Kitosan ve Edta Solüsyonlarının Sonik ve Ultrasonik Sistemler ile Aktive Edilmesinin Dentin Mikrosertliğine Olan Etkisi

Abstract

Amaç: Bu in vitro çalışmanın amacı; EDTA ve kitosanın farklı irrigasyon aktivasyon yöntemleri ile aktivasyonunun kök kanal dentin mikrosertliği üzerindeki etkisini değerlendirmektir. Gereç ve Yöntemler: Toplam 60 adet tek köklü çekilmiş mandibular premolar diş prepare edildi ve final irrigasyon esas alınarak rastgele iki gruba (n = 30) ayrıldı: Grup 1, %0,2 kitosan; Grup 2, %17 EDTA. Daha sonra, her iki grubun örnekleri, irrigasyon aktivasyon sistemine göre rastgele üç alt gruba (n=10) ayrıldı; Alt Grup A (Sonik), Alt Grup B (Ultrasonik) ve Alt Grup C (Geleneksel irrigasyon, kontrol grubu). Örnekler (n=60) rezin bloklarına gömüldü ve apeksten 2,5 ve 8 mm seviyelerinde yatay olarak 1 mm kalınlıkta kesitler alındı. Tüm örneklerin dentin mikro sertliğini belirlemek için Vicker mikro sertlik test cihazı kullanıldı. Veriler, bağımsız değişkenlerin (final irrigasyonu, final irrigasyon aktivasyon tekniği ve kök kanal üçlüsü) mikrosertlik üzerindeki etkilerini tespit etmek için üç yönlü varyans analizi (ANOVA) ve Tukey posthoc testleri kullanılarak analiz edildi. Bulgular: Üç yönlü ANOVA, kitosanın EDTA’dan anlamlı derecede düşük mikrosertlik değerine neden olduğunu göstermiştir (p<0,001). Ayrıca, final irrigasyon kullanımından bağımsız olarak, hem ultrasonik (PUI) hem de sonik (EA), geleneksel irrigasyondan önemli ölçüde daha düşük mikro sertliğe sahipti (p<0,001). Sonuç: Kitosan ile EDTA karşılaştırıldığında (1), sonik (EA) ve ultrasonik (PUI) final irrigasyon aktivasyon yöntemleri geleneksel iğne irrigasyon (CIS) yöntemiyle karşılaştırıldığında (2) kökün apikal ve orta bölgeleri koronal bölgeleri ile karşılaştırıldığında (3), daha düşük mikro sertlik değerleri göstermiştir.