP ve DAS28 skoru değerlerinde anlamlı düşüş saptandı. Anti-TNF dışı ilaç kullananlarda sedimantasyon değerleri ve DAS28 skorlarındaki azalma daha fazlaydı, CRP değerlerindeki düşme iki grup ilacı da kullananlar için farklılık göstermedi. Beyaz küre ve kreatinin değerlerinde anlamlı değişiklik olmadı. Hemoglobin ve lenfosit değerleri her iki ilaç kullanımı sonrası arttı ve anti-TNF kullananlarda lenfosit artışı daha fazla görüldü. ALT ve AST değerlerinde anti-TNF dışı ilaç kullananlarda tedavi sonrası artış saptandı. Sonuç: Çalışmamızda RA hastalarında sedimantasyon ve DAS-28 skorlarındaki iyileşmenin anti-TNF olmayan biyolojik ajan kullananlarda anti-TNF olan biyolojik ajan kullananlara göre daha fazla olduğu görülmüştür. Her iki grubun hemogram ve biyokimya parametreleri kendi içerisinde farklılık arz etmektedir. Bu sonuçlardan dolayı RA hastalarında biyolojik ajan tedavi tercihlerinde hasta bazlı tedavi planı yapılması gerektiğini düşünmekteyiz. Anahtar Kelimeler: Romatoid Artrit, Biyolojik İlaç Tedavisi, DAS-28 skoruRheumatoid arthritis (RA) is a systemic, inflammatory and chronic autoimmune disease of unknown etiology that primarily affects the joints. Disease Modifying Anti-Rheumatic Drugs (DMARDs) reduce synovitis and systemic inflammation as the main drugs used in treatment. Biological agents are preferred when the disease cannot be controlled with DMARDs or when side effects occur. Our aim in this study is to compare and evaluate anti-TNF and non-anti-TNF biological agents, which have been used more frequently in the treatment of RA patients in recent years and have achieved successful results. Materials and Methods: Laboratory findings and disease activity of 83 patients, aged 22-74, diagnosed with RA, followed in the Department of Physical Medicine and Rehabilitation of Yuzuncu Yil University Faculty of Medicine between June 2010 and June 2021, using anti-TNF and non-anti-TNF biological agents, were analyzed retrospectively. Results: The patients' DAS28 score, white blood cell, hemoglobin, platelet, neutrophil, lymphocyte, sedimentation, CRP, ALT, AST, creatinine values were compared according to the use of anti-TNF and non-anti-TNF biological agents and their pre- and post-treatment values. There was a significant decrease in sedimentation, CRP and DAS28 scores before and after treatment in patients using both groups of drugs. The decrease in sedimentation values and DAS28 scores was higher in those using non-anti-TNF drugs, the decrease in CRP values did not differ for those using both groups of drugs. There was no significant change in white blood cell and creatinine values. Hemoglobin and lymphocyte values increased after the use of both drugs, and lymphocyte increase was seen more in those using anti-TNF. There was an increase in ALT and AST values after treatment in patients using non-TNF drugs. Conclusion: In our study, it was observed that the improvement in sedimentation and DAS-28 scores in RA patients was higher in those using non-anti-TNF biological agents than in those using anti-TNF biological agents. When the hemogram and biochemistry parameters were examined, different results were obtained for both groups of drugs. Therefore, we think that a patient-based treatment plan should be made in biologic agent treatment preferences in RA patients. Keywords: Rheumatoid Arthritis, Biological drug therapy, DAS-28 score