The Effect of Physical Activity on Sleep Quality in Healthcare Workers Working at Van Yyü Dursun Odabaş Medical Center

Abstract

Amaç: Bu çalışmada Van YYÜ Dursun Odabaş Tıp Merkezi'nde aktif olarak görev yapan bir grup sağlık çalışanında fiziksel aktivite düzeyi ve uyku kalitesinin değerlendirilmesi ve bu iki durum arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Kesitsel tipte olan bu çalışmaya Van YYÜ Dursun Odabaş Tıp Merkezi'nde aktif olarak görev yapmakta olan 167 sağlık çalışanı çalışmaya dahil edilmiş, kişilerin sosyodemografik özellikleri, uluslararası fiziksel aktivite anketi (IPAQ) ve Pittsburgh uyku kalitesi indeksi (PUKİ) skorları kaydedilerek değerlendirilmiştir. Bulgular: Katılımcıların %67,7'si kadındı ve yaş ortalaması 30,38 ± 4,98 yıldı. Kişilerin %50,9'u doktor, %24'ü hemşireydi. Kişilerin BKİ ortalaması 24,59 ± 3,93 kg/m2 idi ve meslekte geçirilen süre ortalaması 6,89 ± 4,94 yıldı. Katılımcıların ortalama toplam MET değeri 1567,17 ± 1883,94 dk/hafta, toplam PUKİ skoru 6,95 ± 3,25 idi. Kişilerin %64,7'si inaktifti, %65,3'ünün ise uyku kalitesi kötüydü. Sosyodemografik özellikler, kronik hastalık ve sigara içme durumlarına göre toplam PUKİ skoru istatistiksel olarak anlamlı düzeyde değişmiyordu (p>0,05). BKİ değeri ile uyku ilacı kullanım skoru (r = 0,180, p = 0,020) arasında pozitif yönde düşük düzeyde, gündüz işlev bozukluğu skoru ile ise negatif yönde düşük düzeyde (r = - 0,155, p = 0,045) korelasyon ilişkisi saptandı. Ayrıca orta şiddetli fiziksel aktivite MET değeri ile uyku süresi skoru arasında negatif yönde düşük düzeyde korelasyon ilişkisi vardı (r = -0,165, p = 0,033). Kişilerin MET değerine göre belirlenen aktivite seviyeleri arasında PUKİ alt bileşenleri ve toplam PUKİ skorları bakımından istatistiksel olarak anlamlı düzeyde fark yoktu (p>0,05). Sonuç: Çalışmamıza katılan sağlık çalışanlarının orta düzeyde fiziksel aktivite düzeyinin artışı ile uyku süresinde iyileşme ilişkili bulunmuştur. Ayrıca BKİ arttıkça uykuyu düzenlemek için kullanılan ilaç düzeyinin arttığı, gündüz işlevselliğin ise olumlu etkilendiği görülmüştürAim: The aim of this study was to evaluate the physical activity level and sleep quality in a group of active healthcare workers in Turkiye and to examine the relationship between these two conditions. Method: In this cross-sectional study, 167 healthcare workers actively working in Turkiye were included and their sociodemographic characteristics, International Physical Activity Questionnaire (IPAQ) and Pittsburgh Sleep Quality Index (PSQI) scores were recorded and evaluated. Results: 67.7% of the participants were female and the mean age was 30.38 ± 4.98 years. 50.9% were physicians and 24% were nurses. The mean BMI was 24.59 ± 3.93 kg/m2 and the mean length of time in the profession was 6.89 ± 4.94 years. The mean total MET value of the participants was 1567.17 ± 1883.94 min/week and the mean total PSQI score was 6.95 ± 3.25. 64.7% of participants were inactive and 65.3% had poor sleep quality. Total PSQI score did not change statistically significantly according to sociodemographic characteristics, chronic disease and smoking status (p>0.05). There was a low-level positive correlation between BMI and sleep medication use score (r = 0.180, p = 0.020) and a low-level negative correlation with daytime dysfunction score (r = -0.155, p = 0.045). There was also a low-level negative correlation between the MET value for moderate physical activity and the sleep duration score (r = -0.165, p = 0.033). There was no statistically significant difference between the activity levels determined according to METs in terms of PSQI subcomponents and total PSQI scores (p>0.05). Conclusion: Increased moderate physical activity level was found to be associated with improved sleep duration in the healthcare workers who participated in our study. In addition, as BMI increased, the level of medication used to regulate sleep increased and daytime functioning was positively affected.