Cicero: Yaşlılığın Erdemleri

Abstract

Yaşlılık, insan hayatının en zor dönemlerinden biri olarak kabul edilir. Bu evre yaşayacakherkesi ilgilendirdiğinden tarih boyunca üzerine hep konuşulan bir konu olmuştur. Genellikle yaşlılık nahoş bir insani evre olarak algılanır. Fakat bu algının görece olduğunusöylemek mümkündür. Çünkü bazı düşünürler yaşlılık hakkında genel kanaatin dışında daanlayış geliştirmişlerdir. Zor ve zahmetli görünen yaşlılık bazılarına son derece sempatikve avantajlı görünmüştür. Böyle düşünenlerden biri olan Roma filozofu Cicero yaşlılık hakkındaki olumlu görüşlerini yansıtan detaylı bir eser yazmıştır. Eserinde yaşlılığın olumsuzlukları ağır basan bir dönem değil, tersine avantajlı bir yaş evresi olduğunu argümanlarıyla belirtmiştir. Ona göre yaşlılığın kötü bir yaş aralığı olarak anlaşılmasını sağlayan dörtfaktör/neden vardır. Bunlar: ‘insanı işlerden uzaklaştırması’, ‘bedeni zayıflatması’, ‘insanıhemen hemen her zevkten yoksun kılması’ ve ‘ölüme yakın olması’dır. Cicero, bu faktörlerinkötü olmaktan ziyade avantaj olabileceğini ve böylece yaşlılığın erdemlerine dönüştüğünüanlatır. Bu çalışmada Cicero’nun söz konusu nedenlerin nasıl erdeme dönüştüğü hakkındakigörüşleri irdelenecektir.