Effects of Arbuscular Mycorrhizal Fungi (amf), Trichoderma Harzianum and Rhizobacteria (pgpr) on the Development of Tomato (solanum Lycopersicum L.) and Control of Branched Broomrape [phelipanche Ramosa (l.) Pomel] Problem in Tomato

Abstract

Solanaceae familyası içerisinde bulunan domates (Solanum lycopersicum L.) dünyada en çok üretilen sebzelerden biridir. Domatesin de konukçusu olduğu mavi çiçekli canavar otu [Phelipanche ramosa (L.) Pomel; Syn: Orobanche ramosa L.] patates, patlıcan, mercimek, tütün ve ayçiçeği gibi birçok önemli kültür bitkisini parazitlemekte ve ciddi verim kayıplarına neden olmaktadır. Şu ana kadar etkili bir mücadele yöntemi bulunmayan canavar otları sadece konukçusu olduğu bitkilerin köklerinden salınan kimyasalların etkisiyle çimlenmekte ve yaşamını devam ettirmek için gerekli su ve besin maddelerini konukçusu olduğu bitkilerden temin etmektedir. Çalışmada bitkisel materyal olarak Rio Grande standart domates çeşidi kullanılmıştır. Domateste iki farklı mikorhiza (AMF) türü [Funneliformis mosseae ve Endo Roots Soluble (ERS)], Trichoderma harzianum T22, iki farklı bitki gelişimini teşvik eden rizobakteri (PGPR) izolatı (Pseudomonas caspiana V30G2 ve Bacillus velezensis V40K2), MİX (Plant Success Great White Premium Mikorhiza) ve bunların kombinasyonlarının kullanılmasıyla canavar otunun tutunmasının engellenmesi amaçlanmıştır. Denemeler 4 litre hacimli saksılarda, dört tekerrürlü, canavar otlu ve canavar otsuz olarak iki grup olacak şekilde yürütülmüştür. Çalışmada; canavar otunun tüberkül sayısı, canavar otu ile enfekte olan ve olmayan domates bitkilerinin morfolojik özellikleri, bazı oksidatif stres enzimleri, lipit peroksidasyonu, toplam fenolik ve antioksidan madde, fosfor içeriği ve mikorhizal kolonizasyon parametreleri incelenmiştir. Canavar otu ile bulaşık olmayan grupta kullanılan mikroorganizma ve biyolojik preparatların genel olarak domates bitkilerinin morfolojik parametrelerini olumlu etkilediği gözlenmiştir. Canavar otu ile bulaşık olan grubun yaprak sayısı, sürgün boyu, kök uzunluğu, sürgün yaş ve kuru ağırlığı ve klorofil içeriği canavar otu ile bulaşık olmayan uygulamalara göre daha düşük çıkmıştır. Canavar otu bulaşıklığı domateste oksidatif strese neden olmuş ve bitkiler bu strese farklı tepkiler vermiştir. Yapılan uygulamalar kontrol grubu ile karşılaştırıldığında MİX, M1, M2P2 ve TH uygulamalarının sırasıyla %72.7, %61.8, %60.9 ve %60 oranında tüberkül oluşumunu engellediği tespit edilmiştir. Yukarıda adı geçen mikroorganizmaların canavar otlarıyla mücadelede ümitvar sonuçlar verdiği görülmüştür.Tomato (Solanum lycopersicum L.), a member of the Solanaceae family, is one of the world's most widely produced vegetables. Which is also the host of tomato the branched broomrape [Phelipanche ramosa (L.) Pomel; Syn: Orobanche ramosa L.] parasitizes many important crops such as potato, eggplant, lentil, tobacco, and sunflower and causes significant yield losses. Until now, no effective control method has been found, but the weeds germinate only with the chemicals released from the roots of the host plants and obtain the necessary water and nutrients from these plants to survive. Rio Grande standard tomato variety was used as plant material in the study. Two different mycorrhiza (AMF) species [Funneliformis mosseae and Endo Roots Soluble (ERS)], Trichoderma harzianum T22, two different plant growth promoting rhizobacteria (PGPR) isolate (Pseudomonas caspiana V30G2 and Bacillus velezensis V40K2), MIX (Plant Success Great White Premium Mycorrhiza) and their combinations were used to prevent the germination of broomrape in tomato. The experiments were carried out in 4-liter pots with four replicates and two groups as with and without broomrape. The study investigated the number of tubercles, morphological characteristics, some oxidative stress enzymes, lipid peroxidation, total phenolic and antioxidant substances, phosphorus content and mycorrhizal colonisation parameters of tomato plants infected and uninfected with broomrape. It was observed that the microorganisms and biological preparations used in the treatments that were uninfected with broomrape generally positively affected the morphological parameters of tomato plants. The number of leaves, shoot and root length, shoot fresh and dry weight and chlorophyll content of treatments infected with broomrape were lower than those of treatments uninfected with broomrape. Broomrape infestation caused oxidative stress in tomato plants, and plants responded differently to this stress. When the treatments were compared with the control group, it was determined that MIX, M1, M2P2 and TH treatments prevented tubercle formation by 72.7%, 61.8%, 60.9%, and 60%, respectively. It was observed that the microorganisms mentioned above promising results in the control of broomrape.